Gabi na ng sa tingin ko ay makarating na kami sa kung saan ma’n ang puountahan namin, pag-bukas ng bodyguard sa pinto ng limousine , ay tumambad sa harapan ko ang napakalaking pinto, kulay itim at gold ito. “Welcome to Casa Montlaire!” bati ng isang babae na around 50s ang edad at yumuko sa harapan ko.
“Don’t be to formal, Anda, she's just my personal assistant.” bungad ni Sebastian. After what he did to me?! Halos hindi ako makahakbang ng maayos dahil sa hapdi sa parteng gitna ko, kahit daliri kang niya ang pumasok sakin para narin akong hinahati sa dalawa, paano nalang kung naituloy pa niya ang balak niyang gawin sakin kanina? Kinuha ng isa sa bodyguard ang maleta ko habang si Ma’am Anda naman ay inalalayan ako. “Ano bang nangyari sayo? bakit para kang lantang gulay?” tanong nito sakin, ngumiti lang ako “Napagod lang po ako sa byahe.” sagot ko, maya maya ay naramdaman ko bigla ang paghawak niya sa leeg, at pisngi ko. “Si Sir ba ang may gawa niyan?” napatingin ako sakaniya, bakas ang awa mula sa mga mata niya at sa ton ng pananalita niya. “P-po?” tanong ko, hindi ito sumagot at nginitian lang ako, ngiting hindi nang aasar at mas lalong hindi nanghuhusga, kundi isang ngiting puno ng pag aalala. “Ako ng bahala sa gamit niya Sarmiento, malapit narin naman ang kuwarto niya.” utos ni Ma’am Anda. “Ako nga pala si Anda, pwede mo akong tawaging Aling Anda, Nay Anda-- depende kung saan ka mas kumportable.” saad nito, sa bandang dulo ng hallway malapit sa kusina ay narating namin ang pinto. Binuksan ito ni Nay Anda, “Ito ang magiging kuwarto mo, nilinis ko na yan bago pa kayo dumating dahil yun ang bilin ni Sir Sebastian.” nakangiting turan ginang. “S-salamat po, ‘Nay Anda." saad ko, ngumiti ito at sa loob lang ng isang segundo ay nagbago agad ang ekspresyon ng mukha niya. “Uulitin ko ang tanong ko, si Sir Sebastian ba ang may gawa?” tanong ulit ng natanda, tango lamang ang ginawa ko at sa di ko malamang dahilan, bigla nalang may pumatak na luha sa pisngi ko. Mahigpit na yakap ang ginawa sakin ni ‘Nay Anda, may kunga anong gaan ng pakiramdam ako na biglang naramdaman, tila sa buong buhay ko.. ngayon lang ako nakaramdam ng yakap ng isang magulang, yakap ng taong may pakealam sakin, yakap ng taong alam kong magmamahal saakin.. At sakaniya ko lang iyon naradaman, ngayon lang. Hagulhol lang ang nagawa ko, habang siya ay tinatapik tapik ang likod ko, pilit na inaalo ako. “Alam kong mahirap, alam kong mahihirapan ka. Hindi ko alam kung paano ka naisama ni Sir Sebastian rito, karamihan sa mga naidala niya rito ay kusang sumama lang sakaniya, at kapag nakaalis na ay hindi na bumabalik..” litanya ng matanda. Napabitaw ako sa pagkakayakap sakaniya at hinarap siya. “Marami na ho siyang dinalang babae rito?” tanong ko. “Oo hija, pero halos sa lahat ng dinala niya ay malapad ang ngiti, tila ba naka-jackpot, pero kapag sila ay nakalabas na ng mansyon ay hindi na nagbabalik, hanggang sa paiba-ibang mukha nalang ang nakikita ko.” tumikhim siya, hinawakan ang magkabilang balikat ko. “Marami rin sakanila ang nakangiting pumasok pero, tila kapag nakakalabas na? para silang nakakita ng demonyo at nagmamadali ng makaalis. Ikaw? bakit at paano ka naisama ni Sir rito? kusa ka bang sumama? ginusto mo ba ito? isa ka ba sa malalim ang pagnanasa kay Sir Sebastian?” naging malikot ang mga matang nakatitig sakin, mga namumuong luha na gustong kumawala mula sa mata ni ‘Nay Anda. “Kusa ho akong sumama, pero.. pero hindi ko ho ito kagustuhan. May parents exchange me to deal na inilatag ni Sebastian earlier, hindi ko ho talaga expect na mapapansin niya ako or kung ano man. Hindi ko rin siya binigyan ng pansin that time, pero laking gulat ko ng hingin niya ako sa mga magulang ko-- sa mga magulang ko na ganoon lang ako kadaling ibinigay sakaniya.” paliwanag ko, mabigat na paghinga ang pinakawalan ni ‘Nay Anda, kasabay non ay ang pagyakap niya sakin muli. Lumipas ang oras, matapos ang pag uusap namin na iyon ni ‘Nay Anda ay nagpaalam na siya sakin na lumabas. Pinigilan ko ang mga nagbabadya kong luha at mga hikbi, huminga ako ng malalim at ngumiti sa kawalan. Ibinuhos koag oras sa pag aayos ng mga gamit ko kahit alam kong past 9 Pm na, hindi ako nakakaramdam ng pagod this time. Hindi ko alam kung bakit, o baka ang katawan ko na mismo ang gumagawa ng paraan para hindi isipin ang lahat ng mga nangyayari sakin ngayon. Nang matapos ko ang pag aayos ng mga gamit ko, ay nagpahinga na ako, naupo ako sa gilid ng kama ko. Isang buntong hininga ang pinakawalan ko, at ng patayo na sana ako para lumabas papuntang banyo, ay halos mapatalon ako sa lakas ng katok sa pinto mula sa labas Agad namang bumukas ang pinto at pumasok ang isa sa mga bodyguard ni Sebastian, si Sarmiento, kanin pa pala ako rito na nag aayos hindi ko man lang na-i-lock ang pinto. “Ma’am Elena, pinapatawag ka ni Sir Sebastian. Nasa study siya ngayon.” malamig ang pagkakasalita nito, tila ba nahawa na sa Amo. Nanlamig ang buong katawan ko. “S-sa study? Ngayon?” tanong ko, pilit na umaasa na baka bukas na lang, o baka hindi naman ako talaga kailangan. Pero matigas ang mukha ni Sarmiento. “Ngayon, Miss. Don’t keep him waiting.” Huminga ako nang malalim. Walang choice. Tumango ako at sumunod sa kanya palabas ng kwarto. Sa bawat hakbang pababa ng hallway, parang may kung anong bigat at pilot na dumadag-an sakin. Ang mga chandeliers na kanina ay parang maganda at marangya, ngayon ay para bang mga matang nakatingin lang saakin, pinagmamasdan ang bawat kilos ko. Pagdating namin sa harap ng study, binuksan ni Sarmiento ang malaking kahoy na pinto. “Sir, she’s here,” aniya. Tumango lang si Sebastian mula sa loob, kaya iniwan na ako ng bodyguard at marahang isinara ang pinto. Nakaupo sa isang malaki at eleganteng leather chair at may hawak na baso ng red wine si Sebastian. Naka unbutton ang dalawang butones ng puting polo niya, kaya litaw ang perpektong dibdib. Relaxed ang katawan niya, pero ang mga mata niya… nakatutok sakin, matalim, parang inaaral ang bawat galaw ko. “Come in, Elena.” Mababa, malamig, pero commanding ang boses niya. Lumapit ako, at kahit kabado ay pinilit kong ihakbang ang mga paa ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko sa mga kamay ko, itatago ba sa likod, o ipapagitna? kaya ang ginawa ko ay ikinapit ko nalang ang mga kamay sa laylayan ng dress ko. Pagdating ko sa gitna ng study, bigla siyang tumayo, marahang nilapag ang baso ng alak sa mesa, at lumapit. Napalunok ako, ramdam ang init ng hininga niya nang dumaan siya sa tabi ko. At sa mabigat na boses, binigkas niya ang mga salitang nagpayanig sa buo kong pagkatao. “Take off your clothes.” Nanlaki ang mga mata ko. “W-what?” bulong ko, halos hindi makalabas ang boses. Malamig ang titig niya nang humarap ulit sakin. “You heard me, Elena. Take. Them. Off.” Parang pinagsakluban ako ng langit at lupa. Nanginginig ang buo kon katawan, hindi ko kaya... hind pwede ‘to! Bago pa man ako makapagsalita ng dahilan, bigla siyang may inihagis sa akin. Isang manipis na tela, black silk lingerie. Sexy. Revealing. Halos wala nang maitatago, dahil sa mismong parte dapat na natatakpan? ay yun pa ang talagang may butas, na tila ipinasadya. “Put that on,” sabi niya habang muling bumalik sa upuan at naglagay ng alak sa baso. “And... dance for me.” ipinatong niya pa ang dalawa niyang paa sa study desk niya habang pinapaikot ikot ang alak sa loob ng marble glass, habang diretsyo ang tingin sakin at nakangisi. The fuck with this bitch?!Mainit ang hapon sa Balabac. Yung tipong kahit anong gawin mo, ramdam mo ang lagkit ng hangin na humahaplos sa balat, pero kasabay noon ay andoon din yung presensya ng dagat na nagbibigay ng kakaibang gaan sa dibdib. Nasa balkonahe ako ng paupahan ni Aling Merly, nakaupo sa lumang kahoy na upuan, hawak ang isang baso ng malamig na buko juice na binili ko lang kanina. Habang nakatingin ako sa dagat na nasa di kalayuan, hindi ko mapigilang isipin kung paano na ba talaga ang magiging buhay ko dito. Lumipas na ang ilang araw mula nang dumating ako, at kahit papaano, nagsisimula na akong masanay sa bagong paligid. Ang mga tunog ng alon, ang sigaw ng mga batang naglalaro sa daan at tabing dagat, at ang tawanan ng mga kapitbahay tuwing hapon, parang unti-unti nang pumapasok sa sistema ko. Hindi na ako kasing kaba kagaya noong unang araw ko rito. Pero isang bagay ang malinaw sakin ngayon, hindi ako pwedeng manatili na ganito lang. May pera nga ako rito na nakakatulong para makadagdag sa pan
Elena’s POV Umaga pa lang, naririnig ko na ang mga tilaok ng manok at tawanan ng mga bata sa labas. Para akong nasa ibang mundo, malayo sa marangyang Casa Montlaire, at higit sa lahat, malayo kay Sebastian. Maaga pa lang nang bumangon ako sa maliit na kwarto sa paupahan ni Aling Merly. Bumukas ako ng bintana at ninamnam ang sariwang hangin at damang-dama ang kalayaan. Sa wakas, wala na si Sebastian. Walang nakatingin, walang nagbabantay. Malaya na ako, hawak ang sarili kong mundo, ang kapalaran ko at ng anak ko. “Elena, gising ka na ba, hija?” tawag ni Aling Merly mula sa labas ng kwarto. “Opo, Aling Merly, gising na po ako.” sagot ko. Paglabs ko ay sinalubong ako ng ngiti ni Aling Merly sa may munting sala. May dala siyang basket na puno ng sariwang gulay. “Halika, samahan mo ako sa daungan. Mamili tayo ng sariwang isda para sa tanghalian, at para makita mo rin ang daungan. Masaya dun, hija.” Nakangiting aya ito sakin. “Talaga po? saglit lang ho at kukunin ko lang ang wallet
ELENA’S POV. Pagkababa ko sa pier, ramdam ko pa rin ang bilis ng tibok ng puso ko. Parang bawat hakbang, may sumusunod sakin, o ganito lang talaga ang pakiramdam kapag may tinatakasan, pag may tinataguan. Ilang beses kong kinapa yung maliit na bag na dala ko na binili ko malapit sa pier sa maynila, ito na lang ang meron ako, laman nito ang mga pera ko at tatlong pares ng damit na binili ko rin kasabay ng bag. Sumasabay lang ako sa mga taong kasabayan king maglakad, iniisip kung saang parte slng palawan ako magtatago. Alam kong ipapahanap ako ni Sebastian, at alam kong madali niya akong mahahanap kung hindi ko pag iisipan ng mabuti kung saan ako magtatago. Hindi ko kabisado ang lugar, pero kailangan kong maging matatag, kailangan kong makipagsalamuha, kailangan. Habang palinga linga ako, ay may narinig akong sumisigaw, pa Bataraza raw, bago lang sa pandinig ko, kaya naman lumapit ako roon at agad na nagtanong. “Kuya, saan ho ang Bataraza? malayo po ba sa mga bayan bayan ‘yo
Sebastian's POV Nawawalan na ako ng pag-asa, hindi ko na alam kung saan ko hahanapin si Elena. Walang makapagsabi kung nakasakay ba siya ng barko, o nililito niya lang ako, dahil alam niyang hahanapin ko siya. I know her, she's smart enough para gumawa ng mga bagay na talagang planado at pinagisipan ng mabuti. Hindi siya makakasurvive ng ilang buwan sa Casa kung hindi siya tuso. Naglakad ako palabas ng office, ninamnam ang lamig ng hangin mula sa port. Tumayo ako roon, nakapikit, at sa dibdib ko ay nag-igting ang isang bagay na hindi ko inaasahan, hindi lang ako basta galit, takot rin ako.. takot na baka hindi na siya bumalik.. “Get the private plane" utos ko sa isa sa tauhan ko, Pilit kong pinapakalma ang sarili, kalma na hindi mahahalata ng mga tao ko na.. na natatakot ako ngayon na baka hindi ko na makita si Elena. “Sa palawan tayo.. i want you all group by team, bawat team sa isang isla, lahat ng pwedeng daungan ng barko na iyon.. gusto ko bantayan nyo!” utos ko, puno ng o
Sebastian’s POV) Tahimik ang buong Casa nang makarating ako. Mukhang hindi pa nakakauwi sila Elena, kampante ako dahil alam ko namang kasama si Nay Anda at sila Sarmiento. Dumeretsyo agad ako sa study, agad akong nagbukas ng alak at nagsalin sa baso na naroon. Hindi ko maipaliwanag ang pakiramdam ko, kanina pa may gumugulo sa isip ko... sa dibdib ko, parang may iba, parang may mangyayaring hindi maganda.. Nilapag ko ang baso ng alak ng marinig ko ang boses ni Nay Anda mula sa labas Madalas kong sukatin ang mga tao sa paligid ko, lalo na si Elena. Hindi siya madaling basahin, pero nitong mga nakaraang linggo, nag iba siya, ang laki ng naging pagbabago niya.. Sa una labis akong natutuwa, dahil napapaikot ko na siya sa kamay ko pero.. habang tumatagal nakakaramdam ako ng kaba.. I know... she's up to do something. Dali dali na akong lumabas, pero paglabas ko si Nay Anda lang ang nakita ko, kasama ang ibang maids. Pero balot na balot si nay Anda ng makapal na jacket. “Where
Nagising ako dahil sa katok mula sa pinto ng kuwarto ko, nang tumayo ako ay papungay pungay pa ako habang naglalakad at pagbukas ko ng pinto ay bumungad sakin si Nay Anda. “N-nay Anda? ang aga nyo po?” tanong ko. “Ngayon na ang tamang oras hija” bulong niya. Napakunot ako ng noo... anong ibig niyang sabih-- alam niya ang plano ko? “Wag ka na magtanong.. alam ko lahat.. Narinig ko na may out of town meeting si Sir Sebastian.. ngayon na ang pagkakataon mo para makatakas.. mamaya, pagtapos ng agahan, magpaalam ka kay Sebastian na may kailangan kang bilhin sa mall...” litanya niya. “P-pero Nay Anda ayaw ko kayong madamay” saad ko pa. “Wag kang mag alala hija.. may plano ako, sa ngayon gawin mo ang sinabi ko.” saad pa niya, hinawakan niya pa ang kamay ko at may pasimpleng pinasakmal sakin, tinapik niya pa ito ng ilang beses, tsaka na siya naglakad palayo. Naiwan akong tulala sa kuwarto, nag iisip, ki