Chapter 1

The reason I'm striving hard ahead of time is because I wanted and wished for a better future, the only thing an illegitimate child like me could ask for. Naalimpungatan ako sa malakas na tunog ng aking alarm clock. I sat up and turned it off. It's exactly 6 o'clock in the evening and I need to move fast dahil may pasok ako ngayon sa Cabaret ng alas singko, I did my daily routine and took a cup of hot coffee, I prefer it plain and black, the bittersweet taste will surely awaken my nerves later on.

Life isn't as simple as you thought, when I was a kid I never got the chance to drink other beverages aside from this. I had a rough childhood and I decided to leave it six foot on the ground. When I'm done checking and making sure my place is safe, I hurriedly went outside and look for a ride, saktong may namataan akong tricycle kaya pinara ko na agad. As soon as I step inside the Cabaret I saw Maris, one of my co-workers slowly approaching me.

"Naku beh! Bat ngayon ka lang? Kanina ka pa hinahanap ni madame. Mukhang may ipapagawa sayo."

Excited na saad nito. Kumunot ang noo ko at magtatanong pa sana kaso tinulak niya na ako palayo sabay bulong ng goodluck. I made my way through the second floor which is led to my supervisor's office. I knock on the door three times before going inside.

"Magandang hapon Madame." Kabado at pormal kong saad. Nakatalikod siya sa akin kaya di ko makita ang kanyang ekspresyon.

"Did you had a nice sleep Mr. Bustamante? How unfortunate of you to get to work at this hour?" Gigil niyang saad habang dahan dahang lumalapit sa akin. Hindi ako nakaimik at yumuko na lamang, it's my fault and I intend to do anything as a sign of punishment. Kung hindi dahil sa kakaisip ko sa lalaking yon di ako aabutin ng madaling araw na mulat. Hays!

"I-I'm very sorry for the trouble Madame, sisikapin kong hindi na mauulit..."

Kahit magmukha na akong kawawa, huwag lang akong tanggalin sa trabaho. Looking for a part time job is quite bothersome, especially when you have nothing to use as a weapon for searching a beneficial one. Nagulat ako nang maramdaman ko ang marahang paghila niya sa aking buhok.

"Kung hindi ko lang crush ang kuya mo at kung hindi ka lang malakas sakin matagal na kitang pinatalsik. Baks please, I need his number on my contacts."

Inis at may halong pagmamakaawa ang kanyang boses, hinihila niya pa ang isa kong braso na parang batang nanghihingi ng candy. I suppressed a chuckle and pinched his arm. He's definitely not straight and so am I.

There is something about myself that triggered my true colors and I'm not clueless about it. Sinubukan kong ipagsawalang bahala dahil alam kong ito ang isa sa magiging dahilan na malabong tanggapin ako ng sarili kong magulang but as time goes by, the more I resist the more it is out of hand.

Niccolo Ferreyra or popularly known as "Nicole" is the owner and the one who manages this marketplace. If it's not because of him, I wouldn't be where I am right now. Noong mga panahong walang wala akong matakbuhan siya ang naging karamay ko. He's always been affectionate towards me, he taught me to fight for I have the right and to keep thriving for my own desires. Despite of not being related with each other, he gave me comfort and peace I never thought I could get from someone I barely know.

During the celebration of my 19th birthday last year sponsored by my kuya August, which is the first time he met him, he asked me if single ba ang kuya ko at halos hindi siya makapagsalita ng mga oras na iyon dahil sobra sobra nga raw ang kabog ng puso niya. Since then mas dumikit siya sa akin ang dahilan ay gusto niyang mapalapit sa kapatid ko.

"Azi huwag mokong tinatawanan. Alam kong nagkita kayo kahapon. Bakit di mo ako sinabihan? You're so unfair!" Napabalik ako sa reyalidad nang bigla siyang nagdabog at binato ako ng ballpen. Mabuti na lamang at nakailag ako, kung hindi siguradong diretso sana sa noo ko. Damn this guy, he's really unpredictable.

"Nicolo pasensya na kung di kita nainform, biglaan din kasi yon e. May next time pa naman..."

Naramdaman kong lalo siyang nainis sa tinawag ko sa kanya. He loathed that name so much, maybe that reminds him of something awful about his past.

"Siraulo kang bayot ka! Don't you dare call me that filthy name, my name is Nicole okay? N.I.C.O.L.E!"

Marahas niyang sigaw, kitang kita ko ang pamumula ng kanyang leeg sa sobrang inis sa akin. Gusto kong matawa pero baka lalo siyang maging bayolente kaya huminga ako ng malalim at marahan siyang niyakap.

"Baks pasensya na talaga, don't worry sure naman akong bibisita ulit si kuya dito. I'll let you know, promise." Mabilis niya akong hinarap at sinapak ng mahina.

"Siguraduhin mo yan ha. Pag hindi alam mo na ang mangyayari." Nagbabantang sabi niya. He's such a kid smh.

"Anyway you need do to something for me sweetie." Ngumiti siya sa akin ng kakaiba, habang may inaabot sa ilalim ng kanyang drawer. Oh no, I think I know where this is going.

Nilapag niya ang isang folder na for sure naglalaman ng personal information ng isang tao. Siguro may aberya ulit sa isa sa mga distributor ng produkto namin. He's always like this when having issues with the shop, especially if it's his fault. I wonder what did he do this time.

"Review this person's profile, he will be the one replacing Mr. Alejandro's position. Hindi ko namalayan, nagalaga pala tayo ng ahas sa loob ng negosyo. Fuck that bastard, I wanna kick his good for nothing supplies! I regret having a deal with him."

Nagngingitngit niyang saad. Kung ganitong mga pagkakataon hindi mo siya makikitaan ng emosyon. Pagdating sa negosyo lagi siyang parang nakikipagkompitensiya, which sum up an excellent outcome.

"Do what you usually do, it's like making yourself a trap and in the end you'll get what you want. Understood?" He's looking at me intently and he knows I can't disapprove.

Huminga ako ng malalim at marahang tumango. Hindi naman sa nagrereklamo subalit minsan hindi ako natutuwa sa mga epekto ng kanyang pinapagawa.

"Baks pasensya na. Ikaw lang ang pag asa ko when it comes to persuading and decision making. May tiwala ako sayo." Alam ko naman yon, at isa pa ayoko siyang mabigo dahil kailanman hindi niya pinaramdam sa akin na wala akong kakayahan. Ngumiti ako sa kanya at kinuha ang folder sa ibabaw ng kanyang mesa.

"Sandali, paano ka nakakasigurong hindi ito katulad ni Mr. Alejandro?" Kunot noong tanong ko sa kanya. Mas mabuti nang sigurado, ayokong mapunta sa wala ang pinaghirapan ko.

"Naku baks, bigatin at kilala ang kompanya ng distributor na ito. Actually, yung branch nila dito ay isa lang sa mga sikat na nagsusuply ng alak sa buong Pilipinas. Swerte ko na nga, isa ang shop natin sa pinaunlakan nilang makaangkat ng produkto nila." Halata sa boses niya ang pagkamangha at pagmamalaki. Kung ganoon sigurado akong mahirap makuha ang loob ng taong imemeet ko.

"Mukhang mahihirapan ako dito baks. I can't promise you anything, but I'll do my best for sure." Despite of having doubts, I'm determined to do my job and get this done as soon as possible.

"Ano kaba naman Azi, sa talino at charming mong iyan paniguradong madali nalang yan sayo. Idagdag pa ang maamo mong mukha, daig mo pa ang babae real talk lang bakla." Naku! Galing din talaga mambola ng isang to. Ayoko nalang magtalk!

People says I do look like a woman, maybe because of the way I move and most likely because of my features. Hindi ako sigurado pero sabi ni kuya August, kamukhang kamukha ko raw ang aking ina. She's a pure blooded japanese woman, sa kanya ko siguro namana ang malaporselanang kutis at singkit kong mga mata. Kaya rin siguro ako napagkakamalang babae dahil sa katawan kong patpatin, ewan ko ba kahit gaano pa ako kumain ng marami hindi pa rin ako nagkakalaman, hindi rin ako ganon katangkaran, 5'5 lang ang height ko kayat sobra akong naiinggit sa mga taong biniyayaan ng tangkad.

To tell you frankly I'm not a crossdresser, minsan pinagtitripan lang ako nitong si Nicole lalo na si Maris na bihisan at lagyan ng make up. I admit I wanted to try girly stuffs but I'm afraid of being criticized, isa pa wala akong pera pambili ng luho. I've been bullied and harassed because of my physical appearance, kung ang ibang tulad ko gusto ang atensyon ng kalalakihan, ako hindi. Takot na takot ako sa mga lalaking may itinatagong pagnanasa at masamang balak, hindi ko namamalayang ang ipinapakita nilang kabutihan ay may kapalit na panganib.

"Wait, so you're directly telling me to use my face and charm just to get what I want?" Napipikon kong saad, heto na naman kasi kami, sa tuwing may imemeet akong tao it's either a he or a she na linalake. They always have a chance to ask for my number or offer me dinner and such. Hindi na iyon matapos tapos na set up, good thing lagi naman akong nagkakaroon ng way para makatakas.

"That's not what I meant, okay I'm sorry kung minsan kailangan mong pagdaanan ang mga ganong uri ng sitwasyon. But can you blame me? Sa amo ng mukha mong iyan, no one will able to resist that face. Hindi ka rin naman basta bastang nauuto, alam ko yan kaya malaki ang tiwala kong kahit utak lang ang gamitin mo makukuha at makukuha mo ang gusto mo."

Mahaba niyang litanya. I get his point, pero hindi ko ginusto ang maging ganito. I'm always terrified by the thought of me being murdered by a random stranger just because I didn't entertained his demands.

"Kung hindi mo gustong gawin to, just say so. Hindi kita pipilitin Azi. I don't want to force you on something that is against your will." Marahan ang kanyang boses na para bang kinokonsensya ako. Tss!

"I'll do it Nicole. I'm still your employee and I should know my responsibilities." I formally said not minding his serious face slowly stretching a warm smile. I rolled my eyes when he immediately hugged me so tightly.

"Pak na pak talaga baks! Alam kong di mo ako matitiis. Anyway balik ka muna sa baba marami yatang customer ngayon." Tumango ako at agad nang bumaba para tumulong sa pagseserve.

Pagdating sa baba ay kitang kita ko si Maris at iba pa naming kasamahan na hindi magkandaugaga sa kanilang ginagawa. Tama si Nicole, halos mapuno ang cabaret ngayon sa dami ng tao. Lumapit ako kay Alvin, ang isa sa mga macho dancer namin na sobrang in demand dahil sa taglay nitong kakisigan.

"Alvin tapos na ba kayo sa pagsasayaw?" Tanong ko pagkatapos ko siyang kalabitin. Tumingin naman siya sa akin at ngumiti.

"Hindi pa nga e, kulang kami ng isa Azi..." Kumunot ang noo ko sa kanyang sinabi, e bakit kung makangiti siya parang tuwang tuwa pa?

"Eh bakit ka nakangiti diyan, hindi ka ba kinakabahan? Dapat sinabi mo agad kay madame yan. Magagalit na naman yon sa inyo e." Nag aalala kong sabi, iba kasi magalit si Nicole sa mga dancer na katulad niya, lalo na at sila talaga ang patok sa masa. Kung may aberya at hindi nasulosyonan agad, siguradong paparusahan niya ang mga ito.

"Bakit ako kakabahan e nandiyan ka naman." Inilapit niya ang kanyang bibig sa aking tenga para lang bumulong. Tinampal ko siya sa mukha ng mahina lang naman sabay talikod. Kainis! Ang lakas manlandi e may girlfriend naman. Tyaka hindi ko siya type, kahit gwapo pa siya at matipuno.

"Azi, patulong naman oh. Serve mo naman to sa table number 19 please. May isa pa kasi akong customer." Humahangos na sabi sakin ni Maris. Agad ko naman itong tinanggap at naglakad patungo sa kinaroronan ng number 19.

Eksaktong alas dos ng madaling araw nang matapos ang aming working hours. Ibig sabihin uwian na, ngunit bago iyon kailangan muna naming linisin ang Cabaret dahil yon ang utos ni Nicole. Kasalukuyan akong nasa kusina at habang nagpupunas ng mga utensils na nahugasan ay naramdaman kong may mga matang nakatitig sa akin. Ipagsasawalang bahala ko na sana nang may marinig akong kaluskos.

"Azi may ka--" Dahil sa gulat ko ay naihampas ko ang hawak kong utility tray sa taong nagsalita.

"Tangina! Bat ka ba nanghahampas?" Pagmulat ko nakita ko si Alvin na sapo sapo ang kanyang noo habang nakatitig sa akin ng masama.

"E-Eh sorry, bakit ka ba kasi bigla biglang nagsasalita diyan. Alam mong magugulatin ako." Dahan dahan akong lumapit sa kanya at agad hinaplos ang kanyang noo. Lagot! May bukol.

"Damn! kahit hinampas mo ako, ang ganda mo parin sa paningin ko." Sinamaan ko siya ng tingin at agad lumayo.

"Tigil tigilan moko Alvin! Uuwi na ako pasensya na kung nahampas kita, sa susunod huwag mo akong gugulatin kung ayaw mong mahampas ulit." Nilagpasan ko siya at hinayaang nakatulala sa loob.

"Oh Azi, pauwi kana ba?" Bungad sakin ni Maris.

"Oo kaso may dadaanan lang ako saglit sa may 7/11." Sagot ko naman, panigurado sasabay na naman to sa akin.

"Samahan na kita, delikado na baka marape ka." Rinig ko pa ang tawa niya pagkatapos sabihin iyon.

"Sus, may kikitain ka lang dun e." Asar ko naman sa kanya. Huli ko pa ang pamumula ng kanyang mukha.

Hindi nga ako nagkamali, pagkarating namin sa harap ng 7/11 ay nakaabang ang isang lalaking nakahoodie ng black at hindi nalalayo sa kanyang edad, matipuno ito at matangkad. Heto ang lagi niyang kameet up sa tuwing sumasabay siya sakin hindi ko lang sure kung jowa niya ba o relative. Nagpaalam din ako agad sa kanya at naglakad na pauwi.

Apat na milya ang pagitan ng cabaret sa aking apartment, kung ganitong uwian nilalakad ko nalang tutal kaya ko naman. Madadaanan muna ang isang subdivision bago makarating sa tinitirhan ko. Shortcut na rin ito kung tutuusin, this way is a safer route especially for someone like me na ginagabi na sa paguwi. 

Si kuya ang pumili at nagbigay ng paunang bayad sa apartment. I refused the first time he offered me to stay here, I don't want to owe him anything but he's stubborn and forced me to accept it or he'll rather let me stay in his place. E mas lalong ayaw ko iyon lalo na at sa maynila siya nakatira. Ang lugar na labis kong iniiwasan.

Habang naglalakad nadaanan ko ang isang malaking bahay na maliwanag ang loob, ito lamang ang bukas ang ilaw sa mga oras na ito. I stopped midway when I noticed a tall man probably cleaning his car near the doorstep. He's wearing a black sleeveless shirt and a low waist denim pants, his hair is disheveled and slightly wet. The way his muscles flexed when he held the water host is incredibly hot, his already messy hair swayed along the wind causing him to look more alluring. What a fucking greek god! My throat suddenly went dry and my heart began to race especially when he caught me staring at him.

Shit!

Bakit parang nakita ko na siya dati? Kamukha niya yung misteryosong lalaki sa restaurant o baka dahil sa antok kaya kung ano ano na ang nakikita ko.

Kahit malayo ako sa kanya ramdam ko ang intensidad ng kanyang titig, para akong manghihina lalo na nang makita kong papalapit siya sa kinaroroonan ko. Agad akong umiwas at magpapatuloy na sana ulit sa paglalakad ngunit namataan ko ang isang sasakyan, mabilis ang takbo nito at pagewang gewang. Natuod ako sa aking kinatatayuan, sa bilis ng pangyayari ay namalayan ko na lamang ang malakas na hatak sa aking katawan. I felt a strong arms supporting my whole weight, his warm body felt comfortable and soothing.

"It's alright, you're safe now."