Kabanata 39

Eksaktong dalawang linggo na ngayon at sobra ang pagpapasalamat ko ng napapayag ko rin sina Tatay at Aki na pauwiin na ako. Sa tagal ko ba naman sa ospital ay mabilis na naghilom ang sugat ko, sadyang nag-oover react lang itong si Aki.

“Give me that,” aniya at marahas na hinablot sa akin ang bag na isusukbit ko na sana sa aking balikat.

Lahat na lang ng damputin o hawakan ko ay inaagaw niya, aniya’y bawal akong magbuhat ng mabibigat dahil baka mabinat at bumuka ulit ang sugat. Kaya heto, halos lahat ng gamit ko ay nasa kanya, idagdag pa na buhat-buhat niya ngayon ang anak kong tulog na tulog pa.

“Hindi ka ba nahihirapan? Buhat mo pa si Ali,” nag-aalalang tanong ko sa kanya habang isinusukbit niya ang bag na puno ng mga gamit ko.

Tinaasan ako nito ng kilay at ngumisi sa akin. “I built my body for this, Kari,” saad pa niya at niyaya na akong lumabas ng silid.

Napabuntong hininga na lang ako sa pagyayabang niya sa akin tungkol sa kanyang katawan.

“I don’t have my car here. Tito Lorenzo i