All Chapters of Owned By The Playboy CEO(Sebastian Castillo): Chapter 1 - Chapter 5

“Cheers to freedom!” sigaw ni Lianne habang itinaas ang shot glass.Sabay-sabay kaming nag-click ng baso, tapos ininom ko na rin ang laman. Ramdam ko ang hapdi ng alak na dumaloy sa lalamunan ko, pero mas masakit pa rin ang bigat sa dibdib ko.Two days ago, nahuli ko ang boyfriend kong si Nathan—kasama ang Ang babaeng kinaiinisan ko pa noong first day of class sa college. Magkahawak kamay, magkaakbay, at parang ako pa ang hindi karapat-dapat. Tangina.“Kalimutan mo na siya, Thea,” bulong ni Kaira habang hinihila ako papunta sa dancefloor. “He’s not worth your tears. Tonight, you’re free.”Huminga ako nang malalim. Tama sila. Wala na rin namang silbi kung iiyakan ko pa si Nathan. Kaya kahit medyo hilo na ako, sumabay ako sa tugtog at hinayaan ang sarili kong dalhin ng beat.Pero hindi ko inasahan na sa dami ng tao sa bar, may isang pares ng mata na titigil sa akin.Naramdaman ko agad ang titig niya. Sharp, intense, na parang kahit saan ako gumalaw ay sinusundan niya ako. Nang tumingin

Unang araw ko bilang intern, pero imbes na ma-excite ako, pakiramdam ko para akong sasabak sa giyera. Hindi ko kasi alam kung paano ko haharapin ang isang Sebastian Castillo—CEO, playboy, at… the same man na nakasama ko kagabi.Pumasok ako sa opisina nang maaga, dala ang ID at maliit na notebook. Nakasuot ako ng simpleng white blouse at black slacks, pero kahit simple lang, ramdam kong natataranta ang sarili ko. Kalmado lang, Althea. Intern ka dito. Professional dapat.Pagdating ko sa floor ng mga executives, halos bumagsak ang panga ko. Ang hallway ay sobrang linis, puro salamin at ilaw na puti, parang hotel. Ang mga empleyado, lahat pormal at seryoso, parang walang oras para ngumiti.“Miss Velasquez?” tawag ng isang sekretarya na naka-glasses. “The CEO is waiting inside.”Napalunok ako. CEO agad? Wala man lang orientation sa department?Binuksan niya ang pinto, at doon ko siya nakita—nakaupo sa leather chair, nakasandal at nakakunot ang noo habang nagbabasa ng dokumento. Nakasuot si

Pagbalik namin sa opisina matapos ang lunch meeting, halos gusto ko nang umupo agad at ibagsak ang notebook ko sa mesa. Ang bigat ng pakiramdam ko. Hindi dahil sa pagod lang, kundi dahil sa mga nangyari kanina.Under the table, Bash Castillo. Talaga bang ginawa mo ‘yon? At bakit hindi ko tinanggal ang kamay ko?“Miss Velasquez.”Napatingin ako bigla. Nakatayo siya sa harap ng desk ko, nakasuksok ang kamay sa bulsa, at malamig ang ekspresyon. Kung makikita siya ng iba, iisipin nilang pormal lang siya at walang pakialam. Pero sa likod ng tingin niyang ‘yon, alam kong may alam siya na ako lang ang nakakaintindi.“Sir?”“In my office. Now.”Agad akong sumunod, dala ang notebook ko. Pagkapasok ko, isinara niya ang pinto at dumiretso sa upuan niya. Tahimik lang siya habang nagbubukas ng laptop. Ako naman, parang tanga lang na nakatayo roon, naghihintay ng utos.“Sir, do you need me to type something, or—”“Sit.”Umupo ako sa harap niya. Hindi ko siya matingnan nang diretso, pero ramdam kong