CHAPTER 18

I GULPED hard as I listen to his silent cries while still hugging tightly at my waist. Na para bang iyon ang tanging kinakapitan sa mga sandaling iyong mahina siya.

As much as I wanted to console him immediately, there's a part of me that holds me back. That part of me wants to listen to his cries more. I am being grateful seeing him being vulnerable like this. Crying his heart out, telling me freely about his worries.

"Sana... Sana hindi ko na lang siyang kinuha ng sapilitan sa iyon. Patawarin mo ako, ang lakas-lakas ng loob kong kuhanin siya ni wala akong kaa-ide-ideya sa pagiging isang ama. Isang magulang." Mababa ang boses niyang sinabi, nag-angat siya ng tingin sa akin at agad akong nag-iwas ng tingin nang makita namumugto niyang mata.

Nakaramdam ako ng pagprotesta nang tanggalin niya ang nakayakap na braso sa aking tiyan ngunit pinigilan ko ang sarili. Tumayo siya mula sa pagkakaluhod, akala ko ay lalabas na siya ng kwarto ngunit naglakad lamang siya patungo sa sofa set. He s