LOGINGabi na ng sa tingin ko ay makarating na kami sa kung saan ma’n ang puountahan namin, pag-bukas ng bodyguard sa pinto ng limousine , ay tumambad sa harapan ko ang napakalaking pinto, kulay itim at gold ito. “Welcome to Casa Montlaire!” bati ng isang babae na around 50s ang edad at yumuko sa harapan ko.
“Don’t be to formal, Anda, she's just my personal assistant.” bungad ni Sebastian. After what he did to me?! Halos hindi ako makahakbang ng maayos dahil sa hapdi sa parteng gitna ko, kahit daliri kang niya ang pumasok sakin para narin akong hinahati sa dalawa, paano nalang kung naituloy pa niya ang balak niyang gawin sakin kanina? Kinuha ng isa sa bodyguard ang maleta ko habang si Ma’am Anda naman ay inalalayan ako. “Ano bang nangyari sayo? bakit para kang lantang gulay?” tanong nito sakin, ngumiti lang ako “Napagod lang po ako sa byahe.” sagot ko, maya maya ay naramdaman ko bigla ang paghawak niya sa leeg, at pisngi ko. “Si Sir ba ang may gawa niyan?” napatingin ako sakaniya, bakas ang awa mula sa mga mata niya at sa ton ng pananalita niya. “P-po?” tanong ko, hindi ito sumagot at nginitian lang ako, ngiting hindi nang aasar at mas lalong hindi nanghuhusga, kundi isang ngiting puno ng pag aalala. “Ako ng bahala sa gamit niya Sarmiento, malapit narin naman ang kuwarto niya.” utos ni Ma’am Anda. “Ako nga pala si Anda, pwede mo akong tawaging Aling Anda, Nay Anda-- depende kung saan ka mas kumportable.” saad nito, sa bandang dulo ng hallway malapit sa kusina ay narating namin ang pinto. Binuksan ito ni Nay Anda, “Ito ang magiging kuwarto mo, nilinis ko na yan bago pa kayo dumating dahil yun ang bilin ni Sir Sebastian.” nakangiting turan ginang. “S-salamat po, ‘Nay Anda." saad ko, ngumiti ito at sa loob lang ng isang segundo ay nagbago agad ang ekspresyon ng mukha niya. “Uulitin ko ang tanong ko, si Sir Sebastian ba ang may gawa?” tanong ulit ng natanda, tango lamang ang ginawa ko at sa di ko malamang dahilan, bigla nalang may pumatak na luha sa pisngi ko. Mahigpit na yakap ang ginawa sakin ni ‘Nay Anda, may kunga anong gaan ng pakiramdam ako na biglang naramdaman, tila sa buong buhay ko.. ngayon lang ako nakaramdam ng yakap ng isang magulang, yakap ng taong may pakealam sakin, yakap ng taong alam kong magmamahal saakin.. At sakaniya ko lang iyon naradaman, ngayon lang. Hagulhol lang ang nagawa ko, habang siya ay tinatapik tapik ang likod ko, pilit na inaalo ako. “Alam kong mahirap, alam kong mahihirapan ka. Hindi ko alam kung paano ka naisama ni Sir Sebastian rito, karamihan sa mga naidala niya rito ay kusang sumama lang sakaniya, at kapag nakaalis na ay hindi na bumabalik..” litanya ng matanda. Napabitaw ako sa pagkakayakap sakaniya at hinarap siya. “Marami na ho siyang dinalang babae rito?” tanong ko. “Oo hija, pero halos sa lahat ng dinala niya ay malapad ang ngiti, tila ba naka-jackpot, pero kapag sila ay nakalabas na ng mansyon ay hindi na nagbabalik, hanggang sa paiba-ibang mukha nalang ang nakikita ko.” tumikhim siya, hinawakan ang magkabilang balikat ko. “Marami rin sakanila ang nakangiting pumasok pero, tila kapag nakakalabas na? para silang nakakita ng demonyo at nagmamadali ng makaalis. Ikaw? bakit at paano ka naisama ni Sir rito? kusa ka bang sumama? ginusto mo ba ito? isa ka ba sa malalim ang pagnanasa kay Sir Sebastian?” naging malikot ang mga matang nakatitig sakin, mga namumuong luha na gustong kumawala mula sa mata ni ‘Nay Anda. “Kusa ho akong sumama, pero.. pero hindi ko ho ito kagustuhan. May parents exchange me to deal na inilatag ni Sebastian earlier, hindi ko ho talaga expect na mapapansin niya ako or kung ano man. Hindi ko rin siya binigyan ng pansin that time, pero laking gulat ko ng hingin niya ako sa mga magulang ko-- sa mga magulang ko na ganoon lang ako kadaling ibinigay sakaniya.” paliwanag ko, mabigat na paghinga ang pinakawalan ni ‘Nay Anda, kasabay non ay ang pagyakap niya sakin muli. Lumipas ang oras, matapos ang pag uusap namin na iyon ni ‘Nay Anda ay nagpaalam na siya sakin na lumabas. Pinigilan ko ang mga nagbabadya kong luha at mga hikbi, huminga ako ng malalim at ngumiti sa kawalan. Ibinuhos koag oras sa pag aayos ng mga gamit ko kahit alam kong past 9 Pm na, hindi ako nakakaramdam ng pagod this time. Hindi ko alam kung bakit, o baka ang katawan ko na mismo ang gumagawa ng paraan para hindi isipin ang lahat ng mga nangyayari sakin ngayon. Nang matapos ko ang pag aayos ng mga gamit ko, ay nagpahinga na ako, naupo ako sa gilid ng kama ko. Isang buntong hininga ang pinakawalan ko, at ng patayo na sana ako para lumabas papuntang banyo, ay halos mapatalon ako sa lakas ng katok sa pinto mula sa labas Agad namang bumukas ang pinto at pumasok ang isa sa mga bodyguard ni Sebastian, si Sarmiento, kanin pa pala ako rito na nag aayos hindi ko man lang na-i-lock ang pinto. “Ma’am Elena, pinapatawag ka ni Sir Sebastian. Nasa study siya ngayon.” malamig ang pagkakasalita nito, tila ba nahawa na sa Amo. Nanlamig ang buong katawan ko. “S-sa study? Ngayon?” tanong ko, pilit na umaasa na baka bukas na lang, o baka hindi naman ako talaga kailangan. Pero matigas ang mukha ni Sarmiento. “Ngayon, Miss. Don’t keep him waiting.” Huminga ako nang malalim. Walang choice. Tumango ako at sumunod sa kanya palabas ng kwarto. Sa bawat hakbang pababa ng hallway, parang may kung anong bigat at pilot na dumadag-an sakin. Ang mga chandeliers na kanina ay parang maganda at marangya, ngayon ay para bang mga matang nakatingin lang saakin, pinagmamasdan ang bawat kilos ko. Pagdating namin sa harap ng study, binuksan ni Sarmiento ang malaking kahoy na pinto. “Sir, she’s here,” aniya. Tumango lang si Sebastian mula sa loob, kaya iniwan na ako ng bodyguard at marahang isinara ang pinto. Nakaupo sa isang malaki at eleganteng leather chair at may hawak na baso ng red wine si Sebastian. Naka unbutton ang dalawang butones ng puting polo niya, kaya litaw ang perpektong dibdib. Relaxed ang katawan niya, pero ang mga mata niya… nakatutok sakin, matalim, parang inaaral ang bawat galaw ko. “Come in, Elena.” Mababa, malamig, pero commanding ang boses niya. Lumapit ako, at kahit kabado ay pinilit kong ihakbang ang mga paa ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko sa mga kamay ko, itatago ba sa likod, o ipapagitna? kaya ang ginawa ko ay ikinapit ko nalang ang mga kamay sa laylayan ng dress ko. Pagdating ko sa gitna ng study, bigla siyang tumayo, marahang nilapag ang baso ng alak sa mesa, at lumapit. Napalunok ako, ramdam ang init ng hininga niya nang dumaan siya sa tabi ko. At sa mabigat na boses, binigkas niya ang mga salitang nagpayanig sa buo kong pagkatao. “Take off your clothes.” Nanlaki ang mga mata ko. “W-what?” bulong ko, halos hindi makalabas ang boses. Malamig ang titig niya nang humarap ulit sakin. “You heard me, Elena. Take. Them. Off.” Parang pinagsakluban ako ng langit at lupa. Nanginginig ang buo kon katawan, hindi ko kaya... hind pwede ‘to! Bago pa man ako makapagsalita ng dahilan, bigla siyang may inihagis sa akin. Isang manipis na tela, black silk lingerie. Sexy. Revealing. Halos wala nang maitatago, dahil sa mismong parte dapat na natatakpan? ay yun pa ang talagang may butas, na tila ipinasadya. “Put that on,” sabi niya habang muling bumalik sa upuan at naglagay ng alak sa baso. “And... dance for me.” ipinatong niya pa ang dalawa niyang paa sa study desk niya habang pinapaikot ikot ang alak sa loob ng marble glass, habang diretsyo ang tingin sakin at nakangisi. The fuck with this bitch?!Tahimik ang buong kwarto maliban sa steady beep ng monitor ni Elias.Madaling araw na. Hindi ko na alam kung ilang oras na akong gising, basta ang alam ko lang… ayokong lumayo kahit isang segundo.Si Sebastian, nandun sa isang sulok, nakaupo sa couch na parang hindi rin mapakali. Hindi siya makatulog—halata sa bawat paghinga niya. Ilang beses ko siyang nakikitang tumatayo para tingnan si Elias, tapos babalik ulit, parang hindi niya alam kung saan lulugar.Ako naman, hindi bumibitaw sa kamay ng anak ko.Pinagmamasdan ko lang si Elias. Ang liit ng katawan niya sa malaking hospital bed…Ang oxygen line sa ilong…Ang wires sa dibdib…At bawat beep ng machine parang suntok sa dibdib ko.I would trade places with him in a heartbeat.Kahit ngayon. Kahit agad-agad.Pero pilit kong pinapatatag ang loob ko.Maya-maya, narinig kong umungol si Elias. Mahina, parang may hinihintay… o may hinahanap, kaya agad akong yumuko.“Baby? I’m here… mama’s here,” bulong ko agad, kinakabahan kung ano na naman
Ang saya ng umaga.Rinig ko ang tawa ni Elias sa bakuran, sabay halakhak ni Sebastian habang hinahabol nila ang bola. Si Sarmiento naman, nakatambay sa gilid, nakangiti habang nanonood.Nakaupo ako sa may terasa, may hawak na tasa ng kape, pinagmamasdan lang silang tatlo, “Papa! catch!” tili ni Elias habang iniitsa ang bola.Pero ilang segundo lang, parang biglang bumagal ang lahat.Nakita kong huminto si Elias sa gitna ng damuhan, nakatingin lang sa bola, nakangiti pero bigla nalang bumagsak ang katawan niya.“E-Elias?!” sigaw ko, nabitawan ko ang tasa at agad na tumakbo papalapit sa anak ko. Namilog ang mga mata ni Sebastian at agad siyang lumuhod dahilan para masapo niya agad si Elias.“Elias! Hey, hey, anak, look at Papa…open your eyes—” nanginginig na tawag ni Sebastian kay Elias habang marahan niyang tinatapik ang pisngi nito, at doon ko lang napansin… nangingisay na si Elias.“Sebastian! A-anong nangyayari?!” halos pasigaw kong tanong, hawak ko na agad ang braso ng anak ko na
NAGISING ako sa amoy ng parang ginigisa kaya napatayo agad ako, ng makalabas ako ng kuwarto namin ni Elias ay bumungad sakin si Sarmiento na naghihiwa ng karne“Goodmorning Ma’am Elena” bati nito sakin kaya ilang kong nginitian ito. “Goodmorning, Elena” Si Sebastian, pagtingin ko ay nasa harap siya ng kalan at nag gigisa ng bawang at sibuyas.“Okay lang ba na nandito si Sarmiento?” biglang tanong ni Sebastian, hindi ako agad nakasagot, pero tumango nalang ako at umupo.Pagka-upo ko ay nakita kong sumenyas si Sebastian kay Sarmiento, bigla bigla nalang binitawan ni Sarmiento ang hinihiwa niya at mabilis na lumapit kay Sebastian at kinuha ang hawak nitong sandok, habang si Sebastian naman ay kumuha ng tasa at nagtimpla ng kape.“Magkape ka na muna habang nagluluto ako—k-kami, kami ni Sarmiento” saad nito at inabo sakin ang tasa. Hindi ko alam kung bakit tila hindi ako makapagsalita ngayon, para bang hindi ako makapaniwala sa ginagawa nila.“H-hindi naman kaila—” “No, i-i want to learn
Matapos ang yakapan naming tatlo ay nagsimula na kaming mag almusal ng ayain na kami ni Jophine. Napatingin ako kay Jophine na tahimik lang, hindi ako sanay na tahimik siya kaya naman tinapik ko ang kamay niya ng bahagya.“Ang tahimik mo.” mahina kong sabi…“E kasi ate…” huminto siya at tumingin kay Sebastian habang si Sebastian naman ay nagtatakang napatingin sakin. “Kasi?” tanong ko kay Jophine. “Pwedeng ibulong ko na lang? nakakahiya kasi baka marinig ng papa ni Elias.” nahihiya nitong sabi kaya napakunot ako ng noo.“Ayos lang yan, ano ba kasi yun?” pangungulit ko pa sakaniya. “Nakakahiya kasi… pero… ang guwapo po pala ng papa ni Elias ate!” tili nito, kaya taas kilay akong napatingin kay Sebastian na abot tenga ang ngiti.“Nahiya ka pa sa lagay na yan ah?” biro ko kay Jophine na nakatakip ang bibig ngayon ng kamay niya.“Pogi ako tita e, syempre pogi rin si Papa” nakabungis ngis namang sabi ni Elias kaya natawa nalang kami, habang si Sebastian ay marahang hinaplos sa ulo si Elia
Maaga akong nagising para maghanda ng agahan, habang nagluluto ako ay bigla nalang may yumakap sa binti ko. Si Elias.“Goodmorning” bati ko sakaniya at binuhat siya. “Mama, where’s papa?” tanong agad niya. Hindi ako agad nakaimik, hindi ko alam kung handa na ba talaga akong magkausap ang mag-ama… “Mama?” napangiti ako ng tawagin niya ako ulit at gamit ang maliit niyang kamay ay hinarap niya ako sakaniya.“He’s inside of that room anak, gusto mo ba talaga makita si papa?” mahinahon kong tanong. “Opo.” agad niyang sagot.Ibinaba ko siya at inalalayan na buksan ang pinto ng kuwarto kung saan nagpapahinga si Sebastian. Pagbukas ng pinto ay agad na pumasok si Elias, at agad na pumatong kay Sebastian at niyakap ito.“Papa..” bulong ni Elias habang tinatapik ang papa niya sa dibdib.“Mama, may fever po si papa?” tanong niya, at tumango naman agad ako. Napaayos ako ng tayo mula sa pagkakapantay ko sa pinto ng makita ko si Sebastian na dahan dahang umupo mula sa pagkakahiga. “Pa..papa?” mangha
Pagkapasok namin sa sala, inilapag namin siya sa sofa. Agad kong kinuha ang tuwalya, pinunasan ang mukha niya habang si Lucas ay pinapakiramdaman ang pulso.“He’s still breathing,” ani Lucas “But he’s burning up.” may pag aalalang sabi niya.“Kakausapin ko si Jophine na doon muna sa kuwarto namin ni Elias, pwede bang buhtin natin siya papunta sa kuwarto ni Jophine?” pakiusap ko kay Lucas na agad naman niyang tinugunan.Habang binubuhat namin si Sebastian nararamdaman kong nanginginig pa rin ang kamay ko, hindi lang sa lamig, kundi sa guilt, sa kaba at awa.Pagdating sa kuwarto ni Jophine ay inayos namin siya sa kama. Tinanggal ko ang coat at sapatos niya, at tinakpan siya ng makapal na kumot.Tahimik lang si Lucas. Habang pinagmamasdan ko si Sebastian, at di ako mapakali sa paulit ulit na pag aayos sa kumot niya, kung may parte ba na dadaanan ng hangin na maging sanhi na lamigin siya.“Do you love him?” biglang tanong ni Lucas, deretsyo lang ‘yon walang kahit na anong emosyon na masis







