นีรยา

หนึ่งปีผ่านไป ทุกอย่างที่กชกรเคยคิดเอาไว้ถึงชีวิตครอบครัวอันสวยหรูของณภัทรก็ดูท่าว่าจะไม่เป็นไปตามนั้น ช่วงหลังมานี้ณภัทรและนีรยาเริ่มมีปากเสียงกันบ่อยขึ้น สาเหตุเธอเองก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ แต่มีหลายคราที่ณภัทรมักจะหอบเอาลูกสาวมาฝากไว้กับเธอตอนดึกๆแล้วบอกเพียงแค่ว่าจะออกไปตามหานีรยากลับบ้าน

 ยิ่งพักหลังๆมา เธอแอบได้ยินแม่บ้านกับลุงยามหน้าคอนโดคุยกันว่าสงสารณภัทรที่ต้องตั้งหน้าตั้งตาเลี้ยงลูกคนเดียว เมื่อนีรยามักเอาแต่เที่ยวจนดึกดื่มกว่าจะยอมกลับบ้าน หลายทีที่เธอเลิกงานกลับมาตอนดึกแล้วเดินสวนกันกับฝ่ายนั้นที่กำลังเดินออกไป หากแต่ก็ไม่ได้มีใครทักใครด้วยเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ต้องการที่จะรู้จักเธออยู่แล้ว หนักมากเข้าบางทีก็มีผู้ชายมาจอดรับ

ทำไมชีวิตของณภัทรถึงตกมาอยู่ในสภาพนี้ได้ หรือว่าจะเป็นผลจากเวรกรรมที่เขาเคยทำเจ้าชู้เอาไว้ ทำให้ชีวิตคู่ของเขาถึงต้องเป็นแบบนี้ ถึงแม้ว่าจะสงสารเขามาก แต่เธอจะไปทำอะไรได้

พอเปิดประตูลิฟท์มายังชั้นที่ห้องเธออยู่ เสียงทะเลาะกันที่ดังมาจากห้องณภัทรก็เริ่มดังขึ้น มีการขว้างปาข้าวของ มิหนำซ้ำเธอยังได้ยินเสียงลูกสาวเขาร้องไห้ลั่นออกมาจากภายในห้องอีก

กชกรได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ทั้งที่ตอนแรกว่าจะเดินไปเคาะประตูเรียกคนข้างใน แต่พอนึกได้ว่ามันเป็นเรื่องของสามีภรรยา จึงได้ถอยออกมา

กระทั่งจู่ๆบานประตูก็ถูกเปิดออกพร้อมทั้งนีรยาที่กำลังถูกณภัทรฉุดกระชากลากแขน มือหนึ่งก็หอบลูก เด็กหญิงตัวน้อยยังคงร้องไห้ลั่นด้วยความตกใจ ทำเอาเธอทนยืนมองเฉยๆต่อไปไม่ได้ จึงต้องเดินเข้าไปหา

"นี่มันอะไรกันนะ เราว่าพวกเธอคุยกันดีๆก่อนดีไหม ดูสิขนมร้องไห้ใหญ่แล้ว"

"สมใจเธอแล้วล่ะสิท่าที่เห็นฉันกับนะทะเลาะกันแบบนี้ แอบชอบนะมาตั้งนานแล้วนี่ อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้"

"พูดบ้าอะไรของเธอวะน้ำหวาน เรากับกั้งเป็นเพื่อนกัน"

"งั้นเหรอ แต่ขอโทษด้วยนะ นะ น้ำหวานกินข้าวไม่ได้กินหญ้า ปล่อย!"

นีรยาเบะปากใส่เธออีกทั้งมองเหยียดด้วยสายตาก่อนจะกระชากแขนตัวเองให้หลุดออกจากการเกาะกุมแล้วก็รีบเดินจากไป ทิ้งให้ณภัทรยืนมองและณรายาร้องไห้ลั่นไม่หยุด แสดงว่าตลอดเวลาที่ผ่านมานีรยารับรู้มาตลอดว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับณภัทร ถึงว่าฝ่ายนั้นถึงไม่เคยญาติดีกับเธอเลยสักครั้ง ทุกคนรู้ว่าเธอรู้สึกกับเขาอย่างไร จะมีเพียงก็แต่เขาเท่านั้นที่ไม่รู้

"ขอโทษด้วยนะกั้งที่น้ำหวานพูดอะไรบ้าๆ"

"ช่างเถอะ เราไม่ได้เก็บมาใส่ใจ"

"ไม่รู้ว่าเราจะทนอยู่ในสภาพนี้ต่อไปได้อีกนานแค่ไหน บอกตามตรงว่าเราสงสารลูก"

"นะหมายความว่ายังไง"

"เราฝันมาโดยตลอดว่าอยากจะมีครอบครัวที่อบอุ่น เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมากั้งก็รู้ว่าพ่อเรา.."

ณภัทรเป็นลูกภรรยาคนที่สองของ ณภพ ก้องเกียรติ์เดชา เจ้าของธุรกิจทั้งโรงแรมและรีสอร์ตที่ใหญ่ที่สุดในเขาใหญ่ หากแต่มารดาของเขากลับเลือกที่จะยอมอยู่และใช้ชีวิตเงียบๆ 

ตลอดเวลาที่กชกรรู้จักณภัทรมา เคยมีอยู่สองครั้งที่เธอได้เจอบิดาของเขา ฝ่ายนั้นเองก็ดูเหมือนว่าจะรักและดูแลเรื่องความเป็นอยู่ของณภัทรกับมารดาเป็นอย่างดี ติดตรงก็ที่ว่าบิดาของเขานั้นอายุค่อนข้างมากแล้ว จึงทำให้เดินทางไปมาระหว่างกรุงเทพและเขาใหญ่ค่อนข้างที่จะลำบาก นั่นคือข้อมูลที่เธอได้เคยรับรู้ 

หกปีที่รู้จักกันมา ณภัทรพูดกับเธอมาตลอกว่าเขาฝันที่จะมีครอบครัวที่อบอุ่น ได้อยู่กันแบบพร้อมหน้าพ่อแม่ลูก ไม่ใช่อยู่แบบหลบๆซ่อนๆแบบนี้ ซึ่งนั่นช่างผิดกับเธอที่เมื่อก่อนไม่เคยมีความคิดเรื่องการสร้างครอบครัวอยู่ในหัวเลย จากการที่ได้เห็นตัวอย่างจากบิดามารดาที่เอาแต่ทะเลาะกันทุกวัน เธอเลยไม่เคยเห็นว่าการอยู่กันแบบพร้อมหน้าพร้อมตาเป็นครอบครัวนั้นดีตรงไหน บางทีเธอยังเคยอิจฉาครอบครัวของณภัทรด้วยซ้ำ ที่ถึงแม้ว่าบิดาของเขาจะไม่ค่อยได้มาดูแล แต่ชีวิตณภัทรกลับมีทุกอย่างที่อยากได้ ไม่ต้องทนเห็นบิดามารดาทะเลาะกันให้ต้องปวดหัว ตอนที่รู้จักเขาแรกๆเธอยังเคยพูดกับณภัทรว่าจะขออยู่ครองตัวเป็นโสดดีกว่ามีแฟน จนกระทั่งตอนที่เริ่มหลงรักเขา ความคิดถึงได้ค่อยๆเปลี่ยนไป

พอกลับเข้ามาในห้อง ภาพของณภัทรที่นั่งกอดลูกร้องไห้อยู่บนโซฟายังคงติดตา เขาบอกกับเธอว่าเริ่มทนอยู่ในสภาพแบบนี้อีกต่อไปไม่ไหว แต่ว่าเธอก็ไม่รู้ว่าจะช่วยพูดอะไรให้มันดีขึ้นได้ นอกเสียจากบอกว่าทั้งสองคนน่าจะต้องหันหน้าคุยกัน 

'เรื่องเรากับน้ำหวาน บางทีมันก็มาไกลเกินกว่าที่จะหันหน้าคุยกันได้แล้วกั้ง สู้เลิกๆกันไปดีกว่า ต่างคนต่างจะได้ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ นะสงสารลูกที่ต้องมาทนเห็นอะไรแบบนี้ ขนมเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกันทุกวัน บางวันแม่ก็มีผู้ชายมารอรับแม่หน้าห้อง เราไม่ใช่ควายที่จะมองไม่ออกว่าสิ่งที่น้ำหวานทำคืออะไร พอกันที'

'แล้วนะไม่สงสารขนมหรือไง พ่อแม่เลิกกันไปแบบนี้'

'สงสารสิ แต่ถ้าเป็นกั้งล่ะ กั้งจะยอมทนอยู่ในสภาพนี้ต่อไปได้จริงเหรอ น้ำหวานกำลังมีชู้นะกั้ง ถึงต่อให้เราทนคบกับน้ำหวานต่อ ขนมก็คงจะไม่มีทางมีแม่ที่รักแล้วก็คอยดูแลเอาใจใส่แกได้หรอก เลิกหรือไม่เลิกก็มีค่าเท่ากัน'

ถ้าจะทำกันถึงขนาดนี้เป็นเธอก็คงจะทนอยู่ต่อไปไม่ได้ ถึงว่าวันนั้นตอนที่เธอได้ยินเสียงณภัทรกับนีรยาทะเลาะกัน มันถึงได้มีบางประโยคที่พอฟังแล้วเธอเองก็รู้สึกทะแม่งๆ แต่ก็ทำได้แค่เพียงสงสัย

'มันจะหยามนะมากเกินไปแล้วนะน้ำหวาน หัดเห็นแก่หน้าลูกบ้าง เป็นแม่คนแล้วแท้ๆ ทำไมถึงได้กล้าทำตัวแบบนี้'

'ไม่ดีหรือไง นะจะได้กลับไปคบกับเพื่อนสนิทของนะได้อย่างสบายใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าน้ำหวานท้อง มีหรือที่นะจะยอมแต่งงานกับน้ำหวานง่ายๆ'

'พูดไม่เข้าใจหรือไงวะ ว่ากั้งเป็นเพื่อน'

'เพื่อนพ้องอยากเอาท้องชนกันล่ะสิไม่ว่า คืนนั้นน้ำหวานไม่น่าเมาจนลืมกินยาคุมเม็ดที่สองเลย ไม่อย่างนั้นมารหัวขนก็คงไม่มีโอกาสได้เกิด'

'มันจะมากไปแล้วนะน้ำหวาน ทำไมถึงได้กล้าพูดกับลูกแบบนี้'

และอีกหลายๆประโยคที่ตามมา เธอเองไม่เคยรับรู้มาก่อนเลยว่าการมีตัวตนของเธออยู่ใกล้ๆจะทำให้ชีวิตคอบครัวของณภัทรมีปัญหาได้ถึงเพียงนี้ นึกเพียงแค่ว่าฝ่ายหญิงมีแต่อาการหึงหวงณภัทรเท่านั้น แต่สิ่งที่พึ่งจะได้รับรู้มามันเป็นปัญหาใหญ่กว่าหลายเท่า

นีรยาหึงหวงณภัทรกับเธอจนประชดชีวิตด้วยการออกไปเที่ยวสังสรรค์ปาร์ตี้ ดึกดื่นไม่ยอมไม่ยอมกลับบ้านจนณภัทรต้องได้คอยไปตาม 

เรื่องระหว่างณภัทรและนีรยาที่เกิดขึ้นเป็นเพียงแค่ความผิดพลาด จนถึงขั้นว่าต้องรับผิดชอบด้วยการแต่งงาน หากแต่เขาก็ไม่เคยบอกเธอ

'เราทนไม่ไหวแล้วกั้ง เราจะเลิกกับน้ำหวานแล้วพาลูกไปอยู่ที่อื่น'