"Ok. Kung okay ka na tapusin mo na lang ang report at pagkatapos, i-email mo sa akin, then I'll go ahead. May rehearsal pa akong gagawin before the press conference."
"Okay po," sagot naman ni Claire, na panay tingin sa cellphone.
"I believe everything is ready?" he asked and stepped into his room, closing the door behind him. Hindi niya na hinintay ang sagot nito.
"Yes, sir," sagot naman ni Claire at balik na ulit sa pagtitipa sa yellow na keyboard na binili ng amo.
Reluctantly, Luke left Claire to her work and returned to his own desk, occasionally looking up to find his assistant still busy in her chair. Luke wondered if she was really fine.
At half past two, Luke caught a movement out of the corner of his eye. Claire's head lifted, and she blinked several times again. He remained very still and quiet, hoping not to cause a distraction. After a moment, Claire's hands began to move, and he could hear her fingers tapping on the keyboard, picking up from where she left off. Deep inside his core, Luke churned, feeling himself hardening again. Claire continued to prepare the press release as if nothing had happened.
He fell back to his desk. He picked up his phone. Scrolling through his contacts, he found Doctor Sebastian's number and called.
*****
At three o'clock, Luke went to the conference hall at the ground floor alone.
Nakita niya ang pinsan niyang si Denmark na abala sa pagmamando sa mga tauhan nito. Today is the day na magkakaroon din sila ng sariling press conference na sasagot sa mga paratang ng kabilang company na nagsasabing, may mga produkto silang binebenta sa market kahit expired na ito. Obviously it was all rumors. Pero umani ito ng libo libong comments at dislike sa social media, at ang press release ng kabila ay sasagutin nila ngayon ng pasabog na alam niyang pag-uusapan din ng mga netizens.
Lumapit si Denmark kay Luke, "Man, the arrangement is almost over," sabi ng pinsan niyang half-Irish, half-Pinoy. Anak ito ng kapatid na bunso ng kanyang ama sa unang asawa, and they share the same surname.
"Good, you know how much I hate crowded places." Sagot ni Luke na inayos ang pagkaayos ng necktie ni Denmark. Ito lang yata sa buong ankan ng Watson ang walang pakialam sa sarili. In fact, he doesn't care about what other people think of him.
"Pinsan, you've been wearing the same necktie for a week now. Can you at least buy a new pair?" Tanong niya rito.
"I'm too busy."
"Come on, you have a secretary, you can—"
"Unlike you, Mr. CEO, sir, my secretary is not doing my shopping."
"Sus… It's her job, you know," Luke replied with a hint of annoyance.
"Yeah, yeah! Akyat kana sa nga sa stage. Let’s see if the angles are right or if we need to adjust the lighting." Saad naman ni Denmark at inignora ang turan ng pinsan niyang perfectionist.
Umakyat naman si Luke sa stage at in-adjust ang sarili.
"Oh hell, no!" Sagot ng isang tauhan na nag-aayos ng upuan sa baba ng stage. Napatingin naman si Denmark dito, at napataas ng kilay. Tumingin ito sa itinuturo ng tauhan.
"Oh,... Sh*t!" Sigaw naman ni Denmark sa technical staff sa gilid ng stage. "Mr. Watson's suits blend with the background."
Sa narinig, tiningnan ni Luke ang malaking screen sa likod nito at napakunot noo. Totoo nga, yung suit niya ay parang kasing kulay din ng background. He watched Denmark and the rest of his crew. "Do something, or I'll swear you'll be all transferred to the Cagayan De Oro branch," nananakot niya rito.
Everyone gasped.
Nataranta naman ang cleaning crew na umalis. Tila ba ayaw madamay sa init ng ulo ng amo.
"Sir, Denmark. Ano pong gagawin natin? Nakasimangot na si Big Boss," tanong ng isang tauhan nito, habang patingin-tingin sa background ng stage.
"Contact the IT now," sigaw naman ni Denmark.
"Eh—sir, yung video team po umalis na kanina, may team building workshop po sila sa Baguio."
"Lahat?"
"Opo. Isang helpdesk lang po ang natira."
"Sh*t! Is there anyone in the PR team who can fix the video?" Tanong ni Denmark na umiiwas mapatingin sa pinsang alam niyang umuusok na sa inis, pero halata namang kalmado ito.
"F*ck! We better do something. Reporters will start entering in fifteen minutes," dagdag utos niya sa mga tauhan.
Napabuntong hininga naman si Luke at kinalma ang sarili. Kinuha nito ang cellphone at nag-video call sa sekretarya.
Nataranta namang lumapit ang isang PR assistant kay Denmark. "Sir, don't you think Sir Luke looks way too calm? I’d be panicking in this situation."
"Why would he?" sagot naman ng isa.
"Kung meron mang mataranta ngayon, hindi si sir Luke yun. Susme! May bago pa ba? Tiyak, nginig tuhod na naman si Claire ngayon," dagdag naman ng isa pang PR personnel. "Tingnan mo oh." Turo nito sa gwapong CEO na nag-video call sa sekretarya nitong blanko ang mukha habang nililibot ang cellphone na hawak-hawak sa background ng stage. "Halatang pinapakita kay Claire ang hindi kaaya-aya niyang hitsura na nag-blend sa background."
Napahinto naman ang lahat nung nagsalita ito.
"You better bring me a new pair of suit, Miss Garcia. Or I swear, I'm going to ruin you," blankong sabi nito sabay off ng cellphone.
Nagsialisan naman ang mga PR team sa takot na mapagbuntungan ng galit ni Luke.
Napailing naman si Denmark: "Poor, Claire." Bulong nito sa sarili, habang lumapit sa mesang may mga listahan ng mga reporter na dadalo.
Nakasimangot namang lapit ni Luke kay Denmark habang abala ito sa listahan ng mga reporter. "So what do you think, cousin?" tanong nito.
"Ang alin ba?"
Luke smirked, "You know, about the press release that we have, do you think the press will buy this explosive information?"
"Don't worry, Luke; this is all mind games anyway. They will devour this information like a shark in the middle of the ocean. They were all hungry for it anyway," pahabang sagot nito.
"Well, I trust your mind games, Den."
"Good, all you have to do is read the paper I’ve prepared."
"Sure," sagot naman ni Luke habang nakatingin sa bukana ng VIP entrance, hinihintay ang sekretaryang alam niyang nagmumura na naman sa inis.
"Ano bang nakain nung gago na yun? Fickle-minded masyado, nakakainis naman oh!" Pabulong bulong na saad ni Claire habang dali daling kinuha ang itim na flat shoes niya at sinipa ang three inches na sapatos sa ilalim ng mesa. Kinuha niya ang iPhone na bigay nito sa kanya nung isang buwan at inilagay sa magic black bag. Kinuha naman niya sa sariling purse ang susi ng sasakyan, at patakbo na siya sa VIP elevator na maghahatid sa kanya sa parking lot."Ang gago, kung maka ‘I'll ruin you,’ para bang 100k ang sahod ko," hingal na reklamo niya sa sarili.Umalis naman ito kanina sa opisina ng may pasipol-sipol pa at sinabihan pa siyang huwag na lang anito siyang sumama sa conference hall dahil nga sa nangyaring pagkahilo niya kanina. Pero ilang minuto lang ang nakalipas simula nung nakaalis ito, bigla-bigla na lang itong nag-video call sa kanya at pinapakuha siya ng bagong suit dahil ang kulay navy blue nitong suot-suot ay nag-blend daw sa background wall ng stage. Nagmukha tuloy itong alien n
Friday NightGaling grocery store at ngayon ay pauwi na si Claire nang tumunog ang iPhone niya, kinuha niya ito sa bulsa ng bag at sinagot ito. "Hello?" diing sagot niya sa kabilang linya habang panay busina ng luma niyang sasakyan."Girl, san ka na?" Tanong ng kaibigan niyang si Amanda."Nagmamaneho ako, bakit?"Narinig niya itong humingi ng ekstrang asukal sa kausap bago nagsalitang muli, "Ano girl? tumawag na ba yung ka blind date mung producer?"Napangiwi naman si Claire, "Sus, nakiki-tsismis ka na nga lang, ngayon pang nagmamaneho ako.""Excited ako eh. Oh, ano? Madidiligan na ba yang napakadry mong buhay? Ano na nga?" Pangungulit nito sa kanya habang naririnig niya itong nag-oorder ng kape at tinapay."Hindi pa nga eh, di naman yata tatawag yun.""Ganun ba, sayang naman, pero hayaan mo na. It's his loss. So, ganito na lang, san ka na banda? Nandito ako sa may Starbucks, malapit sa apartment natin, tara kape kape tayo, libre ko.""At bakit? May sahod ka na ba?" Tawang tanong nama
Saturday MorningKinatok ng napaka-aga ni Amanda ang pintuan ng apartment ni Claire habang sumisigaw, "Girl, ano ba? Buksan mo itong pinto, may breakfast akong dala." Kumatok ito ulit, "Lalamigin na itong kape, ano ba, gising. Magsho-shopping tayo ng susuotin mo mamaya." Kinatok niya ito ng malakas hanggang pinagbuksan siya ng kaibigan."Amanda naman eh, grabe ang aga-aga pa," maktol ni Claire habang humihikab. "Ano yang dala mo?" tanong nito habang tinatakpan ang bibig."Kape. Ano ka ba, halos nine o'clock na oh, may dala akong breakfast, your favorite, croissant and dark coffee.""Ay, nine na pala, akala ko six am pa.""Ay sus, maghilamos ka muna ang baho ng bibig mo, girl. Amoy amag.""Grabe siya, may mabango bang bunganga sa bagong gising. Tse! Pasok kana dito." Saad nitong nilakihan ang pagkabukas ng pintuan."San ko ilalagay?""Dyan lang," sabi niyang naglakad na habang humihokab pa rin."Lapag ko lang dito sa coffee table, mo ha." Wika ni Amanda at umupo na sa bakanteng upuan n
Saturday Night, Le BarPagpasok sa magarang restaurant, manghang-mangha si Claire sa mahogany interiors, deep brown leather seats nito. It was set in a plush lounge of stylish elegance with live musical entertainment and sentimental lighting. It was indeed perfect for intimate evening gatherings."Welcome to Le Bar, Miss." Sabi ng isang babaeng waiting staff na nasa harap ni Claire. "Do you have a reservation?" Tanong nito sa kanya, habang hindi nawawala ang ngiti nito sa mukha."Owen Robinson?" hindi siguradong sagot naman niya habang iginagala ang paningin sa loob ng luxurious na restaurant."Of course, follow me," sagot nitong binigyan siya ng daan; lumakad naman ito sa may sulok at itinuro ang bakanteng mesa.Habang sinusundan ang babae, naglakad naman si Claire na taas ang noo habang maraming mga patron ang nakatingin sa kanya at nagbubulong-bulunggan. Sa loob-loob ni Claire, gusto niyang mapangiwi, she was damn well sure that they were talking about how cheap her dress was."The
"That is Coquilles Saint-Jacues," pangkokorek naman ng lalaki, "Imagine scallops, mushrooms, and wine combined in such a delightful way. Yes, that’s heaven on earth, alright!" sabi nitong nakangiti sa kanya. "It's delicious, you want this?"Tumango naman si Claire at pinilit na tinatakpan ang sarili sa menu book dahil sa kahihiyan, pero ibinababa niya rin kaagad dahil ang punto niya dito ay madiscourage ang lalaki at hindi naman siya nandito para magpa-impress. "At ito, rin, mukhang sosyal," "konfit de canard."Tumaas naman ang kilay ni Owen, habang pinipilit namang hindi matawa ang waitress."That is Confit de Canard.""Ah, ganun. So ano to? Dessert?" tanong niyang tinaasan ng kilay ang lalaki."No, that is their main dish; this specialty of the Gascony region in France is a wonderful treat. It tastes amazing too.”“Really?”“Yes, the duck meat is cooked using a traditional process which includes marinating and slow-cooking in its own fat and juices. Trust me, this is delectable!"Na
Isang oras ang nakalipas, busog na busog na Claire at halos di na siya makahinga, hindi naman niya nakain lahat ng inorder kaya hinayang na hinayang siya sa mga pagkain. "Maybe we can have another tea?" Suhisyong sabi niya kay Owen habang s!n!s!psip nito ng dahan dahan ang sariling wine. Ang gwapo nga talaga nito, ang tangos ng ilong. Kissable lips. Matangkad. Napapailing na lang si Claire sa sarili dahil alam niyang hindi ang kagaya niya ang tipo nitong babae."Is the wine not doing its thing?" Takang tanong nito sa kanya."Hindi eh, parang kinakabag ako, pwede bang tsa na lang, baka kasi malasing ako, baka sa bahay mo ako makakauwi," ngising kindat niya dito na halos nagpabuga naman sa iniinom niyong alak. Ilang segundo din itong napapa-ubo.“Okay ka lang? Need some water?” turan niyang biglang nag-alala baka masamid na naman ito."I’m okay now. Oh, well—tea it is then," sagot naman nitong biglang itinaas ang kamay na nagpapahiwatig sa waitress na may kailangan siya rito."I like
One week later, sabado na naman ng gabi. Isang linggong nakapag pahinga si Claire sa pag-aasikaso sa kapritsohan ng amo niyang si Luke Watson dahil nagbakasyon ito sa London at bukas pa ang uwi nito. Isang linggo na ring silang nagtatawagan at nag-uusap ni Owen, at araw araw din itong nagpapadala sa kanya ng bulaklak, tsokolate, at ng kung ano anong mga bagay-bagay na nagpapasaya sa kanya. Nanliligaw na ito at ngayon ngang gabi, nagkasundo silang mag dinner ngunit kani-kanina lang ay tumawag ito at nagpaliwanag, humingi ng pasensya dahil may emergency daw itong trabahong inaayos sa Bulacan at hindi anito tiyak kung makakaabot pa ito sa dinner date nila. And though Claire was disappointed, wala naman siyang magagawa kundi intindihin ang lalaki. At heto nga siya sa isang sosyal na restaurant na may katabing yayamaning bar. Thirty minutes later, lasing na siya. Claire stumbled into the bar area, hiccupping a whiskey order to the bartender between sniffs and shaking the rain out of her
"That’s a lie, and I don’t do liars." She rolled a cocktail stirrer between her teeth in her periphery, shooting him a wolfish smirk. "B-but for you, I’ll make an e-exception. Hehe! Gwapo mo kaya!" "Cocky and full of yourself, Miss Garcia?" "Ah g-grabe sya oh, hehe! kanina ka pa nag iislang islangan dyan eh," tawang sagot ni Claire at ininom ang tubig na bigay ng bartender. "Bakit ibang lasa nito? Parang tubig?" "Because that is water," sabi naman ng baritong boses. "Ano ba yan— I w-want m-more of the wine or whiskeeyyy ba yun!" Napabuntong hininga naman si Luke, "I take it you’ve been hit on by extremely unsophisticated men. How rough was this day of yours, exactly?" He erased the rest of the distance between them, and Claire could now feel the heat of his body radiating from beneath his tailored suit. "B-bakit ang bango mo? Ipinang ligo m-mo ba cologne ng amo k-ko? heheh! Uy! Char ha! Manghuhula ka ba!? Inindyannn ako ng ka d-date k-ko eh!" Claire had a feeling if