“มีอะไร”
เสียงทุ้มตํ่าเอ่ยถามคนในสายเหมือนจะดุๆเข้าไปบ้าง คนตัวเล็กรีบคว้าโอกาสลุกลี้ลุกลนจะลงจากตัก แต่ก็ไม่สำเร็จเมื่อมือหนาอีกข้างที่ว่างรวบเอวบางกลับเข้ามาแนบชิดกับตัวเองไม่ยอมผละ “อืม เดี๋ยวกูไป” พูดเสร็จปลายสายยังไม่ทันได้ตอบอะไร พ่อคุณก็รีบวางสายหันมาอ้อนคนบนตักซะจนเธอตามอารมณ์ไม่ทัน เมื่อกี้ยังทำเสียงดุปลายสายไปยังไม่ถึงนาทีเลย ไหงตอนนี้กลับมากระชับกอดซบอกเธอแล้วอ้อนเป็นลูกหมาได้ไวขนาดนี้ “ผมต้องไปทำธุระ” เสียงอู้อี้อุบอิบกระซิบอยู่กลางอกอวบ เงยหน้ามองเธอตาแป๋วอย่างกับอ้อนเมีย ทั้งที่จริงไม่ได้เป็นอะไรกัน “ค..คุณรีบไปเถอะค่ะ ตอนเที่ยงคุณก็หนีงาน” วิเวียนรีบตอบตะกุกตะกักพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด เขินเขาจนขายหน้าตัวเองมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ยัยวิเอ้ย “ผมอยากอยู่กับคุณนี่ครับ” “คุณไปจัดการธุระให้เสร็จก่อน แล้วค่อยมาหาวิก็ได้นี่คะ” “ผมไม่อยากห่างจากคุณเลยครับ เวลาผมไม่อยู่ต้องมีผู้ชายคนอื่นมาทำคะแนนแน่ๆ ผมไม่ยอมนะครับ” ตอนนี้เขาเหมือนเด็กที่กลัวคนอื่นมาแย่งของเล่น ดูท่าทางงอแงใส่เธอนั่น เรียกเสียงหัวเราะร่าจากคนตัวเล็กออกมา “งั้นคุณก็รีบไปทำงานแล้วมาทำคะแนนต่อให้ได้สิคะ” “งั้นก็ได้ครับ ผมจะรีบไปทำงานแล้วกลับมาตามติดคุณ” “ค่ะ” ฟอด!! “ อื้อ ฉวยโอกาส!” วิเวียนร้องอุทานเสียงหวาน ยิ้มเขินกับไอ้คนฉวยโอกาสที่ยื่นหน้ามาหอมแก้มเธอโดยไม่ทันตั้งตัวจนแทบชํ้า ส่วนคนทำยังหน้ามึนทำท่าทางไม่รู้ไม่เห็น ในใจอยากจะหอมอีกซักฟอดสองฟอด แต่พอก่อนก็ได้ เก็บไว้ใส่เต็มที่ตอนได้เธอเป็นเมีย —————- #ผับ TK “ส…สวัสดีครับ คุณเซบาสเตียน” “เข้าประเดนเลยดีกว่าครับ เวลาผมมีไม่มาก” ทันไดที่บั้นท้ายแตะถึงที่นั่งโซฟานุ่ม เซบาสเตียนไม่แม้แต่จะมีคำทักทาย เสียงทุ้มตํ่ารีบสั่งฝ่ายตรงข้ามเรียบเด็ดขาด “ เอ่อ.. ด..ได้สิครับ ผมอยากให้คุณพิจารณาเรื่องสัญญากับทางเราดูอีกครั้งครับ” ซองเอกสารสีนํ้าตาลถูกยื่นให้กับเจ้าของธุรกิจอย่างเซบาสเตียนที่ใครๆต่างหมายปองอยากร่วมเซ็นสัญญาการค้าขายด้วย ซึ่งตอนนี้นั่งไขว่ห้างลำแขนหนาข้างหนึ่งฟาดอยู่ตรงพนักโซฟาด้านหลังด้วยท่าทางน่าเกรงขาม ชายหนุ่มไม่แม้แต่จะขยับตัว เพียงส่งสายตาให้ลูกน้องที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากตนเป็นการบ่งบอกให้จัดการซะ รอย ผู้รู้น่าที่ดีก็ไม่รีรอรีบทำตามคำสั่ง จัดการรับเอกสารที่ถูกยื่นอยู่ตรงหน้าเจ้านายมาเปิดอ่านอย่างชํ่าชอง แต่ดูจากสีหน้าลูกน้องแล้วคงผ่านยาก เซบาสเตียนไม่ตระหนักใจที่จะปฏิเสธทันที คนอย่างเขาไม่เคยทำงานชุ่ย และไม่ต้องการร่วมมือกับคนทำงานชุ่ยเช่นกัน ชายวันกลางที่นั่งอยู่เบื้องหน้า เมื่อเห็นท่าไม่ดีก็รีบเสนอข้อแนะซึ่งเป็นแผนสำรองให้กับเซบาสเตียนทันที “ได้โปรดเถอะนะครับคุณเซบาสเตียน เพื่อเป็นการชดเชยการเสียเวลาของคุณ ผมเตรียมสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ไว้ให้คุณด้วยนะครับ รับรองว่าคุณชอบแน่นอน ” ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ยักคิ้วบ่งบอกถึงความสงสัยที่บังเกิด อยากจะรู้เหมือนกันว่าจะประทับใจเขาอย่างที่มันมั่นใจไว้ซะดิบดีรึเปล่า ทันไดที่เห็นท่าว่าเซบาสเตียนให้ความสนใจกับข้อเสนอ สองฝ่ามือรีบตบดังแปะๆ เรียกคนที่ยืนรออยู่ด้านนอกให้เข้ามา ก็พบว่าเป็นเด็กสาววันยี่สิบต้นๆที่เดินก้มหน้าก้มตาเขอะเขินเข้ามา เขามักเห็นเธอรับบริการลูกค้าในผับอยู่บ่อยๆ ดูแล้วน่าจะตัวท็อปของผับแห่งนี้ ทว่ามีหรือระดับเซบาสเตียนแล้วจะต้องมานั่งสนใจเด็กเอน “หวังว่าคุณจะชอบนะครับ” ชายวัยกลางรีบเผยยิ้มพึมพอใจ เมื่อเห็นว่าเซบาสเตียนมองเด็กที่เขาจ้างมาเป็นพิเศษไม่คลาดสายตา อย่างน้อยเสืออย่างเขาก็คงชอบผู้หญิงแบบนี้แหละ มุมปากหยักแสยะยิ้มขึ้นมาอย่างเอาแต่ใจ ดูเหมือนลูกค้าคนนี้จะได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับเขามาไม่น้อย แต่กลับได้ยินในทางผิดๆนี่สิ เพราะคนอย่างเซบาสเตียนไม่เคยต้องใช้เงินเพื่อเรียกผู้หญิงเข้าหา โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เขาเกลียดมากคือเรื่องงาน ที่ต้องมาแลกกับอะไรแบบนี้ หากสมองคิดได้แค่นี้คงไม่มีอะไรต้องเจรจาต่อ เพราะสำหรับเขา งานก็คืองาน มันต้องมาจากงานที่ดี ที่เพอร์เฟคเริ่ดเลอเท่านั้น ไม่ใช่กับข้อแลกเปลี่ยนปัญญาอ่อนนี่ “หึ.. คุณนี่ถือว่ามีหัวคิดที่ไม่แย่เลยนะครับ” แววตายากจะคาดเดาเหลือบกลับมาจับจ้องอยู่บนใบหน้าคู่เจรจา ที่ตอนนี้เผยยิ้มหน้าบานดีใจคิดว่าเขายอมรับข้อเสนอ แต่คำถัดไปที่ได้ยินก็แทบทำเอาชายวัยกลางเข่าทรุดกันไปข้าง “แต่คนอย่างผม แค่กระดิกนิ้วก็มีผู้หญิงพร้อมวิ่งเข้ามาแก้ผ้าให้แล้ว คุณคิดว่าแค่เด็กเอนธรรมดาคนเดียวผมไม่มีปัญญารึไงครับ คุณโดม” “ผ..ผมขอโทษครับ งั้นผมจะหา—-” “อย่าเสียเวลาเลยดีกว่านะครับ ผมบอกว่าไม่ก็คือไม่ ทางที่ดีเอางานของคุณกลับไปแก้ให้มันน่าสนใจกว่านี้แล้วค่อยมาเสนอไม่ดีกว่าหรอครับ” เซบาสเตียนตอบยํ้าเสียงเรียบจนฝ่ายตรงข้ามหน้าเสีย พยายามปะติดปะต่อคำพูดแต่ก็ไม่ออกมาเป็นคำ จนชายร่างโปร่งหันหลังสับขายาวก้าวออกไปโดยไม่รอให้คู่เจรจาได้มีโอกาสได้ต่อรอง “ทีหลังงานไม่เป็นงานแบบนี้มึงไม่ต้องโทรเรียกกูมาก็ได้นะ หัดจัดการเองสะบ้าง เสียเวลากูตามจีบว่าที่เมีย” พ้นประตูห้องวีไอพีออกมาก็รีบหันหน้ามาตำหนิลูกน้องที่เดินตามหลังมาต้อยๆ แม่งโครตเสียเวลาชีวิต! รอย ได้แต่พยักหน้าตอบรับแล้วยิ้มประชด ก็แล้วมันงานบอสมั้ยล่ะ จะให้ลูกน้องอย่างเขาจัดการได้ยังไง แล้วไอ้คำว่าหัดจัดการเองเสียบ้างนั่นน่ะ ลูกน้องผู้ต้องตามแก้ปัญหาทุกอย่างเช่นเขาต้องเป็นคนพูดมั้ยวะ เฮ้อ…. “ บอสจะไปไหนต่อ หรือว่ากลับคฤหาสน์เลยมั้ยครับ” นึกแล้วก็ปวดหัว รอยเลือกที่จะปั้นหน้ายิ้มแล้วปัดความคิดในหัวทิ้ง หันมาเปลี่ยนคำถามให้นายผู้เอาแต่ใจ หลีกเลี่ยงคำบ่นก่อนหน้าเสีย “กูจะไปหาว่าที่เมีย—-” “สุดหล่อคะ” นั่นไง!! เอาแล้วมั้ยล่ะ ความฮอตของเจ้านายไม่เคยจะหลุดพ้นจากสายตาสาวๆ พวกนี้หรอก แต่ครั้งนี้รอยมั่นใจว่าบอสคงไม่เล่นด้วย ก็คนมันหลงว่าที่เมียหัวปักหัวปำขนาดนั้น คำก็เมีย สองคำก็เมีย “หืม.. ว่าไงครับคนสวย” ซะที่ไหนกันล่ะ!“ชอบมั้ยครับทูลหัว” วิเวียนที่กำลังยืนชมความสวยของภาพวิวตรงหน้ารีบหันมาพยักหน้าหงึกๆให้กับคนถามด้วยความตื่นเต้น ไม่นานเรือที่ล่องอยู่ทะเลมาถึงสองวันก็ได้จอดเทียบท่าเกาะหนึ่งซึ่งสวยจับตาคนตัวเล็กจนทำเธอยิ้มปริ่ม สองคนพากันเดินเข้าไปในบ้านสไตล์ต้นมะพร้าวที่ถูกตกแต่งโดยไม้ธรรมชาติผสมผสานกับสิ่งของทันสมัย รอบๆมีต้นมะพร้าวล้อมรอบนำพาบรรยากาศดีขึ้นทวีคุณ ทว่าพอก้าวเท้าเข้ามาในบ้านเท่านั้นแหละ วิเวียนถึงกับหันมองหน้าสามีแววตาสงสัย “ทำไมบ้านรกแบบนี้ล่ะคะ” มองไปทางไหนก็มีแต่ฝุ่นกับเศษใบไม้เต็มไปหมด ดั่งกับว่าไม่มีคนมาเยือนในที่แห่งนี้เป็นชาติแล้ว “ก็ผมพึ่งซื้อมาสดๆร้อนๆเลย เป็นเกาะส่วนตัวของเพื่อนผมน่ะ ไม่มีใครมาดูแลนานแล้ว แล้วก็จะไม่มีใครมาด้วย เพราะมันคือโลกของเราสองคน” วิเวียนพยักหน้าเข้าใจ กวาดสายตามองหาอุปกรณ์ทำความสะอาดรอบๆก่อนจะเดินไปหยิบไม้กวาดขึ้นมายังไม่ทันได้ทำอะไรก็ถูกเซบาสเตียนห้ามไว้สะก่อน “ที่รักกก ทำอะไรอ่ะ” “ก็ทำความสะอาดบ้านไงคะ” ก็เขาเป็นคนบอกเองว่าในที่นี้ไม่มีคนแล้วก็จะไม่มีใครมาเยือนด้วย เพราะมันเป็นโลกของเราสองคน เพราะงั้นจึงแปลว่าสองคนต้องช่วยกันท
ฟอดดดด! “อื้อออ” เปลือกตาคู่สวยลืมขึ้นมองก็ต้องขมวดคิ้วกับสามีที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงเธอแต่เช้า จนทำเธอตื่นไปด้วย แก้มนวลแดงชํ้าหมดแล้วมั้งถ้าจะฟัดขนาดนั้น “อรุณสวัสดิ์ครับทูลหัว” ไม่พูดเปล่า โน้มลงมาจุ๊บปากนุ่มแล้วแสดงยิ้มปริ่มให้เธอด้วย จนคนที่เพิ่งตื่นนอนต้องกระพริบมองเขาปริ๊บๆ พอได้สติแล้วนึกถึงเรื่องน่าอายเมื่อคืน สองพวงแก้มก็แดงระรื่นขึ้นมาด้วยความเขินอาย นี่เธอทำเรื่องน่าอายอะไรลงไปบ้างเนี่ย น่าอายชะมัด! ”ค..คุณไม่ไปทำงานหรอคะ“ วิเวียนรีบกลบเกลื่อนความน่าอายโดยหาเรื่องถามเขาไปเรื่อย ”ไม่ไปครับ ติดเมีย” เซบาสเตียนยิ้มซุกซน พูดแล้วก็ยิ่งกอดรัดเอวบางเข้าชิดหน้าท้องตัวเองไต้ผ้าห่มผืนใหญ่ ซุกหน้าคลอเคลียกับซอกคอขาวเป็นหมาน้อย “ค..คุณไม่ไปงั้นวิไปนะคะ” วิเวียนทำท่าจะผลักเขาออกแต่ก็โดนมือหนาจับไว้ก่อน “ที่รักจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น เราจะไปฮันนีมูนกัน” “ฮันนีมูน? ไปวันนี้เลยหรอคะ” “ก็ผมอยากอยู่กับคุณสองต่อสองนี่นา” ”แต่ตอนนี้เราก็อยู่กันสองคนนี่คะ“ “สองต่อสองที่แปลว่าทั้งโลกมีแค่เราน่ะครับ“ “จะบ้ารึยังไงกันคะ“ วิเวียนขำลอดออกมาเบาๆกับความทะเล้นของ
“อุ้ย… เลอะหมดเลยทูลหัว :)” มือเล็กเตรียมจะเช็ดไวน์ที่หกออกแต่ก็โดนคนโตกว่ารีบจับไว้ทัน เขาชันเข่าขึ้นบนเตียงหนึ่งข้างพร้อมชูคางมนขึ้นแล้วโน้มหน้าเลียปากนุ่มจากส่วนที่เลอะลงมาจากทุกสัดส่วนด้านบนจนถึงสองเต้าตูม “ฮึกกกก….” ลมหายใจของคนที่โดนเล้าโลมเริ่มติดขัดไม่เป็นจังหวะ นิ้วเท้าเบียดเสียดกันด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยได้สัมผัสถึงขั้นนี้มาก่อน ช่วงท้องรู้สึกวูบวาบขึ้นมาดั่งว่ามีผีเสื้อนับพันโบยบินแข่งกัน เกาะอกชิ้นบางถูกเขาปลดออกอย่างง่ายดายตามมาด้วยชิ้นส่วนที่เป็นสิ่งขวางกั้นช่วงล่างโดยเธอไม่อาจห้ามได้ เมื่อร่างกายมันอ่อนระทวยตอบสนองเขาทุกสัมผัส จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ ร่างบางค่อยๆเอนลงนอนราบบนเตียงตามแรงดันจากจูบที่เขามอบให้เธอทั่วทั้งตัว ตอนนี้เธออยู่ภายไต้การควบคุมของเขาโดยสิ้นเชิง อ้าปากงับดูดดูลยอดทับทิมสีนํ้าตาลอ่อนอมชมพูระรื่นอย่างเมาส์มัน ในขณะที่ส่วนล่างก็ถูกเขาควบคุมด้วยนิ้วมือเรียว แม้จะแค่วนเล่นตามกริบกุหลาบแต่กลับสร้างความเสียวสวาทให้กับคนไต้ร่างจนต้องสูดปากครางเสียงหวานอย่างห้ามไม่อยู่ “ซี๊ดดดด อื้มมมมม” ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤกษ์แอลกอฮอล์เมื่อครู่หรือความร
ภายในเวลาสั้นๆ ในที่สุดงานวิวาห์ก็ถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โต ประหนึ่งว่าเจ้าของงานต้องการประกาศให้คนทั้งโลกได้รับรู้ ภายในงานถูกตกแต่งเต็มไปด้วยดอกไม้ธรรมชาติโทนสีชมพูบาร์บี้ตามที่เจ้าสาวปลื้ม นักข่าวจากสำนักงานดังทั้งหมดมารวมตัวกันในงานวันนี้จนหมด วิเวียนยืนเกรงอยู่หน้าประตูบานใหญ่ที่กำลังจะเปิดออกและนำเธอเข้าสู่โลกใบใหม่ ชุดเจ้าสาวอลังการยิบยับไปด้วยเพชรพลอยตามชายกระโปรงและรอบอก เธอเหมือนพญาหงส์ที่มีเวตมนต์สะกดให้สายตาทุกคู่ที่มองมาพลอยหลงไหลในความสง่า “ลูกสะใภ้ป๊าสวยจริงๆ“ ”ป๊า“ เสียงจากชายวัยกลางที่ดังขึ้นมาจากแผ่นหลังร่างระหงทำให้เธอลดละความเกรงลงบ้าง เบรย์เดนเดินเข้ามายืนเคียงข้างว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยรอยยิ้มชอบใจที่แสดงอยู่บนใบหน้า ”พร้อมมั้ยลูก วันนี้ป๊าจะทำหน้าที่พ่อให้หนูเอง“ วิเวียนเผยยิ้มอ่อนพยักหน้าตอบเบาๆอย่างอ่อนน้อม ตั้งแต่ที่เซบาสเตียนพาไปรู้จักกับพ่อเขา เธอก็ถูกเบรย์เดนเอ็นดูเหมือนลูกสาวในไส้มาตลอด ไม่นานประตูบานใหญ่ก็ค่อยๆเปิดขึ้นจนภาพในตาเต็มไปด้วยงานหรูหราที่ถูกจัดอยู่ภายหน้า ผู้คนมากหน้าหลายตารวมถึงคนที่เธอไม่เคยแม้แต่จะพบเจอยืนยิ้มต้อนรับอยู่เบื้องหน้า โ
“คะ…” แววตาวูบไหวหันกลับมามองหน้าเขาแต่ครั้งนี้มันต่างออกไปเมื่อเธอเห็นใบหน้าหล่อของเขาได้ไม่ชัดเหมือนเมื่อครู่ นํ้าสีใสคลอเอ่อออกมาเต็มม่านตาอย่างห้ามไม่อยู่ แต่แล้วเขาก็นำพาความสับสนเพิ่มเข้ามาให้ เมื่ออยู่ๆเซบาสเตียนก็คุกเข่าลงต่อหน้าเธอพร้อมทั้งนำกล่องแหวนออกมา นี่มันอะไรกัน… “ผมเคยบอกคุณแล้วไงครับ ขาดคุณไปมันจะสมบูรณ์แบบได้ยังไงวิเวียน…” เซบาสเตียนยิ้มอ่อนทั้งมองเธอด้วยแววตาเต็มไปด้วยความหมาย วงแหวนเพชรเม็ดเงาส่องแสงแวววับระยิบระยับภายไต้แสงอาทิตย์ดั่งว่ามันกำลังประกายแสงต้อนรับเจ้าของมัน “ผมเคยบอกคุณว่าถ้าวันไหนที่ผมต้องการคำตอบจากคุณ คุณห้ามปฏิเสธเด็ดขาด…” ”แต่งงานกับผมนะครับ My Lady” หยาดนํ้าตาที่คลอเต็มเบ้าหยดลงพื้นพร้อมเจ้าของของมันที่ปล่อยโฮออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ “ฮ..ฮึกก เล่นบ้าอะไรของคุณ” ถ้อยคำดุถูกเปล่งออกมาด้วยนํ้าเสียงสั่นเคลือ เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากเซบาสเตียนผู้สร้างเรื่อง เขาไม่รีรอและไม่ต้องให้เธอตอบ รีบสวมแหวนเข้านิ้วนางหญิงสาวพร้อมทั้งโน้มหน้าลงจูบแผ่นหลังมือเนียน ตอนนี้เขาได้จองเธออย่างเสร็จสมบูรณ์แล้ว และจะไม่มีใครหน้าไหนมาแย่งเธอไปจากเขาได้
ปึ้ง! วิเวียนที่นั่งเหม่ออยู่ในภวังค์ความเศร้าถึงกับสดุ้งโหยงเมื่ออยู่ๆซาร่าก็ทุบโต๊ะด้วยแรงโมโหจนเกิดเสียงดังปั้ง หลังจากที่เธอเล่าทุกอย่างให้ลูกน้องสาวฟัง “อะไรกันคะ! จะเห็นแก่ตัวเกินไปแล้ว ไอ้คุณชายนั่น!” ไม่ยักรู้ว่าคนที่จะโกรธจนเป็นฟืนเป็นไฟแทนที่จะเป็นตัวเธอเองแต่ตอนนี้กลับเป็นซาร่าสะงั้น “ใจเย็นๆซาร่า” “จะให้ใจเย็นได้ยังไงกันคะ พี่วิรู้มั้ยคะว่าตอนนี้ซาร่าอยากทำอะไรมากที่สุด ซาร่าอยากบุกบ้านไอ้คุณชายนั่นแล้วซัดหมัดนี่เข้าเบ้าหน้าหล่อๆที่มาหลอกคนอื่นเข้าให้จนเละเลยค่ะ!” วิเวียนถึงกับยิ้มแห้งกับอารมณ์โทสะของสาวน้อยที่เธอเอ็นดูเหมือนน้องสาวมาตลอด เพิ่งจะเคยเห็นหญิงสาวตัวเล็กๆอารมณ์พรุ่งพร่านแทนเธอได้ขนาดนี้ “พี่วิไม่ต้องห่วงนะคะ พรุ่งนี้ซาร่าจะจัดการทุกอย่างให้พี่เองค่ะ” “หื้ม?” คิ้วบางขมวดอย่างไม่เข้าใจ ดูจากสีหน้าที่มุ่งมั่นของซาร่าแล้วบ่งบอกว่าเธอไม่ได้พูดเล่นๆ ยัยเด็กคนนี้คิดจะทำอะไรกัน แล้วก็เป็นแบบที่เธอพูด เมื่อซาร่ามากดกริ่งหน้าบ้านเธอแต่เช้าตอนตีสี่ วิเวียนที่เพิ่งจะผลอยหลับไปจากการนั่งคิดมากได้ไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องเดินงัวเงียมาเปิดประตู “มาค่ะพี่วิ