“Kanina pa naghihintay ang customer sa’yo!” bahagya pa akong napaigtad sa gulat ng biglang bumukas ang pinto ng dressing room at pumasok ang manager nitong club.
Tinapunan ko siya ng tingin bago nagpatuloy sa paglalagay ng lipstick sa labi. Maging ang ilang kasama ko sa silid ay halatang nabigla rin.
“Ano ba? Ang tagal mo na rito, hindi ka pa rin tapos mag-ayos? Masyado kang makupad! Kung hindi lang malaki ang komisyon na makukuha ko, hindi na talaga kita tatanggapin pa ulit dito!” patutsada pa nito habang humihithit ng sigarilyo.
Kung hindi lang ako sanay malamang ay naubo na ako ng ibuga nito ang usok sa mismong mukha ko.
Ikinuyom ko ang aking kamao. Kailangan kong magtimpi.
“Umakyat ka na. Room 305,” humalukipkip ito ng braso. Pagkatapos ng gabing ‘to magiging katulad ka na rin namin. Isang bayarang puta!” nangungutyang sambit nito bago humahalakhak na tinalikuran ako.
Sinundan ko siya palabas at di nagpahalatang apektado ako sa pang-iinsulto nito. Medyo asiwa akong naglakad dahil bukod sa hapit na hapit ay napakaiksi pa ng suot ko. Halos kita na ang lahat ng pinakatatagong parte ng katawan ko.
Why did I come to this? Why am I stooping this low? Right. Because I don’t really have a choice. I had always been deprived of it. Kailangang-kailangan ko ng pera at ang trabahong ito lamang ang tanging paraan. Kinakabahan na kumatok ako sa pinto ng silid na pakay. Kaya mo ‘to Elora! Alang-alang sa kapatid mo.
I entered the room upon hearing someone commanding me to come in.
Isang bulto ng lalaki ang nakita kong nakaupo sa pang-isahang sofa katabi ng pabilog na kama. May kadiliman ang buong silid na tanging ang malamlam na ilaw ng lampshade sa bedside table ang nagbibigay liwanag.
Pero sapat na iyon upang maaninag ko ang kalahati ng mukha ng taong aking kaharap.
Nanigas ako sa aking kinatatayuan ng makilala kung sino ito. Bigla ang pagsipa ng malakas na tibok ng aking puso. It’s him. Ang lalaking kaytagal ko ng inaasam na makita. Ang lalaking hanggang ngayon ay labis ko pa ring minamahal.
“M-marcus…”
From where I stand, the grim expression on his face was very visible. Tumayo siya at nagsimulang humakbang palapit sa akin. Halos manginig ako ng huminto siya ilang pulgada ang layo sa akin.
“There must be a mistake. What does a good for nothing woman like you doing here?”
Ang talim ng kanyang mga binitawang salita ay nanunuot sa bawat kong himaymay na naghahatid ng kilabot sa akin. Taas-noong sinalubong ko ang kanyang titig.
“Dito ako sa kwartong ito itinuro kaya siguradong walang pagkakamali rito,” mas malamig kong tugon, pilit na iwinawaksi ang aking nararamdaman. “Kung ayaw mo sa akin, sasabihan ko si Madam Zorayda na ibalik ang ibinayad mo,” dagdag ko pa.
“Hindi ka pa rin nagbabago, Elora! Lusak na ang inaapakan mo at bali na rin ang pakpak mo pero mapagmataas ka pa rin.”
I can stand here all night and take every insult his throwing at me. I deserve it after what I’ve done to him in the past. Pero kailangan ko ng pera. At kung ayaw niyang ako ang makasama ngayong gabi, maghahanap na lang ako ng ibang handang magbayad sa akin ng malaki.
Akmang tatalikuran ko na ito nang haklitin niya ako sa aking braso. Napaigik pa ako sa sakit sa higpit ng hawak niya.
“Saan ka pupunta?!”
I tried to pull my arms away from him but he just tightened his grip even more. He even snaked his other arms around my waist making me slammed my body against his hard chest.
“B-bitiwan mo ako Marcus! Halata namang ayaw mo kong makasama kaya aalis na lang ako!”
Idinikit niya ang kanyang labi sa aking punong tenga bago mapangahas na kinagat iyon na sinundan ng paglandas ng kanyang dila pababa sa aking panga. Ramdam ko ang paggapang ng mala-kuryenteng init sa aking balat dulot Ng ginawa niya. Nahigit ko ang sariling hininga ng pagbungguin niya ang tungki ng aming ilong.
“Tama ka. Ayaw kitang makasama. I still fucking hate you!”
I equalled his intense stare.
“It’s been so long, Marcus! Hindi ka pa rin ba nakakalimot? Don’t tell me, you hadn’t move on!”
His hand that’s gripping me move up to my face and cupped my jaw.
“Masyadong mataas pa rin ang tingin mo sa sarili, Elora. Madaling kalimutan ang isang walang kwentang babaeng kagaya mo! Pero ang galit ko para sa’yo ay hinding-hindi mawawala. Sa ayaw mo at sa gusto ko, you’ll stay and do the job I paid you for.”
Hinawakan ko siya sa kanyang balikat at sinubukang itulak palayo.
“Pwes! Hindi ko na tinatanggap ang trabaho. Ibabalik ko ang perang ibinayad mo!”
He finally let me go. Bumalik ito sa sofa, prenteng naupo at ipinagpatuloy ang pagsimsim ng alak.
“Ibabalik o gusto mong dagdagan ko pa ang presyo?”
Maang akong napatitig sa kanya.
“Kulang pa ba ang isang milyon?”
Nanlaki ang mata ko. Isang milyon? Pero wala pa sa kalahati ng halagang iyon ang ipinangako ni Madam Zorayda sa akin.
“Naliliitan ka sa isang milyon? Then, let’s make it five million. Maliit pa rin? Okay, how about ten million?”
Mas lalong nanlaki ang mata ko.
“You looked shocked.”
He let out a baleful laugh. “Hindi ka ba makapaniwala? Bilyonaryo na ako ngayon, Elora! Marami na akong pera! Kaya ko ng bilhin ang kahit na anong naisin ko. Kaya ko ng bilhin ang katawan mo, ang kaluluwa mo, maging ang buong pagkatao mo!”
Nabuhay ang isang pamilyar na sakit na kaytagal ko ng ibinabaon sa aking dibdib. Ang bawat niyang salitang puno ng panunumbat ay tila mga punyal na tumatarak sa aking puso.
The man I have ever love so dearly is clearly not the one who’s infront of me now. My Marcus then is full of love and adoration for me. Kabaligtaran sa nakikita ko ngayon. He look monstrous and ruthless.
“Sampung milyon kapalit ng pagpapakasasa ko sa katawan mo. Huwag mo nang asamin ang mas higit pang halaga. Ten million is too much for a worthless whore!”
Ramdam ko ang pag-iinit ng sulok ng aking mata dahil sa nagbabadyang luha. His also very savage now. And I made him to be like this. Kasalanan ko ‘tong lahat. I deserve it.
“My offer don’t last long. Three counts for you to decide or leave now.”
Pinakatitigan ko siya.
“One…”
Ano bang klaseng kamalasan meron ang buhay ko?
“Two…”
How I wished we could still go back to where we used to be.
“Three…”
But I can never have his love again. Nor I can ever redeem my old self again.
“Pumapayag na ako,” walang emosyon kong sagot.
Tumaas ang isang sulok ng kanyang labi bago ako pinasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa na punong-puno ng pagkasuklam.
“Strip, slut and be my fucking slave.”
At tuluyang nahulog ang aking mga luha habang inaalala ang mapait na nakalipas.
"Saan po kayo pupunta, Nana Salve?” tanong ko ng makita itong naggagayak.“ Sa bayan, mamimili.” Si Nana Salve ang pinakamatandang kawaksi dito sa mansiyon. Maliit pa lamang ako ay naninilbihan na siya sa amin.“ Pwede po ba akong sumama?” tanong ko.“ Magpaalam ka muna sa Mama mo. Baka mapagalitan tayo ‘pag isinama kita ng walang paalam,” pagpaalala nito sa akin.Paniguradong tulog pa si Mama.Madaling araw na ‘yon kung umuwi mula sa pagsusugal sa casino kaya baka mabulyawan ako pag naistorbo ko. “Hindi na po! Akong bahala sa inyo!” Nakangiting sumampa ako sa unahan ng naghihintay na sasakyan. Pagdating sa bayan, naunang naglakad papasok sa pamilihan si Nana Salve.“Huwag kang lalayo, Elora. Bibilisan ko ang pamimili para makauwi tayo kaagad,” bilin nito sa akin ng mapansin ang nahuhuli kong paghakbang. Tinanguan ko ito bago ko hinayon ang eskinita patungo sa bilihan ng mga tela. Dikit-dikit ang mga tindahan sa gawi rito. Bihira rin ang namimili sa parteng ito. Isa-isa kong s
“Ano pong nangyayari?” tanong ko sa nakasalubong na kasambahay paglabas ng aking kwarto kinaumagahan.“Ang kapatid ‘nyo po kasi, Senyorita.”“Ha? Napa ‘no si Agatha,” natataranta kong tanong. Patakbong tinungo ko ang silid sa dulong pasilyo ng ikalawang palapag ng mansiyon.Abot-abot ang kabang aking nadama ng maabutan ang eksena sa loob. Mukhang kinakapos na naman sa hininga ang aking kapatid.Agatha is my younger sister. She is just three years younger than me and is suffering from a heart disease. Anak siya ng aking madrasta sa aking ama. Siya ang dahilan kung bakit hindi ko magawang salungatin ng husto si Mama.“Agatha is not getting better. Natatakot ako na baka hindi na sumapat ang pera natin para sa gamutan niya,” aniya sa akin ni Mama ng huminahon na ang lahat at kalmado nang natutulog ang aking kapatid.“ What do you want me to do then?” diretsang tanong ko.“Marry Garett Leviste and all of our problems will be solved,” may pinalidad sa boses ni Mama. And I don’t have a choic
Napapangiwi ako sa hapdi dulot ng bawat dampi ng bulak sa aking likuran. Nakadapa ako sa ibabaw ng aking kama habang pinapahiran ng gamot ni Mama ang aking likuran. Nag-iwan ng pasa at malalim na sugat ang bawat hagupit ni Garett ng sinturon sa aking likuran. Maging ang braso ko ay may sugat dahil sa mga tumamang bubog.Ni minsan ay hindi ko naranasang mapalo. Wala rin akong naalalang napagbuhatan ako ng kamay ng aking magulang. Mahigpit ang aking madrasta. Madalas din kaming magkasagutan pero ni minsan ay di niya ako nagawang saktan ng pisikal.“ Mama…ayoko na pong ituloy ang pagpapakasal kay Garett. Isa siyang demonyo! Hindi ko kayang makasama siya! Pakiusap…tulungan ‘nyo po ako!” pagsusumamo ko. Pinilit kong maupo kahit labis na nananakit ang likod ko.“ Hindi pwede, Elora! Makapangyarihan ang pamilya Leviste. Mas masama ang maaari nating sapitin kapag sumalungat tayo sa kanilang kagustuhan!” bakas ang takot kay Mama at puno rin ng pag-aalala ang kanyang tinig.“ Magandang umaga,”
Ate,” napalingon ako ng marinig ang malamyos na boses ng kapatid ko. May matamis na ngiting nakaguhit sa kanyang namumutlang mukha. Nakaupo ito sa kanyang wheelchair habang tulak-tulak ng personal nitong nurse.“Agatha, ba’t lumabas ka ng kwarto mo. Baka mapagod ka? Dapat ay nagpapahinga ka lang,” nag-aalalang bigkas ko hustong makalapit siya sa akin.“Okay lang ako, ate. Gusto kong makita kung gaano ka kaganda sa suot mong traje de boda.” Mapait akong nangiti. Ngayong araw ang nakatakdang pag-iisang dibdib namin ni Garett. Ang ibang babae ay labis ang nagiging kagalakan kapag dumarating sa ganitong pagkakataon ng buhay. Kabaligtaran iyong ng nadarama ko ngayon. Mas gusto ko pa ngang itim ang kulay ng wedding gown na suotin imbes na puti. Dahil ang puso ko ay mahahalintulad sa isang patay na naghihintay na maihatid sa kanyang libingan. Paulit-ulit akong nakiusap kay Mama pero nanatili siyang bingi sa aking hinaing. Ikinulong niya ako sa aking kwarto at ngayong araw na ito laman
"Hija, magpahinga ka muna. Ako ng bahala rito. Ilang araw ka ng walang maayos na tulog," pukaw sa akin ni Nana Salve. Blangkong nalipat ang tingin ko sa kanya. Ito ang ikatlong gabi ng lamay para sa burol ni Mama. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na wala na siya. Maaaring madalas kaming magtalo dahil sa mga magkasalungat na opinyon lalo na pagdating sa mga desisyong may kinalaman sa buhay ko pero hindi ko pa rin hinahangad ang sinapit niya. Hindi man ako nanggaling sa laman at dugo niya pero ipinaramdam niya pa rin sa akin na isang tunay na anak ang turing niya sa akin. May pagkakamali man siyang nagawa sa akin, sa huli ay humingi siya ng tawad at prinotektahan niya ako. Dahil doon ay naintindihan ko siya. Mahal niya ako. At pareho lamang kami nagnanais ng ikabubuti ni Agatha. Para sa kapatid ko kaya nagbuwis siya ng buhay. Hindi dapat masayang ang naging sakripisyo niya. "Si Agatha po?" balik tanong ko. "Nasa silid na niya at nagpapahinga," tugon ni Na
Maaga kaming tumulak upang bumiyahe kinabukasan. Nagsisimula pa lang pumutok ang liwanag ay lulan na kami ng malaking pampasaherong bangka na magdadala sa amin sa Maynila. Isang malaking maleta at isang hand carried bag lamang ang dala naming bagahe. Mga piling kasuotan, mahahalagang dokumento, at kaunting halaga na maari naming magamit sa pagsisimulang muli ang tanging laman ng aming bagahe. Hindi rin naman namin kailangang bitbitin pa ang magagarbo at nagmamahalang gamit sa aming pag-alis. Magiging simple at ordinaryo na ang magiging buhay namin ngayon. All those tailored clothes, branded shoes and fancy bags along with all the luxury item we used to have before don't matter now. Puno ako ng pangamba at pag-aalinlangan kung ano na ang magiging buhay namin ngayon. Pero nilalakasan ko ang loob ko. My sister and I still have each other. At iyon ang pinakamahalaga sa ngayon higit pa sa kahit na anong materyal na bagay. Nilingon ko si Agatha na nakaupo sa aking tabi. Nakahawak siya
Magdidilim na ng makabalik kami. Mabuti na lamang at may ilang mga kalalakihan na nakatambay pagbaba namin ng taxi kung kaya't may tumulong sa pagbitbit ng mga pinamili namin. Pero hindi pa man naibababa ang mga pinamili ay napakaripas na ako paakyat sa ikalawang palapag ng bahay ng marinig ang malakas na sigaw ni Nana Salve."Elora, si Agatha nahihirapang huminga!" natatarantang humingi ako ng saklolo upang agad na maisugod sa ospital ang aking kapatid."Huwag na ate, ayos lang ako," tanggi nito Agatha. Mataman ko siyang tinitigan. Namumutla at may butil-butil na pawis sa mukha habang pilit niyang kinakalma ang sariling paghinga. "Sigurado ka ba? Magsabi ka ng totoo. Kung nahihirapan kang huminga, ngayon din ay pupunta tayo sa doctor para matignan ka," pamimilit ko.She rolled her eyes on me. May sakit na lahat lahat, nagagawa pang magmaldita."Okay nga lang ako, ate. Sa init siguro kaya medyo naghyper ventilate ako. Huwag ka ng mag-alala para sa'kin 'te. Salamat sa pagbili mo ng
Bigo akong umuwi. Halos mapudpod na ang swelas ng suot kong sandals kakalakad pero hindi man lang ako pinaburan ng kapalaran na makahanap ng mapapasukang trabaho. Madilim na ng bumaba ako ng jeep. "O, Elora! Sa'n ka galing?" si Miles ng makasalubong ko. Huminto ako sa paglakad at nginitian ito. " Naghanap kasi ako ng pwedeng maging trabaho," ani ko. " May nahanap ka naman ba?" Matamlay akong umiling." Wala eh. Pero susubok ulit ako. Baka bukas, may mahanap na ako. Eh, ikaw?" Tulad ng una kong kita kay Miles, ngayon ay posturang-postura ito. Makapal ang make-up at ubod tipid sa tela ang suot na damit. " May booking ako ngayon. Hinihintay ko lang sundo ko," sagot nito. Mamaya ay may bumusinang isang pulang kotse sa tapat namin. Bumaba ang salamin ng bintana sa driver's side at sumilip mula roon ang nagmamaneho ng kotse. Kinawayan ito ni Miles kaya nagpaaalam na ito sa akin. Nanatili akong nakamasid habang naglalakad ito palapit sa kotse. Dahil naka