Jhonalyn's Point of View
"YOU CAN call me Mr. Virgin." "You can call me Mr. Virgin." Napahilot na lang ako sa aking sintido nang magising ako. Fuck! Bakit ba lagi ko siyang napapanaginipan? It's been three weeks simula nang may mangyari sa amin ng Virgin na stranger na iyon, tapos ngayon, walang araw na 'di ko siya napapanaginipan. Kulang na lang ay hindi ako matulog para di pumasok sa isip ko ang lalaking iyon. Napabuntong-hininga ako. Tumayo ako at kinuha ang susi pati na rin ang coat ko bago ako lumabas ng opisina ko. Ang hindi ko inaasahan ay ang makita ang baliw kong kaibigan na nakabusangot habang nakahalukipkip. “Anong ginagawa mo dito? Bakit ka nakasimangot d'yan na parang iwan?” Walang ganang tanong ko kay Carlyn. Halos lalabas na ata ang usok sa ilong n'ya. "Kanina pa ako naghihintay dito! Pero hindi ka lumalabas! Katok rin ako ng katok pero walang sumasagot! Mage-earthquake na oh, pero hindi ka pa rin nagigising dyan! Anong klaseng tao ka? Tulog mantika!" Nagpupuyos ang mga mata niya sa inis. I grinned when I saw what she was holding. "Thank you, bruha!" Masayang sabi ko matapos hiklatin mula sa kamay niya ang isang box ng buko pie. "Ang sweet mo naman! Dinalhan mo pa talaga ako ng buko pie." I tried to soften my voice, but it came out sarcastic. I grimaced. Tumawa naman ang baliw kong kaibigan. She immediately hinted my reaction. "Yan kasi! Alam mo namang di mo bagay maging sweet, trying hard ka pa!" I glared at her. "Shut up, bruha!" "Ayoko nga! Simula nung mawala mo iyang virginity mo three weeks ago, ay naging wierd ka na! Akala mo hindi ko napapansi–” Mabilis pa sa pagpikit ng mga mata kong tinapalan ang nakakairita niyang bibig gamit ang palad ko. "Carlyn, I swear, if you don't shut your filthy mouth. Ipapakain ko sa'yo ang takong ng sapatos ko!" I hissed through gritted teeth. Abot saturn ang gigil ko sa kanya! She was still laughing when I released her mouth. I've often wondered why I ever told her the story of the night I lost my virginity. Now Carlyn uses it whenever she wants to annoy me. And it always works because it genuinely makes me angry. Kung puwede nga lang e tanggalan ko sya ng anit! Kung ‘di ko lang kaibigan 'to, matagal ko na siyang itinapon sa dagat at ipinakain sa mga pating. I swear! "Ang harsh mo naman! Ayoko ng takong! Gusto ko 'yung b****a na lang ni Kheir ang ipakain mo sa akin! Mas masarap 'yun!" Kumindat pa talaga ang bruha. "Yuck! Gross! You're so disgusting!" I gave her a disgusting look. She giggled like a high school girl daydreaming about her crush. Napailing nalang ako. "Funny fact, hindi ko talaga maipaliwanag kung bakit ko sinabi sa iyo ang nangyari noong gabing 'yun. Wala akong maisip na dahilan." She grinned sheepishly. Oh, how I wanted to wipe that demonic grin off her face! "Kasi bestfriend mo ako?" Malambing nitong sabi. Gusto ko tuloy sapakin, 'tong bruha na 'to. "Bestfriend? Talaga? May bestfriend bang halos ipagsigawan sa buong mundo ang pagkawala ng aking pagkabirhen?! Impakta ka rin pala, ano?!" Nanggigigil na talaga ako sa kanya. She laughed. Inirapan ko lang siya. "Kailangan kong umuwi mamaya sa bahay. Kailangan ko pang kausapin sina Dad," mahinang sambit ko. Kaagad nagbago ang timpla ng mukha ko pero mabilis kong itinago ang ekspresyon ko para hindi makahalata si Carlyn. Kilala ko ‘tong kaibigan ko, mahilig mang-asar pero alalang-alala siya sa akin. Her smile fell. "Kailangan mo ba ng kasama? I'm willing." seryosong sabi niya. I smirked to hide my true feelings. No. She'd only get involved and worry more if she came along. And I don't want that. I want her smile to remain. Masyadong masayahin ang kaibigan kong ito para lang dalhin ko siya sa bahay namin na puno ng kademonyohan. I need to go there to clarify my final decision with Tita and Dad. They're letting me handle my own business for now. I know their patience is limited. They're giving me time to think things through, that's why they're letting me be. But I have to face them now, to end this and clarify things the best way I can. "It's not necessary. I'm sure Kheir will be waiting for you, too." I looked at her with disgust as her cheeks flushed. Nangamatis ito at pulang-pula. "Ang landi mo talagang bruha ka!” I accused her. She just laughed. "You'll be a flirt too if your lover is a flirt," she informed me. "That's not an excuse," I said flatly. "It's not an excuse. It's the truth," she challenged back. 'Me? I can't relate. I don't have a man.' Gaya ng napag-usapan, pagkatapos naming kumain ni Carlyn umuwi siya. Idagdag pa na tumawag si Kheir sa kanya dahil hinahanap siya. Carlyn has been with that man for quite a while now. And I'm seriously praying he takes care of her. Not just fuck her and toy with her. Kasi puputulin ko talaga ang hotdog ng lalaking 'yun! For real. No joke. Subukan niya lang lokohin ang bruhang kaibigan ko, malilintikan siya. Kahit mayaman 'yun, pepektusan ko yun! Anong tingin niya? All my thoughts vanished the moment I stopped my car in front of our gate. I didn't need to peek outside my car window to show my face. The guard opened the gate without hesitation the moment they recognized my car. I stomped on the accelerator when it opened wide. I immediately stopped the car once I parked it properly in front of the house. I braced myself as I looked at the house. The hell hole. Here I am again. A bitter smile curved my lips. I'm back. Babalik na naman ako. At sasalubungin na naman ako ng mga matatalim na tingin ng mga magulang ko at ang mga masasamang salita nila sa akin. Well, good thing I prepared myself. 'Really, Jana?' My mind countered. I just shrugged. Whatever. As I got out of the car, I pause when I noticed a very luxurious car to my left. It's a dark sexy shade of gray. Obviously expensive. 'I wonder who owns this?’ Last time I checked, my family couldn't afford this kind of car. I frowned. May bisita ba sila? Questions filled my mind. Minsan lang naman may dumadaang bisita dito sa bahay. Sa kalagitnaan ng pag-iisip ko, muli akong napabalik sa huwisyo nang makarinig ng tunog mula sa di kalayuan. I quickly looked towards the source. And I was surprised by what I saw. My lips parted, and I instinctively took a step back as I met his serious gaze. The face I always dream about. The face I will never forget. The face that sent shivers down my spine. His dark eyes met mine. I gasped as he stepped closer. Hindi nito inaalis ang titig sa akin. I felt goosebumps run down my spine with the way he looks at me. The memories I'd tried so hard to bury came flashing back in my mind like an endless wave. He's that guy. I am not mistaken. He really is Mr. Virgin. His eyes darkened. Damn it. I might be wrong about some things, but I'm definitely not wrong about this! He's the man who took my virginity. He's the one who made me feel lust and desire for the first time in my life. Siya ang lalaking hinayaan kong pasukin ang minamahal kong kiffy! Oh god! Please kill me now. Lupa, kainin mo 'ko, please!! ########## Xoxo 💖😘Jhonalyn's Point of View KAHIT papaano ay mabilis na napagaan ni Damon ang loob ko. At ngayon, para akong nasa langit habang pinapanood ko siyang bumaba ng sasakyan at binubuksan ang pinto para sa akin, na may kaakit-akit at seryosong mukha.Ayaw tumigil ng ngiti ko. At pati na rin ang mga fallopian tubes ko ay nagsasaya na rin kasama ko ngayon!Tinanggap ko ang paglalahad niya ng kamay, saka ko siya nginitian nang matamis nang alalayan niya ako palabas ng kotse. Nang isara niya ang pinto sa likod ko, napatitig ako sa magandang mukha niya. Kahit itanggi ko o aminin, hindi magbabago ang katotohanan na saksakan ng kaguwapuhan at nag-uumapaw na karisma si Damon."Sure ka ba na okay lang sa'yo na dito kumain? Okay lang naman sa akin kung saan mo gusto," sabi ko sa kanya habang naglalakad kami papunta sa entrance. Kanina kasi tinanong niya ako kung saan ko gusto kumain. Syempre sinabi ko! Alangan magpabebe pa ako, di ba? Kaya heto, dito niya hininto ang kotse. Palagi na lang sa kung saan
Jhonalyn's Point of View MY CALCULATIONS were correct because 10 minutes later, I reached the office of the man who practically said he's fine with freakin' 12 kids! When Damon's secretary saw me, I smiled. She looked decent and formal. "Good afternoon, Ma'am. Mr. Konstantinov has been waiting for you," she said, scratching her head. "B-but Sir Damon isn't in a good mood right now. K-kasi po may pumalya na empleyado kanina. And he fired four employees just 5 minutes before you came. Nakakatakot po kasi siya, Ma'am," she said, wincing. My brows furrowed. Bakit galit? Despite my confusion, I just gave her a small smile. "Thank you for telling me," I said and walked away. I stormed into his office without knocking, only to raise an eyebrow when I found him signing some papers. His eyes were downcast, his face drop-dead serious. His jaw was also constantly moving. I knew he felt my presence, but he didn't say anything. Lokong 'to! I was planning to confront him about the number of k
Jhonalyn's Point of View I know I told my father that this time I am choosing myself, but that doesn't mean I'm leaving my family for good. Nothing is more important to me now than my family. You can find love. You can look for a man to be with. You can find friends—new friends. But family is hard to find. You can't change it because of its sentiment and significance. Kapag napapagod ka sa trabaho. Kapag pagod ka galing eskuwela. Kapag nasaktan ka nang sobra. Kapag may problema ka. Kanino ka ba tumatakbo? Some would say they would run to their friends and ask for help. You may, yes. Pero paano kung walang-wala ka na? Are they going to help you for a lifetime? Hindi naman, di ba? And sometimes, though, they would turn their back on you when you need help. Pero kapag bumalik ka sa pamilya mo, kahit gaano ka nahihiya, at kahit gaano mo sila nasaktan o gaano ka nila nasaktan, di ba pamilya pa rin ang lagi mong inuuwian? You run back home. And that home is your family. Suwerte nga ang
Jhonalyn's Point of View BEFORE, I thought I was once a step closer to my dream. But until now, I never achieved it.Simple lang naman ang gusto ko. It is to feel accepted by my family again, especially by Dad. Yung tipong ngingitihan nila ako nang 'di pilit. 'Yung masaya sila sa mga tagumpay na makakamit ko.Yung mamahalin nila ako gaya ng pagmamahal nila kay Ate Althea. Pero hindi pala simple ang hinihiling kong iyon. I just realized how complicated that dream is. Pagmamahal lang, pero hindi ko pa maramdaman. Hindi ko kailanman naramdaman. Paano pa kaya ang matanggap nila ako bilang anak?"Ma'am Jhonalyn, are you okay?"Napabaling ang tingin ko sa isang empleyado ko sa itinanong niya. Inayos ko ang sarili ko at binigyan siya ng tango. Even the others were looking at me with confusion painted on their faces. Imbes na nasa trabaho, nasa iba ang isip ko. "Don't mind me; just continue the report. What about the ratings of the magazine for the past three days?" Istriktong tanong ko at p
Jhonalyn's Point of View "WAKE UP, sleepy head," he said.I groaned softly."Come on, Baby. Wake up," he said again, his baritone voice followed by a soft chuckle."Shut up. You're noisy," I mumbled, burrowing deeper into whatever I was leaning on."It's been a month and you're still a sleepyhead."A month. Isang buwan na nga pala ang nakalipas. Parang ang bilis naman ng panahon.I glared at him. "Sino ba naman ang hindi makakatulog palagi kung panay sayaw tayo?! Hindi lang dance monkey ang sinasayaw natin kundi pati metallic music! Napapahead-bang na nga ako sa pagsubo sa talong mo! Iba-iba rin posisyon and steps natin! Iba-ibang lugar! Syempre napapagod rin ang katawan ko at kailangan ng pahinga! Nakakapagod! And you are unbelievably insatiable every time we have sex, duh!" Kay lalim ng gabi, hinahamon nya talaga ang bunganga ko!He chuckled. "Why are you so mad? I'm just saying you're a sleepyhead, baby."I stuck my tongue out at him. "Tse!"I didn't wait for him to open the car d
Jhonalyn's Point of View NO OTHER words came out of my mouth as I was watching the models. Nevertheless, there was one single woman who kept looking at my direction as she posed in front of the stage. At hindi ko na kailangan pang sabihin ang pangalan niya. You know her.I gritted my teeth secretly when she flipped her hair and turned her heels before walking back. Amfeeling ng pvta! Akala mo naman kung sino e mas magaling pa ngang rumampa yung isang kasama niya na si Aerika Gonzalez! Nang dumako kami sa pagkomento, napunta kay Thea ang tanong ni Dave/Davina."What kind of walk was that, Althea?" Tanong nitong baklang kasama ko na akala mo naman ang taray. Nakita niya sigurong natatawa ako kaya tumingin siya sa gawi ko.K fine! Pilit ko tuloy sinupilpil ang tawa ko nang pandilatan niya ako. "Propesyonal ka diba?" I just winked at him before looking straight at the stage where Thea is. Bumalik sa pagkablanko ang mukha ko.She batted her eyelashes. I frowned. What? She thinks that's cu