SALAMIN

Sa kabilang bahagi ay nag antay pa ako ng isang minuto, pinasunod ko sa kanila ang anim na kababaihan kasama si Lilly.

"Pero Talya, ayaw ko maiwan ka dito... nangako Tayo sa isa't isa na magkasama ano man ang mangyari..." pagsasalungat nito sa akin.

"Mauna ka Lilly, kailangan mong maka alis dito, asahan ko na magagawa mo ang iyong misyon."

"Hindi ako papayag, kung mananatili ka dito, dito nalang din ako..." sabi nito na nakasimangot ang mukha.

"Pero kailangan isa sa atin ang mauunang maka alis dito. Sige na! pangako susunod ako sa inyo."

"Ako din Talya, ayos lang sa akin na dito ako.. hindi kita iiwan, di bale nang puro mais ang kakainin ko makasama lang kita..." lumambot ang puso ko na naiinis, at naawa sa dalawang malapit kong kaibigan.

"Hangad ko lang ang inyong kaligtasan, pero kung iyan ang inyong nais wala na akong magagawa." sabi ko sa kanilang dalawa.

"Kayong lahat pwede na kayong sumunod ako na ang magbabantay para sa inyo, bilisan ninyo.

"Bilis! bilis!" mga boses na narinig ko mula sa aking mga kasamahan. Sa kaloob looban ko, sanay gabayan sila ng panginoon at makaligtas sa kapahamakan, sapagkat alam kong malalim at maalon ang dagat, dilikado ito para sa ilan na hindi marunong lumangoy.

Mula sa taas ng burol tinatanaw ko ang aking mga kasamahan na sinisikap makatakas sa pamamagitan ng paglangoy sa dagat. Gamit ang salamin, itinutok ko ang nakakasilaw na ilaw sa direksyon nila papunta sa bangka ng isang mangingisda.

Sa kasawiang palad, dalawa sa kanila ang nakita kong nakalutang na sa tubig at wala ng malay. Ganoon pa man, ang bangka ng isang mangingisda ay sinisikap ding makalapit agad sa mga kasamahan ko na lumalangoy.

"Talya, andiyan na ang bruha!" boses na narinig ko mula sa unahan.

"Oo andiyan na ako.." sagot ko. At sa aking paglingon, ilan sa mga kasaman ko na lumangoy ay hinugot na ng isang mangingisda mula sa tubig.

"Tara na..!" sunod kong sinabi.

Bago tuluyang umalis, ay lumingon ako muli sa bangka. Dalawa na sa kanila ang nakasakay doon, habang ang iba ay nagkusa ng humawak dito. Nag aantay ng tulong. Ngunit ang naturang pangyayari ay kailangan ko nang iwanan, nagtitiwala ako sa kanila na malalampasan nila ang pagtakas.

Bumaba kami sa burol at tumakbo pabalik sa "safe house". Nagkunware kami na walang alam at napag usapan din na hindi dapat kami magpapahalata, kahit na ang tuhod ko mismo ay nanginginig na sa takot at kaba.

"Nasaan ang iba ninyong kasamahan?" sigaw ni Aling Sonya sa aming tatlo, nang mapansin niyang sigundo na ang lumipas at wala pa sa mga kasamahan namin ang dumating.

"Sumagot kayo! kung ayaw ninyong paputukan ko ng baril ang mga taenga ninyo."

"Hindi po namin alam Aling Sonya.. nauna lang po kaming dumating dito..." sinabi ko sa mababang boses. Ngunit ang sumunod na pangyayari ay hindi ko na napigilang maihi sa sarili kong punit na short-pants.

"Lintikan na Sonya, paano natin to sabihin kay Boss Geralt?" sabi ng kasama niyang lalaki.

"May iba pang paraan.. e report ko ang iba na namatay, at humanap ka ng ibang batang dayuhan para idagdag sa mga pusang gala na ito.. bwesit!"

"Kausapin ko ang mga kasamahan natin, baka makahanap sila sa ibang bayan.." dagdag pa ng isang lalaki.

Napaisip si Aling Sonya at bumalik ang tingin niya sa akin. Pagkatapos ay nakikita niya ang pag-ehi ko dahil tumagos ito sa tuhod ko hanggang talampakan. Dahil sa kahihiyan, ibinaba ko ang aking ulo para iwasan ang kanyang mga tingin.

Hindi pa siya nakontento, humakbang siya papalapit sa akin at sinabing, "Malalaman ko din ang totoo.."

"Oh kayo? halughugin ninyo ang buong Isla, hanapin ninyo saan ang lagusan. Tiyak akong Hindi pa sila nakakalayo, o baka nagtatago lang sa mga burol. Hanapin ninyo!" sigaw ng bruha.

"Opo Madam, alis na po kami " magkasabay na sumagot ang tatlong mga taohan, na nagbabantay ng safe house.

Lumipas ang isang linggo, hindi pa din nahanap ang iba naming kasamahan. Napabuntong hininga na lang ako at natupad ang aking panalangin. Dito ko mas na challenge ang sarili na kahit sa murang isip ay may nagagawa din ako.

Ang akala ko ay tapos na ang mga pamimili nila ng mga bata, nadagdagan kami ngayon ng labing anim, Ilan sa kanila ay di hamak na mas bata ang edad kaysa sa akin. Kaya mas lalong naghihigpit si Aling Sonya sa pagti-train sa kanila.

TWO YEARS AND TWO MONTHS ANG LUMIPAS;

Lima kami na nasa loob ng puting van, para dalhin sa isang siyudad malapit sa city jail.

"Common guys! make it fast. Alalahanin ninyo na kailangan nating matapos ito within 10 seconds!" paalala ng aming team leader.

Gamit ang isang "silent gun", pinagbabaril namin ang police, mula sa ekawalong palapag ng isang gusali, malapit sa lugar.

Lumabas ang isang lalaking may mahabang balbas sa "police service shuttle" malaya itong nakakilos. Maya maya pa ay may huminto sa kanyang harapan na puting van at doon siya sumakay agad. Siya si Wakam Suwadere ang drug lord na nahuli ng mga autoridad. Ang taong ito ay siyang target namin para itakas mula sa habang buhay na pagkakulong na ipinataw sa kanya ng mga awtoridad.

"Sana all, malaya!" sinabi ko.

"Million ang halaga ng taong ito, nakita ko ang palitan ng pera kagabi. Ayon sa saksi, doble ang bayad nila kay Don Geralt kapag magtatagumpay tayo sa mission na ito." sagot sa akin ng aming team leader.

Sumunod na araw ay sampo kaming ipinadala sa Italy. May malaking agency si Don Geralt Monro sa Manila, kaya mabilis para sa kanya ang makapagpalabas ng tao bilang Overseas Filipino worker. Syempre, lahat ng mga identity namin, ay puro "fake" lahat.

"Labing anim na ka tao ang napatay ko, sa tingin mo ba susunduin na ako ni kamatayan?" Tanong ni Tsinoy.

"Paano mo nasabi?"

"Nakokonsensya na kasi ako Talya, ayaw ko na pumatay. Gusto ko ng tumigil."

"Malabo mangyari iyan, pero may binabalak ako kung paano tayo makaalis sa sitwasyon na ito. kunting tiis na lang." Sagot ko sa kanya.

Nagbubulungan kami sa gilid habang nakatayo at nag aantay ng ibang customer na darating, soot ang uniform bilang server, ang iba sa amin abala sa pagse-serve samantalang ang iba nasa counter.

Isang makalumang mansyon, pero high-tech ang loob ng skulptura dahil sa nakapaligid na laser at magkabilaang "spy camera"

Bawat tao na pumapasok at lumabas ay automatically detected ng makabagong teknolohiya, kasama na ang identity nito. Ibig sabihin kailangan, member ka ng group na ito o di kaya, isa ka sa mga VIP.

Kinabukasan ng Gabi;

"Sigurado ka na ba na kaya mo?" Tinatanong ko si Tsinoy. Nagliligpit ito ng mga gamit niya at nakita ko ang isang kutsilyo na nakasabit sa kanyang tagiliran, at isang baril sa kabila. Siya ay naghahanda para tumakas.

"E Ikaw? Sigurado ka bang ayaw mo sumama sa akin?"

"Gustohin ko man, pero kailangan isa sa atin ang maiiwan, kung hindi pareho tayong uuwi sa Pilipinas na bangkay."

Hindi na siya nagsalita pa, sumilip siya sa bintana upang tingnan ang buong paligid ng nasa baba.

Pagkatapos ay bumalik siya sa akin at sinabing, "Pangako Talya, kapag naging maayos ang buhay ko sa labas, hahanapin kita"

"Hmm, alam kong magagawa mo. Aasahan ko yan ah!" sinabi ko at niyakap ko siya.

"Magkikita pa tayo, pangako.." pabulong niyang sinabi sa akin.

Mula sa bintana ay bumaba sya gamit ang isang lubid lamang, pagdating niya sa baba, ay nakita ko siyang sumakay agad sa isang sasakyan na kumukuha ng mga basura. Habang abala ang namamahala sa pagpuslit ng mga basura para ilagay sa malaking trashed truck.

Pagkatapos ay bumalik ako sa aking kama at humiga. Para hindi ako mapaghinalaan, nagkunwareng bagong gising lang.

"You are Talya?" Ang boses na tumawag sa akin pagkalabas ko ng kwarto. Alam ko kung sino iyon, ito ang aming pinuno, si Gilbert. Siya ay isang purong Italyano. Alam ko na matagal na niya akong sinusubaybayan, kaya doble ang pagiingat ko laban sa taong addict na ito.

"Katapusan ko na" sabi ko sa sarili ko habang bumibilis ang tibok ng puso ko

Dahan-dahan akong humarap sa kanya. Nakita ba niya na pinatakas ko si Tsinoy? Umaasa akong wala siyang nakita o napapansin sa akin.

"What?" Tanong ko sa kanya.

Tumingin sa akin si Gilbert na may seryosong mukha. Dalawang lalaki ang nakatayo sa likuran niya. Ang mga baril ay nasa kanilang baywang. Walang baril si Gilbert sa katawan pero siya ang master ng lahat ng martial arts men dito. Pinilit kong kalmahin ang sarili upang hindi ito maghinala.

"How was your sleep?" tanong ni Gilbert sa akin. Bumuntong hininga ako ng ma realize kong wala itong napapansin o naiisip.

"Its good" sinabi ko. Ano kaya ang gusto niya sabihin sa akin ngayon? Bulong ko sa aking sarili.

"Il capo Gilbert mi ha chiamato, devi tornare nelle Filippine e fare rapporto a lui, ( Boss Geralt called me, you have to go back to the Philippines and report to him.)