HANGGANG sa makarating sa eskwelahan ay iyon ang bumabagabag sa akin. Gusto ko, gustong-gusto kong makahanap ng trabaho o kaya kahit part time para sa pang-araw-araw kong gastusin. Kaya lang ay parang too-good-to-be true naman ang sahod. Baka naman tactics lang nila iyon para maraming mag-a-apply at kapag natanggap na ay roon biglang sasabihin kaya ganoon na lang kalaki ang sahod dahil all around? Hindi lang P.A kundi katulong din maging sa paglilinis ng kung ano-ano? O baka masyadong pasaway ang artistang iyon kaya ganoon? Bumabawi na lang sa pera?Nahilot ko ang aking sentido. Tsk, masyado na akong nadala sa ipinakita ng aking Tiya kaya ganito na lamang ako kung mag-isip. Nakakatakot, nakakatakot magtiwala ulit. Pero kailangan ko ng trabaho. "Hey, province girl! Do this for me!" Anang maarteng tinig sa aking harapan, walang pakialam na ibinagsak ang mga papel sa arm chair ko. Kasalukuyan na kaming nasa classroom at wala ang Prof dahil nagka-emergency raw. Kaya ngayon ay nakatung
"WILL you please calm down?" Anang babaeng tinawag ni Elias na Ally kanina. Napahawak siya sa kanyang noo na para bang hindi ito ang unang beses na ginawa iyon ng lalaking 'to. "Please have a seat, Miss Cariño let's review your documents—" "What?!" Pagtututol ni Elias, ewan ko ba sa lalaking ito at parang pinaglihi yata sa lamang lupa. "No! I don't want her to work with me! I don't like her to be near me!" Aniya na para bang mayroon akong nakakadiring sakit. Kinuha ni Miss Ally ang folder ko at hindi pinansin si Elias. Umismid ako. "Hindi ko naman ipipilit ang sarili ko sayo, ah! At ikaw lang din naman na ipinaglihi sa diablo, ay huwag na!" Umirap ako. I heard gasps. "Huh! How dare say that to me! Alam mo bang ako si Elias Damian Villacaza?! I am the highest paid actor in the country!" Pagmamayabang niya. My forehead creased. I rolled my tongue on my lips and stared at him from head to toe kahit pa ang kalahati ng kanyang katawan ay nasa likod ng lamesa. Yes, alright. He's gwap
"Woohoo! Inom pa! Huwag kang mahiya! We should celebrate this fucking night because we deserve it! Finally! Nakalabas din sa college life! Wala ng school works! Wala ng bugnuting propesor!" Nadine ranted, one of our batch mates. "Goodbye, sleepless nights! Goodbye, eyebags!" Ngumuso ako at nilagok ang isang shot na inabot sa akin. Mariin akong napapikit nang maramdaman ang pait na dumadaloy sa aking lalamunan. Hindi talaga ako sanay sa alak, at hindi ko alam kung kailan ako masasanay. Ayaw ko rin namang masanay. "B-baka magjowa ang mabuksan ko!" I responded in horror. "Kaga-graduate lang natin ayaw kong umuwi ng bukid na may bugbog, ha!" Sambit ko at kinuha na naman ang inabot na shot sa akin. "Hoy, ang dadaya! Bakit sunud-sunod naman 'yung shot ko? Alam ni'yo namang hindi ako umiinom!" Reklamo ko nang mapansin ang ginagawa nila. Nagpalipat-lipat sila ng tingin sa isa't isa at sabay na nagkitbit ng balikat. Ang isa ay ininom ang kanyang shot ngunit may malokong ngisi sa mga labi
I felt the soreness all over my body. Hindi ako pinanganak lamang kahapon para hindi malaman ang nangyari sa amin. Oo nga at marami akong alak na nainom but I knew to myself that I liked it too, I had a chance to push him away or screamed all my lungs out to get out of his grip but I did not. Because I wanted it. I really like it.I took a deep breath and I decided to open my eyes. Kung ano ang itsura bago kami makatulog, ganoon pa rin naman ang itsura, dimmed pa rin ang lights. Ang kaibahan lamang ay wala akong damit. Bumangon ako sa kama kahit pa sobrang nanakit ang aking katawan upang hanapin ang damit ko. Itinapis kong maigi sa aking katawan ang puting kumot para hindi makitaan. Isa-isa kong dinampot ang damit kong nakakalat sa sahig at kahit napapangiwi sa sakit ng katawan ay tiniis ko na lang maisuot lang ang damit. We did it not only once but thrice. In all corners, in all positions that he knew. Nagrereklamo ako? Hindi naman. Just like what I've said, I wanted it too. Kahit
||FOUR YEARS LATER|| "Inez!" Malakas kong tawag sa kanya. "Bumalik ka ritong bata ka!" Nakapameywang kong sinabi. "Hindi! Yoko uwi! Hindi kita lab!" Aniya at malditang pinagkrus ang maliliit na braso sa dibdib. Masama ang kanyang tingin sa akin. "Hanapin ko papa ko! Alis ako! Iwan kita! Di kita lab!" Tumalikod siya at hirap na hirap na isinabit sa maliit na balikat ang shoulder bag. Ano naman kaya ang laman niyan bakit parang bigat na bigat siya? Nasampal ko ang aking noo nang makita siyang madapa matapos matisod ng bato. Ngunit bilang siya ay isang strong and independent malditang Inez Isabelle, tumayo siya at parang walang nangyaring lumakad ulit. Napa-iling akong sinundan siya. "Sige, aalis ka? May pamasahe ka ba?" Nanliit ang mata ko nang mapatigil siya. "Paano mo hahanapin ang tatay mo kung wala kang pamasahe? Hindi ka naman pwedeng maglakad dahil aabutin ka ng limang taon. Sige ka, baka may mga masasamang loob makakita sa'yo sa daan tapos gawin kang vetsin, paano mo pa makik
"Siguro ka ba riyan sa desisyon mo, Sandra, anak?" Si Mama pagkatapos kong sabihin na gusto kong pumuntang Maynila para ipakilala si Inez sa tatay niya. "Paano kung hindi tanggapin ang apo ko? Paano kung ipagtabuyan siya? O kaya naman, baka may pamilya na iyon at ayaw ng kasamang magkaroon ng bastarda?" Punong-puno ng pag-aalala niyang sinabi. Nagbuntong-hininga ako. Hanggang ngayon ay wala pa ring kaalam-alam si Mama na ang tinutukoy ko rito ay walang iba kundi ang iniidolo niyang si Elias Damian Villacaza. Ewan ko na lang talaga kapag nalaman niya. On the other hand. Kinakabahan ako, ayaw kong itakwil niya ang anak niya sa akin ngunit ayaw ko namang ipagkait kay Inez ang karapatan niyang makilala ang ama niya. Kahit anong mangyari, tatanggapin ko pa rin ang anak ko. Kung ayaw niya rito, edi huwag. Ako ang nagpapakahirap mabuhay 'yan kaya sa akin pa rin siya. Ako lang ang magmamahal sa kanya. "Talaga ba, Sandra? Punta tayo sa Papa ko?" Anang maliit at matinis na boses.Nakatingal
"Hello? Cassandra! Omg! Is this really you?!" Hysterical na sigaw ng aking kaibigan sa kabilang linya na kinailangan kong ilayo sa aking tainga ang cellphone dahil sa sobrang tinis ng kanyang boses.Nakangiti akong ibinalik ang cellphone sa aking tainga. "Oo Danice, ako ito. Si Cassandra." Tumili na naman ang nasa kabilang linya. "Pasensya na ha kung ngayon lang ulit ako nakatawag, busy rin kasi sa trabaho at kay Inez." Paliwanag ko. "Hoy! Ano ka ba! Don't worry about it! Kahit ilang taon ka pang hindi magparamdam, you are still friends, 'no! Ikaw lang kaya ang true friend ko since college dahil iyong iba pero kaplastikan!" Sa tono ng pananalita niya ngayon ay nasisiguro kong nakapameywang itong nakaharap sa salamin. "Oh, kumusta? Kumusta ang bulilit na carbon copy ng masungit na may six packs abs?" Umirap ako. Oo, alam ni Danice ang tungkol kay Inez at sa totoong tatay niya. Sa lahat naman ng naging kaibigan ko at nakasama sa gabing iyon ay siya lang ang nangumusta sa akin tungkol
"INEZ..." Tawag ko sa atensyon niya. Agad naman siyang lumingon sa akin bago bumaba sa inuupuang couch. "Alis ka, Sandra?" Tanong niya. "Hindi ako kasama?" Nag-squat ako upang magtagpo ang aming mga mata. Inilagay ko sa likod ng kanyang tainga ang ilang buhok na nahuhulog sa kanyang noo. Ang ganda-ganda ng batang maldita ngayon. Naka-pigtails ang kanyang mahabang buhok na bilagyan ng kanyang Tita Danice ng ilang maliliit na puting bulaklak. Nilagayan din siya ng mga hair pins na may glitters at pinasuot ng sunflower dress. Kulang na lang maging paso itong bata. Hinaplos ko ang kanyang matabang pisngi. Tumitig din siya sa mga mata ko. Ngumiti ako. "Hindi ba, sabi ko sa'yo hahanapin ko ang papa mo?" Iyon pa lang ang sinasabi ko nagliwanag na agad sa tuwa ang kanyang mga mata. "Hindi pa kasi ako sigurado kung saan siya nakatira, eh. Kaya hindi muna kita maisasama." Paliwanag ko. "Ayos lang ba sa'yong dito ka muna kasama si Tita Danice habang hinahanap ko address ng papa mo?" Kumurap