เข้าสู่ระบบ“Aaah!” her voice cracked with tears as he slipped two fingers inside her, stirring deep within her core as if searching for something hidden inside her body.Sinipsip ni Rafael ang kaniyang leeg habang patuloy sa pagkalikot ang dalawang daliri sa loob niya.“Sabihin mong sa akin ka lang, Ale . . . Sabihin mo, please . . .” halinghing ni Rafael habang pinaparusahan siya.“S-sa ’yo lang . . . A-aah! A-aah! A-ako . . .” pikit ang mga mata at nakaawang ang mga labing tugon naman niya sa pagitan ng mga ungol.“G-good girl.”Tumigil ito sa ginagawa, sinimulang tanggalin ang sintron. Nasa mga mata nito ang matinding pagkasabik; bakat na bakat na rin ang harapan nito na tila handang-handa nang sumabak sa digmaan. Nang matanggal ang sintron ay binuksan nito ang zipper ng pantalon. Handang-handa na rin siya, mabilis na ibinaba niya ang short na suot kasama ang kaniyang underwear. Akmang ilalabas na nito ang pagkalalaki nang may kumatok mula sa labas ng pinto. Pareho silang natigilan.“Sino ’y
Tinotoo ni Enrico ang sinabi. Tinungo nito ang tahanan ng mag-asawang Julie at Romualdo para personal na magpakilala. Hindi inaasahan ni Alessandra na may lakas pa ito ng loob na magpakita matapos siyang dukutin.“Good morning, ma’am. Good morning, sir. Good morning, miss.” Isa-isa silang tiningnan ni Enrico sa bawat pagbati.Bahagyang kumunot ang noo ng kaniyang stepmom habang minamasdan ang lalaki, ngunit nanatili ang malambing na tinig.“Good morning to you too, dear. Pasensya na, my mind’s still catching up this early. May I ask who you are?”Gustong-gusto na niyang sabihin na ito ang dumukot sa kaniya, ngunit hindi batid kung bakit tila may pumipigil na gawin iyon. Marahil ay dahil sa napakagaan ng awra ng lalaki. Magalang ito, palangiti, at hindi makikitaan ng kahit kaunting kasamaan sa kilos.“My name is Enrico Madrigal, ma’am. I’m sorry to drop by unannounced, but I felt it was important to come in person. I know this is going to be a lot to hear, but I’m your ex-husband’s son
“Dad, there’s no need to talk about Alessandra that way. I promise I’ll head back home. I just need a bit more time to work through things, alright?” Palibhasa’y galit pa rin ito sa ginawang pang-iiwan ng kaniyang ina kaya pati sa mag-amang Romualdo at Alessandra ay galit ito. Kahit na wala namang kasalanan ang mag-ama’y pinipilit nito na ang dalawa ang dahilan kung bakit nagloko ang ina.“Fine. Umuwi ka agad dito as soon as possible.”“Yes, Dad.”Matapos ang tawag ng ama ay ang kaniyang inang si Julie naman ang nasa kabilang linya. Hindi niya alam kung paano haharapin ang mga ito, ngunit sa huli’y pinili niyang magpakalalaki. Sinagot niya ang tawag. “Mom . . .”“Hello, Rafael. Kumusta kayo diyan?”Bumuntonghininga siya. “Not fine. Nagkasakit si Alessandra,” pagtatapat niya.“What?! What happened? Anong sakit?” taranta nitong tanong.“Kalma. Just a fever.”“Napakain mo na ba siya at napainom ng gamot? Nadala mo na ba sa hospital?” Bakas sa himig nito ang matinding pag-alala.“Y-yeah
Wala nang narinig mula sa kabilang linya si Rafael. Bigo na umalis siya at ang mga pulis sa lugar. Hindi siya umalis ng police station, nagbabakasakali na may bagong lead na makuha ang mga pulis sa kinaroroonan ni Alessandra.“Sir, it would be best if you head home for now. We’ll do everything in our power to locate Miss Delos Reyes. We’ll notify you immediately as soon as we have any new information,” suhestiyon ng isa sa mga pulis na nag-iimbestiga.“Dito lang ako. Hindi ako mapapalagay hangga’t hindi ko nalalaman kung ano ang kalagayan niya. Hindi rin ako matatahimik sa bahay,” sagot naman ni Rafael.Napailing na lamang ang pulis, walang nagawa sa katigasan ng ulo niya. Nag-abot pa ito ng isang mainit na cup noodles para malamnan ang kaniyang tiyan. Batid kasi ng mga ito na kanina pa siyang umaga hindi kumakain.Ilang oras pa ang lumipas, tumunog ang kaniyang cell phone. Napatayo siya mula sa kinauupuan nang ang pangalan ni Alessandra ang rumehistro sa screen.“Hello, Alessandra! N
Naalimpungatan si Alessandra dahil sa mga tinig na kaniyang naririnig sa paligid. Hindi pamilyar ang mga iyon sa kaniyang pandinig kaya nanatili siyang nakapikit. Sinubukan niya ring gumalaw nang bahagya ngunit nakatali ang kaniyang mga kamay at paa, may plaster din ang kaniyang bibig.“Boss, nagawa na namin ang inyong ipinag-uutos. Siya ang babaeng ipinadukot mo sa amin.”Mabibigat na yabag ang lumapit sa kaniya palapit, kasunod niyon ay tunog ng isang hinilang upuan sa kaniyang harapan.“Siya pala ang babaeng kinababaliwan ni Rafael. I have to say he has great taste in women, this lady is absolutely beautiful,” saad ng estrangherong tinig.Napasinghap siya nang maramdaman ang mga daliri nitong lumandas sa kaniyang mukha.“Still faking sleep, huh? C’mon, open your eyes and look at me. I wanna see how pretty you are . . .”Unti-unti, binuksan niya ang mga mata. Isang estranghero ang kaniyang nabungaran, ngunit may kakaiba. Hindi siya nakaramdam ng pagkatakot pagkakita sa lalaki. Becau
Isang malakas na sampal ang tumama sa mukha ni Fredrinn mula kay Alessandra. Sapat na lakas para gisingin ito sa kahibangan. Natulala ang lalaki; tila hindi inaasahan ang kaniyang naging kilos. Maging si Rafael ay ’di kaagad naka-react.“How many times do I have to tell you, I don’t care about you anymore! I don’t like you, and I don’t love you! I have no intention of ever loving you, Fredrinn. It would be foolish to let my life get ruined a second time because of you. Stop this nonsense already, because I don’t feel a single thing for you, not even an ounce!”Ang kanina’y nagngingitngit sa galit na si Rafael ay nakuha nang mapangiti. Napatunayan nitong nagbago na nga siya.“Hindi pa tayo tapos, Alessandra! Pagbabayaran mo ito!” Dinuro pa nito ang kaniyang mukha ngunit mabilis na nahawakan ni Rafael ang kamay nito; binali iyon. Napasigaw sa sakit si Fredrinn.“O-ouch, f-fuck! Bitawan mo ako!”“Iwasan mong magkrus ang landas natin, Cortez, kung ayaw mong mabali ang lahat ng buto mo sa







