Chapter 03

Chapter 03

Binaba ko ang intercom at tumalikod, tumitig sa malaking bintana ng opisina. Ang tanawin ng lungsod na karaniwang nagpapakalma sa akin ay walang epekto ngayon. Sa isipan ko, umiikot lang ang plano kung paano ko babagsakin si Hensley at ang sinumang nasa likod ng krimen na ito.

Biglang tumunog ang telepono sa mesa ko. Agad ko itong sinagot.

"Sir," si Jonathan, nasa kabilang linya, halatang excited. "Nakuha ko na po ang approximate location ng backdoor access. Mukhang nasa isang apartment complex sa lungsod. Pero kailangan pa po ng mas malalim na trace para sa eksaktong unit."

"Good," sabi ko nang malamig. "Ipadala mo ang impormasyon sa security team. Gusto kong bantayan ang lugar na 'yan nang hindi sila mahahalata. Kapag may nalaman ka pa, sabihin mo agad sa akin."

"Yes, Sir," sagot niya bago binaba ang tawag.

Huminga ako nang malalim, pilit pinapatahan ang galit sa dibdib ko. Pero alam kong hindi ito mawawala hangga't hindi ko nahahanap ang bawat taong responsable.

Muling bumukas ang pinto, at pumasok si Claire na dala ang ilang dokumento. "Sir, ito po ang preliminary steps para sa kaso. Kailangan nating tiyakin na hindi makakalabas ng bansa si Hensley."

"Then do it," sagot ko nang diretso. "I want him cornered. Freeze all his assets, and make sure he can’t even withdraw a single cent."

Tumango si Claire at nagsimula nang magtrabaho sa mesa ko. Habang ginagawa niya iyon, tumawag ako sa head ng security.

"Mr. Daniels," sabi ko nang seryoso, "I want Hensley under surveillance. Gusto kong malaman ang bawat galaw niya. Kapag nagpakita siya ng kahit anong senyales ng pagtakas, siguruhin mong hindi siya makakalayo."

"Understood, Sir," sagot niya.

Binaba ko ang telepono at tumingin kay Claire, na abala sa paglalagay ng mga pirma sa dokumento. Tumayo ako, muling tumitig sa bintana.

"Hensley," bulong ko nang malamig, "hindi mo alam kung anong uri ng giyera ang pinasok mo. Sisiguraduhin kong wala kang maiiwang pagkukunan ng pag-asa."

Matapos ang ilang oras ng intensibong pag-aayos ng mga legal na aksyon at pagtutok sa bawat detalye, tumawag si Mila.

"Sir," ang kanyang boses ay bahagyang kaba ngunit seryoso. "Nandito na po ang mga pulis sa lobby. Handa na po silang arestuhin si Mr. Hensley."

Tumango ako, kahit hindi niya makita. "Sabihin mong hintayin nila ang signal ko. Ayokong may makalusot. At siguraduhing tahimik ang operasyon. Ayokong maging circus ito sa mata ng media."

"Yes, Sir. I-inform ko po sila," sagot ni Mila.

Ibinaba ko ang tawag at tinawagan ang head ng security, si Daniels.

"Mr. Daniels, nasa kompanya na ang mga pulis. Siguraduhing naka-isolate si Hensley. Ayokong may sinuman sa departamento niya ang magbigay ng babala. Siguraduhin mong kontrolado ang sitwasyon."

"Understood, Sir. Ang security team ay naka-deploy na sa paligid ng finance department. Wala pong makakalabas o makakapasok."

Matapos ang tawag, lumabas ako ng opisina at naglakad papunta sa lobby. Ang bawat empleyado na nadadaanan ko ay tila ramdam ang tensyon sa paligid. Ang mga mata nila ay nagtataka, ngunit walang may lakas ng loob na magtanong.

Pagdating ko sa lobby, nakita ko ang tatlong pulis, nakasuot ng uniporme, nakatayo sa gilid kasama si Mila. Tumayo ako sa harap nila, ang presensya ko'y puno ng awtoridad.

"Hensley ay nasa finance department. Gusto kong siguruhin na walang iskandalo. Aarestuhin niyo siya nang tahimik. Kapag nagtangka siyang lumaban, alam niyo na ang gagawin," utos ko.

"Yes, Sir," sagot ng isa sa kanila, na halatang lider ng grupo.

Nang makita kong handa na sila, tumingin ako kay Mila. "Samahan mo sila at tiyaking maayos ang lahat. I-update mo ako agad."

"Yes, Sir," sagot niya bago sumama sa grupo ng pulis.

Habang naglalakad sila palayo, tumayo ako sa gilid ng lobby, nagmamasid. Ang bawat segundo ay tila napakabagal, bawat hakbang nila ay parang tumatagos sa tensyon na bumabalot sa buong gusali.

Makaraan ang ilang minuto, narinig ko ang tunog ng mga radyo mula sa mga pulis. Mabilis na lumapit si Mila, dala ang balita.

"Sir," ang kanyang boses ay mababa ngunit seryoso. "Naaresto na po si Mr. Hensley. Hindi po siya nanlaban, ngunit halata pong gulat na gulat siya. Kinuha na rin po ang mga dokumento at device sa kanyang opisina bilang ebidensya."

Tumango ako, ngunit ang galit sa loob ko'y hindi pa rin humuhupa. "Siguruhin mong makakarating siya sa istasyon. Gusto kong siguruhin na hindi siya makakatakas o makakagawa ng paraan para takasan ang hustisya."

"Yes, Sir," sagot niya bago muling umalis.

Tumayo ako sa lobby, ang mga kamao ko'y mahigpit na nakatikom. Ang unang hakbang ay tapos na, ngunit alam kong malayo pa ang laban.

"Hensley," bulong ko sa sarili. "Hindi pa tapos ang giyerang ito. Sisiguraduhin kong babagsak ka, kasama ang lahat ng kasabwat mo."

Habang si Hensley ay dinadala ng mga pulis palabas ng finance department, hindi ko napigilang tumayo sa isang gilid ng corridor upang masaksihan ang eksena. Ang galit ko’y parang apoy na nagpapaliyab sa akin, ngunit pinanatili kong kalmado ang ekspresyon ko.

Si Hensley, na karaniwang maayos ang postura at mayabang, ay ngayon tila basang sisiw habang pinalilibutan ng mga pulis. Ang mga kamay niya ay nakaposas, at ang gulat sa kanyang mukha ay hindi maikakaila.

"Anong ibig sabihin nito?!" sigaw niya, pilit na nakikipagbuno sa mga pulis. "Wala akong kasalanan! Hindi niyo ba alam kung sino ako?!"

Lumapit si Mila, bitbit ang ilang dokumentong inihanda ng legal team. "Mr. Hensley, ito ang warrant of arrest laban sa'yo. Lahat ng ebidensya laban sa’yo ay malinaw na nagpapakita ng iyong pagkakasala—pandaraya, pagnanakaw ng kumpanya, at paggamit ng mga ilegal na account para sa money laundering."

Halos mamutla si Hensley, ngunit hindi siya sumuko sa pagsigaw. "Hindi totoo 'yan! Set-up 'to! Walang ebidensya laban sa akin!"

Doon ako nagdesisyong sumingit. Ang bawat hakbang ko papalapit sa kanya ay mabigat, puno ng intensyon. Tumigil ako sa harap niya, tumitig nang diretso sa kanyang mga mata.

"Ebidensya?" malamig kong tanong. "Gusto mong makita ang ebidensya, Hensley? Huwag kang mag-alala. Makikita mo ang lahat ng 'yan sa korte. Pero siguradohin kong ang bawat patunay ay magsisilbing mga pako sa kabaong ng karera mo."

Halatang nagulat siya nang makita ako, ngunit agad din itong napalitan ng galit at takot. "Kurt, mali 'to! Hindi mo ba naiisip na may ibang tao sa likod nito? Sinisiraan lang nila ako para pabagsakin ang kompanya mo!"

Tumawa ako, ngunit ang halakhak ko’y puno ng panlalamig. "Kung sinisiraan ka ng iba, bakit sa lahat ng transaksyon, ang pangalan at credentials mo ang laging ginagamit? Huwag kang magtangkang ituro sa iba ang kasalanan mo. Hensley, ikaw ang dahilan kung bakit ka nandito ngayon."

Nanahimik siya, ngunit halatang pilit niyang iniisip ang susunod niyang sasabihin.

Lumapit ang isa sa mga pulis. "Mr. McCain, kailangan na po naming dalhin si Mr. Hensley sa istasyon."

Tumango ako at lumingon muli kay Hensley. "Ito ang babala ko sa’yo. Kung sa tingin mo makakatakas ka sa akin, mag-isip ka ulit. Sisiguraduhin kong ang buhay mo ay magiging mas malala pa sa bangungot."