Chapter 22

“Open the door, Jessy. Gusto lang kita makausap,” mahinahon niyang sabi sa labas ng pinto.

Hindi pa rin ako nakinig. Bagkus, tumayo ako para silipin si Princess. Kapag talaga nagwawala sa labas ang lokong iyon, sigurado akong magigising ang bata.

Ipinikit ko ang aking mga mata. Dali-dali kong kinuha ang cellphone sa aking bulsa saka hinanap ang pangalan ni Philip. Hindi ko alam saan nagpunta ang taong iyon. Wala rin naman kasi siyang sinabi. Marahas akong bumuntonghininga bago itinapat ang cellphone sa aking tainga. Nakailang ring din bago sinagot sa kabilang linya.

“Philip, nasa labas ng pinto si Noah. Nagpumilit siyang pumasok. Gusto raw akong makausap.”

“What?”

Magsasalita pa sana ako nang bigla na lang namatay ang cellphone. Kumunot ang aking noo nang mapagtantong dead batt na ito.

Kapag minamalas ka nga naman. Ngayon pa talaga namatay kung kailan may mga masamang nangyayari.

“Jessy, please. Talk to me. I’m sorry.”

Nabaling ang paningin ko sa pinto. Hindi pa talaga umalis an