Chapter 43
Mga Hakbang Pabalik
TAHIMIK ANG GABI ngunit puno ng ingay ang isip ni Richel Hermano. Matapos ang pag-uusap nila ni Lemar, para siyang binuhusan ng malamig na tubig—tahimik ngunit kumakalabog ang puso niya sa bawat piraso ng katotohanang unti-unting binubuo.
Justine. Ang pangalang iyon ngayon ay hindi na lamang isang echo ng nakaraan—isa na itong tanong sa kanyang kasalukuyan. Sino ba siya sa buhay ni Justine? Ano ba ang nagawa niya para masaktan ang babaeng iyon nang gano’n na lang?
Nasa loob siya ng kanyang sasakyan, nakapark sa labas ng maliit na art gallery kung saan madalas magpinta si Justine kapag ayaw nitong makita ng kahit sino. Isang bagay na nalaman niya mula kay Jill—matapos ang ilang linggong pakikiramdam, pagkukunwaring aksidente lang ang bawat pagkikita nila ni Justine.
Chapter 45Maaga pa lamang ay abala na si Justine sa boutique. Kakarating lang niya mula sa school ng anak, at habang binabalikan sa isipan ang pagkikitang muli nina Gabriel at Lizzy, isang kakaibang kaba ang bumabalot sa kanyang dibdib. Hindi niya alam kung anong uri ng koneksyon meron ang dalawang bata, ngunit malinaw sa kanya na may malalim na dahilan kung bakit parang hinihila sila ng tadhana sa isa’t isa.Naputol ang kanyang pag-iisip nang bumukas ang pinto ng boutique.“Good morning,” bati ng isang pamilyar na tinig.Napalingon si Justine. Si Richel.Suot ang isang simpleng polo at slacks, ngunit dala-dala pa rin ang presensya nitong kayang pagpintigin ang kanyang puso. Hindi siya agad nakapagsalita. Ilang araw na rin mula nang huli silang magkita sa school event. At ngayon, heto na naman ito—humaharap sa kanya, unti-unting binabasag ang kanyang depensa.“Coffee?” aya ni Richel sa dalaga, may halong kaba at pag-aalangan ang boses habang nakatayo sa tapat ni Justine sa loob ng bo
Chapter 44Tahimik ang gabi sa mansyon ng mga Hermano. Malamig ang simoy ng hangin mula sa bintana ng silid ng anim na taong gulang na si Lizzy, ngunit hindi iyon naging hadlang sa kanyang pagiging abala sa pagpipinta ng isang imahe sa kanyang sketchpad—isang babae na may mahabang buhok, nakasuot ng puting damit, at may hawak na sanggol."Hindi ko alam kung sino ka, pero lagi ka sa panaginip ko," bulong niya habang pinapakinis ang bawat guhit ng mukha ng babae.Wala ni isa mang ideya si Lizzy na ang babaeng iyon ay hindi kathang-isip lang—na iyon ay may mas malalim na kahulugan sa kanyang pagkatao. Sa kanyang inosenteng murang edad, hindi niya alam na ang pinipinta niyang babae ay may malaking kaugnayan sa buhay nya.SA KABILANG BANDA nagkakape
Chapter 43Mga Hakbang PabalikTAHIMIK ANG GABI ngunit puno ng ingay ang isip ni Richel Hermano. Matapos ang pag-uusap nila ni Lemar, para siyang binuhusan ng malamig na tubig—tahimik ngunit kumakalabog ang puso niya sa bawat piraso ng katotohanang unti-unting binubuo.Justine. Ang pangalang iyon ngayon ay hindi na lamang isang echo ng nakaraan—isa na itong tanong sa kanyang kasalukuyan. Sino ba siya sa buhay ni Justine? Ano ba ang nagawa niya para masaktan ang babaeng iyon nang gano’n na lang?Nasa loob siya ng kanyang sasakyan, nakapark sa labas ng maliit na art gallery kung saan madalas magpinta si Justine kapag ayaw nitong makita ng kahit sino. Isang bagay na nalaman niya mula kay Jill—matapos ang ilang linggong pakikiramdam, pagkukunwaring aksidente lang ang bawat pagkikita nila ni Justine.
Chapter 42KINABUKASAN, maaga pa lang ay tinungo na ni Richel ang bahay ng pinsang si Lemar. Hindi siya mapakali—ang panaginip na tumatak sa kanyang isip ay tila hindi ordinaryo. May hinahanap ang damdamin niya. May tanong na kailangan ng sagot.Pagkababa ng kotse, agad siyang sinalubong ni Lemar, halatang gulat at may bahid ng pag-aalangan sa mukha.“Richel? It’s a pleasant surprise!” bati nito, bahagyang pilit ang ngiti.“Pasensya ka na, Lemar. Kailangan talaga kitang makausap,” tugon ni Richel, seryoso ang tono.Pinaunlakan siya ni Lemar na pumasok. Tahimik silang naupo sa veranda. Ilang saglit ng katahimikan bago muling nagsalita si Richel.“Lemar… may gusto akong itanong tungkol s
Chapter 41TAHIMIK ANG GABI SA MAYNILA. Tuwing binabalot ng lungkot ang kanyang puso bumabalik sya pagpinta, mabuti na lang mapagkakatiwalaan ang mga empleyado nya at syempre si Jill. Na malaki ang utang na loob nya sa kaibigan.Mula sa loob ng kanyang boutique gallery, tahimik na pinagmamasdan ni Justine ang kanyang mga likha—mga obra maestrang matagal nang itinatago, ngayon ay unti-unting binibigyang buhay at ilaw ng exhibit na siya mismo ang nag-organisa. Sa isang sulok ng silid, naroon ang isang painting na matagal nang itinatago sa baul ng kanyang puso—isang babaeng buntis, hawak-hawak ang tiyan, nakatingin sa malamlam na langit.“Pilit kong nilimot… pero bakit parang ang hirap?” bulong niya sa sarili, pinipilit iwaksi ang
Chapter 40MAINIT ang araw nang hapong iyon, ngunit mas mainit ang damdaming gumugulo sa dibdib ni Jill habang nakatanaw siya mula sa loob ng boutique papunta sa kalsadang kung saan naglalakad sina Justine at ni Gabriel. Simple lang ang tanawin—isang ina at anak na tila walang iniintinding mundo. Ngunit sa mata ni Jill, may aninong nakatago sa likod ng larawang iyon, isang misteryong pilit binabalewala ni Justine."Jill?"Napalingon siya sa tumawag—si Lemar. Bitbit ang isang box ng tela mula sa supplier, may bakas ng pagod ngunit nanatiling kalmado ang aura nito. Lihim nya etong tinawagan sa Singapore at mabilis naman umuwi ng Pilipinas ang binata."Lemar... " mahinang sambit ni Jill, halos pabulong ngunit puno ng bigat.