Chapter 39

NAGPILIT ako hanggang sa makawala ako sa pagkakabuhat ni Onyx. Kinuha ko ang dala-dala niyang kabiyak ng sapatos ko at saka iyon inihampas sa ulo niya. Serves you right, freak!

I ran after than, faster than the speed of light. Hindi ko na rin talaga alam kung saan ako pupunta pero bahala na. Buhat ko na ang de-gulong kong maleta. Ibinaba ko iyon sa ground at saka ako hingal na hingal na umupo sa isang gutter doon. 

The sky is slowly turning darker. Napatingin ako sa watch ko. Alas singko na pala. This day is so exhausting! Ito ang adventure na hindi ko alam na mararanasan ko rito sa Philippines, I swear. Akala ko noon ay kailangan pang lumipas ng ilang araw o linggo para sa adventure pero isang araw pa lamang ay sobrang dami nang nangyari. 

Napatingin ako sa cellphone ko nang biglang tumunog iyon. 

One incoming call from Mom. 

I sighed and tapped the answer button. "Hello, Mom," walang gana kong sagot sa tawag na iyon.