Chapter Fourteen

Samantala, sa galit na lumulukob sa kaibutuwiran ng kaniyang puso ay sa paborito niyang tambayan siya dumiretso instead of his room. Hindi niya akalaing sa unang pagkakataon sa loob ng mahigit anim na taon na muli nilang pagkikita ng mga kapatid niya'y gano'n pa ang madadatnan niya, o ang mangyayari. Hindi naman siya super hero o Gumiho at mas lalong hindi siya multo na nakakapasok kahit anong oras niya gusto.

Subalit sa lahat ng maaring pasukan sa malaking bahay o mas tamang sabihin na mansion ay siya ang nakakaalam, ang mga secret passages sa kabuuan ng mansion ay kabisadong-kabisado niya. Maybe, by chance or one way another but now he can understand why his parents as well as his siblings hates him to death.

"Alam kong dito kita matatagpuan, anak. Hindi ako nagkamali ng sapantaha dahil wala ka naman sa silid mo. Kumusta ka na, anak? Mahigit anim na taon kang nawala, saan ka napadpad sa mga taong nakalipas?" tinig ng kaniyang Yaya. Kaya naman ay agad niya itong nilingon.

"Ikaw pala,