CHAPTER TWO

ABALA sa pag-aayos ng kwarto si Maxine nang matanaw niya sa bintana ang dalawang magkasintahan. Both are kissing to each other. Napatanga siya sa nakita, iniisip niya kung sino Kaya ang makakakuha ng first kiss niya.

“Hays. Kung pwede lang sanang ibigay ang kiss kahit kanino, ibinigay ko na.”  Bumuga siya ng hangin sa ere.

“Anong kiss ang narinig ko, Max? Anong ibibigay kahit kanino?” 

“Ayy! Palaka ka!” napatalon siya dahil sa gulat. Lumingon siya sa kinaroroonan ng pintuan at nakitang nakatayo si Tyron at pinipigilan na lang ang pagtawa.

“Sa gwapo Kong ‘to, palaka lang sa tingin mo?” tanong nito.

“Ang yabang mo!” naiirita niyang Saad.

Tumawa lang ito ng tumawa. Sapo-sapo nito ang tiyan. Huminga ito ng malalim bago muling nagsalita. “Pero ano ang narinig ko, Max?” tanong nito ulit.

“Kung pwede lang ibigay ang kiss kahit kanino, binigay ko na.” aniya.

Lumapit ito sa kanya. Pinandilatan siya nito at bahagyang binatukan. “Dont kiss anyone, Max. You hear me?”

“Bakit naman? Tapos sabi mo dati hindi rin ako magkakaanak, so there's nothing problem about kisses.” enosenteng saad niya.

“Magiging palaka ka.” pananakot ni Tyron sa kanya.

she did smirk, “Ginawa mo naman akong princess sa movie na princess frog.” 

Tumawa na naman uli ito. Kanina pa siya nagtitimpi na hawakan ang mga naglalalimang biloy nito kaso natatakot Siya. “staring is rude.” 

Napatakip siya sa mukha niyang namumula. Hindi niya namalayan na nakatitig pala siya sa binata. Kung bakit kasi habang tumatagal ay mas lalo itong nagiging gwapo. Ang makapal niyang kilay, pointed noice, handsome face, perfect body and red lips. Almost perfect, wala kang makikitang pangit sa katayuan ng binata, lahat perfect.

“why are you here?” tanong niya. Hindi niya alam kung bakit ito nakapasok, ang alam niya ay sarado ang pintuan ng kwarto niya pero bakit hindi man lang niya namalayan na pumasok ito.

“ ‘Cause I‘m not there?” pamimilosopo nito.

Tinignan niya ito ng masama bago pinasadahan ng batok. Nakaganti na rin siya sa batok nito sa kanya kanina. “get out.” Itinaas niya ang unan na nakuha at ihahampas sana sa binata ng mabilis itong tumakbo palabas. 

“Humanda ka sa‘kin, Ron. Argh! You ruin my day!” naiirita niyang sigaw bago patakbong lumabas ng kwarto dala ang unan habang hinahabol ang binata. Pumunta ito sa kusina kaya sumunod siya. 

“oh, Maxine. Ano na naman ang ginagawa mo Kay Tyron?” nagtatakang tanong nito.

Agad namang nagtago ang binata sa likod ng kanyang mommy na parang batang limang taong gulang pa lang.

“come here Tyron, your tita, Max is here. I have a gift for you.”  

Hindi niya alam kung natatawa ba siya sa tinuran niya at sa reaksiyon ng binata.

“Im not a child, Max. I‘m 2 years older than you.”anito.

Maxine laugh. Natatawa talaga siya sa mukha ni Tyron na hindi mapinta kahit ang gumuhit sa binata ay ang pinakamagaling pa na pintor sa buong mundo.

“Hindi raw. Eh, nagtatago ka nga sa likod ni mommy.”

Umalis ito sa pagkakatago sa likod ng mommy niya bago dahan-dahang lumapit sa kanya. Kinabahan siya dahil sa madilim na awra nito. Hindi siya nakagalaw sa kinatatayuan niya dala ng takot.

“got you.” 

Nagulat siya ng may pumisil ng kanyang ilong. Tumatawa lang ito habang hawak hawak pa ang ilong niya. Akala niya galit talaga ito sa kanya subalit nais lang pala siyang linlangin ng binata upang makaganti sa kanya.

Maxine mother already laugh,too. Matagal na ring magkaibigan ang mga magulang nila kaya naging magkaibigan rin Sila. Nag-iisang anak lang siya habang ang binata ay may kapatid na babae. They treated each other like sibling pero ang nararamdaman niya sa binata ay kakaiba, hindi atraksiyon bilang kapatid kun‘di bilang Isang lalaki.  Handa at lagi siyang ipinagtatanggol ni Tyron sa mga nang-aaway sa kanya at handa naman niyang takpan ang mga kalokohang ginagawa nito.

Genius kasi si Tyron. Dahil sabay na rin silang lumaki, nakita niya kung gaano ito katalino at maraming alam sa mga pinag-aaralan na dapat ay pag-aaralan pa lang. Lagi lang siyang pumapangalawa Kay Tyron, but still, Maxine thankful for that. Sa tuwing nasasangkot sa gulo ang binata lagi niya itong pinagtatakpan sa magulang. He had a clever mind, nakita nya kung paano niya nalulutasan ang lahat ng problema na kanyang nasasangkutan.

Noong makagraduate sila sa medesina ay napagpasyahan nilang magtrabaho sa hospital ng ama ni Tyron. Naging magkaklase Sila dahil tumigil ang binata ng Isang taon para lang magkasabay sila. Kung tutuusin hindi na nila kailangang magtrabaho dahil mayaman naman sila subalit gusto nilang paghirapan ang perang gagamitin nila at ayaw nilang umasa sa pera ng kanilang mga magulang.

Maraming ka weirdohang ginagawa ang binata but despite his weirdness, she still cared for her best friend. Ayaw niya na lagi itong nag-iisa. Iniisip pa nga lang na magkakahiwalay sila ay natatakot na siya. They make promise to each other at hinding-hindi niya iyon malilimutan. Ang mga katagang binitawan ng binata, “kahit na ang tadhana ang maglalayo sa‘tin, gagawa at gagawa tayo ng paraan upang magkita muli.” 

Maxine always remember their childhood day, Tyron always give her a mango fruit. Laging umaakyat ang binata sa punong mangga ng kanilang kapit-bahay para lang ibigay sa kanya. Sa tuwing hindi kasi sila nagkikita ng isang araw ay nagtatampo na agad siya sa binata, kaya tanging mangga ang nakakawala sa tampo niya.

MAAGANG gumising si Maxine dahil may usapan sila ni Tyron para magsimba, may parada kasing gaganapin ngayong buwan ng mayo. Kinukuha nga siya bilang isang Maria Elena at si Tyron ang kanyang scort pero tumanggi sila. Hindi kasi sila sanay na sumali sa mga okasiyon na gano‘n, ang ginagawa lang nila ay ang manood ng manood hanggang sa matapos ang parada na ginahanap. 

Noong bata pa nga lang sila ay inaakyat pa nila ang puno para lang makita ang nagagandahan at mga gwapong nakasali. Natutuwa kasi sila sa makukulay na kasuotan ng mga kababaehan at kalalakihan. May minsan nga ay nahulog siya dahil sa marupok ang sangang natapakan niya, dali-dali namang bumama ang binata upang alalayan siya. 

”Ano na? Tapos ka na ba?“ nagulat siya nang si Tyron agad ang bumungad sa kanya. Nakababa na siya at si Tyron agad ang bumungad sa kanya na tila inip na inip na sa kahihintay. 

“Tara na.” aniya.

Nagpaalam muna sila sa mommy niya bago lumabas sa kanilang bahay, pinili nilang maglakad dahil malapit lang naman ang simbahan sa kanilang tirahan, isang kanto lang ang dadaanan nila ay mararating na nila ito.

“papasok ka ba sa trabaho bukas?” 

Tumingin siya sa pwesto ng binata na nakatingin din pala sa kanya. Nagtama ang mga mata nila kaya inalis niya ang tingin dito, dahil na rin sa pagkailang na naramdaman Niya. 

“O-oo.” Nauutal siya. Hindi niya alam kung bakit ang bilis pa rin ng tibok ng kanyang dibdib at hindi magawang magsalita ng maayos.

“Dadaanan kita, kaya dapat maaga ka.”  Tumango siya at napangiti sa sinabi ng binata. Kaya pala ito nagtanong dahil sabay silang papasok sa kanilang trabaho. Kinikilig siya at ayaw niya itong ipahalata sa binata. 

PUMASOK sila sa loob ng simbahan, sakto lang ang dating nila dahil magsisimula pa lang ang pagmemesa. Magkakaroon muna kasi ng mesa bago gaganapin ang parada. 

Pagpasok pa lang nila sa loob ay nakita na nila ang mga kababaehan at kalalakihan na dala ang mgagaganda nilang kasuotan. Napaharap siya sa isang altar bago taimtim na nanalangin. “Ama, sana kung ikakasal ako ganiyan din ako kaganda, pero kung hindi rin lang si Tyron ang magiging asawa ko, huwag na po. Ayaw ko na mag-asawa at maglilingkod na lang po ako sa‘yo.” tumingin siya sa lalaking katabi, ang lalaking kanyang pinapangarap na makasama habang Buhay. 

Labing isang taong gulang pa lang siya ay ito na agad ang palagi niyang hinihiling. Masyado siyang sinanay ng binata na sila lagi ang magkasama. 

Maxine can‘t accept the fact that someday destiny make away to separate them, she always keep their promise. Alam niya na balang araw ay mabigyan din ng kapalit ang damdaming nararamdaman niya para sa binata kaya patuloy siyang umaasa. She love him so much, at isa iyon sa mga pinagkukunan niya ng lakas para patuloy na mahalin ang kababata.

HABANG kumakain si Maxine ng ice cream na binigay sa kanya ni Tyron ay napatingin siya sa binata, hindi ito sa kanya nakatingin kaya sinundan niya ng tingin ang tinitignan nito. Natanaw niya Ang isang babae na ngayon ay nakasuot ng white floral gown, nakita niya itong kasali sa parada kanina, Meron itong makakapal na kilay, maputing balat, matangos na ilong na mapapansin agad kahit malayo, at paniguradong maganda rin ang hubog ng katawan at bumagay sa dalaga ang nakapuyod nitong buhok at simpleng make up. Ibinalik niya ang tingin sa binata na nakatingin pa rin sa dalaga. Hindi niya alam kung bakit ang masaya niyang araw ay napalitan ng lungkot at pagkainis, gusto na niyang umuwi upang magpahinga. Nakakaramdam siya ng selos sa nakikita niya. Napansin niyang nakatingin na sa gawi nila ang dalaga at malapad na ngumiti. Hindi nakaligtas ang pagngiti ng binata na parang nanalo sa lotto.

“Magkakilala ba sila?” nagtatakang tanong nila sa sarili.

“Hi, Tyron. Narito ka rin pala.”

Nagulat siya. Nakalapit na pala ang dalaga sa pwesto nila at hindi siya nagkamali, magkakilala nga ang dalawa pero bakit hindi niya alam, may sekreto ba sa kanya ang binata? Bakit hindi niya alam.

Tumango ang binata, “Yes, kanina pa kami.” 

Tumingin ang dalaga sa kanya, “Who is she?” tanong nito sa binata.

“ah, meet Maxine, my bestfried” 

Maxine smiled. Tama best friend lang naman sila at ‘yon lang ang tingin ng binata sa kanya. Bakit ba siya umaasa kung alam niyang wala siyang pag-asa. 

“Hi, Maxine. I'm Ayesha. Nice meeting you.” iniabot nito ang kanang bahagi ng kamay.

Ngumiti siya at tumayo bago tinanggap ang kamay na nakalahad sa harapan niya. “Ron, mauuna na ako. May gagawin pa ako, eh.” Hindi na niya hinintay ang sagot nito sa kanya, tuluyan na siyang tumalikod at tumakbo pauwi sa kanila.

Pumasok agad siya sa loob ng bahay at nakita ang kanyang mommy na nakaupo sa single couch habang nanonood ng movie. Naramdaman ata ang presensya niya kaya tumingin ito sa kanya.

“oh, nakauwi ka na pala. Kumusta ang lakad niyo? Nasaan si Tyron” anito.

Ngumiti siya ng mapait, “Ayos lang naman, ‘ma. Si Tyron naroon pa, nauna na akong umuwi dahil sumasakit ang tiyan ko. Sige ma papasok na ako sa kwarto.” pagdadahilan niya.

Agad siyang naglakad papunta sa kwarto niya at agad na pasalampak na humiga sa kama at doon niya inilabas ang kaninang luha na kanina pa niya pinipigilan. Hindi niya alam kung bakit ang babaw ng mga luha niya.