บทที่ 19 ถอดเสื้ออ่อย

“ง..งั้นหรอคะ”

วิเวียนถามตะกุกตะกักด้วยความเขอะเขินอีกทั้งยังทำตัวไม่ถูก ได้แต่หลบตาเขาที่หันมามองเธอด้วยสายตาลูกอ้อนนั่น

“ล..แล้ว คุณพอจะบอกวิได้มั้ยคะ ว่าเกิดอะไรขึ้น”

วิเวียนตัดสินใจถามออกไป ทำลายบรรยากาศน่าอึดอัดสำหรับเธอ

“ผม… ทะเลาะกับพ่อครับ แล้วท่านก็ไล่ผมออกจากบ้านอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน”

“คืนนี้ผมขอค้างที่นี่อีกได้มั้ยครับ แต่ถ้าคุณวิไม่สบายใจ— ”

“ ได้สิคะ คุณกำลังเดือดร้อน วิเข้าใจค่ะ”

วิเวียนรีบตัดบทอีกคนแล้วตอบตกลงอย่างไม่ลังเล ตอนนี้เขาเหมือนลูกหมาที่ไร้ที่พึ่ง ทำเธอสงสารจับใจ ไม่ยักษ์รู้ว่าผู้ชายที่ภายนอกดูขรึมๆแถมแข็งแกร่งอย่างเขาจะมีด้านที่อ่อนแอปวกเปียกมากขนาดนี้

สองคนเดินมาถึงหน้าห้อง แต่พอจะเข้าไปวิเวียนกลับหยุดชะงักนิ่งพร้อมหันมามองเขาที่ยืนรออยู่ด้านหลังเหมือนมีอะไรในใจ

“มีอะไรรึเปล่าครับ”

เสียงทุ้มถามขึ้นอย่างอ่อนโยน มองดูอีกคนที่ตะกุกตะกักเหมือนอยากจะพูดอะไร

“คือว่า… อีกห้องวิยังไม่ได้ทำความสะอาดเลยค่ะ คุณคงนอนไม่ได้ เดี๋ยวจะแพ้ฝุ่นอีก”

วิเวียนยิ้มแหยๆด้วยความเกรงใจ มัวแต่ยุ่งกับร้านดอกไม้ทั้งวันจนไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย แถมใครมันจะไปคาดคิดว่าเขาจะมาค้างด้วยอีก ในเมื่อคืนนั้นมันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ

“ไม่เป็นไรหรอกครับ นอนแบบเมื่อคืนก็ได้ครับถ้าคุณวิไม่รังเกียจ”

แบบนี้ยิ่งเข้าทางเลยสิ เซบาสเตียนรีบเสนอความคิด ไม่ยักษ์รู้ว่าโชคจะเข้าข้างคนเลวอย่างเขาได้ขนาดนี้

“งั้น… ก็ได้ค่ะ”

คำตอบจากหญิงสาวเรียกรอยยิ้มจากคนรอฟังเผยออกมาทันที

“ ขอบคุณมากนะครับ ถ้าไม่ได้คุณผมคงแย่ ”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ วิเองก็เคยผ่านความลำบากมา วิเข้าใจค่ะ”

วิเวียนยิ้มตอบอย่างเป็นกันเอง ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกคุ้นเคยและสนิทกับผู้ชายคนนี้ได้ไวกว่าคนอื่นๆ อาจเป็นเพราะเขาแสดงด้านที่ไม่ค่อยจะมีใครแสดงออกให้เธอได้เห็นบ่อยๆ หรือเพราะเธอเข้าใจความเจ็บปวดที่เขากำลังประสบเพราะเคยผ่านจุดนั้นมา

วิเวียนยืนคิดและกำลังตกอยู่ในภวังค์ ในขณะที่แววตาดวงน้อยกำลังเคลิบเคลิ้มสบอยู่กับตาเขาอย่างไม่รู้ตัว จนเสียงจากชายด้านหน้าดังเข้ามาในโสทประสาทเรียกสติที่เลือนลางให้กลับมา

“ผู้ชายที่ได้คุณเป็นแฟนคงโชคดีสุดๆเลยนะครับ”

“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ วิไม่ได้มีดีอะไรมากมายอย่างที่คุณคิดเลยค่ะ”

วิเวียนยิ้มปฏิเสธเสียงหวาน เธอเองเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ที่ไม่ได้พิเศษไปกว่าใครๆเลย

“แต่ถึงยังไง ในสายตาผมคุณก็ยังคงดีที่สุดเท่าที่เคยเจอมา แล้วก็สวยที่สุด…”

คำตอบของชายหนุ่มทำเอาบรรยากาศปกคลุมด้วยความเงียบไปชั่วขณะ เมื่อคนตัวเล็กถึงกับไปต่อไม่เป็น แล้วเธอเองเดาทางผู้ชายคนนี้ไม่ถูกด้วย เขาดูอันตราย แต่ทำไมหัวใจเธอกลับไม่คิดที่จะหลบหนีเลยล่ะ แถมมันยังส่งเสียงตุบตับเหมือนว่าเต้นรับเขาเข้ามาเสียมากกว่าด้วยซํ้า แล้วเธอก็ไม่เคยสบตาเขาชนะเลยสักครั้ง ดูอย่างตอนนี้ที่ต้องรีบหลบสายตาหนีใบหน้าแพรวพราวนั่น พร้อมกล่าวตอบคำพูดตะกุกตะกักหลุดพิรุธให้เขาเห็นทุกที

“ว..วิว่าเราไปนอนกันดีกว่าค่ะ นี่ก็ดึกมาแล้ว”

“จริงด้วยสิครับ งั้นเชิญเจ้าของห้องเข้าไปก่อนเลยครับ”

เซบาสเตียนสวนพร้อมยิ้มหว่านเสน่ห์ไม่หยุดหย่อน เท้าเล็กรีบก้าวเข้าห้องด้วยหัวใจที่เต้นตุบตับแข่งกันรัวเร็ว พอเข้ามาถึงจุดหมาย วิเวียนรีบคลานขึ้นเตียง แต่พอขึ้นไปนั่งแล้วหันมากลับพบเขายืนมองเธออยู่ปลายโซฟา ดั่งว่าต้องการจะพูดอะไร

“เอ่อ… มีอะไรรึเปล่าคะ”

วิเวียนตัดสินใจถามออกไปเสียงใส

“คือว่า ผมถอดเสื้อนอนได้มั้ยครับ พอดีว่าเสื้อตัวนี้มันอึดอัด แล้วผมก็ไม่ได้เอาเสื้อเปลี่ยนมาด้วย”

คนถามแสดงท่าทางหนักใจไปพร้อมๆกัน ซึ่งแตกต่างจากความคิดในหัวอย่างสิ้นเชิง เสื้อมันไม่ได้อึดอัดหรืออยากเปลี่ยนอะไรหรอก ก็แค่อยากถอดอ่อยเธอเฉยๆ

แต่มีหรือคนตัวเล็กจะตามทัน เธอกลับมองว่ามันเป็นความจริง อยากจะไปหาเสื้อมาให้เปลี่ยนอยู่หรอก แต่เสื้อผ้าแต่ละตัวของเธอก็เล็กๆทั้งนั้น ขืนใส่เข้าไปคงอึดอัดทวีคุณ แค่ให้เขาถอดเสื้อนอนคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง

“เชิญตามสบายเถอะค่ะ”

หญิงสาวตอบตกลงโดยไม่ได้คิดอะไร ส่วนคนที่ได้คำตอบก็รีบเปลือยท่อนบนออกต่อหน้าต่อตาเธอทันที พอเห็นภาพตรงหน้าเท่านั้นถึงกับทำเธอแทบแข็งทื่อเป็นก้อนหิน สายตาไปจับอยู่ตรงหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อเป็นก้อนๆเรียงกันโดยไม่อาจละไปมองอย่างอื่นได้ เหมือนว่ามันกำลังสะกดเธอให้ตกอยู่ในภวังค์

อยู่ๆใบหน้านวลก็ร้อนผ่าวขึ้นไม่พอยังแดงเป็นลูกมะเขือเทศสุก พอรู้ตัวอีกทีก็เห็นเขามองเธอด้วยรอยยิ้มกรุ่มกริ่มเหมือนชอบใจ จะบ้าจริง นี่เธอจะทำเรื่องน่าอายต่อหน้าผู้ชายคนนี้ไปถึงไหนกัน

“หึ… ฝันดีนะครับ วิเวียน”

เซบาสเตียนเป็นคนกล่าว ช่วยทำลายบรรยากาศให้คนตัวเล็กที่ทำตัวไม่ถูกกำลังเขอะเขินอยู่บนเตียง ไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับเขา หารู้ไม่ว่าคำพูดเขานั้นมันยิ่งสร้างความหวั่นไหวให้เธอขึ้นทวีคุณ วิเวียนรีบนอนลงพร้อมมุดเข้าไต้ผ้าห่ม จะน่าอายเกินไปแล้ว แต่ทุกการกระทำของเธอกลับเป็นอันชอบใจสำหรับเซบาสเตียน

ยืนยิ้มกรุ่มกริ่มมองดูคนบนเตียงอยู่พักใหญ่ไม่รู้ว่าเขินตามหรืออะไร กว่าจะทิ้งตัวนอนลงบนโซฟาได้ด้วยสภาพที่เปลือยท่อนบน ยกท่อนแขนก่ายหน้าผากพร้อมหลับตาลงแต่ยังคงไม่อาจหุบยิ้มได้ หากตัดตอนที่ต้องนอนแยกกันคนละที่ไปละก็ เขากับเธอไม่ต่างจากสามีภรรยาที่พากันเข้านอนเลย สงสัยต้องเร่งภารกิจจีบว่าที่เมียเข้าแล้ว