Chapter 6:

Walang pakialam si Giovanni at ini-swing niya ang kanyang club para maka-score ng goal. "Bilang isang lalaki, hindi ka dapat mahiya na aminin na ang isang babae ay may kakayahan."

Matagal na nilang alam na si Luna ay napakagaling mula noon mga bata pa sila.

Siya ay isang top student, maganda, mataas ang emotional intelligence, magaling sa lahat, kaya niyang resolbahin ang mga alitan sa pamamagitan lamang ng ilang salita, at namana niya ang katalinuhan ng kanyang ama.

"Pero dapat niyang gamitin ang kanyang kakayahan sa tamang paraan."

"Sabi ni Giovanni, ang mga taong nagsasalita ng masama tungkol sa iba sa kanilang likuran ay mabubulok ang kanilang ari.”

Lumingon si Christopher at nakita si Luna na nakatayo sa likuran nila, nakasuot ng baseball cap, nakakrus ang mga braso, at tila walang pakialam.

"Sigurado ka bang sinabi 'yan ni Giovanni?" tanong ni Christopher.

"Hindi ka naniniwala? Bumaba ka at tanungin mo siya," sagot ni Luna nang may kaunting pagka-walang kibo.

Inilahad ni Luna ang kanyang kamay para itulak si Christopher palayo, at naglakad patungo kay Giovanni. "Hindi ko inaasahan na makikita ni Giovanni ang aking mga kalakasan!"

"Well, ang iyong mga kalakasan ay kapareho lang naman kay Rocky, at hindi mahirap hanapin ang mga ito," magaan na sagot ni Giovanni.

Sa sandaling lumabas ang mga salita, hindi napigilan ni Christopher na tumawa nang malakas, at sinabi kay Luna, "Si Rocky ay aso ni Giovanni.”

Hindi napigilan ni Luna ang kanyang sarili!

Inilahad niya ang kanyang kamay at tinanggal ang sumbrero sa kanyang ulo, saka sinuklay ang kanyang buhok. "Mas matigas ang bibig ni Atty Cortez kaysa sa iyong titi..." at tumingin siya kay Christopher.

"Tangina!" sigaw ni Christopher.

Si Giovanni...

Tumawa siya, at nagulat siya sa una, iniisip na mali ang kanyang narinig.

Talagang nakakagulat na marinig ang mga bastos na salita mula sa bibig ng isang maliit na puting bulaklak sa industriya ng entertainment.

"Ayaw mo ba Luna?"

"Gusto ko!" Inilahad ni Luna ang kamay niya para suklayin ang kanyang buhok.

"Pero Mr. Cortez, gaano man kahirap, hindi pwedeng maliit!"

Itinapon ni Giovanni ang club na hawak niya, kinurot ang baywang ni Luna at idiniin siya sa pader. "Ulitin mo."

Tumingala si Luna, kumurap-kurap ng kanyang mga mata at magkunwari na walang-alam. "Ano?"

"Luna..." Nagngalit ang mga ngipin ni Giovanni.

"Hmm?"

Ang malambot na kamay ni Luna ay dumampi sa baywang ni Giovanni, marahang hinahaplos ito. Unti-unti niyang inangat ang laylayan ng damit ni Giovanni, handa nang sumunod sa kanyang nais. Ngunit bigla siyang pinigilan ni Giovanni.

Napatitig si Giovanni sa kanyang hugis-itlog na mukha. Kita sa mga mata nito ang pagpipigil.

Mabilis at hindi panatag ang paghinga niya.

Maganda pa rin si Luna kahit walang kolorete. Sa katunayan, tila mas lumilitaw ang kanyang alindog kapag simple lamang ang ayos ng kanyang mga kilay at mata. May kakaibang karisma sa bawat paggalaw ng kanyang mga mata...

Marahan niyang hinawakan ang lalamunan ni Giovanni at bahagyang ngumiti. "Atty Cortez, naaakit ako sa mga lalaking may katatagan, hindi sa mga lalaking matigas ang bibig.”

"Bakit hindi mo subukan na ibahin?"

Nagulat si Christopher. Siya ba talaga 'yung mapagmataas na si Luna na kilala niya?

Ano bang ginawa ni Giovanni? Paano nagawa ng isang tao na maging ganito kasama ang isang tao? Lumabas na ba ang multo ng gagamba sa yungib ng Pansi?

"Aalis na ba ako?"

Mataray na sagot ni Luna kay Christopher matapos marinig ang mga panlalait nito, "Mr. Reyes, sa katalinuhan mong iyan, kung kaya pa ng pamilya niyo, baka nga dapat mag-anak pa kayo ulit para may mapalitan ka."

"Tangina mo, ikaw…”

"Umalis ka na."

Bago pa man matapos magsalita si Christopher, galit na utos ang binitiwan ni Giovanni.

Si Christopher... magkasama ang dalawang ito, dalawang taong may masamang puso.

"Halos madurog na kita sa pagkakahawak ko sa baywang mo! Sa tingin mo ba matutulungan kita sa kasong 'yan kung ganyan ka?" ang gigil na bulong ni Giovanni, ang mga daliri ay parang bakal na nakakapit sa baywang ni Luna.

"Ginagawa ko naman ang lahat ng makakaya ko! Kung hindi mo gusto ang paraang ito, Attorney,Cortez susubukan ko ang iba!" ang matapang na sagot ni Luna, kahit na nanginginig na ang kanyang katawan.

"Anong iba? Striptease? Isang pribadong sayaw... para lang sa akin? At sasamahan mo ako, Miss Luna?" Mapang-akit na tanong ni Giovanni, ang mga mata ay puno ng malisya, ang ngisi ay isang imbitasyon.

"Hindi naman imposible, pero kailangan lang pumayag ni atty Cortez," bulong ni Luna sa kanyang isipan, ang mga mata niya'y nakatuon sa malayo.sa bilyon-bilyong na mana, sa kanyang kinabukasan. Para makuha iyon, handa siyang magsugal ng lahat.

Striptease? Isang maliit na sakripisyo para sa isang napakalaking gantimpala. Ang kanyang pagmamalaki, ang kanyang dignidad... mga bagay na handa niyang isakripisyo para sa kanyang mga pangarap.

Si Giovanni ay tumawa ng malamig, mapang-uyam. "Haha..." Hindi siya madaling lokohin. Kilala niya ang reputasyon ni Luna.

Kilala si Luna sa kanyang mga kalokohan... pero ang tingin niya ngayon ay puno ng desperasyon, ng matinding pangangailangan. Hindi ito para sa kasiyahan; ito ay para sa kanyang kaligtasan, para sa kanyang kinabukasan. Isang desperadong hakbang para makamit ang kanyang ambisyon.