Chapter 5

"Who's this guy? Is he bothering you?" he said with seriousness in his tone.

Gulat pa rin ako sa biglaan niyang pagdikit sa akin. Halos marinig ko ang kalabog ng puso ko sa sobrang lapit ng mainit niyang katawan sa likod ko.

Anong ginagawa niya?

Naramdaman ko ang kiliti nang bumulong ito sa tenga ko at tanging kaming dalawa lang ang makaririnig. "Just play along. I'm helping you out," mahinang sabi nito.

"N-no, he's someone I know..." sagot ko sa kaniyang tanong kanina at ngumiti nang matamis bago humarap sa kaniya.

Upang magmukhang totoo ay niyakap ko si Abueme at tiningala siya. Naramdaman kong medyo nagulat siya pero kaagad din itong sumeryoso.

Kinuha nito ang kamay ko at hinalikan ang likod ng palad ko. Kunwari pa ay nagulat siya nang makita iyon. "You're not wearing your ring?"

"N-naiwan ko sa villa."

I hope tumalab ito kay Ralph. Binitawan ni Abueme ang aking kamay at ipinatong ang kaniyang kamay sa aking ulo.

"Mind introducing me?" aniya habang hinahaplos ang aking buhok.

Lumingon siya sa likod ko kaya naman humiwalay ako sa kaniya nang kaunti.

"Mr. Gonzales, this is my fiance, Abueme Brent Ugalde," I proudly said.

Nakita ko ang hindi mawala-walang gulat sa mukha ni Ralph habang pabalik-balik ang tingin niya sa aming dalawa ni Abueme.

"Darling, this is Mr. Ralph Gonzales, the son of Governor Gonzales," malambing kong sabi kay Abueme.

Tumango ito kay Ralph. "I see," Bumalik ang tingin nito sa akin. "Let's go, I'm sleepy," sambit nito.

Tumango ako.

"See you around, Mr. Gonzales," Pormal kong paalam dito bago hinawakan ang kamay ni Abueme.

Hawak pa rin namin ang kamay ng isa't isa paglabas namin ng Hotel. Sabi ni Abueme ay nauna nang umalis si Austin dahil may inaasikaso pa ito.

"He's stalking you around, don't let go," ani ni Abueme. Titingin na sana ako sa likod pero pinigilan niya ako. "Don't look, baka makahalata siya." Sumunod naman ako.

Nang makapasok na kami sa villa ay para akong nakuryenteng lumayo sa kaniya.

"Gosh..." bulong ko. Napahawak ako sa dibdib ko.

Bakit ang bilis ng tibok ng puso ko? Hindi naman na ako kinakabahan.

I glanced at him. He was just there, standing and staring at me intently.

"A-ano?" Pinanlakihan ko siya ng mata.

Hindi ko akalain na dahil lang sa pagdidikit ng balat namin ay parang kabayong tumatakbo ang puso ko.

Umiling ako sa sarili.

Hindi ko lang 'ata napansin na natatakot at kinakabahan ako nang magsinungaling ako kay Ralph. Imposibleng si Abueme ang dahilan kung bakit ako nagkakaganito at hindi rin ako papayag na siya ang dahilan!

Hindi siya nagsalita, animo'y may hinihintay mula sa akin.

"You know what? Iisipin ni Ralph na talagang ikaw ang fiance ko. Kapag nalaman niyang hindi totoo ang mga pinakita natin, baka sirain ka niya. Ayaw niyang pinagsisinungalingan siya. You don't know him, he might-"

"He might what?" kunot noo nitong tanong. "Kill me?"

Hindi ako nakapagsalita nang makita ang galit sa kaniyang mga mata. Napalunok ako.

I feel like I'm crazy for thinking he's hot when he's upset. Magkasalubong ang makapal niyang kilay at kitang-kita ang pag-igting ng kaniyang panga.

Damn-What the hell?

"Kilalang kilala mo siya ah. You're that scared of him?" aniya.

"Hindi ako takot sa kaniya. Takot ako sa kaya niyang gawin. I know him well-"

"And you still chose him to be with you? Pumayag kang maging boyfriend siya," wika nito na para bang ang tanga tanga ko naman at pinili ko ang isang 'yon.

"Ex-boyfriend," I said.

"Oh yeah, but he was-"

"Teka nga. Saan na ba patungo 'tong usapan na 'to? Pakialam mo ba kung naging boyfriend ko siya? I thought he was a good guy kaya nagpaligaw ako sa kaniya-"

"And I wasn't?" makahulugang sabi nito at seryoso akong tinitigan. Para bang may malaki akong kasalanan sa kaniya. "That's the reason bakit madaling maloko ang mga babae. They will believe kung ano ang unang pinapakita ng lalaki at iisipin nilang totoo ang lahat ng 'yon. What a fool? You're so stupid, really," dagdag niya.

"Hindi ako tanga, Mr. Ugalde. Kung tanga ako, e'di sana kami pa rin. If a man does something I don't like, iiwan ko siya at hinding hindi ko babalikan," sambit ko. Pinagkrus ko ang aking braso sa aking dibdib. "At saan naman nanggaling 'yang mga sinasabi mo? Naging manliligaw ba kita?"

He was taken back by my statement but he then chuckled like it was a stupid question.

"Alam mo, mas lalo lang akong nagkaproblema sa'yo?" Humawak ako sa sentido ko.

"You're welcome," masungit nitong sabi.

"Paano ko paninindigan ang sinabi ko sa kaniya? Alam mo bang kahit saan ay may source siya?" Bumuntong-hininga ako.

Bakit ko ba naisip na excuse 'yon?

"I can pretend to be your fiance," sabi nito na nagpatigil sa 'kin.

"No way! Baka isipin ng iba ay nakuha ko 'tong project na 'to dahil fiance ako ng anak nila. No frickin' way!" I uttered.

"Hindi naman para sa iba ang pagpapanggap natin. They won't know I'm your fiance, unless you tell them. Si Mr. Gonzales lang ang may alam, and that's the point. Anyway, it's up to you, I am just helping you out. Expect him to continue following you around," Tumalikod ito at aalis na sana pero pinigilan ko siya.

Tama siya. Wala akong choice kung hindi ang magpanggap hanggang sa tuluyan nang lumayo si Ralph.

"Sige, papayag ako. Basta, huwag ka masyadong dumikit sa akin."

"Are you serious? Ako na nga itong tumutulong. Remember, this is not a deal. I receive nothing in return. It will be beneficial only to you," he said in a serious tone, upset.

Bumaba ang tingin ko sa mga kamay ko at pinaglaruan. Para akong kawawang sisiw.

"S-sorry. Thank you sa offer," Hindi ako makatingin sa kaniya.

Ano nga ba naman ang matatanggap niya kung papayag ako o hindi? Ako lang itong may problema at nagsa-suggest lang siya kung anong p'wedeng gawin. Niligtas na nga niya ako kanina.

"Thank you rin kanina," dagdag ko.

"That's what I'm waiting for," Tumalikod na siya at naglakad papuntang hagdan. Bago ito umakyat ay nagsalita siya. "He was with politicians, I heard they will stay here until tomorrow."

Nang magising ako kinaumagahan ay naligo na ako at nagpalit ng casual na damit upang lumabas ng villa.

Bukas na sisimulan ang renovation and everyone is ready including the renovation contractors. Naka-schedule ngayon ang pagdating ni Mr. Azcensco Eduardo Ugalde mula sa Spain kaya magtitipon-tipon ang team at pamilyang Ugalde sa private dining hall ng hotel mamayang gabi.

Pagbaba ko ay may narinig akong ingay sa kusina kaya naglakad ako papunta roon upang sumilip. Natulala ako nang maabutan siyang nagluluto habang walang suot na pang-itaas kun'di apron lang.

Damn this man. It's early in the morning and here I am, almost drooling for him.

Napansin niya ang presensya ko at hindi nakatakas sa akin ang ngisi niya nang mapansin niyang nakatingin ako sa katawan niya.

I rolled my eyes and walked closely to see what he was cooking.

"Himala, marunong kang magluto ng adobo? Hindi halata ah," sabi ko. "Mukha ka kasing spoiled mama's boy."

"Well, this spoiled mama's boy lives alone and learned how to cook by fifteen. But I will still take that as a compliment, Architect Nica," anito at pinatay ang stove.

"Gusto ko ring subukan magluto rito," I mumbled. "Akala ko 'di mo ginagamit 'tong kusina mo, halos sa dining hall na kayo kumakain."

Hindi na siya nagsalita.

Habang may ginagawa siya sa countertop ay hindi ko napigilang magtanong, "Hindi mo ba namimiss ang luto ng mama mo?" I asked curiously.

I don't even know how's the feeling of having a mother cooking for me.

Bigla itong lumapit sa akin at sa gulat ko ay hindi ako nakagalaw.

"A-Anong ginagawa mo?" kabado kong tanong.

He arched his face towards me kaya pumikit ako sa maaari niyang gawin. Parang gumagalaw ang mundo sa lakas ng tibok ng puso ko.

Ilang sandali pa akong naka-gano'n at saka lang siya nagsalita.

"You're getting on my way," sabi niya dahilan para mapamulat ako at mahiya sa ginawang pagpikit.

I moved out of the way to let him grab what he needed from behind me. Nang makita kong kumuha siya ng plato sa dish rack ay lumayo ako sa kaniya at kaagad na napahawak sa nag-iinit kong pisngi.

My heart is frickin' racing! Calm the hell down!

Ibinalik ko ang tingin sa kaniya at nahuli ko ang bahagya niyang pagngisi pero nang makita ako nito ay napawi iyon at saka siya umiwas ng tingin. Pasimple siyang umubo nang makitang nakatitig pa rin ako sa kaniya.

"Kasalanan mo 'to! Sinasadya mong asarin ako!" inis kong asik.

"What do you mean?" kalmado at inosente nitong tanong habang nagtitimpla ng kape.

"I hate you!" I exclaimed.

Natigilan ito sa aking sinabi at tumingin sa akin nang may nandidilim na ekspresyon.

"Our feeling's mutual, Architect. I hate you, too. Now, leave my kitchen," matigas nitong sabi nang may awtoridad.

I feel humiliated by the way his voice pushed me away. Parang may nabasag na kung ano sa akin nang makita ang galit nito. Why is he so mad at me?

"I don't even know why Sydnie and Austin are so fond of you. Ano bang pinakain mo sa kanila?" His disgusted face made me tremble.

"Ano bang ikinagagalit mo sa akin at ganiyan ka makapagsalita?"

"Ikinagagalit? Why would I be mad? Sino ka ba? You're only hired here because Sydnie likes you, that brat always gets what she wants..." aniya. "Oh right, maybe I'm wrong. Maybe you're only hired because you're carrying your father's name. Daughter of the former architect, Mr. Emmanuel Niño Del Puerto. How disgusting-"

Hindi ko na nakontrol ang kamay ko at dumapo na ito sa kaniyang pisngi.

"H-How dare you?" I said as I saw the shock all over his face.

"I...I've been trying to ignore those whispers that I was only known because of my father..." Hindi ako makahinga habang nagsasalita kaya sinubukan kong lumanghap ng hangin. "Na kaya ako kinukuha ng mga klayente ko ay dahil anak ako ng magaling na Architect at hindi dahil...sa nabuo kong pangalan. Hindi dahil magaling ako..."

My heart cried with painful beatings. Nanggilid ang luha ko habang ikinukuyom ang aking kamay.

"You questioned my skills and ruined the confidence I built for myself. You humiliated me in front of the team and made me doubt my ability!" asik ko. "I spent my life trying to prove everyone that I could do better!" The weight of my words crushed me, reminding me of what I'd been through.

"I want to be known not as the daughter of my father but as someone who is knowledgeable in my field. How dare you question my hard work?!" Tuluyan na ring tumulo ang luha sa aking pisngi.

It took a lot of courage to ignore the doubts and insecurities that had haunted me for years. But him questioning my hard work and passion has brought back those doubts, making me feel like all my progress was nothing.

"A-Ang sama ng ugali mo!" tanging naisigaw ko bago siya tinalikuran at umalis.

It's frustrating to know how easily people can destroy one's progress with hurtful words.

I was wiping my tears while walking towards the hotel but someone stopped in front of me.

"What's wrong?" Boses ni Ralph. "Are you alright? Bakit ka umiiyak?" tanong nito at lumapit pa sa akin kaya kaagad akong napaatras.

"W-Wala... Napuwing lang ako," sabi ko habang sinusubukang itago ang mukha ko mula sa kaniya.

Habang pinupunasan ko ang aking luha ay bigla niyang hinawakan ang kamay ko at pinipilit ito na ibaba upang makita nang tuluyan ang mukha ko. Inalis ko ang kamay niya at galit siyang ginawaran ng tingin.

"You're lying. Is this because of your fiance? Sinaktan ka ba niya?" aniya.

Umiling ako. "No, and don't touch me."

"Then who made you upset?" anito. Nanlambot ang kaniyang ekspresyon. "Is it because of me? Dahil ba mahal mo pa rin ako?" Hinawakan niya ang braso ko kaya sinubukan kong alisin ulit iyon pero mas humigpit lamang ang hawak niya rito.

"Break your engagement with him. Let's get married. Bibigyan kita ng magandang buhay, Niña. Ibibigay ko sa'yo ang lahat ng yaman ko basta balikan mo lang ako. Mahal na mahal din kita. Let's start over again-"

Bago pa man ako magsalita ay may humigit sa akin.