บททั้งหมดของ Punta del Sol 1: Sweet Obsession: บทที่ 1 - บทที่ 10

NEW SCHOOLTumayo ako at pairap na humalukipkip nang sabihan ako ni Dodoy, ang kaedad ko lang na pinsan na umalis na sa laro dahil matatalo sila."Hindi ka naman pala marunong, h'wag ka na lang sumali!" hiyaw niya sabay tapon ng tsinelas sa gitna.Naglalaro kami ng tinatawag nila na tumbang-bahay na laro gamit ang mga tsinelas. Para siyang tumbang preso na kailangan mong umilag at ayusun ang mga unassembled na tsinelas.So, odd! Kailan pa naging bahay ang tsinelas?Natamaan kasi ako kaya lahat kami ay out."Intindihin mo, ngayon lang ako nakalaro ng ganito!" asar na sagot ko sa kanya."H'wag ka na kasing sumali!" sigaw niya sa mukha ko."Turuan mo kasi ako para manalo tayo! Bugok ka pala, eh!"Nanlalaki ang mga butas ng ilong niya at aakmang susuntukin ako."Sige, sige!" hamon ko pa sa kanya at mas inilapit ang sarili. Tapang niyang manuntok ng babae, subukan niya.Akala siguro niya ay uurungan ko siya. Sisiga-siga siya rito tapos 'pag nasaktan o natalo sa laro ay umiiyak at magsusumb

SHAREHanggang ngayon ay naninibago pa rin ako sa lugar, sa paaralan at sa paraan ng pagtuturo ng mga guro dito sa Punta del Sol. Ang layo-layo sa kinagisnan ko.Katulad ngayon, ang mismong adviser namin ang nagtuturo sa amin na puro sa test paper niya kinukuha ang mga itinuturo. Ang masaklap pa, pinapasulat sa amin lahat ang mga tanong at pinapasagutan pagkatapos."Ganito ba talaga araw-araw?" bulong ko kay Braden na abalang nagsusulat."Hindi ko alam. Hindi naman ako araw-araw pumapasok," sagot niya.Isa rin 'to! Matalino pala siya sa Mathematics, eh tamad namang pumasok. Useless din!Kahit labag sa loob ko ay kinopya ko na lang ang nakasulat sa pisara. Sa tingin ko nga ay magkakakalyo ang mga daliri ko rito.I hissed when our elbows bumped. Ang hirap kung kaliwete ang katabi mo."Ops! Sorry," sabi pa Braden pero hindi naman sincere pakinggan.Nauubos na ang pasensiya ko– sa pagsusulat na napakarami at minsang sinasadyang pagbangga ni Braden sa aking siko para lang mapikon ako."Puw

CRUSHEksaheradong nagsinghapan ang apat na babae kong kaibigan na ang letter A na tinutukoy ko na crush ay si Athan."O.A. ng reaksiyon, ha!" komento ko sabay tapon ng balat ng kayimito sa gitna ng araruhan."Sabagay, gwapo naman talaga si Athan. Kaso nga lang ay mabaho ang paa!"Inis kong tinapunan ng tingin si Razyl. Mali yata na sinabi ko ang tungkol kay Athan. Dini-discourage nila ako!"Ano sa tingin mo, Braden? Crush din kaya ako ni Athan?" wala sa sariling tanong ko.Nagkibit-balikat lang siya. Wala pala akong mapapala sa isang kaibigan na ito! Lalaki pa naman kaya importante ang opinyon niya."Braden!""Ano!" bulyaw niya nang tinulak ko siya para sagutin ako.I want to know what boy's thought about me. Siyempre lalaki siya kaya alam kong mayroon siyang ideya."Do you find me... attractive?" lakas-loob na tanong ko.He creased his brows and just stared at me. Pinag-aaralan niya ba ang mukha ko?"Ano..." Halos bulong na iyon, baka mawala ang konsentrasyon niya sa pagkilatis sa a

F.L.A.M.E.S.Gigil na gigil kung pinunit ang papel at ibinaon ko sa mga palad.Savannah, who was so busy licking her lollipop, shocked when she saw me in so much frustration. Napangiwi naman si Athena na nakatingin lang sa akin."Sayang naman ng papel..." Tiningnan ni Glen ang tatlong papel na nalukot ko sa tabi ng aking notebook."Maraming puno ang mapuputol dahil sa 'yo, Adrielle," komento ni Razyl."Ano ba kasi iyan at parang galit na galit ka?" Si Sav na kukunin sana ang mga papel sa aking lamesa pero mas mabilis ko itong nahablot.Asar na asar ako dahil kahit ano ang gawin kong pagfe-F.L.A.M.E.S sa pangalan ko at pangalan ni Braden ay hindi ko gusto ang resulta.Kung kasali ang buo niyang pangalan, pati apelyido niya at apelyido ng nanay ay sweet siya, ako naman ay friend ang resulta at overall result, friends lang kami.So, I took away our mothers' last name. Love ang resulta sa kanya kaya kilig na kilig ako pero sa akin ay friend pero ang overall ay accept! Nah! Hindi pa rin ma

OBSESSEDMali sina Sav. Mali sina Mama at Papa. Maling-mali sila.Ang sabi nila, mawawala lang daw itong kakaibang nararamdaman ko kay Braden. Pero bakit hanggang ngayon ay narito pa rin. Ang mahirap pa ay mas lalong lumalaki ang paghanga ko sa kanya. I even missed him now!Before, summer vacation thrilled me so much. Pero ngayon, gusto kong pumasok na. Aside sa boring at wala akong matinong makausap dito sa bahay, kung lalabas din ko ay puro puno ng mangga ang nasa paligid. Ayaw ko ring makipaglaro sa mga pinsan, aasarin lang ako kung matatalo ako at isa pa, dalaga na rin ako. Baka isipin ni Braden na para akong bata dahil naglalaro pa.''Anak, anong oras dadating ang mga kaibigan mo?'' magiliw na tanong ni Papa na sa tingin ko ay pang-limang beses na niyang paulit-ulit na tinatanong sa akin. Mas excited pa siya kaysa sa akin, eh! Siya yata ang may kaarawan sa amin.Yes, it's my eleventh birthday. At unang beses kong nagdiwang ng kaarawan na may mga kaibigang pupunta. Kahit na nasa D