SOLLAIRE
Buong gabi akong hindi naka tulog dahil bukod sa inihahanda ko ang sarili kong humingi ng sorry sa mga haharapin ko bukas ay hindi rin ako pinapatulog ng isiping may tyansang mapasara ang business ko na bumubuhay sa akin.At ngayon, alas siyete na ng umaga at ang call time namin sa office ni Zion ay alas osto. Alas diyes naman ang call time namin sa lugar kung saan kami mag uuusap usap ng mga haharapin ko ngayon araw."My ghad, hindi ka natulog?" Napanganga na lamang si Nate habang naka tingin sa akin na naka salampak sa sofa at naka tulala sa bakanteng pader na nasa harap ko. "Sabi ko naman sa iyo matulog ka, diba? Jusko naman."I looked at him sarcastically. "Nate, how about you try to shut up as obvious naman na pipitik na ang ugat ko sa ulo dahil sa mga isipin?"Nate eased up. Umupo ito sa tabi ko at inilagay ang starstruck coffee na binili niya sa labas. Iced white choco mocha with two shots of espresso ang usual order ko.But when I sipped the coffee, I figured that there may be two shots of coffee in it kaya napa ngiwi ako."Yah, I figured that you may need more than just two shots of espresso." Ani ni Nate. "Ligo ka na, Sol, please. We can't be late. Baka mainis nanaman si Zion." Pakiusap niya sa akin.Napa buntong hininga na lamang ako at tumayo. Hindi ko rin kinalimutang kuhanin ang kapeng bigay ni Nate."All right, Nate. Just cook me some breakfast, will you? Tocino, egg, and fried rice is fine. Cook a lot because you have to eat with me." I asked him.Nate gave me a smile. "Yan, yan. Akala ko wala ka nang balak kumain eh. Sige na maligo ka na at magluluto na ako."Kumilos na agad si Nate at dali daling pumunta na sa kusina. Bago ako pumasok sa banyo ay sumilip muna ako sa kusina."And Nate?"Napa tingin sa akin si Nate. "Yes? Anything else?"I shake my head. "Nothing. I just want to say sorry for telling you to shut up."Nate giggled. "Wala yon, Sol. Alam ko naman na dahil lang yon sa tulog. Don't overthink about it."Napangiti na lang ako at pumasok na sa banyo. Kahit kailan talaga ay napaka swerte ko kay Nate dahil siya lang ang nakakatiis at nakaka intindi sa paguugali ko bukod kay Zion.Mula nang magpaka independent ako sa mga magulang ko at hindi na sila kinausap mula nung ako ay 19 years old, sina Nate at Zion na ang naging bago kong pamilya.Bakit hindi ko na kinakausap ang mga magulang ko? Well, that is a story for another day.Madalian lang ang naging pag ligo ko. Pag labas ko ng banyo, agad agad na rin kaming kumain ni Nate. Hindi na nga namin nahugasan ang pinagkainan namin dahil agad agad kaming napatayo nang maka tanggap kami ng text message mula kay Zion.
Galit nanaman ang abogado ko. Init na init ang ulo niya sa akin. Mas okay pa sana noon na ibang pagiinit ang nararamdaman niya sa akin. Pero ano pa nga ba ang magagawa ko eh kasalanan ko naman kung bakit naistress si Zion?
"Come in guys, we have to leave by eight thirty so we only have half an hour to brief about the meeting." Nagmamadali kaming pinaupo ni Zion sa upuan at pagka upo na pagka upo niya ay agad na itong nag salita.
He looked straight at me with his serious face. I'm so intimidated. Still, he looks so hot. I'll just give him a good time after this issue is wrapped up. "Sol, I know what attitude lies beneath you, so, I am advising you to not use that attitude today."
Nate choked on his coffee while my eyebrows furrowed. "What attitude?"
"Yung palasagot at laging may katwiran mong bunganga." He frankly said. "Kung ayaw mong mawala yang business me, just apologize to them and try to do it sincerely. At tsaka kung may hilingin man sila sa iyo, just nod your headat ako na ang magsasalita para sa iyo."
Nate pulled out a file on his beloved briefcase. When he handed the file over me, mga profile ito ng iba't ibang mga babae.
"And this is?" I asked.
"That's your enemies for today. Sila yung mga hinikayat ng asawa ni Zuniga para sampahan ka ng kaso. That is six women in total. All are wives of CEO's na may magaganda, mabibigat at matitibay na koneksyon with powerful people inside and outside of the country. So. my advise for you is to apologize and agree to their conditions."
"And what conditions are those?" I asked.
Wala pa naman kasing sinasabi sa akin si Zion kung anong kondisyon ang hinihingi ng mga babaeng iyon at kung anong gusto nila. I am assuming that maybe he doesn't really know or he's just waiting for me to hear it directly from the wives.
Zion shrugged his shoulders at binawi na sa akin ang file at iniligpit na ang mga gamit niya. "I don't know. Ilap sa akin ang mga lawyer nila. Come on you two, mas mabuti nang maaga tayo kesa mahuli pa."
Inaasahan ko na sabay sabay kaming pupunta sa parking lot pero pag labas ni Nate ay hinila ako ni Zion pabalik sa office. When its just the two of us, he kissed me passionately. I know we have no intention of having sex today so I felt warm that this kiss is him saying goodluck to me, as well as him reminding me that he still loves me kahit na pinapa sakit ko ang ulo niya.
Nang mag hiwalay ang mga labi namin, dumapo naman ang labi niya sa aking noo at binigyan ito ng halik.
"Sorry kung mainit ang ulo ko. I still love you, okay?" He reminded me.
I gave him a smile. "Alam ko naman yun. At tsaka wala naman akong karapatang mag reklamo dahil kagagawan ko naman to. I love you too, Zi. Wag ka mag-alala, hindi ako gagawa ng bagay na ikakapahawak natin."
After I made that promised, we walked out his office while holding hands. Natatawa tawa pa kami sa kwento namin sa isa't isa habang nasa elevator.
Little did I know that my so called attitude will be the cause of me breaking what I just promised to Zion.
VERNONTahimik ang biyahe pauwi mula sa dinner kina Zion. Ramdam ko ang bigat ng atmosphere, kahit na si Sol ay pilit na binabasag ang katahimikan. Hinawakan niya ang kamay ko mula sa kanyang upuan, pero hindi niya maitagong iniisip pa rin niya ang nangyari kanina."Sorry, Vernon," mahina niyang sabi. "Hindi ko inakala na magiging ganoon si Zion."Hindi ko agad sinagot. Instead, I tightened my grip on the steering wheel, iniisip kung paano ko i-eexplain kay Sol na wala akong problema kay Zion, pero hindi ko rin kayang palagpasin ang asal niya. I get it, protective siya sa best friend niya. But there's a line, and tonight, he crossed it."Sol," sagot ko sa wakas, hindi inaalis ang tingin ko sa kalsada. "I understand kung bakit siya ganoon. Pero honestly? Hindi ko gusto na parang sinusukat niya ako, as if I'm not good enough for you."Napabuntong-hininga siya. "Hindi naman ganoon ang intensyon niya. Zion is just... he's always been like that. Overprotective. Alam niya kasi ang lahat ng
SOLLAIREWe went home peacefully after that matter with Cloud. We even went days without any argument. I managed to pick wedding dresses-- four of them actually. Two choices for the ceremony and two choices for the reception.But I still have one thing in my mind. My family. By family, I mean Nate and Zion. Sila lang naman ang itinuturing kong pamilya.Ngayong araw naman at kailangan naman naming pumunta sa Rizal para sa aming cake tasting. Sinadya talaga namin na dito magpagawa because Vernon remembers a cake shop in San Mateo that sells quality pastries and cakes.Tahimik ang biyahe habang nagmamaneho si Vernon. Sumasagi sa isipan ko kung paano ko sisimulan ang usapan tungkol kay Nate at Zion. Gusto kong maging maayos ang lahat, lalo na sa pagitan niya at ng dalawang pinakamalapit kong kaibigan.Sinulyapan ko siya, at nang mapansin niya, ngumiti siya. "Anong iniisip mo, Sol?" tanong niya tonong kalmado ang boses.Huminga ako nang malalim at ngumiti pabalik. "May gusto sana akong pag
SOLLAIRENakangiti akong tumingala kay Cloud, naglalagay ng konting lambing sa boses ko. “Cloud, what a chance. Ano bang ginagawa mo rito sa Shangri-La?”Sumandal siya sa sofa at umayos ng upo na para bang gusto niyang magpasikat. “Oh, I have a meeting here. Alam mo na, business stuff.” Ngumiti siya ng malapad habang sinisipat ako mula ulo hanggang paa. “Pero mukhang maswerte ako ngayong araw at nakita kita.”Ngumiti ako ng bahagya at inirapan siya ng konti, kunwari naiinis. “Flattery won’t get you anywhere, Cloud.” Pero sa loob-loob ko, perpekto ang tiyempo niya.“Alam mo naman ako, Sollaire. I always try.” Nagbigay siya ng kindat na alam kong signature move niya para magpa-cute at magpapansin sa akin. Hinawakan ko ang tasa ng kape ko at nagsimula nang magkwento tungkol sa hindi ko pa natutuloy na kasal at sa pagka badtrip ko kanina. "You know, maswerte ka siguro ngayon kasi medyo bad mood ako." Tumingin ako sa kanya nang direkta sa mata. "Kailangan ko ng distraction."Napataas ang
SOLLAIRE "Isn't it cute?" I asked him habang hawak hawak ko ang tela ng puting dress na nakasuot sa manequin ng high end store rito sa BGC. Matingkad ang pagkaputi ng tela at hindi gaanong maraming bato kaya alam ko na magaan lang ito kapag isinuot ko na. Tinapik ko muli si Vernon na para bang lutang. "Huy. Kinakausap kita." Bahagya itong napatalon. "What?" I sighed. Hindi ko alam kung bakit para bang lutang siya ngayong araw. Kumpleto naman ang tulog naming parehas at parehas din naman kaming may kain. "Tinatanong kita kung cute ba tong dress." I said, poker faced. He slightly smiles at hinawakan ang dress na para bang ito ang pinaka interesadong bagay na mayroon ngayon sa mundo. "It is very cute and I know that this will suit you for the day that--" He cleared his throat. "W-we get married..." at napaiwas ito ng tingin sa akin. I sighed. Why the fuck is he acting like this? Para bang takot na takot siyang magpakasal sa akin? Akala ko na ito ang gusto niya? That is
VERNON Nagising ako nang biglang balagbag na bumukas ang pinto. "What the hell?" Naaalipungatan kong kinuskos ang mata ko para makita kung sino ang bigla bigla na lang pumasok sa opisina. "The hell are you doing here?" "Well, Jane called me. She said that you've been camping here for two straight days." Ani ni Casper. Umupo na ito sa single sofa at inilapag ang pagkaing dala dala niya para sa akin. May dala itong chinese food at hindi nito kinalimutan ang paborito kong orange chicken at fermented soy noodles. Kahit inaantok pa ay napilitan akong bumangon. Alam ko naman na hindi ako titigilan ni Casper. "Ano pa sabi ni Jane sa iyo?" I asked him while I was helping to prepare our food. Para kay Casper, lunch na ang pagkaing ito, pero para sa akin ay breakfast pa lamang. Ngayon pa lang ako kakain ng unang meal ko ngayong araw. Casper started eating his favorite dumplings. "Sabi niya, hindi raw talaga niya alam kung bakit ka magkakaganyan. But she figured that it is about So
VERNON "Let's go." I immediately packed our things. Inilagay ko ito sa bag na dala namin. While sobbing, tumingala ito sa akin at nagtanong, "What?" "I said let's go. Uwi na tayo kay Mustang." Ani ko habang busy pa rin sa pagaayos. "Bakit uuwi na tayo?" Tanong niya. Bakit ba parang ayaw niya pa umalis sa lugar na to? Nakuha na naman niya ang sagot na gusto niya. Narinig na niya ang dapat niyang marinig mula kay Carlo. Carlo wants her to stay away from his family. Malinaw na malinaw iyon. "Bakit? Ayaw mo pa bang umuwi? Ano pang gagawin mo rito?" Tanong ko habang tinitignan siya na parang pilit kong itinatatak sa utak niya na tapos na kami sa lugar na to. She shook her head. "I don't know. Ayoko pang umuwi--" "Kahit naman na dito ka pa tumira, hindi ka na mahal ni Carlo." Napa angat ang tingin sa akin ni Sollaire at bigla nitong hinablot ang tsinelas na nasa kanyang baba at ibinato sa direksyon ko. Hindi ako tinamaan but I am sure that she was aiming to hit me directly. P