Chapter 7:

"Attorney Cortez, huwag kang umalis! Mag-usap pa tayo! Kung 'yung striptease ay hindi sapat, gagawin ko ang lahat para lang pumayag ka!" ang pagmamakaawa ni Luna, ang boses ay puno ng desperasyon.

Si Giovanni, ay nagtanggal ng wristband sa kanyang pulso, handang iwanan ang golf course. Ngunit sa isang iglap, nakita ni Luna si Vincent. Mabilis siyang kumilos, hinawakan ang kamay ni Giovanni nang may di-maipaliwanag na determinasyon.

"Luna?"

"Kuya, ang swerte naman!" ang masiglang bati ni Luna, ngunit ang mga mata ay nagtatago ng isang malalim na intensiyon. Ang kanyang ngiti ay isang manipis na belo na nagtatakip sa isang mapanganib na plano.

Mukhang nakasimangot si Vincent. Nakatingin siya sa magkahawak na kamay nina Luna at Giovanni. "Kilala mo pala si Attorney Cortez, Luna?" tanong niya, halata ang pag-aalala sa boses.

"Ay, oo!" sabi ni Luna, pilit ang ngiti. "Nakalimutan ko palang ipakilala siya sa'yo, Kuya. Boyfriend ko nga pala."

Natigilan si Vincent. Parang hindi makapaniwala, "Si Luna ba ang gumawa ng unang hakbang?” bulong niya sa sarili.

"Nagpalit ka na naman?" ang tanong ni Vincent, ang boses ay puno ng pagdududa.

Sa isipan ni Luna, ano nga ba ang ibig sabihin ng "nagpalit ka na naman?" Isang matinding tanong na nagpapagulo sa kanyang isipan. Nagiging komplikado na ba ang plano niya?

"Luna, si Attorney Cortez ay isang sikat na napakagaling na Attorney sa manila. Dapat mong pakitunguhan siya ng mabuti! Huwag kang maging pabagu-bago gaya ng dati, palit-palit ka ng partner araw-araw." Ang mga salita ni Vincent ay puno ng pag-aalala, ang mga mata ay nakatuon kay Giovanni, na para bang pinapaalala niya na si Luna ay isang babaeng madaling mapagod sa isang tao.

Hindi nagalit si Luna. Sa halip, ipinatong niya ang kanyang baba sa balikat ni Giovanni, isang mapang-akit na kilos, at tumingin kay Vincent. "Huwag kang mag-alala, Kuya! Gusto kong magbago, pero ang gusto kong baguhin ay ang boyfriend ko lang, hindi ang pagbabahagi ng mana sa ibang tao." Ang kanyang mga salita ay puno ng panunuya, nagpapahiwatig ng isang malalim na plano, isang plano na naglalayong makuha ang lahat para sa kanyang sarili.

"Hindi ako katulad mo, gago! Tanga kang nakahanap ng tatlong asawa tapos isa-isa ka nilang niloko para makuha ang milyon-milyong pera mo!" sigaw ni Vincent, ang boses ay umuugong sa galit.

Ngunit si Luna ay kalmado lang. "Kuya, nagbibiro ka lang diba. Aalis na kami," sabi niya, ang tono ay mahinahon pero may halong panunuya. Ang ngiti niya ay tila isang maskara na nagtatago ng isang mas malalim na intensyon.

Hinawakan niya ang braso ni Vincent at hinila patungo sa lounge. "Pwede na ba tayong umalis?" ang tanong niya kay Giovanni, ang boses ay may pagsusumamo, pero ang mga mata ay nagpapahiwatig ng determinasyon.

"Hindi pa," tipid na sagot ni Giovanni, walang emosyon.

"Aba, grabe naman 'yun, ah!" inis na sabi ni Giovanni. "Akala ko kung sino, ang landi-landi kanina, tapos ngayon, sipa at tadyak na agad?!”

"Kung gano'n, Miss Luna, humanap ka ng ibang tao na masaya kang tulungan saiyong kaso!" ang sarkastiko at galit na sabi ni Giovanni. Parang isang matalim na patalim ang kanyang mga salita, na naglalayong saktan si Luna.

Masyado nang tamad si Giovanni para magpalit pa ng damit. Kinuha na lang niya ang mga damit na nasa tabi niya, sinuot, at umalis na.

Sinundan siya ni Luna hanggang sa parking lot.

"Talaga bang ayaw mong tanggapin ang kaso ko? Pwede naman tayong mag-usap sa komisyon."

"Attorney Cortez, kumikita ka naman sa ibang tao, kumikita ka rin sa akin. Ayaw mo ba sa akin kaya ayaw mong makasama ako araw-gabi?"

Ang boses ni Luna ay puno ng pang-aakit at sarkasmo. Parang isang laro ang kanyang mga salita, isang laro na alam niyang hindi kayang tanggihan ni Giovanni.

"Narcissist?"

Tumawa nang may galit si Giovanni. "Alam mo ba kung bakit ayaw kong kunin ang kaso mo?"

"Bakit?"

"Dahil mahirap kang pagsilbihan."

Nagtataka si Luna. "Talaga? Kung mahirap akong pagsilbihan, bakit kaya nagkakasundo parin tayo sa kama?"

Ang tono ni Luna ay puno ng pang-iinsulto, at tila walang kamalay-malay sa nararamdaman ng abogado.

"Aba't! Nagsama na pala kayo sa kama?!" Nanlaki ang mga mata ni Christopher.

"Totoo ba ang balitang ‘yon?" Bulong niya, ang boses ay puno ng pagdududa. Para sa kanya, si Giovanni ay bulag, lubos na bulag.

"Lumayas ka na!" Sabay na pina alis nina Giovanni at Luna, ang mga salita ay matigas at puno ng galit.

Binuksan ni Giovanni ang pinto ng kotse at sumakay. Sinundan siya ni Luna at pinigilan niyang isara ang pinto. Hawak ang pinto, tumingin siya kay Giovanni. "Dahil taos-puso na ang pakiusap ko, sana naman tulungan mo ako ngayon."

Ang tono ni Luna ay parang may halong pagmamalaki. Para bang isang pribilehiyo na ang pagtulong sa kanya. Parang sinasabi niya, "Tutulong ka na lang, kaya dapat kang magpasalamat."

Nakatitig si Giovanni kay Luna. Biglang sumulpot sa isip niya ang mga alaala nila noong mag-aaral pa sila.

Halos malimutan na naman ni Giovanni ang lahat dahil sa kagandahan ni Luna. Napahamak siya dahil sa mukha ng dalaga kagabi, kaya naman nagpakahirap siya sa paglilingkod at sa huli ay na-kick out pa.

"Luna, natapunan ng dumi ang kotse ko, sigurado ka bang gusto mo pang hawakan ito?"

Napatigil si Luna at nag-isip. Nakakunot ang noo niya. "Bakit? Anong kinalaman ng dumi sa gusto kong hawakan ang pinto?”

Bang! Padabog na sinarado ni Giovanni ang pinto ng sasakyan, pinadyak ang accelerator, at mabilis na umalis.

“Tsk tsk, Miss Luna, hindi ganyan ang paraan ng pagmamakaawa. Para mapa-oo mo ang isang tao, kailangan mong… suyuin siya!” Napangiti si Christopher. Aba, may araw pa pala na hihingi ng pabor sa kanila ang isang prinsesa?

“Ikaw—Squeeeeek!” Bigla na lang sumulpot ang mga motorsiklo sa kanto, diretso kay Luna!

Agad siyang umilag, pero ang likurang gulong ng isang motor ay gumuhit ng arko sa lupa bago muling sumugod. Para bang sinadya!

Mabilis na nagmamadali si Luna patungo sa likuran ng kotse. Paika-ika niyang binuksan ang compartment at mabilis na kinuha ang baseball bat. Nang makalapit ang lalaki ng naka motorsiklo, isang malakas na pag-ilag ang ginawa ni Luna at buong lakas na hinampas ang ulo ng lalaki gamit ang baseball bat.

nanlaki ang mga mata ni Christopher sa nasaksihan. Hindi niya inaasahan ang ginawa ni Luna. "Tangina! Lipunang may batas nga naman!" sigaw niya habang mabilis na tumatakbo palapit kay Luna para tulungan siya.