SOLLAIRE
LUCKILY maaga kaming nakarating sa chambers. Wala pa nga rito ang mga asawang nagrereklamo sa akin pati na ang judge na magoobserve sa magiging paguusap namin ngayon. Sana nga ay ma-settle na ang lahat dahil ayoko talaga na mapasara ang pinakamamahal kong negosyo.Pangako, right after everything is settled, I will carefully pick my clients na. Ayoko na ma-stress sa ganito at ayoko na rin na magalit sa akin si Zion. He's all I have, Iyon bang nakakaintindi at nakakatiis sa ugali ko. Hays, I don't know what I will be without him kaya ayaw ko na siyang bwisitin."Aga aga natin sila naman pala 'tong late. Ka-imbyerna." Reklamo ni Nate habang boring na boring na nilalaro ang briefcase ni Zion.Bawal kasi kaming mag dala ng phone dito sa loob because the judge can't risk having the chamber conversations out.Zion, looking tired, yawns. "Ganyan talaga. They're late on purpose. Gusto kasi nila ma-intimidate nila tayo when they walked through the door. It is very usual. Ina-advise ko rin sa mga clients ko yang ganyan." He shared.Sus. Intimidate my ass. Baka sila pa ang ma-intimidate sa akin. But I have to remember na I have to be soft here. Hindi ako pwedeng mag tapang tapangan. Ngayon lang naman, pag tapos nito ay pwede na ulit akong maging dragonita."Ooops, I think sila na yan." Nate whispered when we heard footsteps and noise on the hallway.Napaupo na lang ako ng diretso. Bago pumasok ang mga tao sa loob ay humirit pa ng paalala si Zion."Remember, you are not a dragon today. Instead, you are an angel with twice as much of a halo above your head."I nodded and put in a fake sweet smile. Medyo napa simangot na lamang ako nang makita ko ang asawa ni Zuniga na malaki ang ngiti at malakas ang tawa habang naka sukbit ang kanyang kamay sa judge. My ghad, is he fvcking this old judge man as well? Wala nang pinatawad ang malanding ito.Kaya pala kailangan kong magpakabait ngayon dahil kahit anong mangyari, matik na pabor na ang gurang na judge na ito sa mga asawang nagrereklamo sa akin."Judge Tamayo, how are you?" Magalang at naka ngiting bati ni Zion sa matandang judge.The judge smiled. "Oh, ikaw pala yan Zion. I wasn't aware that you're handling this matter.""Yes, Your Honor." Tumabi si Zion para maipakita kami ni Nate sa Judge. "This is my client, Sollair, and her assisstant, Nate.""Good morning, Your Honor." sabay at magalang na bati namin ni Nate.The judge smile at us. Mukha naman pala siyang mabait, siguro naman he will give us a fair chance at this meeting and he will not be bias."All right, let us start this meeting para maaga tayong matapos. I have two divorce hearing to attend after this."Agad kaming umupo sa mahabang lamesa. Ang panig namin ay nasa kanang upuan at dahil hindi naman occupied ang lahat ng upuan dahil tatlo lang kami ay ginamit ang sobrang upuan ng mga tao na nasa kabilang panig.Sinusubukan kong hindi sila tignan dahil ayoko naman na ma-intimidate ako sa kanila. As much as possible, gusto ko mag mukha na wala akong pakielam sa kanila. In short, gusto kong mag mukha na isa akong unbothered person kahit na ang katotohanan ay kulang na lang na sumabog ang puso ko sa sobrang bilis ng tibok nito dahil sa kaba."I understand that this is about your..." Napahinto si Judge at tumikhim, parang hindi ito makapaniwala sa nababasa niya sa file. "G-giving service to businessmen that happens to be these women's spouses."Judge Tamayo looks at me at sa tingin na yan ay alam ko na hinuhusgahan na niya ako. "Can you tell mo more about this business of yours?" He asks.I smiled and nodded. I sat up straight and looked him in his eyes para mas mag mukha akong confident. "Yes, Your Honor. I established my business years ago, and in this business, every year, pumipili ako ng isang lalaki para maging boss ko at maging secretary nila ako. And in this business, I provide them companionship where they can be comfortable enough to share their hidden feelings with me."Judge nods, "So, basically, you are playing as their therapist?"I heard the wives giggle, yung parang nangiinsulto ba."Yes, Your Honor. I did this service to help these men's mental health. I provided them a companion, but more likely, I provided them a friend."Biglang napatahimik ang mga tao sa silid. Para bang wala silang ma-rebat sa sinabi ko. Eh iyon naman kasi ang totoo.Nag patuloy pa ako sa sinasabi ko, "Most of these men, Your Honor, are seen as strong dahil sa business tycoon image nila, but what people does not know is these men are one of the most loneliest people. Why? Because most of the people in their lives are not trust worthy because it is common for these people to befriend them due to their money..."Natahimik ulit ang silid pero hindi na ako ulit nag salita pa. Hinayaan ko na magkaroon ulit si judge ng sasabihin."Well, I can say that all of that is true. But however, you are being accused of having sexual intercourse with some of these men and these are crucial accusations dahil pwede kang sampahan ng opisyal na kaso rito if all of these are proven true."Sasagot pa sana ako nang biglang sumagot si Zion. "Your Honor, it is right that my client did have sexual intercourse with some of her clients, but those men are single and we have all of the client's file that could prove this.""We don't have to bring evidences as of the moment. Today, we will try to resolve this issue as much as possible." Judge Tamayo said.Napatanggo na lang si Zion."How about the other side?" Tanong ni Judge sa mga asawang nagrereklamo sa amin.Syempre, as expected, nauna mag salita ang asawa ni Zuniga."Well, nag usap usap na kami ng mga asawa ng kliyente ni Sollaire and we've come to a decision not to file a case against her if she agreed to make a public apology containing of every thing she did."What the fvck? Ain't no way I'm doing that shit."Fuck no, Zion. A public apology? That's bullshit!" Pabulong kong sigaw sa tenga ni Zion."You don't have a fucking choice, Sollaire. Either this or thet kick you out of your business." Inis niya ring bulong sa akin.Napatingin kami nang biglang mag salita si Judge Tamayo. "Well, that seems fair with all of the emotional and psychological effects these events had brought into these wives life. May I ask for your alternative in case the conditions are not met?"Zuniga's wife smiled. "If the conditions are not met, we wan't her business to be out. Para hindi na rin siya makapanira pa ng relasyon at pamilya."Nag pintig ang tenga ko at kumunot ang noo ko. Kung pwede ko lang hablutin ang buhok ng babaeng ito mula sa kabilang lamesa at ginawa ko na."This court will give you two weeks to adhere with the conditions said. We expect you to follow---""Fuck no."Napatingin ang lahat sa akin ng dahil sa sinabi ko."Excuse me?" Nalilitong tanong ni Judge Tamayo.Bahagya akong kinurot ni Zion sa ilalim ng lamesa. "Your Honor, what my client means is that--""What I said is..." I sighed. "Fuck no."At kinuha ko na ang bag ko at tuloy tuloy na lumabas ng chambers.VERNONTahimik ang biyahe pauwi mula sa dinner kina Zion. Ramdam ko ang bigat ng atmosphere, kahit na si Sol ay pilit na binabasag ang katahimikan. Hinawakan niya ang kamay ko mula sa kanyang upuan, pero hindi niya maitagong iniisip pa rin niya ang nangyari kanina."Sorry, Vernon," mahina niyang sabi. "Hindi ko inakala na magiging ganoon si Zion."Hindi ko agad sinagot. Instead, I tightened my grip on the steering wheel, iniisip kung paano ko i-eexplain kay Sol na wala akong problema kay Zion, pero hindi ko rin kayang palagpasin ang asal niya. I get it, protective siya sa best friend niya. But there's a line, and tonight, he crossed it."Sol," sagot ko sa wakas, hindi inaalis ang tingin ko sa kalsada. "I understand kung bakit siya ganoon. Pero honestly? Hindi ko gusto na parang sinusukat niya ako, as if I'm not good enough for you."Napabuntong-hininga siya. "Hindi naman ganoon ang intensyon niya. Zion is just... he's always been like that. Overprotective. Alam niya kasi ang lahat ng
SOLLAIREWe went home peacefully after that matter with Cloud. We even went days without any argument. I managed to pick wedding dresses-- four of them actually. Two choices for the ceremony and two choices for the reception.But I still have one thing in my mind. My family. By family, I mean Nate and Zion. Sila lang naman ang itinuturing kong pamilya.Ngayong araw naman at kailangan naman naming pumunta sa Rizal para sa aming cake tasting. Sinadya talaga namin na dito magpagawa because Vernon remembers a cake shop in San Mateo that sells quality pastries and cakes.Tahimik ang biyahe habang nagmamaneho si Vernon. Sumasagi sa isipan ko kung paano ko sisimulan ang usapan tungkol kay Nate at Zion. Gusto kong maging maayos ang lahat, lalo na sa pagitan niya at ng dalawang pinakamalapit kong kaibigan.Sinulyapan ko siya, at nang mapansin niya, ngumiti siya. "Anong iniisip mo, Sol?" tanong niya tonong kalmado ang boses.Huminga ako nang malalim at ngumiti pabalik. "May gusto sana akong pag
SOLLAIRENakangiti akong tumingala kay Cloud, naglalagay ng konting lambing sa boses ko. “Cloud, what a chance. Ano bang ginagawa mo rito sa Shangri-La?”Sumandal siya sa sofa at umayos ng upo na para bang gusto niyang magpasikat. “Oh, I have a meeting here. Alam mo na, business stuff.” Ngumiti siya ng malapad habang sinisipat ako mula ulo hanggang paa. “Pero mukhang maswerte ako ngayong araw at nakita kita.”Ngumiti ako ng bahagya at inirapan siya ng konti, kunwari naiinis. “Flattery won’t get you anywhere, Cloud.” Pero sa loob-loob ko, perpekto ang tiyempo niya.“Alam mo naman ako, Sollaire. I always try.” Nagbigay siya ng kindat na alam kong signature move niya para magpa-cute at magpapansin sa akin. Hinawakan ko ang tasa ng kape ko at nagsimula nang magkwento tungkol sa hindi ko pa natutuloy na kasal at sa pagka badtrip ko kanina. "You know, maswerte ka siguro ngayon kasi medyo bad mood ako." Tumingin ako sa kanya nang direkta sa mata. "Kailangan ko ng distraction."Napataas ang
SOLLAIRE "Isn't it cute?" I asked him habang hawak hawak ko ang tela ng puting dress na nakasuot sa manequin ng high end store rito sa BGC. Matingkad ang pagkaputi ng tela at hindi gaanong maraming bato kaya alam ko na magaan lang ito kapag isinuot ko na. Tinapik ko muli si Vernon na para bang lutang. "Huy. Kinakausap kita." Bahagya itong napatalon. "What?" I sighed. Hindi ko alam kung bakit para bang lutang siya ngayong araw. Kumpleto naman ang tulog naming parehas at parehas din naman kaming may kain. "Tinatanong kita kung cute ba tong dress." I said, poker faced. He slightly smiles at hinawakan ang dress na para bang ito ang pinaka interesadong bagay na mayroon ngayon sa mundo. "It is very cute and I know that this will suit you for the day that--" He cleared his throat. "W-we get married..." at napaiwas ito ng tingin sa akin. I sighed. Why the fuck is he acting like this? Para bang takot na takot siyang magpakasal sa akin? Akala ko na ito ang gusto niya? That is
VERNON Nagising ako nang biglang balagbag na bumukas ang pinto. "What the hell?" Naaalipungatan kong kinuskos ang mata ko para makita kung sino ang bigla bigla na lang pumasok sa opisina. "The hell are you doing here?" "Well, Jane called me. She said that you've been camping here for two straight days." Ani ni Casper. Umupo na ito sa single sofa at inilapag ang pagkaing dala dala niya para sa akin. May dala itong chinese food at hindi nito kinalimutan ang paborito kong orange chicken at fermented soy noodles. Kahit inaantok pa ay napilitan akong bumangon. Alam ko naman na hindi ako titigilan ni Casper. "Ano pa sabi ni Jane sa iyo?" I asked him while I was helping to prepare our food. Para kay Casper, lunch na ang pagkaing ito, pero para sa akin ay breakfast pa lamang. Ngayon pa lang ako kakain ng unang meal ko ngayong araw. Casper started eating his favorite dumplings. "Sabi niya, hindi raw talaga niya alam kung bakit ka magkakaganyan. But she figured that it is about So
VERNON "Let's go." I immediately packed our things. Inilagay ko ito sa bag na dala namin. While sobbing, tumingala ito sa akin at nagtanong, "What?" "I said let's go. Uwi na tayo kay Mustang." Ani ko habang busy pa rin sa pagaayos. "Bakit uuwi na tayo?" Tanong niya. Bakit ba parang ayaw niya pa umalis sa lugar na to? Nakuha na naman niya ang sagot na gusto niya. Narinig na niya ang dapat niyang marinig mula kay Carlo. Carlo wants her to stay away from his family. Malinaw na malinaw iyon. "Bakit? Ayaw mo pa bang umuwi? Ano pang gagawin mo rito?" Tanong ko habang tinitignan siya na parang pilit kong itinatatak sa utak niya na tapos na kami sa lugar na to. She shook her head. "I don't know. Ayoko pang umuwi--" "Kahit naman na dito ka pa tumira, hindi ka na mahal ni Carlo." Napa angat ang tingin sa akin ni Sollaire at bigla nitong hinablot ang tsinelas na nasa kanyang baba at ibinato sa direksyon ko. Hindi ako tinamaan but I am sure that she was aiming to hit me directly. P