OUR PROMISES

MAXINE Andria was looking intently to the burger she was holding. She was asking herself wether she should eat the burger or give it to her best friend. Or maybe she should give it to her mother.

“ Why are you here?” Inalis niya ang kanyang atensiyon sa burger na hawak at hinanap ang pinagmulan ng tinig na iyon.  A wide smile appeared on her face when she saw the face of her best friend. Matanda ito ng dalawang taon sa kanya sa edad niyang dalawangpu‘t lima.

“ Ron come here!” 

Kaagad naman itong lumapit sa kanya, 

“Why, sweety?” anito.

Iniabot Niya Ang hawak na burger sa binata na naging dahilan ng pagngiti Niya. “You know, Ron. I think that simple t-shirt and pants that you wear is suited on you,” pinasadahan niya ito ng tingin mula ulo hanggang paa.

Ron ang lagi niyang tinatawag sa binata, sa katunayan nga ay Siya lang ang tumatawag ng ganoon, karamihan kasi sa mga taong kakilala nila ay Tyron lang Ang tawag. Noong una, Tyron hate it when she always called him Ron, pero nasanay na rin ito kapag tinatawag niya ito sa ganoong palayaw.

"I‘m handsome, always remember that.” 

Namula ang mukha niya nang binigyan ito ng kindat at matamis na ngiti ng binata. Nagsilabasan ang dalawang naglalalimang biloy sa magkabilaang pisngi nito. 

Lumabi Siya, “No, you‘re not!” 

Natulala siya. Kung kanina ay ngumingiti pa lang ang binata ay malakas na ang kabog ng kaniyang dibdib, paano na ngayong tumatawa na ito. Maxine can‘t take it anymore, halos lalabas na ang kanyang puso sa kanyang rib cage at sumasabay pa ang mga paro-parong nagliliparan sa kaniyang tiyan.

“Yes, I am.” pagmamayabang nito. “Thanks for the burger, anyway.”

Tanging tango lang ang kanyang nagawa. Hindi niya alam kung paano nagsimula ang pagkakaroon niya ng damdamin sa binata, noong una akala niya simpleng atraksiyon lang ito ngunit lagi siyang nagseselos sa mga babaeng nakakasama ng binatilyo.

“By the way, are you free today?” Tyron ask.

Nagulat siya sa tanong ng banita. “Yes, why? Are you going to invite me out for date?”

Natawa lang ito sa kanya. Maxine is not a kind of girl na nagtatago ng nararamdaman, noong sigurado siya sa nararamdaman sa binata, nagsabi agad siya. Ang hindi niya alam kung may pagtingin din ba ito sa kanya dahil hindi man lang ito nagalit noong umamin siya.

“No, magpapasama lang Sana ako sa palengke, mamimili ako wala na kasing stock foods.” pagpapaliwanang nito. “And also, aling Pasing is back to probinsya dahil may sakit daw ang kaniyang asawa.”

Aling Pasing is Tyron house Caretaker since birth. Itinuring Niya na itong ikalawang magulang dahil dito na ito lumaki dahil palaging wala ang mga magulang nito.

Napasimangot siya, “okay, but you should give me one of tita Faei‘s cookies as well.” Ang tita Faei na tinutukoy niya ay ang mommy nito.

“Sure, you can have my share later, ” nakangiting paniniguro nito.

NAGMAMADALING nagbihis si Maxine dahil kanina pa pala sa ibaba ang binata at hinihintay siya. Nakatulog kasi siya at hindi man lang siya naisipang gisingin. Sinabi lang nito na ayaw nito maisturbo ang tulog niya. Hindi niya rin alam, kung bakit nakalimutan niyang itanong sa binata kung anong Oras ba sila aalis, dati naman ay hindi niya ito nakakaligtaan.

“20 minutes and 56 second.” 

Napataas siya ng kilay, kakababa lang niya at hindi niya maintindihan ang tinuran nito. “what?” tanong niya.

“you're 20 minutes and 56 second late. Ang tagal mo namang magbihis, max. Para ka namang babae kung magbihis.” anito.

Napanganga siya. Binibilang pala nito ang oras ng pagbibihis niya. “Ano daw? Para daw akong babae kung magbihis? Bulag ba Siya? Babae naman ako ah.”  aniya sa isip.

“Tsk. Babae naman talaga ako ah.” 

Tumawa ito pagkatapos nitong pasadahan siya ng tingin. “okay, let's go.” 

MAXINE regretted to went supermarket with Tyron. Pagkaalis palang nila ay naiinis na siya sa binata at ngayon ay naiinis pa rin siya dahil sa pang-aasar nito. Kanina may nakasalubong silang lalaki na tingin ng tingin sa kanila, agad naman itong kinausap ng binata at ibinigay ang number niya ng walang pahintulot galing sa kanya. Sinuway niya ito subalit nagdahilan lang ito na gusto lang makipagkaibigan ng lalaki sa kanya.

“Can you stop to irritate me!.”  pakiusap niya. Hindi na niya kinaya Ang pagkainis sa binata. Maiiyak na siya kaya pumuhit siya patalikod at dali-daling pumasok sa likuran ng sinasakyan nila kanina. Akala niya sinundan siya ng binata ngunit nagkamali siya. Narito siya at ilang minuto na ang nakalipas wala pa rin ito.

Habang hinihintay niya ito, ay naisipan niyang gumamit ng cellphone at binuksan niya ang music apps before she get her earphones and put it in her ear.  She felt the lyrics of the song “Dito ka lang by moira dela Torre.”  the one of her favorite singer.

“Ika‘y dumating na parang ihip ng hangin. Ako'y nakahinga dahil sa‘yo. Tadhana may ‘di pwede nating alamin, liliwanag ang daan tungo sa‘yo.” 

  Mga katangang damang-dama niya. Naalala niya ang una nilang pagkikita, binigyan siya nito ng  gummy worms dahil imiiyak siya, hindi kasi siya pagbigyan ng kaniyang ina na lumabas ng subdivision. 

Habang nakikinig ng kanta, bumibigat ang talukap ng kanyang mga mata.

“MAX.” 

Napamulat siya. Hindi niya namalayan na nakatulog na pala ito sa pakikinig ng music at sa paghihintay sa binata. Masama pa rin ang loob niya kaya hindi niya ito pinansin at tumahimik na lang bago umayos sa pagkakaupo. 

Lumakad ito papunta sa harap ng driver sit. Pagkapasok niya ay agad naman itong humarap sa kanya. Nakakatunaw ang mga titig nito kaya mas pinili niyang ibaling muli ang tingin sa labas ng bintana.

“Galit ka pa rin ba? I‘m sorry, max. Look oh bumili ako ng pagkain para sayo.”  itinaas nito ang hawak hawak na plastic bag na naglalaman ng pagkain na hindi niya napansin kanina pagkapasok nito.

Hindi niya tinanggap ang  plastic bag na iniaabot sa kanya. Gusto niya magpasuyo sa binata. Hindi na ito bago sa kanila dahil matagal na silang magkaibigan. Halos lagi na lang silang nagbabangayan at hindi rin magtatagal ay susuyuin siya ng binata.

Nakita niyang bumaba ang binata sa front sit. Naiiyak na siya sa pag-aakalang iiwan siya ng binata ngunit bumaba lang pala ito para pumunta sa back sit. 

Tumabi ito sa kanya at niyakap siya. “Max, I‘m sorry. Hindi ko na uulitin. Promise. Please, don‘t be mad.” anito.

Napangiti siya. Kahit kaylan ay hindi nagbago ang samahan nila kahit na alam ng binata na may damdamin siya para dito. “Oo na. Ano ba ‘yang dala mo nagugutom na ako, eh.”  

Kumalas ito sa pagkakayakap sa kanya, “Here, your favorite.”  itinaas nitong muli ang dala-dalang plastic bag.

She saw her favorite food, a pizza. Mabilis niya itong kinuha at inaalis sa loob ng plastic. Agad niya itong binuksan at kumuha, binigyan niya ang binata ng Isang slice ng pizza. “Thank you, Ron.”  pasasalamat niya.

Ngumiti ito, “Always welcome. Just smile, ayaw ko na nakabusangot ka, pumapangit ka, eh..”  anito na ikinakunot ng noo Niya. “kidding.”  pahabol pa nito.

“Maganda naman talaga ako, Sige na. Pagnaubos natin 'to pwede na tayong umuwi.” aniya.

Tumawa ito at tumango, “Yes, but make sure na hindi ka uupo diyan. Doon ka sa front sit.”  aniya.

Again, wide smile appeared in Maxine face. Natutuwa siya sa kaalamang ayaw siya paupuin sa back sit dahil gusto siyang makatabi ng binata.

“Ayaw kong magmukhang driver mo.”  pahabol pa nito.

Napasimangot siya. Akala niya dahil gusto siya nitong makatabi pero nagkamali siya dahil ayaw lang pala nitong magmukha siyang driver niya.