บทที่ 18 เอาเสร็จก็แค่ทิ้ง

“ไม่นอนกอดจินนี่หน่อยหรอคะ”

จินนี่เปร่งเสียงถามพร้อมแสดงท่าทีน้อยใจ เมื่อเห็นชายที่เพิ่งร่วมทำกิจกรรมบนเตียงกันเสร็จไม่แม้จะกอดหรือแตะเนื้อต้องตัวเธอต่อ รีบลงไปสวมใส่เสื้อผ้าที่กระจายบนพื้น ยืนติดกระดุมอยู่หน้ากระจกเตรียมพร้อมที่จะกลับ ในขณะที่เธอได้แต่นั่งเปลือยกายอยู่บนเตียง

“ไว้วันอื่นนะครับ วันนี้ผมมีธุระ ”

เซบาสเตียนตอบอย่างไร้เยื่อใย ธุระบ้อบออะไรไม่มีหรอก หาข้อแก้ตัวไปงั้นแหละ เสืออย่างเขามีหน้าที่แค่ปลดปล่อย พอหมดประโยชน์ก็แค่เดินออกไปอย่างไร้เยื่อใย แต่ดูเหมือนคำพูดเขาจะมีนํ้าหนักพอสมควรที่ทำหญิงบนเตียงเชื่อสนิทใจ

“ งั้นก็ได้ค่ะ ไว้เจอกันใหม่นะคะสุดหล่อ”

จินนี่สวนเสียงหวาน หัดออดอ้อนเอาไว้ผู้ชายจะได้ติดใจ แต่หารู้ไม่ว่าอีกคนไม่แม้แต่จะสนใจ เพียงแต่หันหน้ามายิ้มให้ตามมารยาท ก่อนจะกระตุกจัดคอเสื้อแล้วเดินออกไป คำกล่าวลาสักคำยังไม่มี

“อื้มม จินนี่ชักจะติดใจคุณเข้าจริงๆแล้วสิ”

เพียงแผ่นหลังที่ได้แต่มองตามยังทำให้เธอเกิดอารมณ์ได้ มือเล็กสอดเข้ารูรักตัวเองพร้อมเกลี่ยไปมารอบๆ อย่างห้ามไม่อยู่ กัดปากสูดครางในขณะที่นึกถึงบทเร่าร้อนบนเตียงเมื่อครู่ เธอชักจะติดใจเขาเข้าแล้วจริงๆ

#หน้าผับ AT

ฟุ่วว~

ชายร่างโปร่งยืนมือล้วงกระเป๋ากางเกงข้างหนึ่งพรางเป่าควันบุหรี่กระจัดกระจายไปทั่วระแวก ในขณะที่ในหัวกำลังใช้ความคิด แล้วอยู่ๆภาพของสาวสวยที่ตราตรึงอยู่ในหัวใจเขาบ่อยๆในช่วงนี้ก็ปรากฏขึ้นพร้อมเสียงหวานของเธอ ผู้หญิงที่เข้ามาห้ามเขาสูบบุหรี่หน้าร้านด้วยใบหน้าฟ้าประทานนั่น

‘คุณคะ ที่นี่ไม่สามารถสูบบุหรี่ได้ค่ะ‘

“ หึ…. คิดถึงคุณขึ้นมาแล้วสิ ”

ไม่รู้ว่าเธอมีอิฐิผมต่อหัวใจเขารึเปล่า แต่เธอมักจะวนเวียนอยู่ในความคิดเขาเสมอ พอนึกแล้วก็คิดถึงขึ้นมา อยากจะกลับไปนอนกกเชกเช่นคืนนั้น

“ถ้าไปหาตอนนี้มันจะแปลกๆ รึเปล่าวะ… ”

ในใจนึกกังวลขึ้นมา หากไปหาตอนนี้มันจะดูแปลกไปรึเปล่า ดึกๆดื่นๆไปเคาะประตูบ้านผู้หญิง ปกติก็ไม่เคยต้องมาคิดอะไรแบบนี้หรอก กับผู้หญิงคนอื่นก็แค่พาขึ้นโรงแรม แต่พอกับวิเวียนนั้นมันแตกต่าง เพราะเขาเองเก็บเธอไว้ในพื้นที่พิเศษกว่าใครๆ

“นั่นสิ มันจะไปแปลกอะไรกัน ก็แค่บอกไปว่าทะเลาะกับพ่อหรือไม่ก็โดนไล่ออกจากบ้าน หรือกูควรเก็บข้าวของไปอยู่ด้วยเลยดีมั้ยวะ… แต่คืนนี้ขอไปหาก่อนแล้วกัน”

พอนึกไปนึกมาสมองเกิดแล่นคิดแผนขึ้นมา จะไปหาสาวทีไรต้องมีชื่อพ่อมาอ้างตลอด เกิดพ่อได้ยินเข้าคงภูมิใจในตัวลูกชายที่เลี้ยงมากับมือไม่น้อยเลย แล้วมันก็ไม่ใช่แค่ความคิด แต่ไอ้เสื้อมันเอาจริงนี่สิ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อไม่นานแท่งบุหรี่ก็ถูกขว้างทิ้งอย่างไร่ค่า ก่อนเท้ายาวจะก้าวเดินหน้าไปยันรถคันหรูเพื่อมุ่งหน้าไปยันจุดหมายทันที

ไม่นานสี่ล้อก็ขับเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าบ้านหญิงสาว คนบนรถไม่รีรอรีบก้าวเท้าลงก่อนจะวิ่งแจ้นไปยันหน้าประตู กำลังจะกดกริ่งแต่ก็ต้องชะงักชักมือกลับเมื่อเพิ่งนึกอะไรบางสิ่งออก

“ไม่ได้สิวะ ต้องเตรียมนํ้าตาก่อนดิ จะได้เนียนๆ”

เซบาสเตียนพึมพำเสียงเบากับความแผนสูงของตัวเอง จะบอกเธอว่าโดนพ่อไล่ออกจากบ้านก็ต้องให้มันเนียนสมจริง ชายหนุ่มยืนเบิ่กตากว้างตากลมหนาวยามราตรีอยู่พักใหญ่จนดวงตาเริ่มแดงกํ่าด้วยความแสบคัน

เมื่อพร้อมแล้วจึงยื่นมือไปกดกริ่งหน้าบ้านพรางชะเง้อหน้ามองเข้าไปด้านใน แต่กลับไร้วี่แววว่าเธอจะออกมาดู

“ทำไมไม่มาเปิดวะ ไฟจากในห้องก็ไม่เปิดขึ้น หรือว่าไม่ได้ยิน”

เซบาสเตียนเริ่มเป็นกังวล หากคืนนี้ไม่ได้เชยชมหน้าสวยๆเธอก่อนนอนคงหลับไม่สนิท ตัดสินใจกำลังจะกดกริ่งอีกครั้งแต่ก็ต้องเผยยิ้มดีใจออกมาเมื่อแสงไฟจากห้องนอนวิเวียนฉายขึ้นบ่งบอกว่าเธอกำลังออกมา

“ฮึ่ม..!!”

ชายหนุ่มรีบเตรียมเสียงเตรียมนํ้าตาให้พร้อมใช้งาน ทันไดที่ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออก เสียงสะอื้นจากคนที่รอหน้าบ้านเปร่งขึ้นทันทีพร้อมโผลเข้ากอดหญิงสาว

“ฮึก คุณวิ…”

“คุณ!”

วิเวียนตกใจวูบจนแทบหล่นไปถึงตาตุ่ม พอจะรู้อยู่แล้วว่าเป็นเขา เมื่อแอบส่องดูรถที่จอดอยู่หน้าบ้านอย่างละเอียดแนบเนียนก่อนออกมาเปิดประตู แต่อยู่ๆมาโผลเข้ากอดแน่นแบบนี้ใครมันจะไม่ตกใจกัน

“ฮึกก…”

“เอ่อ… ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ เราเข้าบ้านกันก่อนดีกว่าค่ะแล้วคุณค่อยเล่าให้วิฟัง ยืนตากลมแบบนี้นานๆ จะไม่สบายเอานะคะ”

วิเวียนรีบพยุงคนเจ้านํ้าตาเข้าบ้านอย่างงุนๆงงๆ จากที่ยังมึนๆจากการตื่นนอนตอนนี้ตาสว่างจนหาทางกลับไปนอนไม่เจอ

“คุณนั่งรอนี่ก่อนนะคะ เดี๋ยววิไปเอานํ้ามาให้ จะได้ใจเย็นขึ้นหน่อย”

สิ้นสุดคำพูดหญิงสาวตั้งท่าหันหลังกำลังจะก้าวออกไป แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเรียวแขนถูกดึงหมับให้ร่างเล็กเซเข้าไปหาคนที่นั่งสะอื้นอยู่บนโซฟา พร้อมกอดรัดเอวบางเอาไว้แน่น ใบหน้าหล่อซุกเข้าท้องน้อยอีกคนเหมือนเด็กต้องการความอบอุ่น

“ฮึกก.. ผมขออยู่แบบนี้ซักพักนะครับ”

เซบาสเตียนกล่าวเสียงอู้อี้อยู่ระหว่างหน้าท้องแบนราบ พอได้สัมผัสเธออย่างไกล้ชิดแล้วก็ยากที่จะห่าง นี่ขนาดยังไม่ได้ถึงเนื้อตัวด้วยการที่มีชุดนอนบางๆ ขวางกั้นไว้ด้านนอก กลิ่นตัวเธอยังหอมละมุนได้ขนาดนี้ ไม่อยากคิดหากได้สัมผัสผิวเนียนมันจะทำเขาครั่งขนาดไหน คนตัวเล็กไม่ได้ตอบอะไร แต่ก็อดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นลูบผมอีกคนเบาๆเป็นการปลอบ เวลานี้เขาดูน่าสงสารเหมือนคนไร้ที่พึ่ง อีกคนเมื่อเป็นเช่นนั้นก็ได้ใจไปใหญ่ กอดนานจนพอใจกว่าจะยอมปล่อย

“ผมขอโทษนะครับ ที่มารบกวนดึกๆดื่นๆ”

เซบาสเตียนก้มหน้างุด ชักคำพูดขอโทษวิเวียนที่ลงมานั่งข้างๆ เสียงแผ่ว

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ วิเข้าใจ”

ส่วนแม่คุณก็นํ้าใจงามไม่เคยเปลี่ยน เข้าใจเขาไปสะทุกเรื่องเลยจริงๆ

“ผมหาที่เพิ่งไม่ได้แล้วจริงๆครับ ผมแทบไม่สนิทกับใครเลย พอมีปัญหาทีไร คุณเป็นคนแรกที่ผมนึกถึงตลอด น่าแปลกนะครับ เพราะเวลาอยู่กับคุณ ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก…”

เซบาสเตียนอธิบายเป็นชุด ทำเอาอีกคนหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาในยามอากาศหนาวๆตอนดึก ไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริงรึเปล่า แต่หัวใจเธอมันหวั่นไหวตลอดนั้นไม่เคยเกินจริง

“ง..งั้นหรอคะ”