Chapter 5- Lip Gloss

"Ano bang nakain nung gago na yun? Fickle-minded masyado, nakakainis naman oh!" Pabulong bulong na saad ni Claire habang dali daling kinuha ang itim na flat shoes niya at sinipa ang three inches na sapatos sa ilalim ng mesa. Kinuha niya ang iPhone na bigay nito sa kanya nung isang buwan at inilagay sa magic black bag. Kinuha naman niya sa sariling purse ang susi ng sasakyan, at patakbo na siya sa VIP elevator na maghahatid sa kanya sa parking lot.

"Ang gago, kung maka ‘I'll ruin you,’ para bang 100k ang sahod ko," hingal na reklamo niya sa sarili.

Umalis naman ito kanina sa opisina ng may pasipol-sipol pa at sinabihan pa siyang huwag na lang anito siyang sumama sa conference hall dahil nga sa nangyaring pagkahilo niya kanina. Pero ilang minuto lang ang nakalipas simula nung nakaalis ito, bigla-bigla na lang itong nag-video call sa kanya at pinapakuha siya ng bagong suit dahil ang kulay navy blue nitong suot-suot ay nag-blend daw sa background wall ng stage. Nagmukha tuloy itong alien na walang katawan.

Heto tuloy siya ngayon, sabay takbong natataranta papuntang parking lot. Buti na lang, hindi na color coding ang luma niyang kotse na panahon pa yata ni Rizal ginawa.

Nagmamadali na siyang pumasok at pinaandar ang sana lang gaganang sasakyan. Kailangan niyang makaabot sa apartment in record breaking time para makuha ang ekstrang suit ng amo. Sana makuha niya ito ng fifteen or twenty minutes bago pa man magsidatingan ang mga reporters sa press conference room.

Though malapit lang naman ang apartment niya, kung normal traffic nga lang eh makakaabot siya ng ten minutes, kung sa ganitong busy na ang daan, tiyak matatagalan siya ng kaunti dahil halos uwian na ng mga estudyante at ng mga call center citizens.

Panay busina niya sa antigong sasakyan, habang napapailing sa naiisip.

Alam niya na ang sasabihin ng mga kasamahang empleyado sa kanya mamaya:

‘I’m sure, she’s running errands for the big boss.'

‘Alam mo ba kung bakit naka-flat shoes si Claire pagwala sa desk nito? Dahil lagi itong tumatakbo.’

‘Her boss calls her every five minutes, and she can’t run fast in high heels; kaya meron itong dala dalang itim na flat shoes sa bag.’

‘And that dark bag she carries around? It has everything.’

Napabuntong hininga na lang si Claire sa naisip, kasi lahat naman halos ng mga sasabihin ng mga tao sa paligid niya ay totoo. True, she has an extra bag, tinawag niya nga itong magic bag dahil meron itong, razor, socks, payong, polbo, panyo, lip gloss, tsinelas, necktie ng amo, at kung ano-ano pa.

She carries around everything her boss might ever need. Believe it or not, may pagkakataon pang, she even did company training in place of her boss, kahit health check-up nito, seminars, and even attended his niece's school's meetings; some even say she did a urine and stool test for her boss. Not to exaggerate things, but she did most of them.

Sabi nga ng kaibigan niyang si Amanda, na kapitbahay niya rin. Kung anitong nabubuhay siya sa panahon ng mga kastila, baka nagtatrabaho siya sa sakahan ng mga niyog or sa plantasyon ng mga pinya. She would have become a plantation slave for the rest of her life, or maybe in her past life, she was indeed a slave with the mindset of a slave.

Tinawanan niya na lang ang kaibigan, of course, since Luke even trusted her with those personal kinds of tasks. She even sometimes drove for him when he got himself too drunk to even open his car. He obviously trusted her with his life.

Bollocks!

Kung pwede nga lang ibangga sa pader ang mamahaling mga sasakyan nito, ginawa niya na.

Meron pa ba raw siyang dignidad na natira? Tanong palagi ni Amanda sa kanya.

Syempre wala na, pero kailangan niyang kumayod para sa pagpapagamot ng nanay niyang may breast cancer at sa sustento sa dalawa niyang bunsong kapatid na nag-aaral pa sa kolehiyo.

Kahit naman kasi iskolar ang mga ito, salamat sa taong nag boluntaryong magbigay ng pinansyal na tulong sa dalawa niyang kapatid, marami pa rin itong mga kailangang bilhin sa skol. At kung papairalin niya ang pride, magugutom ang pamilya niya at mamumulot ng kangkong ang mga kapatid niya sa tabi tabi.

And she would never let that happen.

Besides, no one else has paid her more than her boss does, and she'll do anything for that money.

Kaya nga ito siya ngayon nag-dadrive sa sasakyan niyang isang tapik na lang ni John Cena ay mawawasak na.

Patakbong ala racer ng Ferrari siyang nag-dadrive as she hates to keep her boss waiting.

Ten minutes passed; malapit na siya sa apartment. As Claire turned the corner and swung her ancient Toyota Corolla into the square, which, when not in use as a market, served the street as its most central parking area, she cursed under her breath. "Patay ako nito pag di makaabot," bulong niya sa sarili.

The car park was full; of course, kung mamalasin nga naman, it would have to be when she was running late like this. Not that Luke would mind.

Lie. Of course, Lucifer himself would mind, baka nga sisigawan na naman siya nito mamaya.

Yet Claire hated it when she found herself running behind schedule.

Today had been an exceptionally busy day—one of her busiest perhaps since nung pumutok ang balita sa social media.

At kahit di pa naka-park ang kotse niya sa gilid ng daan, dali-dali siyang bumaba at umakyat na sa apartment building.

Patakbong pumasok at kinuha ang ekstrang suit ng amo. Kung sa condo nito pa siya pupunta para kumuha ng suit, tiyak hindi siya makakaabot, at buti na lang talaga, kinuha niya ng maaga-aga sa dry cleaning shop ang suit nito noong isang araw.

Ten minutes later, malapit na si Claire sa Watson building at patakbong pumasok sa elevator na sinabayan niya ng panalanging sana, hindi pa dumating ang karamihan sa mga reporter.

Pagkadating niya sa conference hall, isang nakapanghalukipkip na Luke ang bumungad sa VIP entrance. "Finally, what the hell took you so long?"

"Eh—"

"You're late, Miss Garcia."

"Eh, sir, Luke, traffic po papuntang apartment." Sagot naman niyang humihingal pa. Mabuti na lang ay hindi na siya nahihilo.

"At bakit ka sa apartment mo pumunta?"

"Meron po akong ektrang suit mo dun. Kung sa dry cleaning po ako pumunta baka isa o dalawang oras pa ako bago makabalik, at kung sa condo unit niyo, lalong matagal," hingal niyang sagot habang hinihila ni Luke ang braso niyang may bitbit na suit bag.

"Let’s go. I need to change. And I'm not going to ask why you have an extra suit in your apartment; I don't want to know." Sabi nitong hinila na siya papuntang VIP elevator.

"Teka, sir Luke, saan ka po magbibihis?" tanong ni Claire nung nakapasok na sila sa elevator.

"In my office, of course."

"Naku, malalate ka na niyan. Dito ka na lang magbihis. Tatalikod na lang po ako."

"Are you being serious? This lift has a mirror wall. Kahit sa langit ka pa tumingin, makikita mung n@kahubad ako."

"Ay, sus, nahiya pa ho kayo, eh ilang beses ko na kayong nakitang n@kahubad."

Luke raised his brow. "What the—"

"Remember po last year? Nung nilasing kayo ng flavor of the month, niyo? Imbis na sa condo po kayo umuwi, kumatok kayo sa maliit kung apartment; nakatulog po kayo sa couch ko. Then you..." pa-blushed na turan ni Claire habang nakataas kilay pa rin ang amo.

"I did what?" Luke exclaimed.

"Naghubad po kayo ng pang itaas at tinapon niyo po sa kabayong planstadora ko at nasunog yung likod ng long-sleeve shirt niyo."

"I see, and—?" tanong ni Luke at nagpasalamat sa langit dahil yun lang naman pala ang naalala ng babae, akala niya kasi maaalala nito ang muntik-muntikan niyang paghalik dito, though hindi naman ito nagbanggit ng kahit na ano pagkatapos niyang mahimasmasan sa pagkalasing. Siguro nga, imahinasyon niya lang yun. Yung muntik niya ng matikman ang namumulang labi ng sekretarya niyang wala na raw gusto sa kanya.

He groaned in frustration, trying to adjust himself for the upcoming embarrassment because—hell, knows—he was suddenly hard and aroused just thinking about those kissable lips.

Boses naman ni Claire na gustong matawa ang nagpabalik sa kanya sa lupa, "at remember po, yung time na nahulog kayo sa pool, wala din po kayong damit nun ah! Well—merong boxer shorts."

"Stop, I get your point," tugon naman ni Luke na tumalikod na sa babae, at sinumulang hubarin ang suit. He hoped the woman wouldn't notice that he was hard, or hell would break loose.

Napakagat labi naman si Claire, dahil, oo nga, totoong naka-mirror wall itong VIP elevator ng amo, at kahit saang lupalop siya titingin, nakikita niya ang makinis na katawan nitong parang statwa ng mga bakla. Mala-adonis nitong katawan na para bang hinulma ng isang batikang mang-uukit.

"I know you're watching me," ngiting sabi nito habang sinusuot ang kulay kremang long-sleeve shirt.

"I'm not watching you, sir. I'm watching my feet," she lied. Of course, what else would she do? Ignore the beautiful creature? Syempre hindi, babae din naman siyang may pagnanasa sa amo.

Kunwaring, may kinuha siya sa magic bag niya at yun nga, nakita niya ang lipgloss ng gwapong si Lucifer. Ngunit napahinto siya sa pagmumuni-muni, "Teka po, sir Luke, with your new suit, your tie should change too; I have extra here," sabay kuha niya sa ekstrang necktie na nasa lagayang box pa.

"And whose fault is this?" Tanong naman nito habang humarap na kay Claire.

"I swear, sir Luke, the video team said the background was emerald green." Tugon ni Claire habang kinukuha ang tie ng kumag sa bag, inilapag niya ang magic bag sa sahig at tinulungang ikabit ang necktie nitong bagong bago pa at hindi pa nagagamit.

Kinakabahan namang dagdag ni Claire habang inayos-ayos ang necktie ng amo, "And I even double-checked it."

"But you didn't triple-check it, Miss Garcia," he said in a very bored tone.

"Eh-ano po kasi—" pangangambyo niyang saad, "teka, with your new tie, your shoes should change too. Pero nasa taas yung ekstrang shoes niyo. Should I get it?"

"Don't bother, it's okay. I still look great anyway." Sagot nitong hinubad na ang trousers. Tumalikod naman si Claire na kagat kagat ang labi.

Pero sa tinuran nito, Claire rolled her eyes. Okay na sana, gwapong-gwapo na sana siya sa amo, pero umandar na naman ang pagkabilib nito sa sarili.

"Aren't you going to apologize?" Tanong nito, habang humarap na sa kanya pagkatapos magbihis ng pants.

Humarap naman si Claire, at kinuha ang magic bag na nasa sahig.

"Sir Luke, I’m sorry, I made a mistake," wika ni Claire na pekeng-peke ang tono na muntik nang ikangiti ni Luke, ngunit pinigilan nito ang sarili. Ayaw niyang malaman ng sekretarya niya na tuwang-tuwa siya dito tuwing naiinis ito sa kanya, para lang itong gelpren na hindi pinagbigyan sa s3x. Cute na nakasimangot.

Luke sighed, "Okay, fine," nguso niyang inilapit ang labi sa mukha ni Claire.

Napalaki naman ang mata ng babae.

"Relax, Miss Garcia, I'm not going to kiss you," dagdag ni Luke na pinigilan ang sariling hindi matawa sa reaksyon ng sekretaryang para bang nakakita ng multo. "Lip gloss," taas kilay niyang dagdag, sabay nguso niya sa bag nitong laging dala dala. "We don't want my lips dry. Do we?"

Napalunok naman ng laway si Claire ng wala sa oras. “Ah, okay po.”

She bit her lips again at kinuha na muli ang lip gloss ng amo sa mahiwagang bag niya.

Usual. Nanginginig ang kamay niyang nilagyan ito ng lipgloss sa labi, habang hindi naman inaalis ang titig nito sa mga mata niyang umiiwas na mapatingin sa amo. "There, you’re good to go. Okay na po, sir Luke."

"Good, now it's showtime." Sabi nitong pinindot na ang open botton ng elevator at lumabas na ito, kasunod naman si Claire na nanginginig ang tuhod.