One Wildest Night With The Hot Actor

"Woohoo! Inom pa! Huwag kang mahiya! We should celebrate this fucking night because we deserve it! Finally! Nakalabas din sa college life! Wala ng school works! Wala ng bugnuting propesor!" Nadine ranted, one of our batch mates. "Goodbye, sleepless nights! Goodbye, eyebags!" Ngumuso ako at nilagok ang isang shot na inabot sa akin. Mariin akong napapikit nang maramdaman ang pait na dumadaloy sa aking lalamunan. Hindi talaga ako sanay sa alak, at hindi ko alam kung kailan ako masasanay. Ayaw ko rin namang masanay. "B-baka magjowa ang mabuksan ko!" I responded in horror. "Kaga-graduate lang natin ayaw kong umuwi ng bukid na may bugbog, ha!" Sambit ko at kinuha na naman ang inabot na shot sa akin. "Hoy, ang dadaya! Bakit sunud-sunod naman 'yung shot ko? Alam ni'yo namang hindi ako umiinom!" Reklamo ko nang mapansin ang ginagawa nila. Nagpalipat-lipat sila ng tingin sa isa't isa at sabay na nagkitbit ng balikat. Ang isa ay ininom ang kanyang shot ngunit may malokong ngisi sa mga labi

||FOUR YEARS LATER|| "Inez!" Malakas kong tawag sa kanya. "Bumalik ka ritong bata ka!" Nakapameywang kong sinabi. "Hindi! Yoko uwi! Hindi kita lab!" Aniya at malditang pinagkrus ang maliliit na braso sa dibdib. Masama ang kanyang tingin sa akin. "Hanapin ko papa ko! Alis ako! Iwan kita! Di kita lab!" Tumalikod siya at hirap na hirap na isinabit sa maliit na balikat ang shoulder bag. Ano naman kaya ang laman niyan bakit parang bigat na bigat siya? Nasampal ko ang aking noo nang makita siyang madapa matapos matisod ng bato. Ngunit bilang siya ay isang strong and independent malditang Inez Isabelle, tumayo siya at parang walang nangyaring lumakad ulit. Napa-iling akong sinundan siya. "Sige, aalis ka? May pamasahe ka ba?" Nanliit ang mata ko nang mapatigil siya. "Paano mo hahanapin ang tatay mo kung wala kang pamasahe? Hindi ka naman pwedeng maglakad dahil aabutin ka ng limang taon. Sige ka, baka may mga masasamang loob makakita sa'yo sa daan tapos gawin kang vetsin, paano mo pa makik

"Hello? Cassandra! Omg! Is this really you?!" Hysterical na sigaw ng aking kaibigan sa kabilang linya na kinailangan kong ilayo sa aking tainga ang cellphone dahil sa sobrang tinis ng kanyang boses.Nakangiti akong ibinalik ang cellphone sa aking tainga. "Oo Danice, ako ito. Si Cassandra." Tumili na naman ang nasa kabilang linya. "Pasensya na ha kung ngayon lang ulit ako nakatawag, busy rin kasi sa trabaho at kay Inez." Paliwanag ko. "Hoy! Ano ka ba! Don't worry about it! Kahit ilang taon ka pang hindi magparamdam, you are still friends, 'no! Ikaw lang kaya ang true friend ko since college dahil iyong iba pero kaplastikan!" Sa tono ng pananalita niya ngayon ay nasisiguro kong nakapameywang itong nakaharap sa salamin. "Oh, kumusta? Kumusta ang bulilit na carbon copy ng masungit na may six packs abs?" Umirap ako. Oo, alam ni Danice ang tungkol kay Inez at sa totoong tatay niya. Sa lahat naman ng naging kaibigan ko at nakasama sa gabing iyon ay siya lang ang nangumusta sa akin tungkol

HINDI ko na maramdaman kung dumidikit pa ba sa semento ang mga paa ko dahil sa sobrang bilis ng pagtakbo ko palayo sa lugar na iyon. Takot na takot na mahuli niya. Hindi, hindi ko ibibigay si Inez Isabelle sa kanya! Hindi siya karapatan-dapat maging tatay ng anak ko dahil isa siyang gago at aroganteng tao! Ano na lang ang ituturo niya sa anak namin kung puro siya galit sa akin?Anong ikinagagalit niya? Na sinabihan ko siyang 'unsatisfying' sa kama? Ha! Hindi ba siya pinatutulog ng litanya kong iyon? Kung ganoon, edi deserve pala ng hayop. Nang makita ko na ang labasan ng subdivision ay nabunutan ako ng tinik at tumigil sa pagtakbo. Sigurado naman ay hindi na niya ako maaabutan. Takot pa naman no'n tumakbo ng ganitong kainit lalo na dahil baka may makakita sa kanyang 'fans' kuno niya. Pasipol-sipol ako habang naglalakad ngunit kalaunan ay napangiwi rin nang maramdaman ang init sa kaliwang paa, roon ko napagtantong wala na palang sapin ang kaliwang paa ko. Siguro sa sobrang pagtakbo

"SANDRA! Sandra!" Nagulat pa ako sa biglang pagtawag ni Inez kaya napatingin ako sa kanyang malalaki ang ngiti. Kumikislap ang mga mata at punong-puno ng tsokolate ang mukha, ang ngipin ay hindi na masyadong makita dahil sa kulay ng kanyang kinakain. "Ibinili ako ni Tita Danice ng tsokoleyt! Bumaba din kami doon sa may malaki at malamig na tindahan! Grabe Sandra, ang ganda!" Punong-puno ng energy niyang sinabi. Ibinaba ko muna ang dala ko para madaluhan siya dahil muntik pang masubsob dahil sa sobrang ligalig. Dahil abala siya sa pagkukwento sa "Ang lamig-lamig, Sandra! May hagdan na umaandar! May malalaking maynika! May malaking penguin! Mas malaki pa sa'kin—ay, ellow po!" Bigla niyang ibinaluktot ang kanyang ulo sa aking gilid upang masilip ang kung sino mang lalaki sa aking likod. "Gandang gabi, po!" Halos hindi na makita ang kanyang mga mata dahil sa sobrang laki ng kanyang ngiti. "Kaybigan ka ni Sandra po?" Tanong niya at muling ibinalik sa akin ang tingin, "kaybigan mo, Sandra