4 years later..."Congratulations for your success, Ms. Co," ani Hans, my best friend and also my business parter."No, thank you for giving me the opportunity to sign here in your company and work with these two young and successful entrepreneurs," nakangiting papuri niya, and we humbly giggle."Make us... our company proud, Ms. Co," nakangiting ganti ko at umalis na rin siya pagtapos."So, how did you convince her to work with us?" natatawang tanong ni Hans at lumagok ng wine na hawak niya."It just happened, Hans. Wala ka yatang bilib sa karisma ko," tumatawang sagot ko.Napapailing na lang siyang umalis at in-entertain ang mga bisita ng kumpanya.Nang mawala siya sa paningin ko, I just roam my eyes habang tinitingnan ang mga naipundar namin ni Hans this past few years. After all these things that happened to me... to us, we're still fighting for our dreams. And now, nagbunga na lahat ng pinaghirapan namin.After all the sacrifices and pain, my wounds were healed. Pain motivated me
"So, kelan ang flight n'yo ni Dean pabalik sa Pilipinas?" tanong ni Geo habang tumutulong sa pag-iimpake ng mga gamit namin ng anak ko."Day after tomorrow," simpleng sagot ko, at nilagay ang huling damit sa bag."How will you explain to your parents about Dean? Baka atakihin sa puso si Tito Harley kapag nalaman nilang nag New York ka lang, pag-uwi mo meron ka ng Dean.""Don't worry, hindi ko naman sila bibiglain pagdating namin doon. Hindi muna ako magpapakita sa kanila hangga't hindi pa malapit ang birthday ko," sagot ko, at napatango-tango na lang siya bago ako iniwan mag-isa sa kwarto ko.Nang matapos ako sa pag-aayos, pinuntahan ko si Dean sa kwarto niya. Mahimbing na siyang natutulog habang yakap ang paburito niyang unan.Nilapitan ko siya at umupo sa gilid ng kama niya. Marahan kong hinaplos ang buhok niya upang hindi siya magising."I know it's hard na hindi mo makilala ang tunay mong ama, but I'm only doing this for you. Ayokong dumating ang panahon na makita mo siya pero hin
One week after we arrived in my home country, Philippines. Marami kaming ginawang pagbabago tulad na lang ng pag-aayos ng bahay, pag-transfer sa anak ko at paghahanao ng informations about the GutZales company.And according to my research, their company was freshly established pero sila na agad ang nangunguna sa lahat ng book companies. Mukhang mataas ang pinag-aralan ng CEO nito at marami ring connections kaya gano'n na lang ang paglago ng company nila.Tomorrow will be my best day. Pupunta na ako sa company nila to accept their offer. At kapag maganda ang performance ko sa kanila, sa tingin ko pwede na kaming mag for good dito sa Pilipinas. After all, matagal na rin naman kaming nanirahan sa New York."I'm home, Mom."Napatingin ako sa direksyon na pinaggalingan ng boses at nakita ko ang aking anak na pagod na pagod na humiga sa sofa ng sala. Nang lapitan ko siya, nakita kong pikit na ang kanyang mga mata at hindi na nagawang alisin ang pagkakasabit ng bag sa balikat at pagkakasuot
Isang batang babae ang walang humpay sa pagtakbo habang hinahabol ng tatlong batang lalaki. Panay ang tingin niya sa likuran upang masiguro na hindi siya maabutan nito, ngunit laking panlulumo niya nang makitang medyo malapit na ang mga humahabol sa kanya kaya mas binilisan pa niya ang pagtakbo. “Habulin ninyo ako!” pang-aasar ng batang babae at dinilaan pa ang mga kalaro. Kahit tumatakbo, hindi nakatakas sa pandinig niya ang tawanan ng mga lalaki. “’Wag kang masyadong tumakbo, Nelle, baka atakihin ka ng asthma mo!” sigaw ng kapatid niya pero hindi niya ’yon pinansin, sa halip ay tinawanan lang niya ito at nagpatuloy sa pagtakbo. Takbo lang siya nang takbo hanggang sa tuluyan na siyang nakalayo. Nang makakita siya ng malaking basurahan ay agad niyang nilapitan ’yon at nagtago sa likod habang patawa-tawang sumisilip para tingnan kung nasundan ba siya, pero wala siyang nakita kaya nakahinga na siya nang maluwag. “They’re such a weakling, hindi nila ako mahanap at maabutan,” humahagik
“Guys, double time!” sigaw ng make-up artist at pumalakpak para makuha ang atensyon ng mga empleyado. “Importanteng tao ang aayusan natin, ’wag kayong magkilos pagong. Nakakahiya!” Kinuha niya ang isang bungkos ng brush sa ibabaw ng vanity table. Nang makumpleto niya ang mga kakailanganin ay ipinaubaya na niya ’yon sa katrabaho. Kinuha niya ang bag sa ibabaw ng upuan at pumunta sa dressing room ng kanilang aayusan. “Chanel...” Nakangiting pagbati niya. Dahil sa ginawa niya, lumingon sa kanya ang babaeng nag ngangalang Chanel. Nilapitan siya nito at nakipag-beso. “How are you, Zari?” nakangiting tanong ni Chanel. “Look at you, napaka-successful mo na! Parang dati lang ay wala kang ibang ginawa kundi mag-boy hunting.” Malanding napahagikhik si Zari. “Ano ka ba... Ikaw nga ’tong sobrang successful na at ang ganda-ganda mo pa!” Hinawakan niya ang nalaglag na buhok ng dalaga at pinisan ulit ’yon sa tainga ng kaibigan. Napayuko naman si Chanel dahil sa sinabi nito at nahihiyang ngumit
“Chanel, this is your time to escape from your parents. Come on, let’s celebrate! After all, you’re our batch valedictorian and you deserve this!” pangungulit ni Zari habang pilit akong hinihila papasok sa club kung saan gaganapin ang farewell party namin. “Are you sure about this? Baka magalit sina Mom kapag nalaman nilang pumunta ako sa ganitong klase ng lugar.” “Ano ka ba. Makakapag-party ba naman tayo kung hindi ito in-approved ng board?” napapairap na sabi ni Zari, at sa huli ay tuluyan na niya akong nahila papasok sa loob ng club. Maingay, dim and disco lights at amoy ng pinaghalo-halong alak, pawis at pabango ang bumungad sa amin pagpasok. May mga nagsasayawan din sa dance floor at ang iba naman ay nakaupo habang umiinom ng alak. So, this is how teenagers live their life, huh? It’s miles away from how I live these past few years. I think Zari was right. This will be my perfect escape after all the sacrifices that I’ve done for my studies. Almost all of them was wearing shor
Natanaw ko ang bahay namin mula rito sa gate. Mahabang pathway ang sumalubong sa paningin ko at sa magkabilang gilid nito ay naroon ang napakagandang garden ng bahay namin. Sa dulo ng daang ‘yon, makikita ang mismong bahay namin. May fountain ito sa harapan bago maghagdan. Huminto ang kotse sa tapat ng malaking fountain. Bumaba ang driver ko at pinagbuksan ako kaya lumabas ako at pumasok sa bahay. Automatikong nanlaki ang mga mata ko nang makita ko sina Mommy and Daddy sa sala. Once in a blue moon kung makita sila rito sa bahay. Mas bahay pa nga yata nila ang office nila. May tao silang kausap pero nakatalikod ito direksyon ko. Dahil sa presensya ko, naagaw ko ang atensyon nila pero sinenyasan lang ako ni Daddy na lumapit sa kanya kaya dali-dali akong sumunod. “I’m gla
Binuksan ko ang pinto ng aking kwarto at nilusot ang ulo ko sa siwang niyon para tingnan kung naroon ang unggoy kong bodyguard. Nang makita kong wala siya ay mabilis kong hinablot ang bag ko at tumakbo nang mabilis. “Saan ka pupunta?” tanong ng isang tinig at bawat salita nito ay may diin, bago ako makababa ng hagdan. “Tinatakasan ko si Di–” Automatikong nanigas ang katawan ko at tumigil sa pagtakbo. Parang may mga kabayong tumatakbo sa d****b ko at naging malikot ang mga mata ko habang iginagala ‘yon sa paligid. Sh*t, I’m doomed! Huminga ako nang malalim at pinakalma ang nagwawala kong d****b. Nag-ipon muna ako ng lakas ng loob at unti-unti akong lumingon sa taong nasa likuran ko. Halos tumirik ang mata ko