แชร์

Is it time?

ผู้เขียน: Bela Ann
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-08-02 17:16:00

ISABELLA’S POV

Hindi ako makatulog.

Kahit ilang beses akong pumikit, paulit-ulit lang bumabalik sa isip ko ’yung sinabi niya nung nagkape kami.

“But I asked you out for coffee because I think you already feel it too. Kahit papaano.”

Hindi ko na alam kung alin ang totoo. Ako ba talaga ’yung tinutukoy niya?

Naalala ko bigla ’yung tanong ni Ma’am Macy sa kaniya nung retreat:

“Have you ever had feelings for someone in this company?” At sinagot niya ng yes.

Ako ba ’yon?

Napakagat ako sa labi, pilit binabalik sa isip ’yung moment na ’yon. ’Yung simpleng pagtingin niya sa akin after niyang sagutin ng yes ’yung tanong ni Ma’am Macy. ’Yung pananahimik niya pagkatapos. Hindi ko alam kung guni-guni ko lang. Baka nag-iisip lang siya noon. Baka hindi naman ako.

Nagpaikot-ikot ako sa kama. Pinatay ang ilaw. Binuksan ulit. Nag-scroll sa phone, pero wala ring kwenta. Binuksan ko laptop—sinara ko rin agad. Nag-try akong
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • Owned by My Cold CEO   The Calm Before the Stir

    The Next DayTahimik ang hallway habang papasok si Isabella. Maaga pa, quarter to nine pa lang and gaya ng nakasanayan sa isang taon niyang pagiging executive assistant ni Sebastian Hale, siya ang naunang dumating. Malinis na ang desk niya, naka-power on na ang monitor, at sinisilip na niya ang task list for the day.Sa harap niya, glass wall lang ang pagitan ng opisina ni Sebastian. Naka-blinds ang kalahati, pero kita pa rin ang maayos na loob, ang signature black and gray color scheme na parang museum: malamig, minimalistic, walang personal photos, walang kalat. Laging maayos. Parang walang emosyon. Same sa personality niya talaga.Biglang bumukas ang elevator.Napalingon siya.Hindi si Sebastian ang lumabas, kundi isang lalaking pamilyar sa kanya. Matangkad din gaya ni Sebastian, pero mas maliit lang ito ng kaunti. Maputi, maayos ang gupit at suot, naka-navy blue suit na relaxed ang dating at confident tingnan, pero may warm aura rin. Mas a

  • Owned by My Cold CEO   Is it time?

    ISABELLA’S POVHindi ako makatulog.Kahit ilang beses akong pumikit, paulit-ulit lang bumabalik sa isip ko ’yung sinabi niya nung nagkape kami.“But I asked you out for coffee because I think you already feel it too. Kahit papaano.”Hindi ko na alam kung alin ang totoo. Ako ba talaga ’yung tinutukoy niya?Naalala ko bigla ’yung tanong ni Ma’am Macy sa kaniya nung retreat:“Have you ever had feelings for someone in this company?” At sinagot niya ng yes.Ako ba ’yon?Napakagat ako sa labi, pilit binabalik sa isip ’yung moment na ’yon. ’Yung simpleng pagtingin niya sa akin after niyang sagutin ng yes ’yung tanong ni Ma’am Macy. ’Yung pananahimik niya pagkatapos. Hindi ko alam kung guni-guni ko lang. Baka nag-iisip lang siya noon. Baka hindi naman ako.Nagpaikot-ikot ako sa kama. Pinatay ang ilaw. Binuksan ulit. Nag-scroll sa phone, pero wala ring kwenta. Binuksan ko laptop—sinara ko rin agad. Nag-try akong

  • Owned by My Cold CEO   Lines We Don’t Cross But Maybe Want To

    Monday morning.Walang kakaiba.Walang sticky note.Walang text. Walang “good morning” sa inbox.At dapat okay lang ’yon.Dapat.Pero habang tina-type ni Isabella ang weekly schedule ni Sebastian, napapahinto siya kada ilang minuto. Baka may message na pumasok. Baka biglang dumaan sa glass wall. Baka biglang—“Miss Isabella,” bati ng isang staff sa labas ng suite.She snapped out of it. “Yes? Ay, sorry. Ano ’yon?”“Pa-acknowledge po ng delivery.”She nodded quickly, shook her head slightly, and stood up. Hindi na rin niya natapos agad ang report. Kahit anong gawin niya, nag-e-echo pa rin sa isip niya ang mga huling sandali nila ni Sebastian sa retreat.Nang hinawakan siya nito sa kamay. Nang napatawa siya. Nang… parang wala sila sa office. Wala silang hierarchy. Wala silang boundaries.Pagbalik niya sa desk, doon niya lang napansin: may naka-slide na envelope sa ilalim ng

  • Owned by My Cold CEO   Games and Glances

    “Truth or Dare.”Isabella almost choked on her juice.Sa lawak ng rest house function hall, anim na team na lang ang natira. Optional participation daw, sabi sa email. Pero ayan siya ngayon, nakaupo sa bilog kasama ang iba’t ibang empleyado mula sa iba’t ibang department.And beside her, of all people, was Sebastian Hale.Yes. That Sebastian. Her boss. Yung laging tahimik, laging seryoso, pero nitong mga nakaraang araw ay bigla na lang dumadalas ang presensya sa paligid niya. May sticky note sa desk, offer ng flexible sked, at ngayon… naglalaro ng Truth or Dare.Napansin niyang bahagyang nakasandal si Sebastian sa upuan at relaxed ang postura, pero alerto ang mga mata. At kasalukuyang siya ang susunod.“Miss Isabella,” singit ng HR rep na mukhang enjoy na enjoy, “Truth or dare?”Napatingin siya kay Sebastian. Nakatingin na rin ito sa kanya. Walang ekspresyon. Cool, composed, unreadable. Pero sa sulok ng labi nito… m

  • Owned by My Cold CEO   What Stays Unsaid

    Tatlong araw matapos ang retreat, balik na sa normal ang takbo ng opisina—meetings, reports, deadlines, endless na emails. Pero kahit parang walang nagbago sa paligid, si Isabella, ramdam na ramdam ang pagkakaiba.Hindi lang dahil mas bukas na si Sebastian ngayon. Hindi lang dahil sa mga ngiti, sa simpleng “kumusta,” o sa mga sticky note na napapansin niyang laging biglang sumusulpot sa desk niya. Ang totoo, siya mismo ang unti-unting nagbabago.At doon siya nagsisimulang mailang.Dati, malinaw ang hangganan nila. Boss siya, assistant siya. CEO at empleyado. Pero ngayon, parang may linya sa pagitan nila na dahan-dahang nawawala. Hindi dahil may malinaw na sinasabi, kundi dahil sa mga tingin, kilos, at bagay na hindi binabanggit—pero nararamdaman.Habang nasa desk siya noon, nag-aayos ng schedule para sa board meeting, may narinig siyang papalapit.“Isa?” Napalingon siya. Si Sebastian. Nakasimpleng d

  • Owned by My Cold CEO   Between the Lines

    Tahimik ang paligid ng rest house na nirentahan ng kumpanya para sa weekend retreat. Wala sa paligid kundi mga puno, damo, at simoy ng malamig na hangin. May maliit na lawa sa likod ng property, at kung makikinig kang mabuti, maririnig mo lang ang kaluskos ng mga dahon o lagaslas ng tubig sa fountain.Sobrang layo nito sa gulo ng Maynila.Walang tunog ng printer, walang humahabol na deadline, at lalong walang tension mula sa mga meeting. Dapat relaxing, di ba?Pero ewan. Parang ang bigat pa rin sa dibdib ko.Late akong dumating.Hindi naman dahil gusto kong magpahuli.Pero siguro kasi hanggang sa huling minuto, kinukuwestyon ko pa rin kung dapat ba talaga akong sumama. Hindi ko pa rin kasi alam kung paano ko ihaharap ang sarili ko… sa kanya.Lalo na sa setting na ganito—walang lamesang pagitan, walang email, walang “per my last message” barrier.Tahimik akong naupo sa bench malapit sa mga halaman, sa may gilid lang ng function

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status