"PLAY WITH ME, CHELSEA"'CHELSEA’S POINT OF VIEW'Kakatapos ko lang mag-dinner Kasama sina Mommy at Daddy nang biglang may kumatok sa main door.Napalingon ako roon, maglalakad na sana ako papalapit sa pintuan para ako na ang magbukas, pero naunahan ako ni Tinay kaya hinayaan ko na lang.Pagbukas nang pinto ay kaagad na sumalubong sa akin ang malamig na mga mata ni Vander.Nakatayo siya sa labas, may hawak na paper bag, suot pa rin ang polo niya mula sa trabaho. He looked tired, at hindi lang dahil sa puyat o pagod… pero naiisip ko na baka dahil sa akin.“Pwede ba kitang makausap?” tanong niya, mahina pero diretso.Tumango lang ako. Bago Ako tuluyang humakbang palabas ay nilingon ko muna sina Mommy, nang tinanguhan nila ako at muli kong ibinalik ang tingin ko Kay Vander, at sumabay na ako sa kanyang naglakad.Nagtungo kami sa garden, ‘yung dating paborito kong tambayan noong high school pa ako. Pero ngayong gabi, parang ang bigat ng hangin at hindi ako sanay.Wala akong masabi, kahit
"WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS, S*NSITIVE CONTENTS AND YOU MAY FIND IT DISTURBING."THIRD PERSON’S POV(Venue: Manila Luxe Hotel – Press)(Conference for Cyrus Dela Cruz)Matikas ang postura ni Cyrus Dela Cruz, suot ang mamahaling suit, habang nakaupo sa harap ng mga press. Sikat na modelo, endorser ng luxury brands, at fashion industry's golden boy.Sa bawat flash ng camera, tila ba isang photoshoot lang ang conference na ito. Kumindat pa siya sa ilang media personnel at confident na walang makakapagpatumba sa kanya.Humarap siya sa mic at ngumiti.“I know may mga issue tayong kinahaharap ngayon. But to be honest, this is nothing new. Madami talagang gustong manira sa ‘kin, lalo na kapag successful ka. Pero para malinaw sa lahat, I’m not involved sa kahit anong pinaparatang sa akin.”Tahimik ang buong hall, until…“Mr. Dela Cruz,” tawag ng isang babaeng reporter mula sa likod, si Amira Santos ng RealScope TV, isang independent investigative media group.“Puwede ko bang malaman kung
"PLAY WITH ME, CHELSEA"THIRD PERSON’S POINT OF VIEWThe sound of her heels echoed in the empty hallway of the Rutledge Holdings building.Tanya, poised, flawless, and burning with a fury that no one dared provoke. Stormed past the reception desk, ignoring the secretary who tried to stop her.“Ms Tanya, Mr. Vander isn’t in the office today—”“I didn’t ask where he is,” matalim niyang sagot, barely glancing back. “Send his legal team to my office in twenty minutes. If I’m going to be ignored, then let’s make this official.”She pushed the glass doors to her private office open and dropped her designer bag on the table. Tumigil siya sandali, then pulled out her phone, her fingers trembling with frustration.There it was. The photo.Sent to her anonymously last night.Vander. Sleeping beside Chelsea’s bed. Holding her hand like she was some delicate treasure he could never afford to lose.Napangisi si Tanya, isang mapait at mapanuksong ngiti.“So you really went back to her, huh?”She zo
“PLAY WITH ME, CHELSEA”CHELSEA’S POINT OF VIEWMainit ang palad niya. Matatag, parang sinasalo ang lahat ng bigat na hindi ko kayang bitbitin mag-isa.At sa sandaling nagtagpo ang aming mga kamay, bigla niyang hinila ako papalapit, sa hindi marahas na paraan. May kasama iyong pag-aalangan, takot na baka tumanggi pa rin ako.But I didn’t.Kaya nang maglapit ang aming katawan, tuluyan na akong napayakap sa kanya nang kusa. Pero nauna siya. He pulled me into his chest and wrapped his arms around me like he was scared to let go.Napapikit ako habang nakasubsob sa balikat niya. I didn’t realize how much I missed this, his warmth, his scent, the way my whole world goes quiet every time I’m in his arms.“I’m sorry,” bulong niya sa tuktok ng ulo ko. “I should’ve told you everything. I should’ve made you feel safe. You didn’t deserve to question your worth, not with me,” pabulong niyang saad sa mismong tenga ko.Hindi ako agad nakasagot. Sa halip, pinakinggan ko lang ang pintig ng puso niya s
"PLAY WITH ME, CHELSEA"CHELSEA’S POINT OF VIEWFor a moment, I just stood there, staring at him. Vander Rutledge.The man who saved me from a nightmare… but also the man who unknowingly became part of another pain.Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman habang nakatitig ako sa kanya. Kung galit ba? Lungkot o Pangungulila? Lahat ng iyon, sabay-sabay. Kaya mas lalo akong naguguluhan.“You said you’re here because you chose me,” mahina kong bulong, pilit na pinipigil ang panginginig ng boses ko. “But you made that choice after proposing a deal that had nothing to do with me.”Napapikit siya, as if my words stabbed deeper than I intended them to.“I thought… I thought maybe for once, I mattered to someone first. Not as part of a condition, not as someone who needed saving. But just me. Chelsea." Saad ko at nanatiling nakatingin sa kanya.kitang-kita ko ang pagbitiw niya ng isang malalim na buntong-hininga.Umiling ako, sinusubukan na muling pakalmahin ang emosyon ko. Kahit na ra
"PLAY WITH ME, CHELSEA"VANDER’S POINT OF VIEWUnti-unti akong humakbang papalapit sa pamilyar na pintuan. Mula pa lang sa hallway ay ramdam ko na ang bigat ng buong lugar, sa paligid, parang mismong pader ng bahay ay sumisigaw ng matinding sakit at tampo.Huminga ako nang malalim bago kumatok. Nang tatlong beses sa marahang paraan na hindi siya magugulat.“Chelsea…” mahinahon kong tawag. “It’s me.”Ngunit, walang sagot.I pressed my palm flat against the door, pinipilit pigilan ang kaba at matinding takot sa dibdib ko.“Can we talk?” tanong ko muli. “I know you're hurt… and you probably don’t want to see me right now. But please, just give me a minute. We can't keep this longer, Wife," mahinang saad ko at halos magmakaawa na.Still nothing.Napakagat ako sa labi. Gusto ko siyang marinig. Kahit mahinang kaluskos man lang, kahit pagsigaw ng “umalis ka” ay okay lang, masiguro ko lang na nasa loob talaga siya.Maya-maya lang ay narinig ko ang mahinang pagtunog ng doorknob.Bumukas ito,