TREASURENakahalumbaba ako sa lamesa habang pinapakinggan ang sinasabi ni Ate Sandy sa kabilang linya.Inilapag ko sa ibabaw ng mesa ang cellphone at hinayaan ko lang na i-loudspeak ito para marinig ko lahat ng pinagsasabi ni Ate.Kailangan ko na palang bumalik ng Punta del Sol dahil marami na raw pending na transaksiyon ang manggahan.Anihan pa sa susunod na linggo kaya kailangan ko na talagang ipunin lahat ng nagkapira-piraso kong puso para kahit naman papaano ay makapagtrabaho ako."Ady? Nakikinig ka ba?" untag ni Ate sa kabilang linya.Wala sa sarili akong nagsalita, "Ate, ano ang feeling no'ng nalaman mong buntis ka kay Scarlet?""Ano?" bulalas niya sa kabilang linya."Masaya ka ba? Natakot? Kinakabahan?" dagdag ko."Ano ba ang pinagsasabi mo, Ady? Ano'ng buntis-buntis? Ikaw ba'y..."I heard her gasp. Ang OA ng reaksiyon, ah!Natural na maaari akong mabuntis. Alam niya rin na parati kong kasama si Braden kaya alam kong hindi sila mag-iisip na nagrorosaryo lang kami sa loob ng bah
BRADEN RION CASTRO PART I"Huwag mo akong iiyak-iyakan, Braden. Maraming nagkakahiwalay na mag-asawa tuwing umiiyak ang groom sa kasal. Babaero daw ang mga iyon," pairap na turan ni Adrielle nang inihatid siya ng kanyang Tiyong Cito sa altar.Nagulat, hindi lang ako, pati na rin ang tiyuhin sa sinabi ni Adrielle. Hindi ko alam kung nagbibiro ba siya dahil walang ngising nakasilay sa kanyang mga labi.I glanced to Tiyong Cito, nagkibit-balikat lamang siya kaya napakurap ko ang mga mata dahil na baka hindi nga nagloloko si Adrielle.Is she really serious?Mayamaya ay narinig ko ang mahina niyang halakhak at kinalabit ang braso ko."Hindi tayo magkakahiwalay, promise mo iyan, ha?" puno ng paglalambing niyang sabi."Of course, love... never."Simple lamang ang kasal namin. Nais lang din ni Adrielle ng pribadong kasalan, iyong kami lamang kapamilya at malalapit na mga kaibigan ang makakasaksi sa pag-iisang dibdib namin.Sa simbahan kung saan pareho kaming nagdasal noon na sana, makatagpo n
BRADEN RION CASTRO PART II"Paano ba natin makukuha iyong lupain na iyan? Ang dami nating kompetensiya. Tiyak na mas bibigyan nila ng mas mataas na presyo ang may-ari!" pahayag ni Harry.Hindi ko mawari bakit ba napakalaking problema sa kanya ang hindi makuha ang lupa ni Adrielle. I know that the investor told us about the offer but what could we do if Adrielle doesn't want to sell her land to us?"Aden? Hindi ka lang ba gagawa ng paraan? Punta del Sol is your place, alam kong kilala mo si Miss Adrielle Santos," aniya."Teka? Si Adrielle? Si Ady ba kamo?" biglang sulpot ni Kurt bitbit ang isang can ng beer.Namumula na ang mukha niya, halata na marami na siyang nainom. At ano na namang masamang hangin at napadpad na naman siya sa shop ko?Nagtatakang tumango si Harry sabay sulyap sa akin. Hindi niya alam na may pinsan akong pakno (baliw)."Pinsan ko nga pala, si Kurt," walang ganang pakilala ko."Hindi mo ba alam na si Adrielle at itong pinsan kong si Aden ay magkaklase noong elementa
My messanger notification popped up to my screen.It was a message from Braden.Nakangiti kong binuksan ang mensahe niya.A caption was written under the photo he sent.'Si Sossy lang ang sakalam.Malakas kumain ng gadgad ng niyog.'Kahit kailan talaga itong dalawa ito! Kung magsasama ay kung ano-anong kalokohan ang ginagawa.Braden was scraping the coconut while Sossy was busy eating the grated coconut.I replied, 'Baka utot nang utot iyang si Saoirse mamaya, ha?'"Miss Reesha, labas na po, naghihintay na sila," pahayag sa akin ng isa sa mga admin at staff ng mall.I will be having my first book signing today! Hindi ko akalain na bebenta ang kwento nina Aden at Ady sa lahat.It was just an ordinary story. Two young hearts met when they were still young, became friends but ended like strangers. However, I don't want my characters to end with no happiness. Dapat ay happy ending naman.I was known in my pen name Reesha, kabaliktaran sa pronunciation sa pangalan ng anak ko na si Saoirse.
"No!" mariin kong protesta kay Papa nang sabihin niyang ililipat ako ng paaralan."Adrielle, maganda roon. All your cousins are there. Remember, Ate Sandy? Hindi ba gusto mo siya?" pang-uuto ni Papa sa akin.Hindi ko gusto si Ate Sandy, wala lang akong choice noon nang pilitin nila akong magbakasyon sa isla. Si Ate Sandy lang ang palagi kong nakakasama kaya mukhang close kami."No, no, no!" Tumalikod ako at humalukipkip.Yeah! I am spoiled, arrogant kid- iyan ang sabi ng mga kamag-anak namin, lalong-lalo na sa mga side ni Mama sa isla. Though, they tried to lower down their voices or even whispered it, pero parang magnet ang eardrum ko para hindi marinig ang lahat ng sinasabi nila sa akin.Hindi ako galit o naaasar sa kanila dahil totoo naman. Kahit ako ay aminado na sa mura kong edad, may attitude na akong hindi magugustuhan ng iba, kahit na mga kamag-anak ko.Narinig ko ang buntong-hininga ni Mama na tila ba nauubusan na sa kanyang pasensiya."Adrielle, listen sweetie, nasa Punta de
NEW SCHOOLTumayo ako at pairap na humalukipkip nang sabihan ako ni Dodoy, ang kaedad ko lang na pinsan na umalis na sa laro dahil matatalo sila."Hindi ka naman pala marunong, h'wag ka na lang sumali!" hiyaw niya sabay tapon ng tsinelas sa gitna.Naglalaro kami ng tinatawag nila na tumbang-bahay na laro gamit ang mga tsinelas. Para siyang tumbang preso na kailangan mong umilag at ayusun ang mga unassembled na tsinelas.So, odd! Kailan pa naging bahay ang tsinelas?Natamaan kasi ako kaya lahat kami ay out."Intindihin mo, ngayon lang ako nakalaro ng ganito!" asar na sagot ko sa kanya."H'wag ka na kasing sumali!" sigaw niya sa mukha ko."Turuan mo kasi ako para manalo tayo! Bugok ka pala, eh!"Nanlalaki ang mga butas ng ilong niya at aakmang susuntukin ako."Sige, sige!" hamon ko pa sa kanya at mas inilapit ang sarili. Tapang niyang manuntok ng babae, subukan niya.Akala siguro niya ay uurungan ko siya. Sisiga-siga siya rito tapos 'pag nasaktan o natalo sa laro ay umiiyak at magsusumb
NEW SEATMATE"Ano 'yon?" tanong ko kay Athena.I heard a continuous ring of bell, I think. Magsisimba ba kami? Tunog kampana ng simbahan, eh.Nasa loob pa kami ng classroom at hinihintay namin ang indikasiyon na pupunta na kami sa field para sa flag ceremony namin. Akalain mo? Wala kaming flag ceremony kahapon dahil nakalimutan daw i-ring ang bell ng isang guro? Isn't it amazing? Sa school namin, wala kaming flag ceremony or flag retreat sa field kung may ulan, at doon sa loob ng classroom namin ginagawa kasama ng mga kaklase at guro ko. So weird, right?"May simba ba tayo tuwing umaga?" usisa ko kay Athena nang ngumisi lang siya bilang sagot sa una kong tanong.She laughed giddily and I felt a little bit annoyed from the way she giggled. What's the funny, by the way?"Psst! Sav, hindi alam ni Adrielle ang ring ng bell," sabi niya kay Savannah na hindi pa rin tumigil sa katatawa.Gaga! Alam ko ang tunog ng kampana, what I was asking, are we going to have a church mass?Savannah raised
SHAREHanggang ngayon ay naninibago pa rin ako sa lugar, sa paaralan at sa paraan ng pagtuturo ng mga guro dito sa Punta del Sol. Ang layo-layo sa kinagisnan ko.Katulad ngayon, ang mismong adviser namin ang nagtuturo sa amin na puro sa test paper niya kinukuha ang mga itinuturo. Ang masaklap pa, pinapasulat sa amin lahat ang mga tanong at pinapasagutan pagkatapos."Ganito ba talaga araw-araw?" bulong ko kay Braden na abalang nagsusulat."Hindi ko alam. Hindi naman ako araw-araw pumapasok," sagot niya.Isa rin 'to! Matalino pala siya sa Mathematics, eh tamad namang pumasok. Useless din!Kahit labag sa loob ko ay kinopya ko na lang ang nakasulat sa pisara. Sa tingin ko nga ay magkakakalyo ang mga daliri ko rito.I hissed when our elbows bumped. Ang hirap kung kaliwete ang katabi mo."Ops! Sorry," sabi pa Braden pero hindi naman sincere pakinggan.Nauubos na ang pasensiya ko– sa pagsusulat na napakarami at minsang sinasadyang pagbangga ni Braden sa aking siko para lang mapikon ako."Puw