Good afternoon. Stay tuned for more updates ☺️
"You're so fucking tight," bulong niya sa tenga ko habang humahagok, ang boses niya ay parang halik ng apoy sa balat ko. "You’re mine, Claudette. Say it."Napakagat ako sa labi ko. Pilit pinipigilan ang sarili kong mapaungol. Ramdam kong may paparating na, may presensya na palapit—mga yabag mula sa di-kalayuan, marahang naglalakad sa damuhan. Puwedeng bantay. Pero si Killian… walang pakialam.Sa halip na huminto, mas lalo niyang binaon ang sarili niya sa akin. Mas mabilis. Mas marahas.“Killian…” bulong ko, halos maiyak sa kaba at libog. “S-Stop... someone’s coming.”Ngunit ngumisi lang siya ng mapangahas. "Then let them hear how I make you scream."Mas lalo pa siyang sumagad. Mas pabilis nang pabilis ang ritmo niya, kaya napakapit ako sa bato sa harapan ko. Hindi ko na alam kung saan ako kukuha ng lakas para manatiling nakatayo. Nanginginig na ang tuhod ko, at ang hininga ko ay paulit-ulit na napuputol sa pagitan ng mga ungol at bulong ng pangalan niya.“Ugh—Killian! Please, I can’t
Napaungol ako nang isagad ni Killian ang sarili niya sa loob ko habang nakatalikod ako sa kaniya, nakakapit sa saddle ng kabayo. Napasinghap ako sa biglaang sensasyon, at agad na sumabog ang init sa buo kong katawan."Killian—fuck!" napasigaw ako nang maramdaman kong hinawakan niya ang lubid ng kabayo at bigla itong pinatakbo, habang nananatili ang katawan naming magkadugtong."Killian!" sigaw ko, halos mabaliw sa takot at sarap na nagsalubong sa sistema ko. "Baka mahulog tayo!" reklamo ko sabay impit na ungol nang lalo lang niyang isinagad ang pagbaon, sinabayan ng pagbilis ng kabayo sa kagubatan."Don't worry, Professor," bulong niya sa tenga ko, boses niyang malalim at puno ng kasabikan. "I got you. I’ll never let you fall.""After horse riding, ako naman ang sinasakyan —ugh!" Halos mapasigaw ako ulit nang sumagad siya at binilisan pa ang ritmo. "Be careful, Mr. Nicolaj! I swear, kapag nahulog tayo, ipapatanggal ko lisensya mo bilang tao!"Humalakhak siya habang mahigpit ang pagkak
Summer na. Wala akong iniintinding lesson plan, wala akong deadline, at wala akong madaldal na mga estudyanteng kailangan disiplinahin. Pakiramdam ko, para akong estudyante rin na sabik magbakasyon.Nagising ako sa tawag ni Killian habang nakahiga pa ako sa kama."Good morning, Pretty," bati niya sa kabilang linya. "Are you ready for a little getaway?"Napangiti ako at kinuskos ang mata ko. "Getaway? Where are we going?""To the province. Hacienda visit. You’re coming with me."Napabangon ako bigla. "Wait—what? Province? As in may hacienda ka talaga?"Tumawa siya. "Of course. Hindi ba sinabi ko sa 'yo na lumaki rin ako sa kabukiran with my Lolo? May mga kabayo kami, palayan, at tahimik na tanawin. Perfect for your first real vacation."Mabilis ang tibok ng puso ko habang pinipilit intindihin kung totoo bang magbabakasyon kami nang matagal, kaming dalawa lang. "Killian, sure ka ba rito?""Of course. But before anything else, I want to make sure your mom knows about it. Ayoko namang is
Pagkapasok namin sa kwarto ko, agad kong ini-lock ang pinto at nilapag ang cellphone sa bedside table. Hindi pa rin ako makapaniwala na si Killian—ang may-ari ng university kung saan ako nagtatrabaho—ay andito ngayon sa mismong kwarto ko, may basbas pa ng nanay ko. “Okay,” sabi ko, habang naglalakad papunta sa closet. “Since wala kang dalang damit, kailangan mong suotin ito.” Kinuha ko mula sa hanger ang isa sa mga old oversized dresses ko. Malambot ang tela at halos pang-pambahay na. Hindi naman siya sobrang girly, pero halatang pambabae. Pagharap ko sa kanya, napalunok ako nang makitang nakaupo siya sa kama, nakasandal sa headboard, at nakangiting parang walang problema sa mundo. Tiningnan niya ang dress sa kamay ko at napataas ang kilay. “That’s mine?” tanong niya, amused. “Seriously?” “It’s the only one that might fit you,” sagot ko, iniabot sa kanya ang dress. “Wala akong oversized panglalaki dito, obviously.” Tinanggap niya iyon, pero imbes na magbihis, isinantabi lang niy
Kinakabahan akong nag-aayos ng sarili sa salamin habang nasa loob ng dating kwarto ko sa bahay nina Mommy. Simpleng white dress lang ang suot ko, pero parang hindi ito sapat. Pakiramdam ko, bumalik ako sa panahong tinawag ako ni Mommy sa study room dahil mababa ang grade ko sa isang exam. Pero ngayon, iba ang dahilan. May dinner kami kasama si Killian. At ito ang unang beses na pormal siyang ihaharap sa pamilya—kay Mommy. Pagkababa ko sa hagdan, bumungad sa akin ang dining table na puno ng paborito naming ulam. Nandoon na rin si Killian, maayos ang bihis at mukhang hindi man lang ninenerbiyos. He's too calm, too composed. Nakangiti pa habang kinakausap si Mommy. “Good evening po, Atty. Rockwell,” bati niya nang tumayo si Mommy para salubungin ako. “Killian, please. Call me Tita Celeste ot Mommy,” sagot ni Mommy. “Hindi na ako nasa court, huwag mo akong gawing masyadong pormal.” “Noted, Tita,” aniya sabay abot ng wine na dala niya. “This one’s from a vineyard in Spain. I thought y
Habang nakaupo kami sa loob ng sasakyan niya, pareho kaming tahimik. Walang salita, pero ramdam ko ang bigat ng hangin sa paligid namin—hindi dahil sa galit, kundi dahil sa dami ng hindi pa nasasabi. Nakahawak si Killian sa manibela, pero hindi siya umaandar. Nakatitig lang siya sa dashboard, saka marahang huminga at lumingon sa akin. “I want to do this properly,” ani niya, low and firm. “Claudie, I want to court you. Officially.” Napalingon ako agad sa kaniya. Napatitig. Napalunok. “Huh?” “I want to visit your house. I want to ask your Ate Caleigh and your mom if I could court you. I want them to know that I’m serious about you.” Nanlaki ang mata ko. Agad akong napaupo ng tuwid, napapikit sa kaba. “Killian…” mahinang tawag ko. “Hindi mo pwedeng basta na lang sabihin ‘yon.” “Why not?” tanong niya agad. “I’m not ashamed of what I feel for you. I’m not afraid of your family. I can face them.” “Hindi dahil sa ayokong malaman nila,” sagot ko. “Pero kasi… alam ng pamilya ko na hind