หกโมงครึ่งกชกรลืมตาตื่นมาตามเวลาที่เคยตื่นตามปกติ นี่เธอพึ่งจะหลับตาไปได้เพียงแค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้นเองหรอกหรือ ในเมื่อคนที่ยังคงนอนกอดเธอเอาไว้ เล่นใช้เวลาในการระบายความหื่นของตัวเองไปจนถึงเกือบจะเช้าร่างงามขยับกายทำท่าว่าจะลุกขึ้นจากเตียงมา หากกลับถูกคนมือไวดึงกลับให้นอนลงไปบนเตียงด้วยกันอีกครั้ง เขาดึงเธอเข้าไปจูบอยู่เป็นพัก จนกระทั่งพออกพอใจจึงได้ยอมถอนละริมฝีปากออกมา"อื้อ พอแล้วค่ะ""ทำไมตื่นเช้าจัง พึ่งหกโมงครึ่งเอง""กั้งจะไปดูขนมค่ะพี่น่าน แต่ว่าเสื้อผ้าไม่มีใส่เลยทำยังไงดี""งั้นพี่พากั้งกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านก่อนดีไหม กั้งใส่เสื้อกับกางเกงพี่ไปก่อน แล้วคลุมด้วยแจ็คเก็ตเอาไว้"กชกรพยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่เขาเสนอมา จากนั้นทั้งสองคนก็ออกจากบ้านหลังใหญ่มาตั้งแต่เช้า โดยณวัฒน์ขับรถพาเธอกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกะว่าจะรีบพากับไปพาณรายาอย่างที่คุยกันไว้ แต่พอขับกลับมาทันทีที่รถจอดหน้าประตูบ้าน ก็เห็นว่ามีรถของณภัทรขับกลับมาจอดที่ข้างบ้านเรียบร้อยแล้ว"นะกลับมาแล้ว" กชกรยิ้มกว้างด้วยสีหน้าที่แสดงออกถึงความดีใจก่อนจะหันกลับมาบอกณวัฒน์ที่นั่งอยู่ข้างๆด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย
หลังจากที่ณวัฒน์พาเธอไปรับณรายาจากบ้านมารดาของเขากลับมาแล้ว ตัวเขาเองก็ขับรถหายออกไปเลย ระหว่างทางไม่ได้มีการพูดคุยกันกับเธอต่อเลยสักคำ เขาเงียบมา เธอก็เงียบไป เรื่องอะไรเธอจะต้องเป็นฝ่ายอยากคุยกับเขาก่อน ในเมื่อดูท่าทางแล้วเขาเองก็คงจะไม่ได้อยากคุยกับเธอมากนัก จิตใจคงจะตั้งหน้าตั้งตารอคอยให้ถึงเวลานัดหมายไวๆเพื่อที่จะได้ออกไปหาคนที่โทรมาหามากกว่า กชกรบอกกับตัวเองว่าถ้าเขาอยากจะออกไปไหนกับใครมันก็เป็นสิทธิ์ของเขา ในเมื่อเรื่องระหว่างเธอและเขาที่เกิดขึ้นนั้นมันก็เป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบที่ต่างพาไปเพียงเท่านั้น ต่อจากนี้เขาอยากจะไปคั่วกับใครที่ไหนเธอก็จะไม่สนทั้งๆที่เฝ้าย้ำเตือนตัวเองว่าให้หยุดคิดถึงเรื่องนี้แล้วรีบๆลืมมันไป แต่ทำไมตอนนี้สมองกลับหยุดที่จะคิดมันไม่ได้ เข็มนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืนครึ่ง หากแต่เธอกลับยังไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้ ร่างเล็กนอนพลิกขยับมาขยับไป หูก็ยังรอคอยฟังเสียงรถว่าเมื่อไหร่เขาจะกลับมาคืนนี้ณรายาหลับไว อาจจะด้วยเป็นไปได้ว่าพึ่งจะหายจากอาการป่วย โดยเธอบอกกับณภัทรว่าคืนนี้จะขอเป็นคนนอนเฝ้าณรายาเอง เพราะยังเป็นห่วงว่าเด็กน้อยอาจจะกลับมาตัวร้อนอีกก็ได้ แล้วก็
หลังจากวันนั้นณวัฒน์ก็หายหน้าไป มีเพียงบางครั้งที่กชกรได้ยินเสียงรถของเขาที่ขับกลับเข้ามาตอนดึกๆ แล้วตอนเช้าก็กลับออกไปอีก เป็นอย่างนี้อยู่หลายวันจนเธอเริ่มรู้สึก..คิดถึง และอยากเห็นหน้า อาการของเธอชักจะเริ่มหนัก ด้วยความที่ไม่รู้ว่าไม่รู้ว่าควรที่จะจัดการกับความรู้สึกที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้ยังไง จึงได้เริ่มหาทางระบายความอัดอั้นด้วยการตามเข้าไปสอดส่องเขาตามโซเชียลแทน อย่างน้อยก็ยังทำให้ตัวเองได้รู้สึกว่าได้เห็นเขาบ้าง เพราะถ้าเกิดขืนเธอไปบอกกับเขาตรงๆว่าเธอคิดถึง มีหวังณวัฒน์คงจะคิดว่าเธอเป็นไบโพล่า เพราะเป็นคนไล่ให้เขาไม่ต้องมายุ่งกับเธอเองแท้ๆแน่นอนว่าบัญชีโซเชียลเธอกับเขานั้นไม่เคยมีความเกี่ยวข้องกัน หนทางเดียวที่พอจะทำได้ก็คือเริ่มสืบหาไปทางณภัทร จนกระทั่งเจอ กชกรไม่คิดจะรอช้าที่จะรีบกดเข้าไปเพื่อหวังว่าอย่างน้อยพอที่เธอจะได้เห็นความเคลื่อนไหวใดๆของเขาบ้าง แต่ใครจะคิดล่ะว่าในนั้นกลับไม่ได้มีรูปอะไรเลย นอกจากภาพบรรยากาศภายในอาณาจักรของเขา ไม่ว่าจะเป็น ภาพต้นไม้ ใบหญ้า สิงสาราสัตว์ที่มีอยู่ในการครอบครอง ทำเอาคนที่แอบทำตัวเป็นนักสืบได้แต่ผิดหวังน้อยๆ เมื่อไม่ได้เห็นในสิ่งที่ตั
กับแกล้มสองอย่างถูกยกไปวางที่บนโต๊ะกลางวงสนทนาโดยฝีมือณภัทรที่เป็นคนเดินมายกไปให้ ก็ในเมื่อเวลามันผ่านมาน่าจะเป็นชั่วโมงได้แล้วที่พวกเขาจับกลุ่มนั่งดื่มกัน จึงทำให้บางคนเริ่มออกอาการกรึ่มจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ตอนที่เธอเดินตามณภัทรไปเพื่อไปเก็บถาดที่ยกใส่อาหารไปคืน"โหใครวะน่าน นี่บ้านมึงมีแม่ครัวสวยขนาดนี้เลยเหรอวะ"หนึ่งในกลุ่มเพื่อนของเขาคนหนึ่งเอ่ยขึ้นตอนที่เธอเดินตามณภัทรเข้าไปใกล้ๆ ทำเอาทุกคนที่อยู่ในวงสนทนานั้นต่างก็พากันหันมามองที่เธอเป็นตาเดียว รวมถึงณวัฒน์และผู้หญิงของเขาด้วย"เปล่าหรอก คนนี้พี่เลี้ยงลูกนายนะน่ะ"ด้วยความที่รู้แน่ๆว่าตัวเองเด็กกว่ากลุ่มคนที่อยู่ตรงนั้น กชกรเลยอดไม่ได้ที่จะยกมือไหว้ไปตรงกลางแบบไม่ได้เจาะจงใคร "สวัสดีค่ะพี่ๆ กั้งแค่จะมาเก็บถาดคืนเอาไปล้าง""นะ นี่น้องกั้งเขาเป็นพี่เลี้ยงลูกแกจริงๆเหรอวะ ทำไมถึงได้สวยขนาดนี้วะ" ใครคนหนึ่งที่นั่งอยู่ยังคงสงสัย และดูเหมือนว่าเธอกำลังจะตกอยู่ในหัวข้อสนทนา จะมีก็แค่เพียงณวัฒน์ที่ไม่ได้สนใจหันมองมาทางเธอ หากแต่เขากลับยกแก้วเหล้าที่พึ่งชงเสร็จส่งให้กับหญิงสาวที่นั่งข้างตัวพร้อมทั้งยกแก้วขึ้นเพื่อขอชนแก้วกับผู้หญิงคนนั
หลังจากที่เกมจบไป เป็นอันสรุปว่าทีมเธอและณวัฒน์นั้นแพ้ บทลงโทษก็คือเขาและเธอจะต้องช่วยกันเก็บกวาดทำความสะอาดเก็บขวดแก้วเหล้าจานชามไปล้างหลังจากที่ทุกคนกลับไป เพราะบรรดาเพื่อนเขาบอกว่านี่คือสาเหตุที่นานๆพวกเขาจะได้นัดรวมตัวกันที ที่ไม่อยากมารวมตัวที่นี่ก็เป็นเพราะว่ามักจะถูกณวัฒน์บังคับให้ช่วยเก็บถ้วยจานชามไปล้างเสมอ พอวันนี้ได้โอกาสเอาคืน พวกเพื่อนๆก็เลยพากันสะใจใหญ่"พี่น่านไปนอนเถอะค่ะ เดี๋ยวที่เหลือกั้งเก็บต่อเอง"กชกรบอกเขาเสียงเรียบหลังจากที่เหลืออยู่กันเพียงแค่สองคน วันนี้เธอประหยัดคำพูดกับเขามากแม้แต่ตอนที่ช่วยเขาเล่นเกมส์ก็แทบจะไม่ได้คุยกับเขาเลย มันเป็นเพราะอาการที่เรียกว่าอะไรไม่รู้ รู้เพียงแค่ว่าไม่อยากจะพูด รู้สึกทั้งโกรธ หงุดหงิด งอน น้อยใจ และอีกหลายอย่างรวมกัน ณวัฒน์พึ่งประครองพาณภัทรที่เมาจนฟุบหลับไปส่งที่บ้านหลังขวา ก่อนที่เขาจะเดินกลับมาช่วยเธอยกพวกจานชามเข้าไปล้างในบ้านตัวเองที่อยู่ใกล้กว่าทางบ้านหลังซ้าย ท่าทางเขาดูเหมือนว่าไม่ได้เมาเลยสักนิด ทั้งๆที่เธอก็เห็นว่าที่ผ่านมาเขาก็ดื่มไปมากอยู่เหมือนกัน"พี่พาเพื่อนมาดื่มเองได้ พี่ก็เก็บเองได้ กั้งไม่ต้องกลัวหรอก" ส่ว
"ถ้ายังไม่ยอมตอบ พี่จะถือว่าคำตอบคือ ใช่"ทั้งเขาและเธอต่างก็จ้องสบตากันแบบไม่มีใครยอมหลบ กชกรได้แต่เฝ้าถามตัวเองอยู่ในใจว่าไอ้อาการที่ตัวเองเป็นอยู่นั้นมันใช่อาการของเธอที่กำลังหึงหวงเขาอยู่จริงๆหรือเปล่า พอค้นพบคำตอบให้กับตัวเองก็ทำได้แค่เพียงหลบสายตาคมเสีย"กั้งจะรู้สึกยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับพี่หรอกค่ะ""ฮึ งั้นเหรอ แต่พี่ว่าเกี่ยวนะ"ณวัฒน์ยกยิ้มมุมปากออกมาบนใบหน้าหล่อเหลาด้วยความพอใจ ถึงกชกรจะไม่ได้ตอบว่าใช่ แต่ท่าทีที่เธอแสดงออกมาก็ทำให้เขาหัวใจเต้นจนไม่สามารถต้านทานต่อความต้องการของหัวใจตัวเองได้อีก ฝ่ามือใหญ่ยกเชยคางงามขึ้นมาประกบจูบ ริมฝีปากของทั้งสองต่างบดเบียดดึงดูดกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร กชกรปล่อยให้ฝ่ามือใหญ่นั้นลูบไล้สำรวจตรวจตราไปทั่วทุกซอกตารางนิ้วของร่างกายตามที่ใจเขาปรารถนา จนกระทั่งเสื้อผ้าที่แขวนอยู่บนร่างงามถูกปลดออกโยนทิ้งให้หลุดไปทีละชิ้นแม้ว่าจะรู้อยู่เต็มอกว่าไอ้สิ่งที่เธอและณวัฒน์กำลังทำกันอยู่ตอนนี้มันคือความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก อาจจะเป็นเพียงแค่ความพอใจของทั้งสองฝ่าย และที่สำคัญเขาก็ยังมีผู้หญิงคนอื่นรอบกาย แต่เธอก็กลับไม่สามารถขัดขืนความต้องการภาย
หลังจากพายุร้อนเพลิงรักพิศวาทจบลง ณวัฒน์ก็ยังคงกักตัวเธอเอาไว้ในอ้อมกอดอย่างนั้น เขายังไม่ยอมปล่อยให้เธอไปง่ายๆ และยังทำราวกับว่าหื่นกระหายในตัวเธอนักหนา ปากก็เอาแต่ประพรมจูบ จมูกยังคงคอยซุกไซ้ไปทั่วลำคอเเละเนื้อตัว จนกชกรเหนื่อยที่จะห้าม เลยจำเป็นต้องยอมปล่อยให้เขาทำตามใจจนกว่าจะพอ"อื้อ พอได้หรือยังคะ ดูสิคะพี่ทำกั้งแดงไปหมดทั้งตัวแล้ว""หวงจัง ปล่อยให้พี่ชื่นใจต่ออีกหน่อยก็ไม่ได้""กั้งต้องรีบกลับไปดูขนมแล้วค่ะ กลัวว่าแกตื่นมาตอนดึกแล้วไม่เห็นใครจะร้องไห้"กชกรพยายามแกะข้อมือตัวเองออกจากการจับกุม ในขณะที่ณวัฒน์ยังคงไม่ยอม หากแต่กลับดึงมันไปหอมแล้วพูดพึมพำคำพูดออกมา"อย่ามาหลอกพี่ด้วยการเอาขนมมาอ้างหน่อยเลย ปกติก็ใช่ว่ากั้งจะนอนกับขนมทุกคืน""ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะค่ะ แต่ตอนนี้ดึกมากแล้ว กั้งกลัวว่าเผื่อนะตื่นมาแล้วจะสงสัย""เฮ้อ นี่ใช่ไหมคือเหตุผลจริงๆของกั้ง แต่ก็เอาเถอะพี่ยอมปล่อยกั้งกลับไปก่อนก็ได้ เพราะว่าวันนี้พี่มีความสุขมากแล้ว""ทำไมคะ""ก็เพราะว่าพี่ชอบกั้งไง คนเราพอได้ทำอะไรๆกับคนที่ชอบก็มันก็ต้องอิ่มเอมเป็นธรรมดา"ทีแรกกชกรก็อึ้งที่อยู่ๆณวัฒน์ก็พูดว่าเขาชอบเธอแต่พอลองใช้เส
หลังจากเมื่อคืนที่บอกกับณภัทรว่าอยากจะขอเวลาในการคิดทบทวนทุกสิ่งแล้ว กชกรจึงได้รีบกลับเข้ามานอนในห้องของตัวเอง เพราะณภัทรบอกว่าคืนนี้เขาจะขอเข้าไปนอนกับลูก แต่พอถึงห้องนอนแล้วก็กลับไม่สามารถที่จะข่มตาให้หลับลงได้สักนาที ภายในหัวก็เอาแต่คิดถึงสิ่งที่ณภัทรบอก ส่วนในหูก็เอาแต่ได้ยินคำถามที่เขาขอให้เธอตอบในตอนนั้น'ว่าไงกั้ง ตกลงกั้งอยากจะคบกับเราไหม เราลองมาคบกันดูไหมกั้ง'นั่นสิ เธออยากจะคบกับเขาหรือเปล่า เวลานี้สิ่งที่เธอเฝ้ารอมาตลอดมันได้เกิดขึ้นจริงๆแล้ว ณภัทรขอคบกับเธอแล้ว แต่ทำไมเธอถึงได้รู้สึกอึดอัดมากกว่าดีใจ เวลานี้เธอกำลังจะได้ณภัทรกลับคืนมาแล้ว ทำไมถึงไม่รีบอยากที่จะคว้าเอาไว้ ทำไมใจถึงได้แต่นึกพะวงถึงใครคนอื่น...ว่าเขาจะรู้สึกอย่างไรถ้าหากเธอตอบตกลงคบกับณภัทรไป ที่ยอมลาออกจากงาน จนย้ายตามณภัทรมาอยู่ที่นี่ก็เป็นเพราะว่าเธออยากอยู่ใกล้ณภัทรไม่ใช่หรือไง กชกรนอนคิดทบทวนทุกสิ่งอย่างวกมาวนไปอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งร่างกายคงจะไม่สามารถต้านทานต่อความง่วงได้ไหว จึงได้พล็อยหลับไปตอนใกล้จะสว่าง และพอตื่นขึ้นมาความจริงทุกอย่างก็ตาทกลับเข้ามาในหัวตามเดิมจนไม่สามารถหยุดคิดได้ ก็เลยได้แต่ปล
หลังจากที่ณวัฒน์พาผู้หญิงของเขาออกไป วันนั้นทั้งวันตลอดจนทั้งคืนเขาก็ไม่ได้กลับเข้ามาพักที่บ้านแฝดของเขาอีก ทำเอาเธอนั้นถึงกับนอนไม่หลับกระสับกระส่าย ในใจต่างก็คิดพะวงไปต่างๆนาๆหลายเรื่องราวผสมปนเปกันไปหมด ไหนจะณภัทรที่ตอนนี้ทำตัวเกาะติดกับเธอมากขึ้นจนทำให้เริ่มรู้สึกอึดอัดจนกระทั่งตื่นเช้ามาก็พบว่าณภัทรนั้นออกไปทำงานแล้ว โดยที่เขาทิ้งโน๊ตข้อความแปะติดเอาไว้ที่บนโต๊ะอาหารว่าต้องรีบออกไปแต่เช้าเพราะว่าต้องรีบไปขึ้นเครื่อง ถ้าถึงแล้วจะโทรหา และฝากให้เธอช่วยดูแลณรายาให้ด้วย นาทีนั้น ทำไมเธอถึงรู้สึกโล่งใจขึ้นมาอย่างประหลาดเมื่อพบว่าณภัทรนั้นออกไปทำงานแล้ว เธอจึงยังไม่ต้องพบหน้าเขา จนกระทั่งตอนบ่ายก็มีรถยนต์คันหนึ่งขับเข้ามา โดยที่ถ้าเธอจำไม่ผิดรถคันนี้น่าจะเป็นของผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่ชื่อวุ้น คนที่ณวัฒน์ยอมให้นั่งออเซาะเกาะแกะลูบแขนลูบขาเขาในวันนั้น แต่พอประตูรถเปิดออก คนที่เป็นคนขับกลับเป็นณวัฒน์ พอได้เห็นดังนั้นก็ทำเอาคนที่ได้แต่นอนคิดเรื่องเขาทั้งคืนถึงกับหัวเสียจนแทบจะระเบิด คำถามต่างๆผุดขึ้นมาในหัวมากมาย อย่างเช่น ตกลงว่าผู้ชายคนนี้จะคบกับใครกันแน่ เมื่อวานออกไปกับอีกคน เช้ามาก็ดัน
หลังจากเมื่อคืนที่บอกกับณภัทรว่าอยากจะขอเวลาในการคิดทบทวนทุกสิ่งแล้ว กชกรจึงได้รีบกลับเข้ามานอนในห้องของตัวเอง เพราะณภัทรบอกว่าคืนนี้เขาจะขอเข้าไปนอนกับลูก แต่พอถึงห้องนอนแล้วก็กลับไม่สามารถที่จะข่มตาให้หลับลงได้สักนาที ภายในหัวก็เอาแต่คิดถึงสิ่งที่ณภัทรบอก ส่วนในหูก็เอาแต่ได้ยินคำถามที่เขาขอให้เธอตอบในตอนนั้น'ว่าไงกั้ง ตกลงกั้งอยากจะคบกับเราไหม เราลองมาคบกันดูไหมกั้ง'นั่นสิ เธออยากจะคบกับเขาหรือเปล่า เวลานี้สิ่งที่เธอเฝ้ารอมาตลอดมันได้เกิดขึ้นจริงๆแล้ว ณภัทรขอคบกับเธอแล้ว แต่ทำไมเธอถึงได้รู้สึกอึดอัดมากกว่าดีใจ เวลานี้เธอกำลังจะได้ณภัทรกลับคืนมาแล้ว ทำไมถึงไม่รีบอยากที่จะคว้าเอาไว้ ทำไมใจถึงได้แต่นึกพะวงถึงใครคนอื่น...ว่าเขาจะรู้สึกอย่างไรถ้าหากเธอตอบตกลงคบกับณภัทรไป ที่ยอมลาออกจากงาน จนย้ายตามณภัทรมาอยู่ที่นี่ก็เป็นเพราะว่าเธออยากอยู่ใกล้ณภัทรไม่ใช่หรือไง กชกรนอนคิดทบทวนทุกสิ่งอย่างวกมาวนไปอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งร่างกายคงจะไม่สามารถต้านทานต่อความง่วงได้ไหว จึงได้พล็อยหลับไปตอนใกล้จะสว่าง และพอตื่นขึ้นมาความจริงทุกอย่างก็ตาทกลับเข้ามาในหัวตามเดิมจนไม่สามารถหยุดคิดได้ ก็เลยได้แต่ปล
หลังจากพายุร้อนเพลิงรักพิศวาทจบลง ณวัฒน์ก็ยังคงกักตัวเธอเอาไว้ในอ้อมกอดอย่างนั้น เขายังไม่ยอมปล่อยให้เธอไปง่ายๆ และยังทำราวกับว่าหื่นกระหายในตัวเธอนักหนา ปากก็เอาแต่ประพรมจูบ จมูกยังคงคอยซุกไซ้ไปทั่วลำคอเเละเนื้อตัว จนกชกรเหนื่อยที่จะห้าม เลยจำเป็นต้องยอมปล่อยให้เขาทำตามใจจนกว่าจะพอ"อื้อ พอได้หรือยังคะ ดูสิคะพี่ทำกั้งแดงไปหมดทั้งตัวแล้ว""หวงจัง ปล่อยให้พี่ชื่นใจต่ออีกหน่อยก็ไม่ได้""กั้งต้องรีบกลับไปดูขนมแล้วค่ะ กลัวว่าแกตื่นมาตอนดึกแล้วไม่เห็นใครจะร้องไห้"กชกรพยายามแกะข้อมือตัวเองออกจากการจับกุม ในขณะที่ณวัฒน์ยังคงไม่ยอม หากแต่กลับดึงมันไปหอมแล้วพูดพึมพำคำพูดออกมา"อย่ามาหลอกพี่ด้วยการเอาขนมมาอ้างหน่อยเลย ปกติก็ใช่ว่ากั้งจะนอนกับขนมทุกคืน""ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะค่ะ แต่ตอนนี้ดึกมากแล้ว กั้งกลัวว่าเผื่อนะตื่นมาแล้วจะสงสัย""เฮ้อ นี่ใช่ไหมคือเหตุผลจริงๆของกั้ง แต่ก็เอาเถอะพี่ยอมปล่อยกั้งกลับไปก่อนก็ได้ เพราะว่าวันนี้พี่มีความสุขมากแล้ว""ทำไมคะ""ก็เพราะว่าพี่ชอบกั้งไง คนเราพอได้ทำอะไรๆกับคนที่ชอบก็มันก็ต้องอิ่มเอมเป็นธรรมดา"ทีแรกกชกรก็อึ้งที่อยู่ๆณวัฒน์ก็พูดว่าเขาชอบเธอแต่พอลองใช้เส
"ถ้ายังไม่ยอมตอบ พี่จะถือว่าคำตอบคือ ใช่"ทั้งเขาและเธอต่างก็จ้องสบตากันแบบไม่มีใครยอมหลบ กชกรได้แต่เฝ้าถามตัวเองอยู่ในใจว่าไอ้อาการที่ตัวเองเป็นอยู่นั้นมันใช่อาการของเธอที่กำลังหึงหวงเขาอยู่จริงๆหรือเปล่า พอค้นพบคำตอบให้กับตัวเองก็ทำได้แค่เพียงหลบสายตาคมเสีย"กั้งจะรู้สึกยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับพี่หรอกค่ะ""ฮึ งั้นเหรอ แต่พี่ว่าเกี่ยวนะ"ณวัฒน์ยกยิ้มมุมปากออกมาบนใบหน้าหล่อเหลาด้วยความพอใจ ถึงกชกรจะไม่ได้ตอบว่าใช่ แต่ท่าทีที่เธอแสดงออกมาก็ทำให้เขาหัวใจเต้นจนไม่สามารถต้านทานต่อความต้องการของหัวใจตัวเองได้อีก ฝ่ามือใหญ่ยกเชยคางงามขึ้นมาประกบจูบ ริมฝีปากของทั้งสองต่างบดเบียดดึงดูดกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร กชกรปล่อยให้ฝ่ามือใหญ่นั้นลูบไล้สำรวจตรวจตราไปทั่วทุกซอกตารางนิ้วของร่างกายตามที่ใจเขาปรารถนา จนกระทั่งเสื้อผ้าที่แขวนอยู่บนร่างงามถูกปลดออกโยนทิ้งให้หลุดไปทีละชิ้นแม้ว่าจะรู้อยู่เต็มอกว่าไอ้สิ่งที่เธอและณวัฒน์กำลังทำกันอยู่ตอนนี้มันคือความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก อาจจะเป็นเพียงแค่ความพอใจของทั้งสองฝ่าย และที่สำคัญเขาก็ยังมีผู้หญิงคนอื่นรอบกาย แต่เธอก็กลับไม่สามารถขัดขืนความต้องการภาย
หลังจากที่เกมจบไป เป็นอันสรุปว่าทีมเธอและณวัฒน์นั้นแพ้ บทลงโทษก็คือเขาและเธอจะต้องช่วยกันเก็บกวาดทำความสะอาดเก็บขวดแก้วเหล้าจานชามไปล้างหลังจากที่ทุกคนกลับไป เพราะบรรดาเพื่อนเขาบอกว่านี่คือสาเหตุที่นานๆพวกเขาจะได้นัดรวมตัวกันที ที่ไม่อยากมารวมตัวที่นี่ก็เป็นเพราะว่ามักจะถูกณวัฒน์บังคับให้ช่วยเก็บถ้วยจานชามไปล้างเสมอ พอวันนี้ได้โอกาสเอาคืน พวกเพื่อนๆก็เลยพากันสะใจใหญ่"พี่น่านไปนอนเถอะค่ะ เดี๋ยวที่เหลือกั้งเก็บต่อเอง"กชกรบอกเขาเสียงเรียบหลังจากที่เหลืออยู่กันเพียงแค่สองคน วันนี้เธอประหยัดคำพูดกับเขามากแม้แต่ตอนที่ช่วยเขาเล่นเกมส์ก็แทบจะไม่ได้คุยกับเขาเลย มันเป็นเพราะอาการที่เรียกว่าอะไรไม่รู้ รู้เพียงแค่ว่าไม่อยากจะพูด รู้สึกทั้งโกรธ หงุดหงิด งอน น้อยใจ และอีกหลายอย่างรวมกัน ณวัฒน์พึ่งประครองพาณภัทรที่เมาจนฟุบหลับไปส่งที่บ้านหลังขวา ก่อนที่เขาจะเดินกลับมาช่วยเธอยกพวกจานชามเข้าไปล้างในบ้านตัวเองที่อยู่ใกล้กว่าทางบ้านหลังซ้าย ท่าทางเขาดูเหมือนว่าไม่ได้เมาเลยสักนิด ทั้งๆที่เธอก็เห็นว่าที่ผ่านมาเขาก็ดื่มไปมากอยู่เหมือนกัน"พี่พาเพื่อนมาดื่มเองได้ พี่ก็เก็บเองได้ กั้งไม่ต้องกลัวหรอก" ส่ว
กับแกล้มสองอย่างถูกยกไปวางที่บนโต๊ะกลางวงสนทนาโดยฝีมือณภัทรที่เป็นคนเดินมายกไปให้ ก็ในเมื่อเวลามันผ่านมาน่าจะเป็นชั่วโมงได้แล้วที่พวกเขาจับกลุ่มนั่งดื่มกัน จึงทำให้บางคนเริ่มออกอาการกรึ่มจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ตอนที่เธอเดินตามณภัทรไปเพื่อไปเก็บถาดที่ยกใส่อาหารไปคืน"โหใครวะน่าน นี่บ้านมึงมีแม่ครัวสวยขนาดนี้เลยเหรอวะ"หนึ่งในกลุ่มเพื่อนของเขาคนหนึ่งเอ่ยขึ้นตอนที่เธอเดินตามณภัทรเข้าไปใกล้ๆ ทำเอาทุกคนที่อยู่ในวงสนทนานั้นต่างก็พากันหันมามองที่เธอเป็นตาเดียว รวมถึงณวัฒน์และผู้หญิงของเขาด้วย"เปล่าหรอก คนนี้พี่เลี้ยงลูกนายนะน่ะ"ด้วยความที่รู้แน่ๆว่าตัวเองเด็กกว่ากลุ่มคนที่อยู่ตรงนั้น กชกรเลยอดไม่ได้ที่จะยกมือไหว้ไปตรงกลางแบบไม่ได้เจาะจงใคร "สวัสดีค่ะพี่ๆ กั้งแค่จะมาเก็บถาดคืนเอาไปล้าง""นะ นี่น้องกั้งเขาเป็นพี่เลี้ยงลูกแกจริงๆเหรอวะ ทำไมถึงได้สวยขนาดนี้วะ" ใครคนหนึ่งที่นั่งอยู่ยังคงสงสัย และดูเหมือนว่าเธอกำลังจะตกอยู่ในหัวข้อสนทนา จะมีก็แค่เพียงณวัฒน์ที่ไม่ได้สนใจหันมองมาทางเธอ หากแต่เขากลับยกแก้วเหล้าที่พึ่งชงเสร็จส่งให้กับหญิงสาวที่นั่งข้างตัวพร้อมทั้งยกแก้วขึ้นเพื่อขอชนแก้วกับผู้หญิงคนนั
หลังจากวันนั้นณวัฒน์ก็หายหน้าไป มีเพียงบางครั้งที่กชกรได้ยินเสียงรถของเขาที่ขับกลับเข้ามาตอนดึกๆ แล้วตอนเช้าก็กลับออกไปอีก เป็นอย่างนี้อยู่หลายวันจนเธอเริ่มรู้สึก..คิดถึง และอยากเห็นหน้า อาการของเธอชักจะเริ่มหนัก ด้วยความที่ไม่รู้ว่าไม่รู้ว่าควรที่จะจัดการกับความรู้สึกที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้ยังไง จึงได้เริ่มหาทางระบายความอัดอั้นด้วยการตามเข้าไปสอดส่องเขาตามโซเชียลแทน อย่างน้อยก็ยังทำให้ตัวเองได้รู้สึกว่าได้เห็นเขาบ้าง เพราะถ้าเกิดขืนเธอไปบอกกับเขาตรงๆว่าเธอคิดถึง มีหวังณวัฒน์คงจะคิดว่าเธอเป็นไบโพล่า เพราะเป็นคนไล่ให้เขาไม่ต้องมายุ่งกับเธอเองแท้ๆแน่นอนว่าบัญชีโซเชียลเธอกับเขานั้นไม่เคยมีความเกี่ยวข้องกัน หนทางเดียวที่พอจะทำได้ก็คือเริ่มสืบหาไปทางณภัทร จนกระทั่งเจอ กชกรไม่คิดจะรอช้าที่จะรีบกดเข้าไปเพื่อหวังว่าอย่างน้อยพอที่เธอจะได้เห็นความเคลื่อนไหวใดๆของเขาบ้าง แต่ใครจะคิดล่ะว่าในนั้นกลับไม่ได้มีรูปอะไรเลย นอกจากภาพบรรยากาศภายในอาณาจักรของเขา ไม่ว่าจะเป็น ภาพต้นไม้ ใบหญ้า สิงสาราสัตว์ที่มีอยู่ในการครอบครอง ทำเอาคนที่แอบทำตัวเป็นนักสืบได้แต่ผิดหวังน้อยๆ เมื่อไม่ได้เห็นในสิ่งที่ตั
หลังจากที่ณวัฒน์พาเธอไปรับณรายาจากบ้านมารดาของเขากลับมาแล้ว ตัวเขาเองก็ขับรถหายออกไปเลย ระหว่างทางไม่ได้มีการพูดคุยกันกับเธอต่อเลยสักคำ เขาเงียบมา เธอก็เงียบไป เรื่องอะไรเธอจะต้องเป็นฝ่ายอยากคุยกับเขาก่อน ในเมื่อดูท่าทางแล้วเขาเองก็คงจะไม่ได้อยากคุยกับเธอมากนัก จิตใจคงจะตั้งหน้าตั้งตารอคอยให้ถึงเวลานัดหมายไวๆเพื่อที่จะได้ออกไปหาคนที่โทรมาหามากกว่า กชกรบอกกับตัวเองว่าถ้าเขาอยากจะออกไปไหนกับใครมันก็เป็นสิทธิ์ของเขา ในเมื่อเรื่องระหว่างเธอและเขาที่เกิดขึ้นนั้นมันก็เป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบที่ต่างพาไปเพียงเท่านั้น ต่อจากนี้เขาอยากจะไปคั่วกับใครที่ไหนเธอก็จะไม่สนทั้งๆที่เฝ้าย้ำเตือนตัวเองว่าให้หยุดคิดถึงเรื่องนี้แล้วรีบๆลืมมันไป แต่ทำไมตอนนี้สมองกลับหยุดที่จะคิดมันไม่ได้ เข็มนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืนครึ่ง หากแต่เธอกลับยังไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้ ร่างเล็กนอนพลิกขยับมาขยับไป หูก็ยังรอคอยฟังเสียงรถว่าเมื่อไหร่เขาจะกลับมาคืนนี้ณรายาหลับไว อาจจะด้วยเป็นไปได้ว่าพึ่งจะหายจากอาการป่วย โดยเธอบอกกับณภัทรว่าคืนนี้จะขอเป็นคนนอนเฝ้าณรายาเอง เพราะยังเป็นห่วงว่าเด็กน้อยอาจจะกลับมาตัวร้อนอีกก็ได้ แล้วก็
หกโมงครึ่งกชกรลืมตาตื่นมาตามเวลาที่เคยตื่นตามปกติ นี่เธอพึ่งจะหลับตาไปได้เพียงแค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้นเองหรอกหรือ ในเมื่อคนที่ยังคงนอนกอดเธอเอาไว้ เล่นใช้เวลาในการระบายความหื่นของตัวเองไปจนถึงเกือบจะเช้าร่างงามขยับกายทำท่าว่าจะลุกขึ้นจากเตียงมา หากกลับถูกคนมือไวดึงกลับให้นอนลงไปบนเตียงด้วยกันอีกครั้ง เขาดึงเธอเข้าไปจูบอยู่เป็นพัก จนกระทั่งพออกพอใจจึงได้ยอมถอนละริมฝีปากออกมา"อื้อ พอแล้วค่ะ""ทำไมตื่นเช้าจัง พึ่งหกโมงครึ่งเอง""กั้งจะไปดูขนมค่ะพี่น่าน แต่ว่าเสื้อผ้าไม่มีใส่เลยทำยังไงดี""งั้นพี่พากั้งกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านก่อนดีไหม กั้งใส่เสื้อกับกางเกงพี่ไปก่อน แล้วคลุมด้วยแจ็คเก็ตเอาไว้"กชกรพยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่เขาเสนอมา จากนั้นทั้งสองคนก็ออกจากบ้านหลังใหญ่มาตั้งแต่เช้า โดยณวัฒน์ขับรถพาเธอกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกะว่าจะรีบพากับไปพาณรายาอย่างที่คุยกันไว้ แต่พอขับกลับมาทันทีที่รถจอดหน้าประตูบ้าน ก็เห็นว่ามีรถของณภัทรขับกลับมาจอดที่ข้างบ้านเรียบร้อยแล้ว"นะกลับมาแล้ว" กชกรยิ้มกว้างด้วยสีหน้าที่แสดงออกถึงความดีใจก่อนจะหันกลับมาบอกณวัฒน์ที่นั่งอยู่ข้างๆด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย