“Guys, double time!” sigaw ng make-up artist at pumalakpak para makuha ang atensyon ng mga empleyado. “Importanteng tao ang aayusan natin, ’wag kayong magkilos pagong. Nakakahiya!”
Kinuha niya ang isang bungkos ng brush sa ibabaw ng vanity table. Nang makumpleto niya ang mga kakailanganin ay ipinaubaya na niya ’yon sa katrabaho. Kinuha niya ang bag sa ibabaw ng upuan at pumunta sa dressing room ng kanilang aayusan.
“Chanel...” Nakangiting pagbati niya.
Dahil sa ginawa niya, lumingon sa kanya ang babaeng nag ngangalang Chanel. Nilapitan siya nito at nakipag-beso.
“How are you, Zari?” nakangiting tanong ni Chanel. “Look at you, napaka-successful mo na! Parang dati lang ay wala kang ibang ginawa kundi mag-boy hunting.” Malanding napahagikhik si Zari.
“Ano ka ba... Ikaw nga ’tong sobrang successful na at ang ganda-ganda mo pa!”
Hinawakan niya ang nalaglag na buhok ng dalaga at pinisan ulit ’yon sa tainga ng kaibigan.
Napayuko naman si Chanel dahil sa sinabi nito at nahihiyang ngumiti nang patago. Inangat niya ang paningin at akmang magsasalita nang bumukas ang pinto at iniluwa n’on ang mga kasamahan ni Zari.
“Ma’am Zari, magsisimula na ba tayo?” nakangiting tanong ng babaeng may hawak na brush. Walang nagawa si Zari kundi umirap dahil naputol ang bonding nila ni Chanel.
Sinimulan na nila ang pag-aayos kay Chanel. Kung titingnan, para itong prinsesa habang inaayusan ng mga tagapagsilbi. Habang may nag-aayos sa kanyang mukha ay meron din sa buhok niya. May isa ring babae na may hawak na mga damit, sapatos at bag. Pinapapili siya nito kung ano ang mga gagamitin niya.
Matapos ang halos isang oras, natapos na rin ang pag-aayos. Napakaganda nito at aakalain mong walang pinagdaanan sa buhay. Nakatingin lang siya sa repleksyon ng sarili at hindi makapaniwalang nakatingin sa mukha niya. ’Yon ang unang beses na nakapag-ayos siya ng gano’n kaganda. Matagal na mula nang maranasan niya ’yon dahil napabayaan na ang sarili nitong mga nakaraang taon.
Tumayo si Chanel at hinarap ang kaibigan. Nakangiti itong nakatingin sa kanya dahil mukhang pati ito ay namamangha rin sa kagandahan niya.
“Throughout your life, you’ve gone through a lot; problems and depressions, and yet, you overcame it. You’re still standing in front of me. You deserve happiness, Chanel,” nakangiting ani Zari. Muli niyang inipit ang nalaglag na buhok ni Chanel sa tainga nito at muling ngumiti sa kaibigan. “Happy birthday, my dear bestfriend. I’m always here for you whenever you need a bestfriend. Don’t forget that I’m always rooting for your success.”
“Ma’am Chanel, lumabas na po kayo at magsisimula na ang program,” utos ng isang organizer.
“Yes, I’m coming,” sagot ni Chanel at tumingin kay Zari. “Lalabas na ako, hinahanap na ako roon.” Tumango naman si Zari kaya umalis na siya.
Nang lumabas siya, inasikaso agad siya ng mga organizers. Nang maayos na ang lahat, ang unang lumabas ay M.C para manguna sa mga magaganap para sa gabing ’yon. Nagkaroon ng pagdarasal at kaunting speech bago tawagin ang celebrant.
“Let us all welcome, a successful writer and entrepreneur, our birthday celebrant, Miss Jchanella Heather Ganza!” pag-aanunsyo ng M.C, dahilan upang mabalot ng palakpakan ang venue.
Naglakad si Chanel papunta sa gitna habang nakangiti sa mga bisita niya. Mostly ay mga kaklase niya noong college at mga business partner ng parents niya ang mga dumalo.
Sa kabilang banda, lingid sa kaalaman ni Chanel na mayroong isang taong pinapanood siya mula sa malayo. Nabitawan pa nito ang hawak na tray ng mga baso kaya naagaw niya ang atensyon ng ibang bisita. Ang iba ay pinagtatawanan siya at ang iba naman ay nagalit dahil sa ginawa niya. Mayamaya lamang ay may babaeng galit na galit na lumapit sa kanya.
“Ano ba ’yan! Kabago-bago mo rito at ’yan na nga lang ang gagawin mo ay pumalpak ka pa!” sigaw ng matabang babae at padabog na hinablot ang tray na hawak ng lalaki. “Lumayas ka na’t hindi namin kailangan ng katulad mo. Nakakahiya sa mga bisita at sa mga Ganza.”
Walang pakialam at hindi nakikinig ang lalaki sa sinasabi ng matabang babae dahil ang buong atensyon niya ay na kay Chanel lang na nakangiting nagbibigay ng speech sa stage.
“That’s all. Enjoy the party.” Ngumiti si Chanel at naglakad pabalik sa backstage.
Nang hindi na niya makita si Chanel ay muli siyang bumalik sa katinuan. Ilang sandali ay nakaramdam siya ng kirot sa batok dahil parang may bumato roon. Nilingon niya ang direksyon kung saan nanggaling ’yon.
“Are you deaf? I said, give me another glass of wine!” nanggagalaiting sigaw ng halos nakapikit na binata at mukhang nakarami na dahil wala na ito sa tamang wisyo. Medyo gumegewang-gewang na rin ito tuwing humahakbang.
Kumuyom ang kamao ng lalaki dahil sa inasta ng kilalang binata. Pilit niyang hinabaan ang pasensya at nagpipigil ng sarili na masuntok ang lalaking nasa harap niya.
“Geo!” sigaw ng isang babae kaya sabay silang napatingin sa pinanggagalingan n’on.
Nanlaki ang mga mata ng lalaki at mabilis na tumalikod para hindi siya makita ng babae. Parang may mga kabayong nangangarera sa loob ng kanyang dibdib at lumalalim din ang kanyang paghinga habang pinapakinggan ang bawat yabag ng babae palapit sa kanila. Nanginginig ang kanyang kamay habang nagkunwaring may inaayos sa buffet table upang mapakinggan ang mga pag-uusapan ng dalawa.
“What’s up, Heather?” nakangiting tanong ni Geo at mababakas boses nito ang pagka-husky. Muling kumuyom ang kamao ng lalaki dahil sa narinig niya. Maraming tumatakbo sa utak niya pero pilit pa rin niyang pinipigilan ang sarili para hindi siya magdala ng gulo sa espesyal na araw ni Chanel.
“I’m good. How ’bout you? I heard na umuwi ka pa ng Pilipinas para lang maka-attend sa birthday ko. Na-touched naman ako roon,” nakangiting ani Chanel.
“Yeah. Pwede ko ba namang ma-missed ang birthday mo?” natatawang ani Geo. “Oo nga pala, kumusta na si Dean?”
“Dean? Sino naman ang Dean na ’yon? Asawa niya ba?” bulong ng lalaki sa sarili.
“He’s still in the hospital,” sagot ni Chanel. Kahit simple lang ang sagot na ’yon ay mababakas pa rin ang lungkot sa kanyang boses. Bahagya pa siyang napatingala para pigilan ang mga luhang nagbabadyang tumulo.
Hinila ni Geo si Chanel palapit sa kanya at niyakap ito. Narinig ’yon ng lalaking palihim na nakikinig sa kanilang dalawa. Hindi nito namalayan na nabasag na sa kamay niya ang baso at naglikha ’yon ng tunog.
Tumingin si Chanel sa pinanggalingan n’on. Nang makita niyang may tumutulong dugo sa kamay ng lalaki ay mabilis niya itong nilapitan. Hinawakan niya ang kamay nito at natatarantang humihingi ng tulong.
“Ayos ka lang ba?” nag-aalalang tanong ni Chanel habang nakatutok pa rin ang paningin sa sugat ng lalaki.
Kinapa niya ang bulsa ng damit at nilabas ang isang panyo bago ito itinapal ng pansamantala sa sugat ng lalaki. “Masakit pa–” natigilan sa pagsasalita si Chanel nang inangat niya ang paningin sa lalaki.
Nanlalaki ang kanyang mga mata at hindi makapaniwalang nakatingin sa lalaki. Nanginginig din ang kamay niya dahilan upang mabitawan ang sugatang kamay nito.
Unti-unting sumisikip ang kanyang dibdib kaya kumapit siya roon at ginawa ang relaxation process na itinuro ng kapatid. Ang mga luhang pinipigilan niya kanina ay tuluyan nang tumulo.
“Chanel...” pagtawag ng lalaki sa kanyang pangalan at akma sana siyang hahawakan nito pero umiwas siya.
“W-why did you do that? Why did you t-trade me for wealth, Dior?”
“Chanel, this is your time to escape from your parents. Come on, let’s celebrate! After all, you’re our batch valedictorian and you deserve this!” pangungulit ni Zari habang pilit akong hinihila papasok sa club kung saan gaganapin ang farewell party namin. “Are you sure about this? Baka magalit sina Mom kapag nalaman nilang pumunta ako sa ganitong klase ng lugar.” “Ano ka ba. Makakapag-party ba naman tayo kung hindi ito in-approved ng board?” napapairap na sabi ni Zari, at sa huli ay tuluyan na niya akong nahila papasok sa loob ng club. Maingay, dim and disco lights at amoy ng pinaghalo-halong alak, pawis at pabango ang bumungad sa amin pagpasok. May mga nagsasayawan din sa dance floor at ang iba naman ay nakaupo habang umiinom ng alak. So, this is how teenagers live their life, huh? It’s miles away from how I live these past few years. I think Zari was right. This will be my perfect escape after all the sacrifices that I’ve done for my studies. Almost all of them was wearing shor
Natanaw ko ang bahay namin mula rito sa gate. Mahabang pathway ang sumalubong sa paningin ko at sa magkabilang gilid nito ay naroon ang napakagandang garden ng bahay namin. Sa dulo ng daang ‘yon, makikita ang mismong bahay namin. May fountain ito sa harapan bago maghagdan. Huminto ang kotse sa tapat ng malaking fountain. Bumaba ang driver ko at pinagbuksan ako kaya lumabas ako at pumasok sa bahay. Automatikong nanlaki ang mga mata ko nang makita ko sina Mommy and Daddy sa sala. Once in a blue moon kung makita sila rito sa bahay. Mas bahay pa nga yata nila ang office nila. May tao silang kausap pero nakatalikod ito direksyon ko. Dahil sa presensya ko, naagaw ko ang atensyon nila pero sinenyasan lang ako ni Daddy na lumapit sa kanya kaya dali-dali akong sumunod. “I’m gla
Binuksan ko ang pinto ng aking kwarto at nilusot ang ulo ko sa siwang niyon para tingnan kung naroon ang unggoy kong bodyguard. Nang makita kong wala siya ay mabilis kong hinablot ang bag ko at tumakbo nang mabilis. “Saan ka pupunta?” tanong ng isang tinig at bawat salita nito ay may diin, bago ako makababa ng hagdan. “Tinatakasan ko si Di–” Automatikong nanigas ang katawan ko at tumigil sa pagtakbo. Parang may mga kabayong tumatakbo sa d****b ko at naging malikot ang mga mata ko habang iginagala ‘yon sa paligid. Sh*t, I’m doomed! Huminga ako nang malalim at pinakalma ang nagwawala kong d****b. Nag-ipon muna ako ng lakas ng loob at unti-unti akong lumingon sa taong nasa likuran ko. Halos tumirik ang mata ko
Matalim akong nakatingin sa notebook ko habang tinutuktok ang ballpen sa desk. Hinihintay ko na lang na matapos ang klase para makumpronta ko na ang unggoy na ‘yon. Ano ba’ng ginagawa niya rito? Attention seeker talaga, gustong-gusto niya na pinagkakaguluhan siya ng mga babae. “That’s all for today. Goodbye class.” Kinuha na ng professor ang mga gamit niya at umalis. Dahil hayok sa break time ang mga kaklase ko ay mas nauna pa silang lumabas kaysa sa professor namin. Nang masiguro kong kaming dalawa na lang ang natira, tiningnan ko ang gawi niya. Nakita kong nag-aayos siya ng mga gamit. Nang akma na siyang aalis ay dali-dali akong tumakbo palapit sa kanya, pero sa kasamaang palad ay natisod ako sa paa ng bangko dahilan upang marinig ko ang pagtunog ng mga buto ko. Napaupo ako dahil sa sakit at nakita kong tumakbo siya palapit sa
Pauwi na kami at hanggang ngayon ay hindi pa rin kami nagpapansinan dahil sa nangyari kanina. Patuloy rin akong binabagabag ng konsensya ko dahil sa huling sinabi ni Geo bago kami umalis. It’s his first time to act like that. Kahit anong pagtataboy ko sa kanya dati ay hindi siya humiling ng gano’n. Nang makarating kami sa bahay, tahimik na bumaba ng kotse si Dior at naglakad paalis. “Hey!” sigaw ko. Tumigil siya sa paglalakad at kunot-noo akong tiningnan. “Hindi mo ba ako pagbubuksan ng pinto?!” I tried my best to compose myself dahil feeling ko anytime ay sasabog na ako sa inis. “Wala ka bang kamay? Pagbuksan mo ang sarili mo,” sagot niya at nauna nang naglakad paalis. Nang mawala siya sa paningin ko,
Maaga akong nagising at bumaba sa sala. Naabutan ko si Dior sa kusina habang kumakain ng sandwich niya. Nang makita ako ay dali-dali siyang sumunod sa akin at mukhang labag pa sa loob niya ‘yon. Mayamaya lamang ay tumigil ako sa paglalakad at tumingin sa kanya. “Bitbitin mo ‘tong mga gamit ko,” utos ko dahilan upang tumigil siya sa pagnguya. “Hindi mo ba nakikitang kumakain–” huminga na lang siya nang malalim at padabog na kinuha ang gamit ko. Nang talikuran ko siya ay agad na sumilay ang isang tagumpay na ngiti. I told you, I’ll make your like living in hell, kahit nanghihingi ako ng favor sa ‘yo. Mabilis naman kaming nakarating sa school at katulad nang dati, ako ang nagbukas ng pinto para sa sarili ko. Akmang sesenyasan ko pa lang sana si Dior na ‘wag nang lumabas n
“Pst!” pagsitsit mula sa gilid ko kaya tumingin ako sa gumawa n’on. Nakita ko si Zari na medyo nakadungaw sa gilid ko. Muli kong dinako ang tingin ko sa professor namin. “Totoo ba talaga ‘yong sa inyo ni Dior?” tanong ni Zari. “Nakakapagtaka kasi na bigla na lang naging kayo. Hindi ba’t parang dati lang ay naiinis ka sa kanya dahil tinalo ka niya sa quiz bee? Ano’ng nangyari?” Hindi ko siya pinansin kaya mas nilapit niya ang kanyang upuan sa akin. “Hoy, Chanel–” “Miss Tan! Anong kaguluhan ‘yan?!” galit na sigaw ng terror professor namin, dahilan upang sabay kaming mapaiktad ni Zari. Dahan-dahan siyang tumingin doon at nag-peace sign kaya mas lalong umusok ang ilong ng aming guro. “Get one whole intermediate pad!” Dahil sa sinabi nito, nag-angilan ang mga kaklase namin
After the incident in the powder room, nagpalit ako ng damit dahil nadumihan ‘yon sa paghila nila sa akin. Uminom na rin ako ng pain killers para mawala ang kirot sa paa ko. “G-geo…” naiiyak at nanghihina kong sabi. “Chanel?! A-ano’ng nangyari?!” nagpa-panic na tanong niya mula sa kabilang linya. “H-help–” hindi ko na naituloy ang sinasabi ko nang babaan niya ako ng tawag. Naghintay ako nang ilang minuto habang umiiyak na nakasandal sa cabinet ng lababo, hanggang bukas ang pinto ng powder room af iniluwa niyon si Geo. Hingal na hingal siya at tumutulo na rin ang pawis niya habang naglalakad palapit sa akin.