Share

Chapter 2: Ang Unang Gabi

Author: Reh
last update Last Updated: 2025-09-01 20:51:40

(Serena’s POV)

Hindi ko alam kung paano ko nailapag ang ballpen matapos kong pirmahan ang kontrata. Para bang nanlamig ang lahat ng dugo ko sa katawan. Ang pirma ko, iyon mismo ang nagtakda ng kapalaran ko—at kapalit nito, ibinigay ko ang sarili ko sa isang lalaking hindi ko lubusang kilala, ngunit alam kong kayang wasakin ang buhay ko kung gugustuhin niya.

Tahimik si Damien. Walang bakas ng emosyon sa mukha niya. Maingat niyang isinilid ang kontrata sa isang itim na folder, parang wala lang iyon para sa kanya—samantalang para sa akin, iyon ang tanda ng pagkabihag ko.

“Simula ngayon…” Malamig ang boses niya, mabagal ang bawat salita. “…ikaw na si Mrs. Serena Salvatore.”

Nanuyo ang lalamunan ko. Hindi ako makapagsalita. Kahit paano, umaasa ako na hindi pa huli para umatras, pero alam kong hindi na posible. Ang ospital, ang mga utang, ang banta ng mga taong naghahabol sa amin—lahat iyon ay dahilan kung bakit ako nakaupo rito, bakit ako sumuko sa isang kasunduan na hindi ko man lang lubos na naintindihan.

“Puwede bang… huwag muna ngayon? Hindi pa ako handa,” mahinang wika ko, halos pabulong.

Ngumisi siya. Hindi iyon ngiting nakakaaliw kundi ngiting puno ng kumpiyansa, parang sigurado siya sa bawat galaw ng buhay ko mula ngayon. “Relax. Hindi ko naman sinabing ngayon din.” Yumuko siya, inilapit ang mukha sa akin. “Pero simula ngayong gabi, kailangan mong magsimula sa bagong buhay mo bilang asawa ko.”

---

Hindi ko na maalala kung paano ako nakasunod sa kanya papunta sa sasakyan. Sa kotse niya ako sumakay, nanginginig pa rin ang kamay ko habang nakakuyom sa kandungan. Tahimik si Damien, abala sa pagmaneho, pero ramdam ko ang presensya niya sa bawat iglap. Ang mabagal niyang paghinga, ang paraan ng pagkakahawak niya sa manibela, ang malamig ngunit matalim niyang titig sa kalsada—lahat iyon ay nagbabadya ng panganib.

Nang dumating kami sa kanyang penthouse, para akong napunta sa ibang mundo. Puro salamin at marmol ang paligid, malinis, modernong modernong disenyo. Sa taas ng gusali, tanaw ko ang kabuuan ng siyudad—mga ilaw na kumikislap na parang mga bituin.

“Simula ngayon, dito ka titira,” aniya, kaswal na tinanggal ang coat niya at inilapag iyon sa sofa.

“Pero… paano ang pamilya ko?” lakas-loob kong tanong.

“Don’t worry. They’re safe. Lahat ng bills nila, babayaran ko. Lahat ng utang, tatapusin ko. Wala ka nang iisipin.”

Lumapit siya sa akin, mabagal, bawat hakbang ay parang tunog ng paghatol. “Ngayon, ikaw ang iisipin ko.”

---

Napatras ako nang kusa, hanggang sa maramdaman ko ang likod ko sa malamig na marmol na dingding. Wala na akong matakbuhan. Siya at ang presensya niyang bumabalot sa akin ang tanging naroroon.

“Serena…” bulong niya, halos dumampi sa tainga ko. “Alam mong hindi lang ito papel. Kapag pumayag ka, ibig sabihin… akin ka.”

“P-pero sabi mo… hindi required—”

Bigla niyang hinawakan ang baba ko, marahas pero hindi masakit. Itinaas niya ang mukha ko hanggang sa magtagpo ang aming mga mata. Ang mga labi niya halos isang pulgada lang ang layo.

“Hindi required,” ulit niya, mababa ang boses, parang may banta. “Pero hindi rin ako marunong magpigil.”

At bago ko pa siya mapigilan, hinalikan niya ako.

---

Para akong nakuryente. Mainit. Mapanganib. Ang halik niya ay hindi pakiusap—iyon ay utos. At kahit alam kong dapat akong tumanggi, nadarang ako sa init ng kanyang bibig, sa bigat ng mga kamay niyang nakapulupot sa bewang ko.

Sinubukan kong kumawala, pero lalo lang humigpit ang yakap niya. Lalong lumalim ang halik, lalong naging marahas, at ramdam kong bumibigay ang katawan ko kahit pilit na lumalaban ang isip ko.

“Damien…” bulong ko nang makawala ako saglit, nanginginig ang tinig.

“Shhh…” inilapat niya muli ang labi niya sa akin, mas mapusok, mas madiin. Para bang siniselyuhan niya ang kontrata, hindi lang sa papel, kundi sa mismong balat at hininga ko.

Nawalan ako ng lakas. Para akong nilulunod ng init niya. Ang mga kamay niya gumapang mula sa bewang ko patungo sa likod, pinagdikit ako sa katawan niya hanggang maramdaman ko ang tibok ng kanyang puso. Hindi ko alam kung saan nagsisimula ang hangin ko at saan nagtatapos ang kanya.

---

Nang bumitaw siya, parang wala akong boses. Hawak pa rin niya ang mukha ko, at nakatitig siya sa mga mata ko—mabigat, matalim, at nakakatakot.

“Alam mo na ngayon,” bulong niya, halos pabulong. “Hindi na ito kontrata lang. Hindi na ako magpapanggap.”

Napalunok ako. Nanginginig. Hindi ko alam kung matatakot ako o… may maliit na bahagi ng sarili kong naaakit sa kanya.

At doon ko napagtanto: sa gabing iyon, sa loob ng kanyang penthouse, nagsimula ang tunay na pagkakakulong ko—hindi sa utang, kundi sa mga halik at haplos ni Damien Salvatore.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Owned by Contract, Tied by Fate (SPG)   Chapter 30 : Mga Anino ng Laro

    (Serena’s POV)Akala ko matapos ang press conference, kahit papaano ay hihina ang ingay. Pero hindi pala. Kinabukasan, lahat ng headlines, lahat ng feed sa social media, lahat ng usapan sa opisina—pangalan ko ang laman.“Gold-digger girlfriend of Damien De Vere exposed!”“Alvarez seduction scandal rocks De Vere empire.”“Love or manipulation? The woman behind the billionaire.”Bawat salita’y parang patalim na tumatama sa akin.Nakatitig lang ako sa laptop, hindi alam kung dapat bang patayin ko na ang internet para lang hindi ko na marinig ang mundo. Ngunit kahit wala akong tingnan, naroon pa rin ang bigat—dahil mas masakit kaysa sa headlines ang mga tingin ng mga tao sa paligid.Pumasok si Damien sa study habang nakaupo ako sa mesa. Hindi siya nagsalita agad. Pinanood niya lang ako, nakatukod ang mga kamay niya sa likod, parang isang leon na pinipigil ang sarili.“Serena.”Hindi ako kumibo. Nanatili lang akong nakatitig sa screen.“Turn that off.”Napalingon ako sa kanya, may inis at

  • Owned by Contract, Tied by Fate (SPG)   Chapter 29 : Sa Harap ng Mundo, Sa Likod ng Lihim

    (Serena’s POV)Hindi ko alam kung paano ko naitayo ang sarili ko sa harap ng napakaraming camera. Ang ilaw ng mga flashbulb ay halos pumutol sa paghinga ko. Sa bawat kislap, ramdam kong may isang bahagi ng buhay ko na unti-unting nawawala—parang hinuhubaran ako sa harap ng mga taong wala namang alam sa totoo.“Ms. Alvarez, is it true that you seduced Mr. De Vere to secure your position?”Diretsong tanong ng isang babaeng reporter, malamig ang tono, parang hatol na agad ang dala ng mikropono niya.Nanlalamig ang mga kamay ko. Napatingin ako kay Damien. Nakatayo siya sa tabi ko, matikas, nakasuot ng itim na suit na para bang siya ang hari sa gitna ng kaguluhan. Walang bakas ng takot sa mga mata niya, at nang magtagpo ang titig namin, para bang sinasabi niya: I’ve got this.“First of all,” malinaw na sabi ni Damien, boses niyang malalim at awtoridad, “Serena Alvarez does not need to seduce anyone. She earned her place because she’s brilliant, capable, and stronger than any of you give he

  • Owned by Contract, Tied by Fate (SPG)   Chapter 28 : Mga Mukha sa Likod ng Camera

    (Serena’s POV)Akala ko, sa wakas ay may katahimikan na rin akong mahahawakan. Ngunit mali pala ako.Habang naglalakad kami ni Damien palabas ng hotel lobby, nagsabog ng liwanag ang mga kamera. Paparazzi. Reporters. Mga taong tila uhaw na uhaw sa dugo.“Mr. Salvatore, totoo bang binabayaran ninyo ang relasyon ninyo?”“Miss Navarro, anong masasabi mo sa leaked video ninyo kagabi?”“Is this marriage a contract?”Napako ang mga paa ko. Video?“Damien…” nanginginig kong bulong. Ngunit hindi siya tumingin. Sa halip, mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko, hinila ako palapit at bumulong: “Don’t let go. Look only at me.”Pero paano? Sa bawat pagkurap ng mga camera, ramdam ko ang pagtanggal ng balat ko, isa-isang binubunyag ang lahat ng lihim naming pinilit itago.---(Damien’s POV)Gusto kong durugin ang bawat lente. Gusto kong patigilin ang bawat bibig. Ngunit alam kong wala akong laban kung papatulan ko sila rito.“Straight to the car,” utos ko kay Marco, ang bodyguard. Pero mas mabilis an

  • Owned by Contract, Tied by Fate (SPG)   Chapter 27 : Mga Sugat na Hindi Natatabunan

    (Serena’s POV)Magkahalong saya at kaba ang naramdaman ko pagmulat ko ng umaga. Mainit pa rin ang dibdib ni Damien na aking unan, ang bisig niyang nakapulupot sa baywang ko ay mahigpit, para bang ayaw akong pakawalan. Sa ilang araw na magkasama kami sa paraisong ito ng mga lihim, pakiramdam ko’y ako na ang pinakamahalagang babae sa buhay niya.Pero sa kabilang banda, alam kong isang ilusyon lang ito. Isang bulang pwedeng pumutok sa oras na bumalik kami sa realidad.“Good morning,” bulong niya, paos ang boses dahil kagigising lang.“Good morning…” sagot ko, pilit na ngumiti kahit kumakabog ang puso ko.Hinalikan niya ako sa noo, tapos sa labi, bago muling sumubsob sa leeg ko. Para bang wala siyang balak bitawan ang sandaling iyon. Para bang hindi siya ang lalaking may kontrol sa lahat, kundi isang ordinaryong tao lang na desperadong kumapit.---Ngunit bago pa tuluyang lamunin ng init ang umaga, biglang tumunog ang cellphone ni Damien sa bedside table. Isang tawag. Hindi siya agad guma

  • Owned by Contract, Tied by Fate (SPG)   Hidden Private Chapter – Part 2: Mga Lihim na Kumpisal

    (Serena’s POV)Akala ko, matapos ang gabing iyon, makakatulog na ako sa bisig niya. Pero nagkamali ako.Nang dumilat ako, nakatingin pa rin siya sa akin—parang pinag-aaralan ang bawat linya ng mukha ko, bawat galaw ng dibdib kong humihinga.“Damien…” bulong ko, medyo nahihiya. “You’re staring.”Ngumiti siya nang bahagya, pero hindi iyon ngiting pang-asar. Isa iyong ngiti na parang hindi niya alam kung paano titigil.“Because I’m memorizing you,” sagot niya, halos pabulong.At bago pa ako makatanggi, muli niya akong hinalikan. Ngunit ngayong gabing ito, iba ang direksyon ng halik na iyon. Hindi ito kagaya ng dati—hindi para patunayang akin lang siya. Ito’y para tuklasin ako.---Dahan-dahan niyang itinaas ang kamay ko, inilapat iyon sa kanyang labi. Hinalikan niya ang dulo ng mga daliri ko isa-isa, bago dinila-dilaan ang gilid ng palad ko. Napaigik ako, hindi sanay sa ganoong klaseng atensyon.“Damien…” parang reklamo pero may kasamang ungol.“Shh…” bulong niya, nakangisi ngunit may ap

  • Owned by Contract, Tied by Fate (SPG)   Hidden Private Chapter - Part 1: Sa Likod ng Mga Saradong Pinto

    (Serena’s POV) Tahimik ang gabi. Lumulutang ang lamig sa loob ng kwarto, pero hindi iyon ang dahilan kung bakit ako gising. Mabilis ang tibok ng puso ko, hindi ko alam kung dahil sa kaba o sa kasalanan ng mga naiwan naming alaala ni Damien. Ang mga halik. Ang mga haplos. Ang mga salitang hindi niya kayang sabihin sa liwanag ng araw pero paulit-ulit niyang ipinapadama sa dilim ng gabi. Nang bumukas ang pintuan, akala ko multo na ng konsensya ko. Pero siya iyon—si Damien. Suot lamang ang simpleng pajama pants, walang suot na pang-itaas. Ang ilaw mula sa lampshade ay nagbigay-diin sa matipuno niyang dibdib at mga pilantik ng kalamnan na parang hinulma para lamang magtukso. “Damien…” halos pabulong kong tawag, parang takot na baka marinig kami ng buong mundo. Hindi siya sumagot. Dumiretso siya sa gilid ng kama, ang mga mata’y nakabaon sa akin, tila ba ako lamang ang umiiral. Nang ilapat niya ang kamay niya sa pisngi ko, halos sumabog ang dibdib ko. “You’re awake,” mahina niyang sabi

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status