แชร์

บทที่ 74 สูญเสีย

ผู้เขียน: AngelBell
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-10 00:55:29

บทที่ 74

สูญเสีย

สายป่านถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว ซึ่งตอนนี้กำลังได้รับการรักษาอยู่ที่ห้องฉุกเฉินโดยมีไตรพัฒน์ที่ยืนรออยู่ด้านนอก รอคอยฟังอาการและความหวังเล็ก ๆ อันริบหรี่ของลูกตัวน้อยที่เขาพร่ำภาวนาของให้ปลอดภัย

ร่างสูงใหญ่ทิ้งตัวนั่งลงกับเก้าอี้หน้าห้อง เขาก้มหน้าลงและยกมือดึงทึ้งเรือนผมสั้นของตัวเองขณะที่หยาดน้ำตาไหลหลั่งอย่างไม่คิดสนใจสิ่งใด

มารุตเดินเข้ามาหาผู้เป็นนายหลังจากที่แยกตัวไปจัดการเรื่องการรักษาของเส้นด้ายที่ถูกยิงอาการสาหัส ตอนนี้เธออยู่ในห้องผ่าตัดเรียบร้อยแล้ว และยังต้องรอคอยเวลาอีกเช่นเคยจึงอยากเข้ามาหาผู้เป็นนายที่ตอนนี้แตกสลายพ่ายแพ้อย่างไม่เคยเห็นมาก่อน

“เส้นด้ายเข้าไปในห้องผ่าตัดแล้วนะครับนาย” เสียงเข้มรายงานต่อผู้เป็นนาย ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ข้าง ๆ ด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก

“...” มาเฟียหนุ่มไม่ได้ตอบอะไร เขาไร้เรี่ยวแรงที่จะเอ่ยเอื้อน อ่อนล้าพ่ายแพ้จนอยากหายไป

“อาการของเธอน่าเป็นห่วงมาก เธอเสียเลือดมากแล้วกระสุนก็ถูกจุดสำคัญ”

“มึงไปดูทางนั้นเถอะ” กว่าจะหาเสียงตัวเองเจอก็หลายนาที

เขาเองก็เห็นว่าเส้นด้ายอาการหนักน่าเป็นห่วง แต่เมียและลูกของเขาก็อยู่ในขีดอันตร
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทที่เกี่ยวข้อง

  • RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก   บทนำ

    บทนำจุดเริ่มต้นของวงจรมาเฟียเกิดขึ้นในค่ำคืนนั้น...กระสุนปืนโหมถล่มไม่ต่างจากหยาดฝนที่สาดเทชุ่มฉ่ำ หากมันไม่ใช่หยดน้ำ แต่กลับเป็นหยาดโลหิตสีแดงสดที่ไหลหลั่งราวกับสายธารปัง!ปัง!ปัง!ลำปืนจ่อยิงโดยเป้าหมายการเพ่งเล็งนั้นอยู่ที่ ‘ไตรพัฒน์’ เพียงจุดเดียว กลุ่มคนนับสิบเบนศูนย์หน้าปรี่มายังตัวมาเฟียหนุ่มหมายเอาชีวิต แต่ด้วยทักษะและประสบการณ์ที่เพียรพบกลับทำให้รอดพ้นดงลูกตะกั่วมาได้อย่างหวุดหวิดไตรพัฒน์วิ่งหนีไปตามตรอกซอยหลังจากที่ออกมานอกตัวร้านสังสรรค์ อาศัยความชำนาญพื้นที่และความคล่องแคล่วของร่างกายให้พาตัวเองเข้ามาหลบหลีกในตรอกแคบ ๆ มืดมิดไร้แสงไฟ ในขณะเดียวกันมืออีกข้างที่ไม่ได้ประคองลำปืนก็คอยติดต่อหาลูกน้องคนสนิทที่รับหน้ากับศัตรูอีกกลุ่มไปด้วย“ฉิบ!” เสียงสบถด่ากร้าวดังเค้นลอดไรฟันที่มันเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธมาเฟียหนุ่มทาบฝ่ามือลงบริเวณบาดแผลจากการถูกยิงเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา มันถูกทำแผลเป็นอย่างดีแต่ก็ปริแตกเนื่องจากใช้กำลังแรงในการหลบหนีศัตรูที่หวังพรากชีวิตให้สิ้นเขาทิ้งตัวลงสู่พื้นพลางผ่อนลมหายใจออกหนัก ๆ เพื่อหวังควบคุมสติของตัวเองที่ลดน้อยลงทุกที หากไม่มีบาดแผลการถูกย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-12
  • RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก   บทที่ 1 เด็กเสิร์ฟ

    บทที่ 1เด็กเสิร์ฟบรรยากาศความวุ่นวายภายในร้านสังสรรค์เกิดขึ้นนับตั้งแต่ถึงเวลาเริ่มงานเมื่อตอนหกโมงเย็น ไม่ว่าพนักงานเสิร์ฟ เด็กโฮสต์ บาร์เทนเดอร์ หรือพนักงานครัว ต่างก็เดินวุ่นกันขวักไขว่ เนื่องจากลูกค้าแน่นเอี้ยดเต็มร้านจนบริหารการทำงานแทบไม่ไหวนอกจากจะเป็นวันศุกร์ที่เหมาะสำหรับการดื่มกินแล้ว มันยังเป็นวันจัดงานเลี้ยงของบรรดาไฮโซที่ปิดร้านเพื่อฉลองเนื่องในวันเกิดของค่ำคืนนี้“พี่เอ็ม ป่านมาแล้วค่ะ ขอโทษที่มาช้านะคะรถติดมากเลยค่ะ” เสียงปนหอบเอ่ยขึ้นหลังจากที่นำพาร่างกายมาถึงด้านในตัวร้านได้สำเร็จ“ไม่เป็นไร ๆ พี่ต่างหากที่ต้องขอโทษที่รบกวนป่าน วันนี้ไม่ใช่วันทำงานของเราแท้ ๆ แต่ก็ยังอุตส่าห์เข้ามาช่วยงาน” ผู้จัดการของร้านกล่าวด้วยสีหน้าลำบากใจ“ไม่เป็นไรค่ะพี่เอ็ม ป่านร้อนเงินพอดี อยู่บ้านก็ว่าง นี่พอป่านเห็นข้อความในกลุ่มป่านรีบอาบน้ำแต่งตัวมาเลยนะเนี่ย” สายป่านส่ายหน้าพลางหยิบผ้ากันเปื้อนยีนซึ่งเป็นยูนิฟอร์มของร้านมาสวมใส่เธอหยิบกระจกพกพาที่อยู่ในกระเป๋ามาส่องความเรียบร้อยของใบหน้า แต่งแต้มด้วยลิปสติกสีชมพู ลามไปถึงผมเผ้าที่ถูกเก็บรวบไว้อย่างเรียบร้อย และเพียงไม่ถึงสองนาทีก็อยู

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-12
  • RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก   บทที่ 2 บุคคลอันตราย

    บทที่ 2บุคคลอันตราย“อ้าวป่าน เป็นอะไรน่ะ ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ”ขาเล็กก้าวตึง ๆ เข้ามาในตัวร้านด้วยความกรุ่นโกรธและแรงโทสะที่อยู่เต็มอก แต่ก็ต้องชะงักเมื่อถูกเรียกรั้งจากผู้จัดการของร้าน น้อยครั้งนักที่จะเห็นหญิงสาวอยู่ในอิริยาบถแบบนี้“ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่เอ็ม ป่านขึ้นไปข้างบนก่อนนะ เมื่อกี้นี้แอบอู้งานอะ คุณเวย์บ่นแล้วมั้งเนี่ย” สายป่านเอ่ยก่อนจะเดินแยกไปยังชั้นบนซึ่งมีโต๊ะเจ้าของร้านที่เธอรับหน้าที่ดูแลอยู่ เนื่องจากเมื่อครู่นี้เธอใช้เวลาทำงานในการระงับความเดือดดาลของตัวเองไปไม่น้อยถึงจะเดินกลับเข้ามาขาเล็กก้าวฉับ ๆ อย่างทะมัดทะแมง ซึ่งจุดหมายก็คือโต๊ะเวย์คินที่กำลังนั่งดื่มสังสรรค์ ระดับสายตาปราดเห็นว่าตอนนี้ที่โต๊ะนั้นมีคนมานั่งเพิ่มหนึ่งคนจากเดิมที่มีเพียงสอง ถัดไปไม่ไกลก็มีชายชุดดำหยัดยืนอยู่สายป่านหรี่สายตาเพื่อปรับให้มองเห็นบุคคลที่มาใหม่ให้ชัดเจน เธอมองไปยังชายชุดดำก็พบว่าท่าทางของเขาแทบไม่ต่างจากลูกน้องมาเฟียที่เคยเห็นในละคร ท่าทางเรียบนิ่ง ขึงขัง สายตากวาดมองพื้นที่รอบข้างราวกับสำรวจความเรียบร้อยและความปลอดภัยแต่ทั้งหมดทั้งมวลกลับทำให้เธอเลิกคิดสนใจก่อนจะเดินตรงเข้าไปยั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-12
  • RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก   บทที่ 3 คนโชคร้าย

    บทที่ 3คนโชคร้ายSAIPAN’S PART ;“หุบปาก! อยากตายหรือไง!”เสียงตะคอกตอกหน้าพร้อมกับมือใหญ่ที่ปิดทาบทับริมฝีปากทำให้ฉันรีบเก็บกลั้นเสียงกลืนกลับสู่ลำคอ“อึก...”“ถ้าเธอร้องไอ้พวกคนนั้นมันก็จะกลับมาฆ่าทั้งเธอและฉัน!”สิ้นประโยคร่างกายของฉันถูกกระชากรั้งให้อยู่ในอ้อมแขนของเขา และเพียงเสี้ยววินาทีก็ถูกนำพาให้วิ่งไปหลบซ่อนที่ตรอกซอยเล็ก ๆคนตัวใหญ่จับให้ฉันนั่งทรุดตัวลงกับพื้น ตามมาด้วยร่างกายใหญ่โตที่ทิ้งผ่อนลงมา เสียงหอบหายใจดังถี่กระชั้น ฉันจึงผินใบหน้าไปมองคนข้างกายถึงได้พบว่า บริเวณหน้าท้องฝั่งซ้ายของเขามีหยาดเลือดสีแดงสดที่ไหลหลั่งออกมา“คะ...คุณ คุณถูกยิงเหรอ!” ฉันเบิกตากว้างกับสิ่งที่เห็น แถมใบหน้าของเขาก็ซีดเซียวไร้สีเลือดเปลี่ยนไปถนัดตา“อึก...หุบปากอย่าส่งเสียง! ฉันรับรองว่าฉันจะไม่ทำให้เธอตายแน่นอน” เสียงเข้มเอ่ยบางเบาที่ฉันฟังแทบไม่ได้ศัพท์จนถึงขั้นต้องโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้รับรู้ดีว่าสถานการณ์ในตอนนี้ทำให้เราพูดคุยกันมากไม่ได้ แต่บาดแผลและอาการบาดเจ็บของเขาก็สำคัญไม่แพ้กัน“ฮึก...นี่มันอะไรกัน ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ ฉันจะ...” ฉันพยายามตั้งสติและหาหนทางหนีไปจากพื้นที่ตรงนี้ สิ่งแรก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-12
  • RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก   บทที่ 4 สายสืบ

    บทที่ 4สายสืบพลั่ก!ตุ้บ!“อะ...โอ๊ย!” เสียงร้องโอดโอยดังขึ้นเป็นอันดับแรกที่ถูกผลักลงพื้นด้วยแรงมหาศาลร่างกายของฉันถูกผลักให้เข้ามาในที่แห่งหนึ่งซึ่งฉันเองก็ไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่าตอนนี้มันอยู่ที่ไหน เพราะหลังจากที่ฉันถูกบังคับให้ขึ้นมาบนรถ รอบดวงตาก็ถูกปิดสนิทด้วยผ้าสีดำ ทั้งรอบข้างก็รู้สึกได้ทั้งการเดินทางว่ามีคนนั่งควบคุมซ้ายขวาอยู่ตลอดครั้นเมื่อถึงที่หมายฉันก็ถูกดึงรั้งและลากเข้ามาในที่ตรงนี้ แม้ว่าจะมองไม่เห็นแต่ก็รู้สึกได้ว่ามันคือห้องห้องหนึ่งที่น่าจะถูกปิดตายมานานกลิ่นสาบและอับชื้นตีคลุ้งเข้าจมูก รวมไปถึงพื้นห้องที่สัมผัสได้ว่ามันเป็นพื้นปูนเปลือยไม่ใช่กระเบื้องทว่าก่อนที่ได้จินตนาการไปมากกว่านี้ ผ้าที่บดบังการมองเห็นก็ถูกเปิดออก ก่อนที่แสงสลัวสีส้มอ่อน ๆ จะสาดส่องส่งผลให้ระดับสายตาพอมองเห็นว่าที่แห่งนี้คือห้องเล็ก ๆ ที่ไม่มีแม้แต่สิ่งของหรือเฟอร์นิเจอร์“อึก...พาฉันมาที่นี่ทำไม” คำถามโพล่งออกไปด้วยความสั่นระริก ในขณะที่ร่างกายก็พยายามถดหนีกระทั่งติดชิดกับกำแพง“ใครเป็นคนส่งเธอมา!”ไม่ได้รับคำตอบ แต่มันกลับเป็นเสียงตวาดกร้าวดุดันที่แผดลั่นออกมาประโยคนั้นยิ่งทำให้ร่างก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-13
  • RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก   บทที่ 5 บังเอิญ

    บทที่ 5บังเอิญการทำงานท้าทายสภาพร่างกายจบสิ้นลง เมื่อตอนที่เข็มนาฬิกาบ่งบอกว่าเข้าสู่ช่วงสายของวันแล้วฉันหอบพาร่างกายอันแสนหนักอึ้งให้ออกมาจากร้านสะดวกซื้อที่รับหน้าที่เป็นพนักงานพาร์ทไทม์ในช่วงกะเช้า ระหว่างทางเดินตามฟุตพาทตรงไปยังบ้านก็ใช้มือเล็ก ๆ คอยตบคอยบีบนวดตามบ่าไหล่ไปด้วย ส่วนมืออีกข้างที่ว่างก็กดจิ้มไปยังหน้าจอโทรศัพท์ เพื่อต่อสายโทรหาพี่สาวที่ตอนนี้หลงเหลือเป็นที่พึ่งในชีวิตเพียงคนเดียว“ฮัลโหลพี่ด้าย ฮัลโหลได้ยินป่านไหม” โทรหาพี่สาวได้ไม่นานก็เห็นว่าปลายสายกดรับ นั่นจึงทำให้ฉันรีบกรอกเสียงออกไปทันที[ได้ยิน แกโทรมามีอะไรหรือเปล่า]“ก็พี่ด้ายเล่นหายไปหลายวันแบบนี้ป่านก็ต้องโทรตามสิ นี่พี่อยู่ไหนเนี่ย รู้ไหมว่าป่านโทรหาหลายสายแต่พี่ไม่รับเลย แล้ววันนี้พี่จะกลับบ้านหรือเปล่า พี่ไม่ได้กลับบ้านหลายวันเลยนะ งานยังไม่เสร็จอีกเหรอ”คนที่กำลังสนทนาด้วยนั่นก็คือพี่สาวแท้ ๆ ของฉันที่ชื่อ ‘เส้นด้าย’ ที่ตอนนี้เดินทางไปทำงานเป็นไกด์ให้กับนักท่องเที่ยวที่ต่างจังหวัด หลังจากที่เราสองคนแยกย้ายกันไปทำตามหน้าที่ของตัวเองซึ่งก็คือการทำงานหาเงินเลี้ยงชีพ จวบจนตอนนี้ก็เข้าวันที่สี่ได้แล้วมั้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-13
  • RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก   บทที่ 6 บังเอิญ…อีกแล้ว!?

    บทที่ 6บังเอิญ…อีกแล้ว!?หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปงานเปิดตัวรถนำเข้าถูกจัดขึ้นที่ฮอลล์ของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง โดยมีแขกมาร่วมงานไม่ต่ำกว่าพันชีวิต เนื่องจากงานในวันนี้เป็นที่จับตามองของกลุ่มลูกค้ากระเป๋าหนัก รวมไปถึงวงการข่าวมากมายที่ต่างก็ให้ความสนใจไม่ต่างจากวันรวมตัวคนดังระดับประเทศรถยนต์คันหรูราคาแปดหลักจอดเรียงรายอยู่ในพื้นที่ ซึ่งการจัดงานในวันนี้อยู่ภายใต้การดูแลของบริษัท Triumph Auto Service โดยผู้บริหารผู้รังสรรค์และเนรมิตทุกอย่างนั่นก็คือไตรพัฒน์ไตรพัฒน์เดินเข้ามาในงานพร้อมลูกน้องติดตามด้านหลังจำนวนสามคน หนึ่งในนั้นมีมารุตมือขวาคนสนิทที่คอยตรวจสอบความเรียบร้อยของงาน เช่นเดียวกับความปลอดภัยของผู้เป็นนายจวบจนภารกิจในวันนี้จะจบสิ้นไปได้ด้วยดีการรวมตัวผู้คนมากมายภายในงานแห่งนี้ย่อมมีความเสี่ยงกับผู้ทรงอิทธิพลอย่างไตรพัฒน์มาก นอกจากจะไม่สามารถควบคุมแขกร่วมงานได้แล้ว ความเสี่ยงต่อการถูกทำร้ายก็มีมากกว่าปกติหลายเท่าตัว หากแต่งานที่ถูกจัดขึ้นย่อมก็เป็นกิจกรรมสำคัญที่ทำให้ไตรพัฒน์หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะออกจากที่มืดและกลายเป็นจุดล่อเป้ากับศัตรูที่หวังพรากชีวิต“ตอนนี้ทุกอย่างปกติดีครับ ผม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-13
  • RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก   บทที่ 7 กระสุนปริศนา

    บทที่ 7กระสุนปริศนาSAIPAN’S PART ;เวร!เวรแล้วไงไอ้ป่าน!คำคำนี้เป็นคำเดียวที่กำลังวนเวียนอยู่ในหัวสมองของฉันตอนนี้เวร เวร แล้วก็เวร!ฉันกดใบหน้าให้หันตรงไปยังกล้องนับสิบที่กำลังจับภาพ แต่สติและจิตวิญญาณกลับว้าวุ่นจนแทบไม่รับอะไรเข้าสู่สมองได้อีกแล้วการปรากฏตัวของเขาคุณไตรทำให้ฉันตกใจจนแทบสลบ ทั้งการยืนประชิดจนต้นแขนชิดกับแผ่นหลังของฉัน ทั้งสายตาที่จดจ้องราวกับจะฆ่าแกงกันให้ตาย ไหนจะคำพูดทิ้งท้ายของเขาก่อนจะหันไปส่งยิ้มกรีดกรายให้กับกล้องนั้นอีกทุกสิ่งที่เกิดขึ้นล้วนแต่ทำให้ฉันช็อกสติแตกจนไม่สามารถเรียกคืนได้อีกแล้ว“ยิ้มสิ ไม่เห็นเหรอว่ากล้องจับอยู่” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นอีกครั้งพลันทำให้ฉันสะดุ้งด้วยความตกใจพร้อมกับจังหวะการหันใบหน้าไปมองไม่รู้เลยว่าเขามาที่นี่ในสถานะอะไร แต่ถ้าจะให้เดินหนีหรือผลักไสก็คงต้องบอกตามตรงว่าใจไม่กล้าพอที่จะทำแบบนั้นแม้จะไม่รับรู้ตัวตน แต่ฉันก็รู้ว่าเขาโหดเหี้ยมและน่ากลัวเพียงใดจากเหตุการณ์ที่พบเจอ รวมถึงถูกลูกน้องของเขาจับตัวฉันเข้าไปเค้นถาม มันก็พอจะคาดเดาได้แล้วว่าเขาคงมีอิทธิพลไม่น้อยเลยทีเดียว“ขอบคุณมากเลยครับคุณไตร แหมเจ้าของงานเดินเข้ามาถ่ายร

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-15

บทล่าสุด

  • RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก   บทที่ 74 สูญเสีย

    บทที่ 74สูญเสียสายป่านถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว ซึ่งตอนนี้กำลังได้รับการรักษาอยู่ที่ห้องฉุกเฉินโดยมีไตรพัฒน์ที่ยืนรออยู่ด้านนอก รอคอยฟังอาการและความหวังเล็ก ๆ อันริบหรี่ของลูกตัวน้อยที่เขาพร่ำภาวนาของให้ปลอดภัยร่างสูงใหญ่ทิ้งตัวนั่งลงกับเก้าอี้หน้าห้อง เขาก้มหน้าลงและยกมือดึงทึ้งเรือนผมสั้นของตัวเองขณะที่หยาดน้ำตาไหลหลั่งอย่างไม่คิดสนใจสิ่งใดมารุตเดินเข้ามาหาผู้เป็นนายหลังจากที่แยกตัวไปจัดการเรื่องการรักษาของเส้นด้ายที่ถูกยิงอาการสาหัส ตอนนี้เธออยู่ในห้องผ่าตัดเรียบร้อยแล้ว และยังต้องรอคอยเวลาอีกเช่นเคยจึงอยากเข้ามาหาผู้เป็นนายที่ตอนนี้แตกสลายพ่ายแพ้อย่างไม่เคยเห็นมาก่อน“เส้นด้ายเข้าไปในห้องผ่าตัดแล้วนะครับนาย” เสียงเข้มรายงานต่อผู้เป็นนาย ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ข้าง ๆ ด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก“...” มาเฟียหนุ่มไม่ได้ตอบอะไร เขาไร้เรี่ยวแรงที่จะเอ่ยเอื้อน อ่อนล้าพ่ายแพ้จนอยากหายไป“อาการของเธอน่าเป็นห่วงมาก เธอเสียเลือดมากแล้วกระสุนก็ถูกจุดสำคัญ”“มึงไปดูทางนั้นเถอะ” กว่าจะหาเสียงตัวเองเจอก็หลายนาทีเขาเองก็เห็นว่าเส้นด้ายอาการหนักน่าเป็นห่วง แต่เมียและลูกของเขาก็อยู่ในขีดอันตร

  • RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก   บทที่ 73 แก้แค้น (2)

    บทที่ 73แก้แค้น (2)อีกด้านสายป่านและเส้นด้ายใช้เวลาว่างกับการดูภาพยนตร์ผ่านแอปสตรีม สองพี่น้องได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างที่ใฝ่ฝันกันมาตลอด ได้ยิ้มได้หัวเราะกับสิ่งรอบตัวง่าย ๆ โดยไม่ต้องกังวลถึงเรื่องใดอีกต่อไปแล้วซึ่งหลังจากที่เส้นด้ายย้ายมาอยู่กับสายป่านด้วยกันที่นี่ ไตรพัฒน์ก็เริ่มหาลู่ทางและการทำงานให้กับเธอเพราะรู้ดีว่าเจ้าหล่อนไม่ยินดีนักที่จะอยู่ในบ้านหลังนี้เฉย ๆ ซ้ำจะให้ออกไปหางานทำก็กลัวว่าคนรักอย่างสายป่านจะเป็นกังวล มาเฟียหนุ่มจึงให้เส้นด้ายเข้ามาช่วยงานที่บริษัทไทรอัมพ์ ควบคู่กับมารุตที่คอยสอนงานตั้งแต่เริ่มต้นส่วนสายป่านเองก็เตรียมตัวสำหรับการเป็นคุณแม่ เธอตั้งครรภ์ได้เกือบสี่เดือนแล้ว ท้องก็เริ่มนูนแต่ก็ไม่ได้เด่นชัดมาก กิจกรรมของเธอในแต่ละวันก็คือการอ่านหนังสือหาความรู้เกี่ยวกับการรับมือในการเป็นคุณแม่และดูแลร่างกายตัวเองให้แข็งแรง เพื่อไม่ให้ลูกในท้องพลอยรับผลตามไปด้วย ขณะที่ไตรพัฒน์ก็ยังคงโหมงานหนักเหมือนเดิม แต่ที่เพิ่มเติมเข้ามาก็คือสถานะใหม่ที่เขาพริ้มรับเต็มใจ เฝ้ารอคอยเจ้าตัวน้อยที่จะเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเขา“อ้าว ผลไม้หมดแล้วเหรอ เดี๋ยวพี่ไปเอาปอกให้นะ” เ

  • RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก   บทที่ 73 แก้แค้น (1)

    บทที่ 73แก้แค้น (1)วันนี้เป็นวันส่งของล็อตใหญ่ที่ไตรพัฒน์ได้เกณฑ์ลูกน้องไปยังจุดนัดหมาย เนื่องจากไม่ต้องการให้การส่งของเกิดความผิดพลาดอีกเป็นหนที่สอง นั่นจึงทำให้ในวันนี้ลูกน้องของไตรพัฒน์เบาบางหลงเหลือแทบไม่กี่คนเท่านั้น“กูว่ากูจะกลับไปดูเมียที่บ้านหน่อยว่ะ มันไม่สบาย มึงอยู่เฝ้าคนเดียวได้ไหมวะ”เสียงจากด้านนอกทำให้หมอรินที่แนบอิงกับประตูได้ยินอย่างชัดเจนเธอรู้แล้วว่าวันนี้เป็นวันส่งของล็อตใหญ่ จึงตั้งมั่นที่จะใช้โอกาสนี้ในการทวงคืนทุกสิ่งอย่างที่ถูกพรากไป“เออไปเลย กูเฝ้าได้”“เดี๋ยวกูรีบมานะมึง”“ไม่เป็นไร มึงไปเถอะ นี่ไอ้พวกที่เฝ้าบ้านนายก็คงตั้งวงแดกเหล้ากันแล้วมั้ง มีมึงกับกูเนี่ยที่อยู่เหงา ๆ สองคน”“เออ พวกเราน่าจะได้ออกไปกับนายด้วยว่ะ ไม่น่าเบื่อด้วย”“มึงรีบไปได้แล้วไป เดี๋ยวกูเฝ้าที่นี่เอง แต่รีบกลับมาล่ะ ถ้าพี่รุตมาตรวจแล้วไม่เจอมึงคงโดนด่ายาว”“เออ ๆ กูไปก่อนนะเว้ย กูจะรีบกลับมาไม่เกินตีหนึ่ง”เสียงฝีเท้าดังไกลออกไปความเงียบสงัดเข้าปกคลุมแทนที่เฉกเช่นทุกวันที่เพียรพบ หากแต่ข่าวสารที่ได้รับในวันนี้กลับทำให้ความหวังเล็ก ๆ ก่อเกิดความแค้นอันยิ่งใหญ่ร่างแบบบางที่กำลังชำร

  • RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก   บทที่ 72 ออฟฟิศ

    บทที่ 72ออฟฟิศกิจกรรมของคุณแม่หลังจากย้ายเข้ามาอยู่บ้านหลังใหญ่ก็คือการใช้เวลาว่างไปกับการสรรหาสูตรอาหารและขนมตามอินเทอร์เน็ต โดยมีคนเป็นพี่สาวคอยเป็นลูกมือหยิบจับและตามดูแลไม่ห่างทุกย่างก้าวครั้นเมื่อเส้นด้ายย้ายข้าวของมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ด้วยกัน ไตรพัฒน์จึงขอร้องเธอช่วยอยู่ดูแลสายป่านในระหว่างที่เขาไม่อยู่ เนื่องจากช่วงนี้เขาต้องปัญหาที่ต้องสะสางและจัดการที่มีมากล้น หากมีคนอยู่เป็นเพื่อนคนรักก็คงทำให้เขาวางใจไปได้มาก“แล้วอันนี้ทำไงต่ออะป่าน” เส้นด้ายหันไปถามน้องสาวที่กำลังงุ่นง่วนกับการหั่นผลไม้อย่างใจจดจ่อ“รอเซตตัวอย่างเดียวเลยค่ะพี่ด้าย พอมันหายร้อนแล้วก็ค่อยเอาเข้าตู้เย็น”รายการที่ทำในวันนี้คือวุ้นผลไม้ ขั้นตอนการทำไม่ยุ่งยาก วัตถุดิบที่ต้องจัดเตรียมก็ไม่ได้เกินกำลัง มันเป็นกิจกรรมอย่างดีที่ทำให้คนว่าง ๆ อย่างเธอได้ใช้เวลาที่เพียรผ่านไปอย่างคิดไม่เสียดาย“เมื่อไหร่จะเปลี่ยนกิจกรรมบ้าง แกก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบเข้าครัว เปลี่ยนไปเล่นเกม อ่านหนังสือ หรือไม่ก็ทำสวนดีกว่า” เส้นด้ายถอนหายใจเฮือกใหญ่ ตลอดการย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังนี้เธอก็เข้าครัวเป็นลูกมือของน้องสาวได้กว่าสองสัปดาห์แล้ว ค

  • RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก   บทที่ 71 นายหญิง

    บทที่ 71นายหญิงอยู่รักษาตัวในความดูแลใกล้ชิดของหมอได้เกือบสัปดาห์ สายป่านก็ได้รับอนุญาตให้กลับบ้านได้ไตรพัฒน์พาสายป่านกลับมาที่บ้าน โดยมีเหล่าลูกน้องและแม่บ้านออกมายืนเรียงรายรอรับนายหญิงกันยกใหญ่สายป่านเบิกตากว้างตั้งแต่ที่ตัวรถมาจอดเทียบหน้าประตู สายตาของเธอเห็นแล้วว่ามีคนมากมายกำลังยืนรอ สายตามุ่งมั่นมองมายังรถที่เธอนั่งอยู่ ไหนจะรอยยิ้มยินดีที่มองแล้วใจชื้นหากแต่กลับแปลกใจเพราะไม่รู้ว่าผู้คนเหล่านี้มีจุดประสงค์อะไร“ทุกคนมารอป่าน มารอนายหญิงกลับบ้าน” ไตรพัฒน์เอ่ยบอกเมื่อเห็นคำถามผ่านสีหน้าและแววตาของคนรัก มือใหญ่ลูบเบา ๆ ที่เรือนผมนุ่ม ส่งรอยยิ้มจาง ๆ อ่อนโยนให้แก่เธอ แต่ก็ได้รับความเมินเฉยกลับมาจากเจ้าหล่อนเสียอย่างนั้นสายป่านหลุบสายตาลงและเบี่ยงหน้าหนี พยายามทำตัวให้เป็นปกติมากที่สุด แม้ว่าภายในใจจะหวั่นไหวและโอนอ่อนให้กับผู้ชายคนนี้มากเพียงใดเธอไม่ได้โกรธเขา แต่โกรธตัวเองมากกว่าที่ไม่คู่ควรเธอรักเขาสุดหัวใจ คิดถึงและโหยหาจนแทบทนไม่ไหว แต่พอได้รับโอกาสกับความรักที่เขามอบให้กลับเป็นตัวเธอเองที่รู้สึกแย่“เชิญครับนายหญิง” มารุตจอดรถก่อนจะเดินอ้อมไปเปิดประตูเผยออกให้คนที่ยืน

  • RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก   บทที่ 70 พี่เมีย

    บทที่ 70พี่เมียช่วงสายของวันสายป่านถูกย้ายการรักษาไปที่โรงพยาบาลเอกชนในเมืองหลวงที่ไตรพัฒน์จัดการให้ทันทีสายป่านได้เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ตอนนี้กำลังนอนพักอยู่ที่ห้องวีไอพีโดยมีพี่สาวของเธอคอยดูแลอยู่ไม่ห่างไตรพัฒน์และมารุตออกมาทำธุระข้างนอกเลยขอให้เส้นด้ายช่วยดูแลสายป่านในระหว่างที่ตัวเองไม่อยู่ แม้ว่าจิตใจของเขาจะห่วงหาและไม่อยากห่างจากคนรักสักวินาที หากแต่ภาระหน้าที่ที่เขาต้องรับผิดชอบจึงไม่สามารถทอดทิ้งมันไปได้เช่นกันมาเฟียหนุ่มและมือขวาคนสนิทเข้ามาที่โกดังที่ตั้งอยู่จังหวัดชลบุรี เพื่อตรวจสอบสินค้าที่พร้อมจะทำการส่งในอีกไม่กี่วันข้างหน้า หลังจากที่ตัดขาดกับตุลธรผู้เป็นน้องชาย ทุกสิ่งทุกอย่างจึงอยู่ในความรับผิดชอบและความดูแลของไตรพัฒน์ทั้งหมด นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ไตรพัฒน์แทบไม่ได้กินไม่ได้นอน เขาจัดการภาระงานไม่เว้นว่าง ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจส่งออกอาวุธหรือธุรกิจรถที่กำลังกอบกู้เข้าสู่สภาวะเดิมหลังจากที่เวลตันพ่อของเวย์คินเข้ามาร่วมหุ้นด้วย กระแสข่าวของบริษัทไทรอัมพ์ก็เป็นที่หน้าจับตามองของวงการธุรกิจ หุ้นที่อยู่ในตลาดพุ่งสูงเป็นประวัติการณ์ พานทำให้ความไว้ใจ

  • RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก   บทที่ 69 ภาวะเสี่ยง

    บทที่ 69ภาวะเสี่ยง“ป่าน! อดทนนะป่าน พี่จะพาไปโรงพยาบาล” เส้นด้ายประคองร่างไร้เรี่ยวแรงของน้องสาวขึ้นมานั่งที่เก้าอี้ จากนั้นก็รีบโทรศัพท์หารถรับจ้างที่สนิทกัน หากแต่เวลาดึกดื่นป่านนี้กลับไม่มีวี่แววว่าจะรับสายสายป่านร้องไห้แทบขาดใจ เห็นหยาดเลือดที่ไหลหลั่งก็รับรู้แล้วว่าจะต้องเกิดเรื่องไม่ดีกับตัวเอง ยิ่งท้องอ่อน ๆ ยิ่งอยู่ในช่วงอันตราย การล้มพับกับพื้นไปแบบนั้นมีโอกาสสูงมากที่จะเกิดความสูญเสีย“พี่ด้าย ฮึก...ลูกป่าน...ฮึกฮือ”ปัง! ปัง! ปัง!“คุณป่านเกิดอะไรขึ้นครับ! เปิดประตูให้ผมหน่อย!”เสียงทุบประตูดังขึ้นกระหน่ำตามด้วยเสียงเข้มห้าวจะดึงขึ้นตามมา เส้นด้ายที่ได้ยินเสียงคุ้นหูนั้นก็รีบวิ่งไปเปิดประตู จนกระทั่งเห็นว่าเป็นมารุตที่กำลังร้อนรนออกอาการจึงได้รีบขอความช่วยเหลือโดยด่วน“ช่วยด้วย ป่านล้มในห้องน้ำ มีเลือดออกด้วย ช่วยพาน้องฉันไปโรงพยาบาลทีนะ”มารุตที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบตรงปรี่เข้ามาหาคนรักของเจ้านาย เขาได้รับคำสั่งให้มาตามดูแลอยู่ห่าง ๆ แทนที่ลูกน้องคนเก่าที่ให้ตามดูความคืบหน้ามาตั้งแต่ที่เธอย้ายมาอยู่ที่นี่ ครั้นได้ยินเสียงกรีดร้องก็ทำให้คนที่แอบจอดรถอยู่ด้านหลังห้องเช่าถึงก

  • RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก   บทที่ 68 เลือด

    บทที่ 68เลือด“ป่าน เกิดอะไรขึ้น! นี่พวกคุณมาที่นี่ทำไม ทำอะไรน้องสาวฉัน อย่าทำร้ายน้องฉันนะ!”เส้นด้ายที่เพิ่งกลับมาจากที่ทำงานตวาดลั่นเมื่อเห็นรถยนต์คันหรูจอดอยู่ลานกว้างหน้าห้องเช่าชั้นเดียวของตัวเอง ครั้นกวาดสายตามองถึงได้เห็นว่าเป็นไตรพัฒน์และมารุตที่หยัดยืนอยู่ด้านหน้า พร้อมกันนั้นน้องสาวของเธอก็นั่งอยู่ใกล้ ๆ ด้วยสีหน้าไม่สู้ดีจนเธอต้องรีบเข้าไปกางปีกปกป้องและใช้ร่างเล็ก ๆ กำบัง“พี่ด้าย ใจเย็นก่อน” สายป่านลุกขึ้นและจับแขนพี่สาวเอาไว้ ตอนนี้เส้นด้ายกำลังโกรธจัด เธอรู้จักพี่สาวตัวเองดีว่าเวลาได้โกรธแล้วน่ากลัวเพียงใด“พวกคุณมาทำไม ออกไปนะ อย่ามายุ่งกับน้องฉัน!”“ใจเย็นก่อนนะ เจ้านายผมมาดี ไม่ได้มาร้าย” เป็นมารุตที่เดินเข้าไปรับหน้าและเอ่ยเสียงเรียบนิ่งเพื่อย้ำชัดในเหตุผลของตัวเอง“บอกให้ออกไปไง! จะมาทำไมอีก จะกลับมาฆ่าฉันกับน้องใช่ไหม ไหนบอกให้อิสระกับพวกฉันแล้วยังจะเอาอะไรอีก!”“ฉันมาตามเมียกับลูกฉันกลับบ้าน” ไตรพัฒน์เอ่ยแทรกขึ้นพร้อมกับการเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับพี่สาวของคนรักดวงตาหนักแน่นยืนยันในคำตอบ ไม่ว่าเขาจะพูดอีกกี่ครั้งต่อกี่ครั้งเขาก็มั่นใจว่าจะต้องพาหัวใจของตัวเองกลั

  • RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก   บทที่ 67 ลูกของเรา

    บทที่ 67ลูกของเรากลิ่นแอมโมเนียคลุ้งไปทั่วทั้งห้องสี่เหลี่ยม มันทำให้คนที่เป็นลมอย่างสายป่านเริ่มได้สติ ก่อนที่เธอจะเปิดเปลือกตาและขยับตัวเล็กน้อยเพื่อมองพื้นที่โดยรอบว่าตอนนี้เธออยู่ในแห่งหนไหนครั้นการขยับเพียงปลายเล็บกลับทำให้คนที่นั่งรออย่างกระวนกระวายรีบผุดตัวและตรงปรี่เข้าไปประคองอย่างท่วงที“ป่าน! อย่าเพิ่งลุก เดี๋ยวก็หน้ามืดไปอีกหรอก” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นด้วยความร้อนใจ ขณะที่มือสองข้างก็โอบประคองร่างกายให้เอนพิงกับหัวเตียงขนาดเล็กโดยใช้หมอนรองกั้นกับแผ่นหลังบาง“คะ...คุณไตร” สายป่านเอ่ยเสียงแผ่ว หากแต่มันเต็มไปด้วยความตกใจที่เห็นบุคคลตรงหน้าในที่แห่งนี้ความคิดก่อนสติดวงน้อยจะดับวูบเริ่มทยอยไหลหลั่งเข้ามา สายป่านจำได้ว่าจังหวะที่เธอกำลังเดินข้ามไปอีกฟากนั้นกลับมีรถยนต์คันหนึ่งขับแล่นเข้ามาจนเกือบจนกับร่างกายเธอ แต่โชคดีที่รถคันนั้นหยุดได้ทันเวลา อีกทั้งตัวเธอก็ยังหยุดการเคลื่อนไหว จากนั้นเพียงไม่กี่วินาทีก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากวงแขนแกร่งที่ตรงเข้ากอดรั้งแนบชิด หากแต่อารามตกใจทำให้สติอันน้อยนิดดับวูบ ครั้นภาพสุดท้ายก่อนจะถูกทาบทับด้วยความดำขลับนั้นเป็นใบหน้าของไตรพัฒน์ที่เธอ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status