Share
CHAPTER 33
Bab terkait
Promesa Rota CHAPTER 34
"S-Sa Steves Hotel ako," halos pabulong kong sabi ng dire-diretso lang sa pagmamaneho si Nico. Kung sa condo niya siya uuwi, baka doon din ang punta niya dahil magkatabi lang ang unit namin.Gaya noong nakaraang gabi, galing ulit ako sa Macho Gwapito Subdivision. At gaya pa rin noong nakaraang gabi, umuwi ulit ako at naglakad palabas ngunit muling naisakay ni Nico. Kasama niya ulit si Ely, ang babaeng kasama niya rin dati na ngayon ay masarap ulit ang tulog sa likuran.Hindi naman ako pinansin ni Nico o tinapunan man lang ng tingin pero ng tignan ko siya ay maya't maya kung tumingin siya sa salamin. Tinitignan niya si Ely mula sa salamin na ngayon ay mahimbing pa rin na natutulog. Hindi ko na siya kinausap pa at muling bumaling sa bintana ng sasakyan. Kahit na mangalay ang leeg ko'y ayos lang, ang awkward naman kasi. Lagi na lang ganito, sa oras ng kagipitan nasasalubong ko siya sa daan."Bakit hindi ka hinatid ng boyfriend mo? Hindi ba siya aware na gabi na at naglalakad kang mag is
Promesa Rota CHAPTER 35
SUNDAY…I was staring at my reflection in the mirror just to admire the beautiful white wedding gown that I wore. Yes, it was indeed beautiful and elegant. And yes... today is my wedding day.Pinilit kong ngumiti at umaktong masaya kahit na halatang-halata sa mga mata ko ang lungkot. Halatang hindi ako masaya, at halata rin na napipilitan lang. Sinong tanga ang magpapakasal ng hindi niya naman gusto? Edi ako! Sino pa nga ba?I've been always dreaming to be married to Blue... noon. Noong panahong akala ko ay siya ang gusto kong makasama hanggang sa dulo. At ngayon nga'y heto na... pero bakit hindi ako masaya? Bakit para akong kinakabahan at sa tingin ko ay may hindi magandang mangyayari? Hindi ako kampante."Ang ganda-ganda mo cousin," nakangiting usal ni Zafy na ngayon ay nasa tabi ko na rin. "Hindi ako makapaniwalang sa simbahan din pala ang bagsak niyo ni Blue," aniya pa.Kahit ako ay hindi makapaniwala. Pero bakit ganito? Bakit ngayon, iba ang pakiramdam ko? Bakit parang may mali?
Promesa Rota CHAPTER 36
"All my life... I was living in the dark." pag-uumpisa ko na ikinalaki ng mata ni Zafira.Pareho kami halos ng kinalakihan at pamumuhay ni Zafy. We live in the same place. Kapareho kami ng kinagisnan at kinaugalian. Daig din namin ang mga preso dahil ilang taon kaming nabuhay na tanging nasa Hacienda lang. "What do you mean?" She asked curiously. "Makinig kang mabuti dahil hindi ko na muling uulitin ang mga sasabihin ko." Tumango lang siya bilang sagot at nakinig tulad ng sinabi ko. "When I was seven years old, my father changed. Nagbago ang pakikitungo niya sa akin. Hindi ko alam kung bakit at kung para saan ang mga ginagawa niya, basta lagi na lang siyang nagagalit. One mistake... I will pay." Napasinghap siya ng malakas ng dahil sa sinabi ko. "What's the payment?" She asked. I look at her and then smile, but I know that my smile doesn't reach my eyes. "Whipped," I told her smiling. Na para bang wala na lang sa akin ang ganoong parusa. Na para bang sanay na ako sa ganoong eksen
Promesa Rota CHAPTER 37
[PRESENT...]"Mommy... are you oh-tay?"Nilingon ko si Nica, ang tatlong taon gulang kong anak. With her deep gray eyes, pointed nose, rosy cheeks, kissable lips, and curly eyelashes... she really looks like her father. Wala nga yatang nakuha sa akin kun'di ang kepyas.I smiled and pinched her rosy cheeks. "Yes, mommy's okay. You should sleep now Nica, hindi magandang magpuyat ang batang katulad mo.""Mommy, can you sing foh me?" I smiled again. Hanggang ngayon kasi ay medyo bulol pa siya. May mga salita at letra pa rin na hirap siyang bigkasin ng tama. "Ara used to sing a lullaby so that I would sleep fast, but you know what mommy... her voice is panget. Sakit sa ears, that's why natutulog nalan ako."Bahagya akong natawa saka siya hinawi ang buhok niyang bumagsak sa makinis niyang pisngi. "I don't sing, but maybe your Dad can sing-" Huli na ng maisip ko ang lumabas sa aking bibig. Nang tignan ko si Nica ay kunot ang noong nakatitig siya sa akin."Daddy?" nagtatakang tanong niya. "Wh
Promesa Rota TEASER
Malalim na ang gabi ngunit narito pa rin ako sa balkonahe ng condo unit ko. Nakatayo, habang pinagmamasdan ang mga tala sa kalangitan. Dama ko ang lamig na hatid ng hangin na nanunuot sa buo kong katawan. Tanging ang ilaw sa mga nagtataasang gusali at kislap ng tala at buwan, ang nagsisilbing liwanag sa madilim na kapaligiran.Humalukipkip ako habang yakap ang aking sarili. Hindi naman kasi ganito kalungkot dati. Hindi naman ganito katahimik ang gabi. At lalong hindi ganito ang pakiramdam sa tuwing pagmamasdan ko ang mga tala sa kalangitan. Ngunit kusang sumilay ang mapait na ngiti sa aking labi ng makita ko ang pagkislap niyon. At gaya ng dati, ipinikit ko ang mga mata ko bago humiling..."Sa liwanag ng buwan at kislap ng tala sa kalangitan, munti kong kahilingan sana'y iyong pagbigyan. Pagkalooban mo sana ako ng isa pang pagkakataon upang itama ang mali sa aking kahapon," taimtim kong usal sa aking isipan habang nakapikit. Tulad ng kung paano niya ipinikit ang mga mata niya at itinu
Promesa Rota PROLOGUE
Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, places, and incidents either are products of the author's imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual events or locales or persons, living or dead, is entirely coincidental.Please be advised that this story contains, mature themes, and strong language that are not suitable for every young audience.Read at your own risk.*****."IKAW lang yata ang nakita kong ikakasal pero nakasimangot. Umayos ka Alinnyta, kun'di pangit ka sa wedding picture n'yo ni Blue!" Pang-aasar sa akin ng pinsan kong si Zafira.Ngayon ang araw ng kasal namin ni Blue. Napakatagal kong hinintay ang araw na 'to. Ilang taon ang tiniis ko mauwi lang kami sa simbahan tulad ng napagkasunduan. Kulang na nga lang ay mag pamisa ako araw-araw, at gayumahin siya para lang matupad itong araw na 'to.Pero bakit ngayon ay iba ang pakiramdam ko? Bakit parang may mali? Bakit pakiramdam ko'y may mangyayaring hindi maganda? Kabado bente talaga ako per
Promesa Rota CHAPTER 01
[FLASHBACK]"This is it, malaya na ako!" Halos kiligin ako sa tuwa dahil sa siksik, liglig at nag-uumapaw na kasiyahang nadarama ko. Sa loob ng dalawampung taon na inilagi ko sa mundong ito, ngayon lang ako nakalaya sa puder ng mga magulang ko. Ngunit kapalit niyon ay ang pagtalikod sa buhay na kinagisnan ko. Ang mga magulang ko kasi ay nabubuhay pa rin sa taong uso pa si Rizal. Naniniwala pa rin sila sa salitang 'pinagkasundo' pero hindi tinadhana, at seyempre, 'yon din ang plano nilang gawin sa akin. Ang ikasal sa kung sino mang hampaslupang tinamaan ng magaling. Pero nang aksidente kong marinig ang plano nilang 'yon, kesehodang magdeklara ako ng ika-apat na pandaigdigang gera 'wag lang talagang matuloy! Ayaw ko kayang maikasal sa kung sino mang uhuging katchupoy na napili nila! Isa pa, maaga pa para ikasal ako at maging dakilang maybahay lang. Marami pa akong pangarap. Isa na lang doon ay ang makapunta sa mall, ultimate dream ko talaga 'yon. Pangalawa ay ang makapanood ng concert
Promesa Rota CHAPTER 02
Pagkalabas ko sa Airport bigla akong nanlumo. Lalo na nang makita ko ang nagtataasang gusali sa harap ko. Hindi ko naman alam kung ano ang kulturang mayroon dito sa bansang ito. Hindi ko rin alam kung ano ba ang gagawin ko rito, at kung saan ako tutungo.Napaupo ako sa gilid katabi ang maleta pati na rin ang ibang gamit ko pa. Kung bakit naman kasi dito pa ako pumunta, puwede namang sa Pilipinas na lang din?! "Bobita!" singhal ko sa aking sarili.Nakita ko rin si Azul na may kausap sa cellphone niya. Alam niya kaya ang mga lugar dito? Puwede naman siguro akong sumama sa kanya? Lumapit ako sa gawi ni Azul at kinalabit siya nang matapos siyang makipag-usap sa kung sino man. Nagulat naman siya sa akin ng lumingon siya, bago kumunot ang noo at nagtatakang nagtanong. "Problema mo?" He asked. Inihanda ko na ang sarili ko at umiyak sa harap niya. Iyak na tulad ng matagal ko ng kinabisa. Kung paanong itinuro sa akin ng ama ko ang tamang pag-iyak sa harap ng ibang tao. Ngunit sa totoo lang a
Bab terbaru
