kabanata 4

Jhonalyn's Point of View

MASAKIT ang aking ulo nang magising ako. Kinusot ko ang aking mga mata gamit ang likod ng kamay ko. Nang medyo maging maayos na ang pakiramdam, saka ko minulat ang aking mga mata.

Nilibot ko ang aking paningin. Nakahinga ako nang maluwag nang makita na nasa kwarto ako ni Carlyn, ibig sabihin nasa condo niya ako. Ngunit agad rin kumunot ang aking noo. Nanlalaki ang aking mga mata nang maisip ang nangyari.

‘Shit, I had one wild night with a virgin? Oh god, Jhonalyn Lopez!’

Nakahawak ako sa ulo ko nang biglang bumukas ang pintuan. Pumasok si Carlyn na may isang nakakalukong ngiti. May dala s'yang tray na may mga pagkain.

“Good evening, madam. Here’s your dinner!”

Mas lalong kumunot ang aking noo. ‘Dinner? Ibig sabihin gabi na? O baka naman nanaginip lang ako?’

“Oh, kain ka na para makapagpahinga ka na uli.”

“Carlyn, how did I end up here?” tanong ko.

Tiningnan n'ya ako ng nakakunot ang noo. “’Di mo maalala?”

Umiling ako.

Inirapan naman nya ako bago muling nagsalita. “Okay, ganito.” Umpisa nya. “Kaninang umaga, dumating ka dito na parang bruha.” Sabi nito na s'yang sinamaan ko nanam ng tingin. Nag peace sign muna sya bago magpatuloy. “Sabog ang buhok mo at ang make-up mo ay kung saan-saan na napunta. Tapos, iyong damit mo hindi na pareho sa suot mo kahapon nang gabi nang nasa bar tayo. At ang hula ko, galing ka sa isang fafa at sinuko mo ang kiffy mo dahil nang dumating ka dito, hindi ka makalakad ng maayos.”

Nakaawang ang bibig ko. Bawat salitang lumalabas sa bibig nito ay siya namang pagbalik ng lahat nang nangyari sa akin—sa amin ni Mr. VIRGIN.

"May iba ka pa bang gustong malaman?" tanong niya habang may ngiting naka paskil sa labi nito. "Gusto mo rin ba malaman kung paano kayo nag-landian sa dance floor nung gwapong lalaki n—"

"Stop!" mabilis kong putol sa iba pa niyang sasabihin. Shit, isipin ko palang ang nangyari ay namumula na ang pisngi ko. Shit talaga! Arghhh! Gusto ko nalang sapakin ang sarili ko sa ginawa ko. Arghhh! Putek! Shit!!

Bumaba ako sa kama at tumayo. Napangiwi ako sa hapdi sa pagitan ng mga hita ko.

"Oh, masakit?"

Napalingon ako kay Carlyn at sinamaan siya ng tingin. "Lumabas ka na nga!" iritang sabi ko.

Tinawanan niya lang ako pero hindi umalis. "Do you need my help? Saan ka ba pupunta?"

Hindi ko siya pinansin at dumiretso na sa banyo.

"Wag kang magtatagal, may utang ka pa sa akin na kwento!" sigaw nito sa labas na inirapan ko naman.

Napatitig ako sa salamin. Gusto kong sapakin ang sarili ko. Gulong-gulo ang buhok ko, iba na ang damit, at ang masaklap, may mga marka sa leeg ko.

"Arrgghhh! Ang tanga-tanga mo talaga!”

Inayos ko ang sarili ko. Naligo ako nang mabilis. Pagkalabas ko, wala na si Carlyn sa kwarto. Dumiretso ako sa walk-in closet niya at naghanap ng damit na kasya sa akin. Nagbihis ako at pinatuyo ang buhok ko bago bumalik sa kama at humiga.

I don't want to eat. Hindi naman ako nagugutom; mas gusto kong magpahinga na lang muna ngayon. Ayuko na munang isipin ang mga susunod na mangyayari.

××××××××××

KINABUKASAN, maaga akong nagising. Hindi na ako umuwi sa bahay; nanghiram na lang ako ng damit kay Carlyn. Dumiretso na ako sa kompanya, at plano kong sa condo muna ako manatili. Di naman ako hahanapin ng mga 'yun, di bali nalang kung about na nanaman sa kasal ang paguusapan.

Hanggang ngayon, masakit pa rin ang pagitan ng aking mga hita. Kanina, habang naliligo ako, nagulat ako nang may makitang mga pulang marka sa aking pribadong bahagi. Inisip ko ito nang mabuti hanggang sa maalala ko ang nangyari sa akin kasama ang estrangherong si Mr. Virgin.

Naka-yuko ako sa mga papeles na chinicheck ko nang may kumatok sa pintuan ng opisina ko.

"Come in," sabi ko.

Nag-angat ako ng tingin. Pumasok si Elissa.

"Good morning, Ma'am Jana. May ipagpapaalam lang po sana ako sa inyo," aniya.

"Sure, what is it?" tanong ko, walang emosyon ang mukha.

"Kung hindi po sana kalabisan, Ma'am Jana, puwede po bang humingi ako ng dagdag araw na palugit? Kaarawan po kasi ng anak ko sa makalawa, at gusto ko po sanang maka-uwi sa amin sa probinsiya para surpresahin siya. Matagal na po kasi niyang hinihiling na umuwi ako," paliwanag niya.

Hinilot ko ang sentido ko nang bigla itong kumirot, saka tinapunan ng tingin si Elissa. Mataray ako, pero pagdating sa pamilya at sa paghingi ng mga empleyado ko ng extension o leave, papayag ako. Karapat-dapat silang mabigyan ng kaunting bonus na tulad nito.

"Sige Elissa. You can take your leave today. Greet your daughter a happy birthday for me,” sabi ko.

Halos abot-langit ang ngiting sumilay sa labi niya. "Salamat po, Ma'am! Ang bait nyo po talaga!”

Tipid ko lang siyang nginitihan. Mabait ako. Pero napipili lang ang mga taong tinatrato ko ng ganito. Hindi lahat.

I almost wanted to sing a happy song when she left. Showing others I'm alright isn't easy; it took practice. Now I'm reaping the rewards of the effort I put into hiding my true feelings. They say I'm strong, fearless, a bitch—yes, because those are the characteristics I've shown them. The persona I present to the world.

Kahit na kung tutuusin, minsan mahina ako. Lalo na pagdating sa usapang pamilya.

Isinandal ko saglit ang ulo ko sa head rest ng upuan ko at pumikit. Masakit pa rin ang ulo ko pero tinitiis ko lang. Ayoko ring uminom ng medisina. I hate medical drugs. Itutulog ko lang 'to, okay na ako pagkatapos.

"Ikaw ang may kasalanan ng lahat ng ito! Kung hindi mo sana pinilit si Althea na lumabas at bumili ng pesteng cake na gusto mo, hindi sana 'to nangyari! You are so ungrateful! Sana ikaw na lang ang napuruhan at hindi ang anak ko!" sigaw ni Tita Carmen.

"D-Dad, Tita, I'm so s-sorry, please let me explain," pagmamakaawa ko, namamalisbis ang mga luha, ngunit hindi nila ako pinakinggan.

"Kasalanan mo ito, Jana. Sana hindi na lang kita naging anak.” Said dad.

Napatitig ako sa lamesa ko nang magmulat ako ng mga mata. Another dream. A dream about nine years ago. About how they blamed me for what happened. Pumikit ako saglit bago tumayo. Matagal ko na itong nararanasan. Walang ibang laman ang mga panaginip ko kundi ang mga nangyari siyam na taon na ang nakakaraan na hindi ko naman ginusto.

Napatingin ako sa pintuan ng aking opisina nang may kumatok mula roon.

"Come in," sabi ko.

Binalik ko ang tingin sa mga papeles at pinagpatuloy ang pagpirma habang hinihintay ang papasok.

"Babe,"

Napatigil ako. Kilalang-kilala ko ang boses na iyon; ilang taon din kaming magkarelasyon at nagmahalan.

Nag-angat ako ng tingin, at doon nakita ko si Luis.

"Luis..." bulong ko.

Ngumiti siya. "Hi,"

Binaba ko ang ballpen at umayos ng upo. Hindi pa rin siya nagbabago; gwapo pa rin siya katulad ng dati.

"What are you doing here?" I asked.

Eight years had passed since I last saw him. Right after we broke up, he and my sister Althea got together. Althea moved in with Luis even though she couldn't walk. Luis promised he would take care of Ate Althea, so Dad and Tita Carmen readily agreed. Bihira na lang bumisita si Ate Althea sa bahay. At kapag may family gathering, hindi na ako sumasama dahil alam kong mai-itsapwera lang din naman ako.

"Can we talk?"

I raised an eyebrow. I looked at him emotionless.

"I'm sorry," he bowed his head. "I'm so sorry for everything."

I sighed. That was all in the past. Several years have already passed. I think I've moved on from him.

"I'm sorry, Jan, but I swear I never cheated on you. Mahal na mahal kita at hindi ko magagawang saktan ka."

I stared at him emotionlessly. Whether he cheated on me or not, it didn't matter anymore. He's with Ate Althea now; they can be happy for the rest of their lives. All I want now is peace. Ayokong malaman ni Dad na pumunta si Luis dito ngayon dahil baka isa ito sa mga maging dahilan upang magalit na naman sa akin si Dad.

"Past is past," I began. "What happened in the past will remain in the past." I added, "I've moved on. You should too."

He looked at me. Puno ng pagmamakaawa ang mga mata niya. Naaawa ako, pero wala na rin akong magagawa. He promised Dad that he would take care of Ate Althea for the rest of their lives, so he should keep that promise.

"I want to tell you something, Jan,"

I raised my hand. "I'm not interested. You can leave now."

He nodded. "I'm so sorry again, Jan. I hope in our next life we meet again, and God gives us a chance to love each other without obstacles."

##########

Xoxo 💖😘