“Dance, Elena”

Matalim ang titig ko sakaniya, hindi pa sigurado kung seryoso ba talaga siya sa pinapagawa niya.

“You can't do this to me Sebastian!” sigaw ko, hawak ang lingerie na kanina ay hinagis niya saakin.

“Yes i do, i can do whatever i want. Nakalimutan mo na bang-- ibinenta ka na sakin ng magulang mo?” that words hit me hard, ang sakit lang na kaya niyang ipamukha sakin na ganoon lang ako kadaling ipamigay-- or should i say, ibenta? at alam niya sa sarili niya na ganoon lang rin ako kadaling paglaruan, ipagawa lahat ng gusto niya, dahil tulad ng sabi niya? nabili lamang niya ako sa mga magulang ko na walang ibang mahalaga sakanila kundi ang kumpanya, reputasyos at ang pinakamamal nilang anak na si Veronica.

“Don’t make me repeat my self, Elena. hindi mo magugustuhan ang puwede kong gawin..”

Hindi na ako nakapagsalita,ramdam ko ang init ng mukha ko, hiya, takot, at galit sabay-sabay habang hinuhubad ang suot ko. Pagkabagsak ng dress ko ay isusuot ko na sana ang lingirie pero isang malakas na tikhim ang pumigil sakin.

“You can't wear that lingerie with your bra and panty’s on. Take them off!” maotoridad nitong utos, salubong ang mga kilay at bahagyang pag-igting ng panga niya.

“You’re evil Sebastian!” singhal ko. “Yes i am, my Elena.. so do whatever i say” tugon nito.

Hindi ako kumilos, tinitigan ko lang siya ng masama hanggang sa isang malakas na hampas ang ginawa niya sa mesa, nakatayo na siya habang ang dalawang kamay niya ay nakatukod sa mesa.

Nanginginig man sa takot ay pinilit kong hinubad ang Bra at Panty ko, Matapos ay mabilis kong isinuot ang lingerie. Bawat galaw ko ay tila sinusukat niya. Ang mga mata niya ay parang naglalagablab, at ramdam ko na bawat titig niya ay nag-iiwan ng bakas sa balat ko.

“Good,” sabi niya, malamig na ngiti sa labi. “Now… dance for me.”

Hindi ko alam kung paano o anong klaseng sayaw ang gusto niya, tila balak niya talaga ako gawing alipin niya, at alam ko na wala akong choice.

Unang hakbang ko ay paunti-unti, awkward. Pinipilit kong huwag tumingin sa kanya, pero hindi ko mapigilan. Sa bawat galaw ng katawan ko ay ramdam ko ang bawat mata niya na sumusubaybay.

“You move well… for a beginner,” bulong niya, habang umiinom ng alak. “Keep going.”

Habang tumatagal, kahit labag sa loob ko, unti-unti ay nagiging sensual ang galaw ko. Napapansin ko rin na parang mas pinapansin niya ang mga maliit na detalye, pagkikilos ng kamay, pagkiling ng balikat, bawat pag galaw ng balakang ko.

“Don’t stop,” utos niya, malamig ngunit may halong amusement at control.

Sa buong buhay ko, hindi ko naisip na mangyayari ang lahat ng ito sakin, after all the sacrifices i made for the sake of our family-- our company, ito pa ang ginawa sakin ng  parents ko.

“Closer,” utos ni Sebastian. Hindi ko alam kung kaya ko, pero unti-unti akong lumapit sa mesa niya, bawat hakbang ay punô ng kaba at pag-aalinlangan.

Ngumiti siya ng bahagya, naglagay ng isang kamay sa braso ko, ramdam ko ang malamig niyang balat, at huminto sa pag-inom ng alak. “That’s better, Elena. You’re learning.”

Halos manayo lahat ng balahibo ko dahil sa mga bulong niyang iyon, hindi dahil sa may nararamdaman akong pagnanasa kundi takot talaga.

“Enough for now,” sabi niya, tumalikod at bumalik sa upuan, iniinom muli ang alak. “Tomorrow… we continue.”

At doon, nanatili akong nakatayo, nanginginig, ramdam ang halo ng takot, galit. Ang mga luhang kanina pa  na nagbabadyang bumagsak ay tuloy tuloy na ngayon sa pag agos.

Hindi ko malilimutan ang gabing ito, ang gabing nawalan ako ng dignidad, privacy, freedom, at pakiramdam ko?Napakababa kong babae, napakahina, walang lakas, walang karapatan, walang kakayahang lumaban.

Bakit hindi nalang ako tumakas? isipin nalang ang sarili ko? ang kapakanan ko? ang kaligtasan ko? tutal wala naman akong maituturing na pamilya, nag iisa lang ako sa mundong ‘to, bakit kailangan ko pa silang isipin? bakit ako natatakot sa kung anong pwede nilang gawin sakin? gayong, sirang sira na ako ngayon dahil sa taong bumili sakin.

Iniisip kung ano ba talaga ang kailangan niya sakin? bakit ako? sa dinami rami namin sa company.. bakit ako? bakit ako pa ang napagtripan niyang ganituhin? at kailan siya titigil? kailan niya ako balak palayain? gusto ko lang naman ng tahimik na buhay. Yun lang, pero bakit pahirap ng pahirap yung sitwasyong ibinabato saakin? bakit?