Se connecterCHAPTER 4
THE YACHT“Anong akala mo sa ‘kin? A kid?! Of course I want to learn more about yachts and how you deal with yacht owners,” matapang na ani ko kaya napangisi si Jeo. “Really? Yun lang ba talaga ang intensyon mo? Kaya gusto mong sumama?” nakangising tanong niya habang nakasandal na sa swivel chair niya. “Yes naman, I will help you transact sa mga yacht owners. I promised,” I said confidently.Hindi ko alam kung paano ko siya napapayag pero masayang masaya ako na umuwi sa bahay para ibalita kay mommy ang nangyare sa araw ko ng marinig ko siyang umiiyak.
Simula ng mawala si Daddy patagong umiiyak si Mommy. And I can understand her, they love each other so much kaya alam ko kung gaano kasakit kay Mommy ang nangyari. “Are you sure about marrying him, anak? I know you love him pero he loves someone diba? Ayokong saktan ang damdamin mo anak,” naluluhang ani ni Mommy ng sabihin kong magpapakasal kami ni Jeo. “I'd rather be single all through my life than marry someone not him, Mommy,” wika ko kaya niyakap niya na lang ako. “You are a pretty, intelligent and kind woman, anak. Kaya hindi ko alam kung bakit ang kaibigan mo pa ang gusto ng lalaking mahal mo,” nasasaktang aniya kaya tuluyan ng tumulo ang luha sa aking mata. Muling bumalik ang masasaganang memorya kung paano nasira ang pagkakaibigan namin ni Kaela. “Akala ko ba hindi mo siya gusto, Kaela?” mahinang tanong ko lalo na ng i-post siya ni Jeo sa i*******m. Kahit nakatalikod ay alam kong siya yun. I can clearly see the same swim suit na hiniram niya sa ‘kin. Kaya pala ayaw niyang sabihin kung saan at sino ang kasama niya. “May magagawa ba ako kung ako ang pinursue, Ysobelle? He’s a hottie tapos mayaman pa, kaya niyang ibigay lahat ng gusto ko,” walang pakialam na aniya kaya parang mas lalong umusbong ang inis ko. “Hindi siya huthutan ng pera, Kaela! Can you please stop using that excuse! Kilala natin ang isa’t isa, aminin mo na lang kung may gusto ka ba talaga sa kanya kase magpapaubaya ako para sa ‘yo,” mahabang saad ko kahit sa loob ko ay sobrang sakit na ng nararamdaman ko. Alam kong possible na pera lang ang habol niya kay Jeo pero gusto kong manggaling din sa kanya na mahal niya nga ang lalaki. Kase hindi ko alam kung anong magagawa ko kapag siya na mismo ang umamin na wala siyang balak na seryosohin ang lalaking gustong gusto ko. “Ano ‘bang tingin mo sa ‘kin? Nagseseryoso sa lalaki? Alam mong pera lang nila ang habol ko diba?” pagyayabang niya kaya hindi ko na napigilan ang sarili kong sampalin siya. Pumaling ang mukha niya sa kaliwa, napahawak siya don pero hindi man lang ako nakaramdam ng kahit anong awa. “At sinabi ko kung gaano ko siya kagusto right?, Kaela! M-marami namang lalaki diyan pero mas pinili mo si Jeo para ano perahan lang? My god!” sigaw ko sa kanya sabay tulak sa balikat niya. “Wala ka ng magagawa dahil ako ang pinili niya. Ako ang mahal niya at mananatili kang bestfriend slash secret lover!” sigaw nito sa pagmumukha ko. Is this really over for us? Is it worth it? To throw a decade of friendship over a year of acquaintance? She left after that. Mukhang wala namang ideya si Jeo sa nangyari dahil hindi niya ako kinompronta not until I confess my feelings to him.Tulala ako sa rito sa kwarto pagkatapos kumain ng biglang umilaw ang cellphone ko na nakalagay lang sa may dibdib ko.
“Meet me at 8:30 in the morning tomorrow,” text message ni Jeo. Biglang akong napatalon ng ma-realize ko na isasama niya ako sa yacht conference tomorrow. Muntik pa akong mahulog sa higaan ko sa kakatalon. “Oh My! Is this true? Wala ng bawian ha! Na-screenshot ko na, pass ko na ‘to bukas,” mabilis na reply ko kay Jeo.CHAPTER 49 Parang ang bilis ng naging byahe namin pabalik ng pier ng Batangas. Tahimik lang ako simula ng sabihin ni Jeo na pauwi na kami. “Punta tayo ng hospital para matignan yung sugat mo,” aniya habang sinisipat kung ayos lang ba ang kalagayan ko. Gusto kong umiling at sabihing ayoko pero mas madali para sa amin at sa akin na hayaan siya sa gusto niyang mangyari. I just nodded while looking at the window beside my bed. I am okay. Hindi ko na nga ramdam ang kirot ng paa ko e. “Let’s go, Belle,” sabi niya ng pumasok ulit siya sa kwarto ko. Tumango ako at sinubukang tumayo pero hindi ko inaasahang kakaibang sakit pala ang natamo ng paa ko. Mabilis akong napaupo sa kama na ikinatakbo ni Jeo mula sa pinto papunta sa ‘kin. He caringly held his hand but I just shook my head and stubbornly tries to stand up but to no avail, I might pass out again because of the pain. “Ayaw mong humawak sa ‘kin kaya ito na lang ang gagawin ko,” seryosong sabi niya at walang kahirap hirap na sinakop
CHAPTER 48: Ramdam ko ang mabilis na andar ng yate mula sa kinahihigaan ko. All I know is I passed out when I saw the large amount of blood coming from my foot. Hindi ko nga alam kung paano ko pa nagawang makapaglakad ng matiwasay kung ganon na kalala ang pagdudugo ng paa ko. “Buti gising ka na, Belle. Kumain ka muna, panigurado gutom ka na,” biglang wika ni Jeo na nasa gilid ko lang pala. Nakita ko ang isang tray ng pagkain na puno ng putahe katulad ng inihaw na isda na siguro ay galing pa sa kinuha niya kanina. Meron ding kanin at sawsawan na may kamatis at kalamansi, bigla ay naramdaman ko ang gutom. Napadila na lang ako sa labi ko habang nagpipyesta ang mata ko lalo na sa iba’t ibang prutas na nilagay ni Jeo duon. “Kaya ko na,” malamig na sabi ko at kinuha ang tray ng pagkain mula sa kanya. Inayos ko iyon sa taas ng kama at nagdasal ng tahimik bago magsimulang kumain. I didn’t even glance on his handsome face, I just know that seeing his reaction would tug my heart to be so
CHAPTER 47:Tulalang naglalakad at hindi iniinda ang sakit ng mainit na buhangin sa paa ko. Napapikit na lang ako ng muli kong maalala ang mukha ni Aling Tess habang nakapinta roon ang sakit. “What have you done, Dad?” pabulong kong tanong habang nakatingin sa langit. Kung simpleng araw lang ito ay baka kanina pa ako sumilong sa lilim ng mga puno. I tried recalling every bit of my Dad’s personality but all of what I can remember is his genuine and kind actions. Palaging nauunang tumulong si Dad everytime may problema sa kumpanya o sa mga empleyado niya. I also remember how he donated his salary for one of his employee na nasunugan noon sa Manila. I also saw how him being so generous kahit paulit ulit na yung batang nanlilimos sa kotse namin. Kaya hindi ko lubos matanggap na may naagrabayadong tao si Dad. Wala rin naman akong naririnig na pinag-aawayan nila noon ni Mom. “Umalis ka dito sa isla, hanggang dito ba naman ay sinusundan kami ng kasamaan ng tatay mo? Hindi pa ba siya tap
CHAPTER 46:“Ikukuha lang kita ng pang-ulam ha,” aniya sabay kindat sa akin. After that he was teased by the boys. They saw how naughty he was. Kahit kagabi ay bigla bigla na lang niyang sinusundot ang tagiliran ko. Kaya naman I have no choice but to fight hanggang sa marinig ng iba ang tili ko. Bago kami pumunta rito sa isla nila Mang Tonio ay pinupogpog ako ng halik sa pisngi. Akala ko may asong nakapasok at dinidilaan ako pero pagmulat ko ay siya pala iyon. I couldn’t do anything naman kasi I like it also. I prefer his goofy side rather facing the angry Jeo that really makes me tremble everytime those emotionless eyes would dart on to me. “Ngayon na lang ulit ngumiti ng ganyan ang batang yan,” biglang wika ni Aling Tess na hindi ko napansing nasa tabi ko na pala. I smiled shyly at her and moved slowly so she could sit beside me. Nakatingin siya sa mga lalaking papunta sa bangka kung saan nandun na si Mang Tonyo. “Kilala niyo na po si Jeo? Matagal na po?” curious na tanong ko
CHAPTER 45: “Napakaganda naman ng asawa mo hijo,” ani asawa ni Mang Tonyo na si Aling Tess. “Hindi lang maganda si Ma’am Yso, mabait pa,” wika naman ni Kuya Arnie kaya mas lalo akong nahihiya sa ginang. “Magandang umaga po,” bati ko habang nakangiti at nag mano sa kanya. “Magandang umaga rin ineng, hali kayo at sakto katatapos ko lang maghanda ng umagahan,” nakangiting niyang saad at naunang pumasok sa maliit nilang bahay.Habang nagkakape at nagpapandesal ay hindi ko maiwasang mainggit sa kanila. Hindi ko alam kung pwede bang sabay na maramdaman ang saya at inggit. Kitang kita ko kung gaano kasaya ang pamilya nila kahit halos isang kahig isang tuka ang nangyayari sa kanila. Yung kusang pagtulong at simpleng pagpapagaan ng trabaho ni Aling Tess ay ang nakakuha ng atensyon ko. Alam kong mabait na tao si Mang Tonyo kahit halos wala pang dalawang araw ko siyang nakasama. He may look emotionless but when it comes to Aling Tess, he would do the smallest things just to make her chore
KABANATA 44Ilang araw pa lang na puro dagat ang nakikita ko ay nasasanay na ako. At alam kong isa ito sa mga hilig na hinding hindi ko pagsasawaan. “We’re leaving na talaga no?” tanong ko kay Jeo habang magkatabi kami sa railings ng yate. “You don’t want to leave?” tanong naman niya kaya humarap ako ng nakasimangot sa kanya. “Tagalog nga please! Bakit lagi mo aking kinakausap ng english? Pag kina kuya Kaloy naman straight ka magtagalog,” nakanguso kong reklamo na ikinangisi niya lang. Kung kanina ay nakaharap kami sa dagat, bigla siyang umikot at isinampay ang dalawang kamay sa railings at diretso ng nakatingin sa akin. Bigla tuloy akong napapikit pikit at napahawak ng mahigpit sa railings. Humarap lang naman siya sa ‘kin pero parang naging jelly ace yung mga binti ko. “Sanay akong kausapin sila ng tagalog, Belle,” maikling paliwanag niya kaya naman mas lalo akong napanguso at pinagkrus pa ang kamay sa aking dibdib. “So? I want…..gusto ko kausapin mo rin ako ng tagalog,” medyo







