PEONY's POV
"Pumunta ako sa binigay niyang address, naghintay ako ro'n ng ilang minuto dahil sabi niya ay may lalapit daw sa'kin. May lumapit naman talaga, mga lalaking nakasuit. Hindi ko alam ang sunod nilang ginawa, basta ay bigla na lang ako nakaramdam ng karayom sa batok ko at bago ako mawalan ng malay ay nakita ko 'yong babae na nagpapunta sa'kin do'n na inabutan siya ng pera ng isa sa mga lalaki," pagpapatuloy ko.He nodded in understanding. "So, that's how it went down.""Pero hindi mo ako p'wede ikulong dito. Kailangan ako ng ama ko. Kailangan ko rin magtrabaho," sabi ko."Who said I'd confine you here?" he sighed. "While you're with me, you're free to do as you wish. If you're looking for work, you can work for me.""T-talaga?! Anong trabaho?""I'll think about it, for now, finish your breakfast," he said.Ngumiti ako at nagpatuloy sa pagkain. Swerte! Dito lang pala ako makahahanap ng trabaho. Isang tabi na lang muna natin ang tungkol sa pagbili niya sa'kin, hindi naman niya siguro ako kakatayin 'di ba?Excited na ako. Ano kayang trabaho ang ibibigay niya sa'kin? Kung maging katulong niya ay okay lang, basta ay makatuwiran ang sahod. Kung gardener naman ay okay lang din, kaya ko naman mag-alaga ng mga halaman.LUIGI's POVAfter she finished her breakfast, I returned to my study room. It's good to see her doing well; I feared she might fall ill due to the drugs she received yesterday.I pressed the button on the right corner of my table, and shortly after, my secretary arrived. He knocked gently on the door before slowly pushing it open. With a respectful gesture, he lowered his head slightly before walking towards me."You summoned me, sir?"I nodded. "Halukayin mo ang background ni Peony Sinclair, I need it by tomorrow morning.""Yes, sir." he bowed his head before leaving the study room.As he exited, my phone rang. I picked it up and checked the caller ID. Seeing Russell's name, I answered the call."What do you need?" I asked.Russell is both my friend and foe."It's chilly, Matty!" he teased. "Heard you got a new toy. Don't wreck it this time; let me have a go.""No clue what you're on about," I replied, uninterested.Tumawag ba siya dahil lang do'n? Such a waste of time."Oh, please, don't play dumb, Matty. I know you!""Kung tumawag ka para ro'n ibababa ko na 'to. Wala akong alam sa mga sinasabi mo," I said and was about to hang up when he spoke."I'm at the gate. I'll go there and check your girl," he said then hung up the call.Agad akong tumayo at lumabas sa study ko. Nang may makita ako na isang katulong ay tinawag ko ito."Check if Russell's car is in front of the gate," I commanded.Saglit kong tinignan ang likuran ng katulong habang palayo ito bago bumalik sa study ko. Ilang minuto akong naghintay sa study, nakaupo habang nakatutok ang atensyon sa'king computer, hanggang sa may kumatok sa pinto."It's open," sabi ko.Nang bumukas ang pinto, pumasok ang isang lalaki na nagngangalang Russel. Napatayo ako sa gulat, hindi ko inaasahan na narito talaga siya. Damn, why is he here? So, he's not kidding when he said he was in front of the gate?He smiled widely. "Why do you look so pissed? Don't you miss me?""Fuck off, what are you doing here?" kunot-noong tanong ko, halata sa boses ang inis."Can't I be here? I'm your friend!" sabi niya at naglakad palapit sa'kin."Friend my ass, go home." sabi ko saka umupo ulit."Don't be like that," ani niya bago maupo sa couch. "Nabalitaan ko na may inuwi ka raw na babae kagabi. Patay na ba? Hindi mo man lang talaga pinaabot sa'kin?""You're right. She's dead so leave," pagtataboy ko at lumingon sa kaniya ngunit hindi siya natibag. Pinagkrus pa niya ang dalawa niyang binti habang komportableng nakaupo sa couch."You're so heartless. Kagagaling ko lang sa Spain dahil sa inutos mo at dumiretso ako rito. Hindi mo man lang ako ni-welcome," saad niya, nangongonsensya. "Imbes na yakapin mo ako, tinataboy mo pa ako.""The woman's dead so what else do you need?" I asked, leaning back to my chair.He grinned. "I'll sleep here.""The hell? No!" I stood up and approached him. "Get up."Kung matutulog siya rito, maaari niyang ma-encounter si Peony. Hindi niya p'wedeng makita si Peony at baka bastusin niya iyon, hindi pa man din niya kilala ang babaeng 'yon. Hindi ko rin nakwento sa kaniya ang tungkol sa paggamot sa'kin ni Peony, ang alam lang niya ay nasaksak ako pero hindi ko nasabi kung sino ang tumulong sa'kin.Kung hindi nga dahil kay Peony ay baka patay na ako ngayon. Utang ko sa kaniya ang buhay ko."Why? Matutulog nga ako rito!" sagot niya at kumapit sa upuan na parang bata. Naningkit ang mata niya na parang sinusukat ang buong pagkatao ko, maya-maya ay umayos siya ng upo at sumeryoso ang mukha. "May tinatago ka sa'kin 'no?"I furrowed my brows to look like I was annoyed. "What? Ano naman ang itatago ko sa'yo?"He shook his head, feeling disappointed. "I know you, Matty. Wala kang pakialam kung matulog man ako rito o hindi. Ito ang unang pagkakataon na ayaw mo akong patulugin dito."I sighed. "Aalis ako, that's why.""Umalis ka rin naman dati pero hinayaan mo ako na magstay dito," mabilis niyang tugon.I shook my head, giving up. "Do whatever you want. I'm tired, I'll head back to my room." sabi ko at naglakad na paalis."Kailan ka pa napagod?" tanong niya na binaliwala ko. Binuksan ko ang pintuan at lumabas na sa silid.I need to talk to Peony right now.Pumunta ako sa kwarto ni Peony, kumatok muna ako ng ilang beses bago iyon buksan. Mukhang hindi niya narinig ang katok ko dahil hanggang ngayon ay nasa bintana ang atensyon niya.Tumikhim ako upang kunin ang atensyon niya. Nang lumingon siya, saka ako nagsalita, "We need to discuss something. Take a seat," saad ko saka lumapit sa upuan at umupo.She pouted before approaching me. She sat quietly in front of me.I cleared my throat once again before proceeding with my intention. "Stay put in this room. A friend of mine is in the mansion, and he'll be staying for a while. I'm not sure for how long he'll stay, but I need you to stay in this room. You don't know each other, so he might harm you.""I-Is that so? Alright, I'll stay here," she responded.I nodded in agreement. "That's great. Your food will be provided so you don't need to come out. You also have your own bathroom here. If you need something just call me using the telephone on the side table. Just press the number one."She nodded in understanding. "Okay, walang problema," tugon niya nang nakangiti.Tumayo na ako dahil wala naman na akong sasabihin pa. "I'll excuse myself now. Remember what I've told you."Tumango siya ulit at mukhang may gusto siya sabihin pero mukhang nahihiya siya. "What on your mind?" tanong ko."Hmm..." she averted her gaze and said, "May I have a flower from your garden? Kahit isa lang."I shrugged. "Iyon lang? Wala ka nang gusto na iba?"Lumingon siya sa'kin at umiling. "Iyon lang. Kahit isang bulaklak lang.""Very well. I'll have a maid bring one to you," tugon ko saka tumalikod. Palabas na ako ng pintuan nang marinig ang pasasalamat niya. Nag-pause lang ako saglit bago tuluyang lumabas ng silid.It's a success, but I genuinely hope she stays put. I don't want them to meet. Russell is an asshole, and he might force her into something, thinking that Peony already had sex with me.I don't see Peony that way. She comes across as modest and delicate. I don't even dare to approach her.I shook my head and retreated to my bedroom. Magpapahinga na lang ako dahil wala naman akong gagawin ngayong araw, mas mabuti na lang din na magpahinga ako dahil iyon ang sinabi ko kay Russell. Baka mas lalo pa siyang magduda kung babalik ako sa study room.Just as I was settling down, my phone rang. I let out a sigh as I picked it up without checking the caller ID."What do you need?" I asked."This is your grandfather!"My brows furrowed as I looked at the screen of my phone. They furrowed even more when "Father" appeared on the display instead of "Grandpa," indicating that the call came from my father's number."Dad, give me my phone! Sabi ko ako na ang kakausap kay Luigi!" dinig ko sa boses ni Dad sa kabilang linya."Ako na! Ako ang may hawak ng phone 'di ba?" sagot naman ni lolo kay Dad.I knew exactly the reason behind this call.I sighed as I responded, "I've told you, I'm not ready for marriage."Without waiting for a reply, I ended the call. They can sort it out. I'll settle down when I'm good and ready. I want to live my life to the fullest first.PEONY's POVPag-alis ni sir ay muli akong bumalik sa panonood ng pagsayaw ng mga bulaklak. Gusto ko sana pumunta sa garden para mas makita ng malapitan ang mga bulaklak pero hindi naman ako p'wede lumabas. Iyon sana ang gusto ko sabihin kay sir kanina kaso sinabihan niya ako na hindi ako p'wede muna lumabas.I sighed. Nakikitira lang ako kaya wala akong karapatan na magreklamo, at valid naman ang reason niya. Kapakanan ko ang iniisip niya. Tama siya na hindi kami magkakilala ng kaibigan niya, baka saktan ako o mapagkamalan na magnanakaw.I just pouted at humiga na lamang sa kama. Wala ako mapaglibangan. Malaki ang kwarto at ang modern tignan, hindi talaga para sa'kin ang ganito dahil na sanay ako sa maliit lamang at sapat na sa'kin 'yon.What can I do to occupy myself and pass the time? Since there's no TV available, I thought for alternative activities to keep myself engaged and entertained.Nang walang maisip na gawin at pinikit ko na lamang ang mga mata ko. Baka sakali na antukin ak
PEONY's POVLuigi leaned forward, breaking the brief silence. "So, tell me, what kind of food do you enjoy?"Dapat ko na bang itanong sa kaniya kung anong trabaho ang ibibigay niya sa'kin? Pero baka isipin niya na nagmamadali ako. Aish!I glanced up, still a bit nervous. "Uh, I like Filipino dishes, sir... I mean, Luigi."A small smile appeared on his face. "Good choice! Any favorites in particular?"I hesitated for a moment before replying, "Adobo, sir. It's my go-to comfort food.""Ah, a classic! Can't go wrong with adobo," he said, nodding approvingly. "I'll have to take you to a great local place that serves the best adobo in town."Wow! Seryoso ba siya? Dahil kung oo, hindi ako tatanggi. Marami akong Filipino dishes na paborito, baka umabot na kami hanggang bukas kung iisa-isahin ko pa lahat.I smiled, feeling more at ease. "That sounds nice, Luigi. Thank you."He leaned back again, studying me with a thoughtful expression. "You know, I didn't mean to make you uncomfortable earlie
PEONY's POVI know challenges lie ahead. Marriage is no small commitment, and there will be hurdles to overcome. But for now, the immediate concern is ensuring Papa's care. And if aligning my fate with Luigi's can guarantee that, then I am resolved to see it through.I'll have to discuss this with Luigi, of course. There are conversations to be had, details to sort out. But one thing is clear: whatever it takes, I'm ready to do it for Papa.Matapos magdesisyon ay hindi ko muna kinausap si Luigi dahil maaaring magbago pa ang isip ko. Binigyan naman niya ako ng isang linggo para pag-isipan ng mabuti ang magiging desisyon ko. Kung may iba pang paraan para mabayaran at mabili ko lahat ng gamot ni Papa, hindi ako magpapakasal kay Luigi.Bumuntong-hininga ako bago sumampa sa kama para mahiga. Nang walang magawa ay kinuha ko ang aking phone sa gilid ng kama. Pag-open ko ng screen, bumungad sa'kin ang mensahe ni tita Audrey.From: Aunt AudreyKailan ka makadadalaw ulit sa papa mo? Kailangan ko
PEONY's POVPinagbuksan ako ng pintuan ng sasakyan ng lalaki, hindi ko alam kung sekretarya ba siya ni Luigi o driver. Hindi naman kasi niya sinabi. Noong bumaba siya sa sasakyan para pagbuksan ako ng pinto, nagpakilala lang siya at sinabi na pinapasundo raw ako sa kaniya ni Luigi dahil na sa meeting pa ito.Habang na sa sasakyan, tahimik lamang ako. Hindi naman kami close at ngayon ko lang siya nakita kaya hindi ko alam kung paano mag-start ng conversation.Tanghali na nang makarating kami sa isang matayog na building. Pagtapos ay dumiretso kami sa silid ni Luigi ngunit wala siya ro'n. Sinabi na lamang sa'kin ng lalaki na hintayin ko rito si Luigi at pagtapos no'n ay lumabas na siya, naiwan tuloy akong mag-isa.Hindi ko pala dapat siya tawagin ng 'lalaki' lang, ang pangalan niya ay Riley Morgan.Dahil wala naman akong magawa, nigala ko na lang ang mata sa silid. The office is spacious with a big desk and a comfy chair. There's a fancy computer, a big window with thick curtains, and sh
PEONY's POVPagtapos kumain ay napagpasyahan na naming umuwi. Gusto ko na rin magpahinga pero parang pinipigilan pa ako ng tanawin kanina umuwi. Sobrang nag-enjoy talaga ako sa view and impyernas ang sarap ng dishes nila. Kaya pala sobrang mahal ng halaga kasi sobrang sarap din.Paglabas namin ng five-star hotel, sinalubong kami ni Riley. Oo nga pala, nakalimutan kong itanong kay Luigi kung sekretarya niya ito o driver lamang. Pero hayaan na, mayro'n pa namang next time. Sa ibang araw ko na lang siya tatanungin. Nakahihiya naman kasi kung magtatanong ako about kay Riley tapos kasama namin siya.Pinagbuksan niya kami ng pintuan. Pinauna ako ni Luigi na pumasok sa loob bago siya sumunod. Habang na sa byahe, pinagmamasdan ko lamang ang tanawin na nadaraanan namin. Si Luigi naman ay nakatutok sa ipad niya, mukhang tungkol 'yon sa company niya. Si Riley naman ay tahimik lang din na nagmamaneho hanggang sa marating na namin ang bahay ni Luigi.Bumaba kami sa garage kung saan naka-display la
PEONY's POVKinabukasan, tinawagan ako ni Luigi sa phone at sinabi na p'wede na ako kumain sa kusina. Kung ayaw ko raw kasabay ang kaibigan niya na kumain, p'wede raw ako magpahatid sa kwarto ng pagkain. Pero nakahihiya naman kung magpapahatid ako ng pagkain kaya sa kusina na lang ako kakain kahit na ayoko makasabay si Russell.Pagpasok ko sa loob ng dining area, sakto namang katatapos lang kumain ni Russell. Nanlaki pa ang mata niya na tila nagulat nang makita ako, pero agad din 'yon napalitan ng pagngisi."Good morning!" bati niya sa'kin at kumaway pa.Ayoko siya i-ignore kaya ngumiti ako. Paglipat ng mga mata ko sa lamesa ay para akong nalula sa dami ng pagkain na nakahain doon. Grabe! Para lang 'to sa iisang tao?"May birthday ba?" tanong ko habang na sa lamesa pa rin ang titig."Pinahanda 'yan ni Matty bago siya umalis kanina," sagot ni Russell. "Hindi mo ba kaarawan ngayon?"Huh? Pinahanda ito ni Luigi? Hindi kaya ay siya ang may kaarawan ngayon?Lumingon ako sa kaniya at umilin
PEONY's POVI sighed. Ilang segundo akong nanatili roon, nakatingin lamang sa pinto kung saan pumasok si Russell, bago ko sundin ang sinabi niya. Hindi ko alam, habang naglalakad ay nakararamdam ako ng kaba at hiya. Nahiya ako dahil narinig ni Russell na pinag-uusapan ako ng mga katulong.Hmm... Nahihiya ako hindi dahil may nabanggit ang mga katulong na hindi maganda tungkol sa'kin. Ang kinahihiya ko ay bago pa lamang ako rito pero may galit na agad sa'kin. Parang ang ibig kasi sabihin no'n para sa'kin ay hindi ako naging mabuti sa paningin nila at hindi ako marunong makisama.Hindi ba ang pangit naman tignan kung bago ka pa lang sa pamamahay pero hindi ka na agad nagustuhan ng mga taong kasama mo?Malamya akong bumalik sa kwarto. Pagpasok ko sa silid ay agad kong binagsak ang aking katawan sa higaan. Para tuloy akong starfish dahil sa posisyon ko."May ginawa ba akong hindi maganda sa paningin nila? Bakit sila agad galit sa'kin? Iniisip ko lang naman na masasayang ang pagkain kung it
PEONY's POVPagtapos namin kumain, gaya ng sinabi ni Luigi, namili kami ng mga gamit na gagamitin ko para bukas. Sa totoo lang, pwede ko naman suotin ang mga luma kong damit pero mas pinagpilitan ni Luigi na bumili ng bago. Pero sabagay, mayaman ang pamilya niya kaya mas mabuti kung magmumukha akong desente sa harapan nila.Kasama namin mamili si Russell. Ayaw nga siya isama ni Luigi, nagpumilit lang din siya. Hinayaan na namin siya sumama since kaibigan naman siya ni Luigi at mukhang makatutulong siya sa'min pumili ng mga damit.Pag-uwi, nakahanda na agad ang mga pagkain at kakain na lamang kami. Ang sarap ng ganitong buhay, 'yong pag-uwi mo may nakahanda na agad na pagkain para sa'yo. Kung pagod kang uuwi, hindi mo na kailangan paghandaan pa ang sarili mo dahil may nakahain na sa lamesa at isusubo mo na lang ang mga 'yon.Kinabukasan, nagising ako nang marinig na may kumakatok sa kwarto. Pagbukas ko ng pinto, isang katulong ang bumungad sa'kin at sinabi na pinasusundo ako sa kaniya