CHAPTER 2
DAHIL sa pagpupumilit ng pinsan napahinuhod sya nito na mag-stay ng isang araw pa. Papasok sya ngayon sa restaurant ng resort ng di sinadyang may makabunguan sya. Nahulog ang mga dala-dala nito.
"What the-" gulat na sambit nya, nakasubsob ang babae sa dibdib nya. Naamoy nya ang mabango nitong buhok "vanilla?".
Napalunok sya sa antisipasyon na makita ang kabuuhan ng babae.
"Aray!" d***g nito habang hawak hawak ang noo habang dahan dahang lumalayo sa kanya.
Napakunot nuo sya ng makita ang suot nito na halos wala ng itinago. Maganda ang babae, makinis ang maputing balat, Unat na unat ang buhok nito na parang commercial ng shampoo, maamo ang mukha nito ngunit nadismaya sya sa suot na halos ilantad ang katawan. Nakasuot eto ng maiksing bestidang puti na manipis. Uu nga at beach eto pero halos wala na etong itinago. Nakaramdam sya ng inis sa babae.
"Are you blind?" Inis na sigaw nya dito, nakatingin lang eto sa kanya na tila ba nakakita ng aparesyon, naka awang ang mga labi nito.
"Tsk!" naiinis na sambit ko, tatalikod na lang sya ng magsalita eto,
"Abat-, Antipatiko! Gwapo ka sana kaso hindi kaseng gwapo ng mukha mo ang ugali mo hmp!" nagdadabog na pinagpupulot nito ang mga gamit nya, nakita nya ang ibang guess na lalaki na napapatingin sa babae na di maiwasang makita ang mapuputing hita, nakaramdam sya ng pagkainis, parang gusto nyang sugurin at dukutin ang mga mata ng mga eto. Mabilis nyang pinulot ang ibang gamit nitong nahulog, "parang gamit sa pagpipinta" sa isip nya.
"Here! sa susunod titingnan mo ang dinadaanan mo para hindi ka na di-digrasya." may inis pa rin sabi nya habang iniaabot dito ang mga gamit.
"Well, Thank you Lolo!" padabog na kukunin sana nito sa kanya ang mga pinulot nya, ngunit dagli nyang pinigilan, napatingin sya sa kamay nito particular sa palasingsingan, sinundan nito kung saan sya nakatingin.
"Where did you get that?!" tanong nya dito.
"Mind your own business!" at hiniklas ang kamay nito kaya nabitawan nya ang babae. Nagmamadaling tinalikuran sya nito at mabibigat ang paa na lumakad palayo.
Pamilyar sa kanya ang singsing na yun, katulad eto ng bigay ng kanyang ina, iisa lang ang ganung singsing dahil pasadya lang eto ng kanilang ninuno, merong maliit na letrang "H" sa magkabilang gilid ng ring band at may dyamante sa gitna. Ibibigay nya sana eto sa kasintahang si Amie dahil balak nyang mag propose ng kasal sa mismong araw ng kaarawan nito, ngunit hindi na eto natuloy dahil nahuli nya ang pagtataksil nito.
FLASHBACK:
Bitbit ang mamahaling boquet at pagkain na pinaorder nya sa secretary nya, balak nyang supresahin ang kasintahan sa condo unit nito.
Kakagaling lang nya ng Cebu para sa isang conference. Binati ng guard pagpasok pa lang nya, ngunit magalang syang tinawag nito at merong sinabi sa kanya. Nagpasalamat sya dito, pinaalam nya na balak nya etong supresahin, dumiresto sa unit ng kanyang kasintahan. Tahimik ang buong unit, inayos nya sa lamesa ang pagkain at boquet, nagsalin ng alak at hinintay dumating ang kasintahan. Maya-maya pa narinig nyang ang pagpihit ng seradura.
Mula sa sofa kung saan sya nakaupo sa isang corner ng sala nakita nya ang magkayakap na pagpasok ng dalawang anino.
"I'm gonna miss you, Babe," boses ng babae,
"Do you want me to stay?" balik tanong ng lalaki
"You know you can't, not now" nag-uusap ang dalawa sa pagitan ng pagsasanib ng kanilang mga labi, dinig na dinig nya ang paghahalikan nito. Napaungol ang babae sa kung ano mang ginagawa ng lalaki sa kanya. Hindi na sya nakatagal, binuksan nya ang ilaw at bumaha ang liwanag sa buong paligid, kitang kita nya ang gulat sa mga mata ni Amie.
"Richel!" gulat na tawag nito sa pangalan nya.
"Yes, it's me! Are you going to ask me why I am here?"
"I-I can explain!" wika nito sa mahinang boses at nagpalipat lipat ng tingin sa kanilang dalawa ng lalaki.
"You better be!" sigaw nya sa babae
"Don't yell at my Fiancee!!" sigaw sa kanya ng lalaki sabay tulak sa balikat nya. Sa asul na mata at may kaputiang balat mahihinuhang dayuhan eto.
"Fiancee?!" Tanong nya sabay ang nag uuring tingin sa kasintahan.
"Pu*sa!! What is this, Amie? Am I not enough? nagpipigil na galit nya sa kasintahan.
Napaiyak na eto, na ikinagalit ng lalaki kaya inundayan sya ng suntok na mabilis nyang nailagan. Malakas na suntok ang pinakawalan nya na tumama sa mukha nito kaya napahiga eto sa sahig.
"Stop it! Richel please!" Sigaw ni Amie, at mabilis na dinaluhan ang lalaki.
"I thought You were different!" magkahalong lungkot at sama ng loob na sabi nya dito.
"I am sorry, Rich!" nag iiyak na sabi nito na tangkang hawakan sya ngunit mabilis syang umilag.
"By the way, Happy Birthday!" sabi nya habang nakatingin sa lamesa, napatingin din ang babae sa tinitingnan nya.
"Rich! Rich!" tawag sa kanya ni Amie ngunit mabilis na syang nakatalikod.
Mula noon wala syang siniseryosong babae. Lagi syang laman ng bar at halos lunurin nya ang sarili sa kakainum, naalala pa nya ang sabi ng ina.
"I told you! She's not good for you! Look at yourself, God Richel!!"galit na sabi ng kanyang Mama isang gabing umuwi syang lasing dahilan para maaksidente sya, mabuti na lang hindi sya napuruan.
END OF FLASHBACK
Mula ng maaksidente iniwasan ko na ang kahit anong uri ng okasyon, lalo na ang maglasing except for that night. Masasabi ko na ang gabing yun ang hindi ko malilimutan. Kaya nga disappointed ako ng parang bigla na lang etong naglaho na parang bula. Noong una iniisip nya na nasisiraan na sya ng ulo or imahinasyon lang nya ang babae, ngunit nakita rin eto ng guard kaya kumbensido sya na may nakaniig sya ng gabing iyon. At parang pinaglalaruan sya ngayon ng makita nya ang singsing sa daliri ng babaeng kinainisan nya.
Bahagya syang natauhan sa pagbabalik tanaw ng hindi na nya makita ang babae, tsaka pa lang sya na tinag at nais nyang habulin ang babae.
"Richel!" nahinto ang balak sanang paghabol nya sa babae ng marining nya ang pagtawag sa kanya.
****Itutuloy*****
Chapter 41TAHIMIK ANG GABI SA MAYNILA. Tuwing binabalot ng lungkot ang kanyang puso bumabalik sya pagpinta, mabuti na lang mapagkakatiwalaan ang mga empleyado nya at syempre si Jill. Na malaki ang utang na loob nya sa kaibigan.Mula sa loob ng kanyang boutique gallery, tahimik na pinagmamasdan ni Justine ang kanyang mga likha—mga obra maestrang matagal nang itinatago, ngayon ay unti-unting binibigyang buhay at ilaw ng exhibit na siya mismo ang nag-organisa. Sa isang sulok ng silid, naroon ang isang painting na matagal nang itinatago sa baul ng kanyang puso—isang babaeng buntis, hawak-hawak ang tiyan, nakatingin sa malamlam na langit.“Pilit kong nilimot… pero bakit parang ang hirap?” bulong niya sa sarili, pinipilit iwaksi ang
Chapter 40MAINIT ang araw nang hapong iyon, ngunit mas mainit ang damdaming gumugulo sa dibdib ni Jill habang nakatanaw siya mula sa loob ng boutique papunta sa kalsadang kung saan naglalakad sina Justine at ni Gabriel. Simple lang ang tanawin—isang ina at anak na tila walang iniintinding mundo. Ngunit sa mata ni Jill, may aninong nakatago sa likod ng larawang iyon, isang misteryong pilit binabalewala ni Justine."Jill?"Napalingon siya sa tumawag—si Lemar. Bitbit ang isang box ng tela mula sa supplier, may bakas ng pagod ngunit nanatiling kalmado ang aura nito. Lihim nya etong tinawagan sa Singapore at mabilis naman umuwi ng Pilipinas ang binata."Lemar... " mahinang sambit ni Jill, halos pabulong ngunit puno ng bigat.
Chapter 39TAHIMIK ang gabi ngunit puno ng tanong ang isipan ni Richel habang pinagmamasdan ang sariling repleksyon sa salamin. Ilang araw na niyang napapansin ang pag-iwas ni Justine. Sa tuwing magkakasalubong ang kanilang mga mata, palagi itong nauurong, tila ba may tinatago—o sadyang ayaw na niyang makalapit muli.Pero bakit?Isang pakiramdam ang unti-unting gumugulo sa kanya. Hindi lang basta awa o guilt—kundi isang damdaming matagal na niyang pilit kinalimutan. Isang damdaming muling sumisibol.Pagmamahal?Nagsimula ito sa mga simpleng tinginan. Hanggang sa gusto na niyang madalas na makita ang ngiti ni Justine, marinig ang boses nito, at malaman kung anong bumabagabag dito.Ngunit mas lalong naging ma
Chapter 38Ilang araw makalipas, sa loob ng ancestral mansion ng mga Hermano sa Alabang, tahimik na nakaupo si Donya Leticia sa kanyang opisina. Kaharap niya ang isang matandang lalaki, isang bihasang pribadong imbestigador na matagal na niyang pinagkakatiwalaan. Mariing nagsalita ang Donya, habang marahan niyang pinapaikot sa mga daliri ang kanyang pearl rosary. “Gusto ko ng buong impormasyon tungkol sa babaeng si Justine Mae Lucas. Gusto kong malaman kung bakit siya bumalik, sino ang mga kasama niya, saan siya nagpupunta, at kung ano ang intensyon niya.” Tiningnan siya ng imbestigador at tahimik na tumango. “Ayon po sa initial observation namin, may isa siyang kasamang babae—kaibigan daw niya. Walang kahina-hinala. Wala po kaming naobserbahang kapansin-pansin na kilos... pero mukhang may tinatago siya.” Sumimangot si Donya Leticia. “Ganyan din ang pakiramdam ko. Alam kong hindi lang basta negosyo ang dahilan ng pagbabalik niya. Sinira na niya noon ang buhay ng anak ko—ngayon pa k
Chapter 37TAHIMIK ang gabi sa veranda ng hotel kung saan ginanap ang launching event ng bagong boutique ni Justine. Kumakaway ang malamig na hangin sa kanyang mukha habang yakap niya ang kape. Matagal siyang nakatayo roon, nakatanaw sa mga ilaw ng lungsod. Sa bawat pintig ng puso niya, may tanong na patuloy na kumakatok: Bakit ganito ang tibok ng damdamin ko tuwing nariyan siya?“What are you thinking?” wika ng boses sa likod niya.Napalingon siya. Si Richel.“Hi, Why are you here?,” sagot ni Justine, ganting tanong nya dito. Nagtagpo ang kanilang mga mata. Ilang sandaling katahimikan ang namagitan sa kanila, tila bang parehong may gustong alalahanin pero ayaw bigkasin.“Justine,” mahinang tawag ni Richel. “I really wanted to know you… Why is it that every time I look at you... There's an unbearable pain that I can't explain.”Hindi siya agad nakasagot. Ngunit bago pa siya makapagsalita, isang mabilis na flash ng camera ang natanaw sa di kalayuan—tila may nagmamasid sa kanila.“Did yo
Chapter 36Tahimik ang gabi. Tanging tunog ng ulan sa labas ang maririnig, tila ba kasabay ng pagpatak nito ang mga tanong na paulit-ulit na bumabagabag sa isipan ni Justine.Bakit ngayon? Bakit kailangang magkrus muli ang landas nila ni Richel?At higit sa lahat—bakit kailangang makalimot siya?MAKALIPAS ang tatlong araw mula nang huli silang mag-usap ni Richel. Hindi pa rin nawawala sa isip ni Justine ang tanong nito:“Nakita na ba kita dati?”Parang hinukay ang lahat ng damdamin na matagal na niyang ibinaon sa limot.Ngunit sa kabila ng lahat, natanggap niya ang paanyaya. Isang investors’ night ang gaganapin ng Hermano Enterprises, kung saan formal na ilulunsad ang bagong proyekto—isang fashion collective na magbibigay-puwang sa mga lokal na designer. Isa ang boutique ni Justine sa mga napili.Pero hindi iyon ang dahilan kung bakit siya nandoon.Pumunta siya para sa isang bagay na mas personal, mas masalimuot: ang malaman kung may puwang pa ba siya sa alaala ni Richel.Suot ang isan