CHAPTER 2

HALOS takasan ng kulay ang mukha ng dalaga nang makita ang isang pamilyar na sasakyan ng Land Cruiser. Mayroon kasing palatandaan iyon ng sticker na ahas na nakapulupot sa isang arrow. Nakadikit mismo sa likod ng salamin ng sasakyan.

Kapag ka ganoon ay alam niyang pagmamay-ari iyon ni Don Alfonso. Napalunok ang dalaga at pinagpawisan siya ng malamig.

Alam niya kasing, sa mga oras na ito’y pinaghahanap na siya ng mga tauhan nito.

Nasa unahan pa naman iyo ng bus. Nagdasal siya habang nakayuko lang sa kaniyang kinauupuan. Matindi kasi ang tumatakbo sa kaniyang isip na titigil ang sasakyan na iyon upang puntahan siya sa bus na kaniyang sinasakyan. Na para bang, alam na nila kung nasaan siya. Ganoon kalabis ang takot niya.

Pero, sampong minuto ang lumilipas subalit tuloy tuloy pa rin ang takbo ng bus. Dahilan upang mag-angat siya ng ulo at silipin ang sasakyan.

At tama nga. Wala na nga ito.

Kaya naman napasandal siya at napahinga ng maayos.

"Ma'am saan po kayo bababa?"

Biglang napasinghap si Cassy at napahawak sa kaniyang dubdib dahil sa sobrang gulat.

"S-Sorry Ma’am! Nagulat ho ko ba kayo?” paumanhin ng kundoktor.

“Hindi naman siguro Manong. Halata sa face ni ate na very calm siya,” sabad ng bakla sa katapat na seat ni Cassy.

Napakamot tuloy sa batok ang kudoktor dahil sa hiya.

"Okay ka lang ba Sis? Kanina pa kita napapansing natatakot. May problema ka ba?" alalang tanong ng bakla.

Liningon siya ni Cassy at alanganing umiling, “Wala. Salamat sa concern.”

Pagkatapos ay dumukot siya ng pera sa kaniyang bulsa upang magbayad. Singkwenta lang iyon at iniabot niya sa kundoktor.

"Bulacan po Manong."

"Ai Ma’am. Kulang po ‘to. Kahit sumakay po kayo sa walang aircon, di po kakasya ang pamasahe niyo."

Napakagat labi si Cassy dahil doon.

"Here’s the payment ow. Ako na ang magbabayad para sa kaniya,” anang bakla na nagmagandang loob.

Di naman maiwasan mapayuko ni Cassy bilang pasasalamat sa bakla. Pagkatapos ay tumingin na ito sa bintana.

"Hmmmm hellow Sis. I’m Dino nga pala but also known as Diane," pagtawag nung bakla na tumayo pa at lumipat sa puwesto niya. Total, wala rin naman kasi siyang katabi.

Nakaramdam siya ng pagkailang sa nagpakilalang Diane. Alam niyang tinulungan siya nito pero, ayaw niyang makipag-usap basta basta. Mahirap kasing magtiwala.

Isa pa, baka mapahamak lang itong if in case na maging magkaibigan sila.

Mabilis na pumasok sa kaniyang ilong ang napakabangong pabango nung Diane. Para itong bulaklak na di niya matukoy kung anong uri. Wala rin naman siyang alam masyado tungkol sa mga bulaklak.

NAPILITAN siyang tumingin kay Diane, kaya mas lalong natitigan niya ang binabae. Maamo ang mukha nito at alaga rin ang skintone niya. Halata rin ang ilang ipinaayos na parte ng mukha niya kagaya ng ilong at labi.

Nakasout ito ng blouse at sa bottom naman ay trouser na navy blue. Matangkad at mahaba ang kulot at blonde niyang buhok. Halatang alagang-alaga.

Pero madali rin namang ma-distinguish na hindi ito tunay na babae.

"Cassy," maikli niyang sagot. Umaasa na titigilan na siya nitong intirugahin. Ngunit nagkamali siya.

"Saan ka nga pala sa Bulacan?"

Pero naisip niya na wala pa siyang patutunguhan doon. At isa pa, wala pa siyang sapat na pera para maka renta man lang o makaibili ng pagkain. I other words, di niya alam kung paano magsisimula.

"Wala pa," maikling niyang sagot.

Tumango naman si Diane,“Pakiramdam ko, may mabigat kang problema. Bakit di ka nalang muna magtrabaho sa akin? Total, naghahanap rin ako ng mga magiging tao ko sa bagong business na itinayo ko.”

Napaisip siya saka sandaling natahimik. Iniisip niya kung tatanggapin ba niya ang alok nito.

"Ano po ba ang trabaho?" paniniguro niya. Baka kasi mamaya niyan ay magaya doon sa una niyang napasukan — na isa palang drug field.

“Ano lang naman hija. Puwede kang maging waitress doon.”

Di siya nakasagot kaagad at pinroseso ang sinabi nito. Kung magiging waitress siya, mae-expose siya sa mga tao. At isa rin sa mga tambayan ng mga kagaya ni Don Alfonso ang mga pub.

Pero naisip din naman niyang, kapag may sapat na siyang pera ay puwede siyang umalis ano mang oras.

“S-Sige papayag ako. Pero, may pakiusap lang ako.”

Nagningning naman ang mata ng bakla sa sagot nito,“ Oo Oo, ano ‘yun?"

“Puwede bang, sa iyo muna ako tumuloy? Na-holdap kasi ako noong papunta ako dito kaya wala akong nadala ni isa. Naglayas kasi ako sa amin. Wala na akong balak bumalik dahil di ko makasundo ang bagong kinakasama ng Mama ko,” pagsisinungaling niya.

Ayaw niyang paghinalaan siya ni Diane. Kaya kailangan talaga niyang sabihin ang kaniyang sitwasyon.

“Naku! Mas mabuti nga ‘yun. Buti na lang at ako ang nakasama mo. Baka kung saan ka pa mapadpad at mapahamak ka,” ani Diane.

Alanganing ngumiti si Cassy,“Salamat.”

Muli niyang ibinalik ang tingin sa labas ng bintana at nagpatuloy sa pagmumuni muni.

Wala na siyang pakialam kung ano man ang kahihinatnan ng kaniyang buhay. Basta, hindi niya isusuko ang kaniyang sarili kay Don Alfonso at mamatay sa kamay nila.

Wala siyang kamalay malay sa ngisi ni Diane.

Unang tingin pa lang niya kay Cassy ay alam na niyang isa ito sa mga kabataang pasaway at rebelde. Mahilig maglayas at walang pakialam sa mga magulang.

Mabuti nalang at siya ang unang nakakita rito. Naisip niyang galing siguro ito sa mayamang pamilya dahil makinis at magandang bata ito.

Paniguradong, malaki ang magiging benta niya sa dalaga. Ang kailangan lang niya’y makuha niya ang loob at tiwala niya. Aalagaan niya rin ito upang pagdating ng pagbi-bidding ay malaki ang maibayad sa kaniya.

“Kumain ka na ba?” tanong pa nito na para bang napaka-concern.

“Hindi na kailangan.”

Pero iniabot pa rin niya rito ang dalang tinapay at juice, “Here ow. Pagkababa natin, kakain ulit tayo. Puwedeng itawag mo sa akin ay Ate Diane. Total may kapatid rin akong kagaya mo na nasa probinsiya. Nakikita ko siya sayo.”

“Ilang taon na po siya?”

“She’s 20 na. And you are?”

“21 ho,” pagsisinungaling pa rin niya.

Sa totoo lang ay nasa labing pitong taon pa lang siya. Menor de edad kung tutuusin. Ngunit, baka wala siyang makuhang trabaho o iatras ni Diane ang offer nito if in case na sabihin niya ang totoo.

—TO BE CONTINUE—