로그인Hi mga ka-Bookies! May 3 chapters update tayo today sa Owned By The Playboy CEO (Sebastian Castillo)! Sobrang saya ko na mabasa n’yo ang kwento ni Sebastian—kung nagustuhan n’yo, huwag kalimutang i-add sa library niyo para mas madaling mabasa ang susunod na chapters. 💖 Gusto ko rin marinig ang thoughts niyo! Comment kayo sa inyong favorite moments, kilig scenes, o kahit predictions niyo sa next chapters. Salamat sa patuloy na suporta, ka-Bookies! Kayo ang dahilan kung bakit masaya akong magsulat. Happy reading! – Bookie ✨
Thea stepped out of the revolving glass doors of Castillo Group, dala ang warm paper bag na iniabot ng café earlier. The late evening wind greeted her, cool and gentle, contrasting the heaviness na gumugulo sa dibdib niya buong araw.She exhaled softly.Finally, she could breathe.Pero bago pa niya maabot ang sidewalk, she froze.Someone was leaning casually against a familiar black Honda—arms crossed, one ankle resting over the other, parang matagal nang naghihintay. His posture screamed confidence, entitlement, and impatience.Nathan de Leon.Pushy presence.Old ghost.A face from a chapter she’d already closed.At parang sinadya pa ng tadhana:This was their third encounter…all in places connected to Sebastian.And tonight, mukhang siya mismo ang naghanap.Nathan straightened when he saw her, at mabilis na naglakad palapit. Noon pa man, ganoon talaga siya — direct, walang pakialam kung may boundary or hindi. Kung may gusto siyang tanong, itatanong niya. Kung may gusto siyang paliw
Paglabas ni Sebastian sa pantry, naiwan si Thea sa gitna ng tiles, fingers still trembling, parang may invisible storm na humahaplos sa buong katauhan niya. Hindi niya alam kung ilang minuto siyang nakatayo roon, hindi maka-move, hindi maka-disconnect sa nangyari.Boundaries.She said it.She meant it.Pero bakit parang lalong gumulo ang mundo niya?Huminga siya nang malalim, kinuha ang malamig na tubig, at pilit lumabas ng pantry na parang walang nangyari. Pero sa bawat hakbang, pakiramdam niya sinusundan siya ng memorya ng boses ni Sebastian… yung mababang timbre… yung paraan ng pagbitaw niya sa salitang professional, parang tinitikman muna nito bago ibigay pabalik sa kanya.She tried to walk faster.Pero hindi siya makatakas sa bigat na iniwan nito.Pagdating niya sa shared intern desk, napansin niya agad na nakaupo na si Mia, may hawak na cup noodles, kitang-kita ang gutom na pang-merienda.“Tapos ka na?” tanong ni Mia, hindi nag-aangat ng tingin sa phone.“Uh—yeah,” sagot ni Thea
Hindi pa man tuluyang nagsasara ang pinto ng maliit na conference room, ramdam pa rin ni Althea Velasquez ang panginginig ng hininga niya. Hindi dahil sa pagod. Hindi dahil sa kaba sa trabaho. Kundi dahil sa lalaking naiwan sa loob—nakaupo, composed, pero may tingin na parang dumidikit sa balat. “Nice to see you… in my company again.” She wasn’t prepared for that line. Hindi niya inaasahan na ganoon kalambot ang tono ni Sebastian, na may halong warmth na hindi pang-CEO. Hindi pang-professional. And definitely not something she should hear from him while they were both in corporate mode. Hinawakan niya ang folder na parang shield, pilit inaayos ang paghinga. Focus, Thea. Intern ka. Trabaho to. Pero kahit anong pilit niya, hindi mabura ang pag-init ng pisngi niya. Pagbalik niya sa intern workspace, parang ramdam ng ibang interns na may kakaiba sa ipinatawag sa kanya. Tatlong pares ng mata agad ang tumingin sa kanya—subtle, pero curious. “Okay ka lang?” bulong ni Mia, katabi niyang
The drive to the Castillo Corporation felt different that afternoon.Hindi iyon tulad ng mga dating pagpasok ni Sebastian—yung tipong malamig ang hangin sa loob ng sasakyan, mabigat ang pakiramdam, at lagi siyang nagmamadaling makatakas mula sa mga expectation ng ama niya. Pero ngayon… may kakaibang calmness na nakahalo sa adrenaline. Parang may invisible na humahawak sa direksiyon niya, steadying him.Maybe it was the family’s reaction.Maybe it was the Maldives.Or maybe… it was her.Pagdating niya sa basement parking ng headquarters, tumigil muna si Sebastian, nag-exhale, pinakiramdaman ang sarili. Controlled. Composed. Pero hindi niya maikakaila ang maliit na spark sa loob niya—yung warm anticipation na hindi niya madalas dalhin sa trabaho.Pagpasok niya sa lobby, agad napansin ng staff ang pagkakaiba. He wasn’t smiling outright, but there was something softer sa usual arrogant, razor-sharp aura niya. Hindi nila mapangalanan, pero ramdam nila: their CEO came back from Maldives… ch
Ang sikat ng umaga ay dumadaan sa matataas na bintana ng bahay ng pamilya Castillo, bumubuo ng mainit at gintong liwanag sa makintab na sahig. Halos hindi nakatulog si Sebastian Castillo kagabi—napakaraming iniisip, mga alaala mula Maldives, at ilang munting realizations tungkol sa sarili niya. Pero pag nakita niyang muli ang pamilya… ang kanilang mga ngiti, biro, at mausisang mga mata… nakakapag-ground sa kanya. Dahan-dahan niyang ininom ang kape, naamoy ang mapait at mainit na init, habang pinagmamasdan si Cecilia na tahimik na nag-aalaga kay Sophia, na gaya ng dati, gusto pa rin kumain ng breakfast sa pajamas kahit tanghali na. Nakaupo si Clarisse sa kabilang dulo ng mesa, braso nakatupi, mata matalim, malinaw na alerto sa anumang indikasyon ng kalokohan. Nakaupo si Dad Fernando, may diyaryo sa mukha, pero ang mga mata—tulad ng dati—ay nakatutok kay Bash nang mas maingat kaysa sa ipinapakita niya. “You look… rested,” wika ni Cecilia, iniabot ang tasa kay Bash. “Not something I’d e
Lumabas si Sebastian Castillo sa sleek na itim na SUV, ang sikat ng araw sa Maynila ay bahagyang sumasalamin sa makintab na sasakyan. Ang kanyang suit ay perfect, malinis at maayos—katulad ng lalaking nakasuot nito—pero ang karaniwang aura ng kanyang reckless charm na laging sumusunod sa kanya… tila bahagyang magaan. Mas malambot. Hindi nawala, pero… iba.Ilang linggo na ang lumipas mula sa Maldives. Isang business trip na may halong bakasyon, pagkakataon para tapusin ang isang deal, at dahilan para makasama si Thea nang mag-isa. Ngayon, habang naglalakad siya pataas ng driveway ng kanilang pamilya, ramdam ni Bash ang kakaibang halo ng pananabik at kaba.Buksan agad ang malalaking double doors bago pa siya makatok. Lumitaw si Cecilia, elegante gaya ng dati, nakasuot ng simpleng ngunit maayos na damit—parang mainit na sikat ng araw, malumanay at may pagkaalam sa lahat.“Bash,” bati niya, may ningning ang ngiti. “Welcome home.”Ngumiti si Sebastian, pinipilit panatilihin ang kanyang com







