Chapter 48

Rose

Namumugto na ang mga mata ko sa kakaiyak habang nakatitig sa kisame. Mula nang malaman kong wala na ang baby ko, labis ko na itong ikinalungkot. Nadamay siya sa emosyon ko na hindi ko napigilan. Sinisisi ko ang sarili ko dahil hindi ko man lang siya naisip nang mga oras na nagkaroon kami ng matinding diskusyunan ni Ethan.

Masakit. Sobrang sakit. Walang pagsidlan ang pagdadalamhati ko ngayon dahil wala na ang isang dahilan kung bakit pinili ko pa rin si Ethan at pakasalan siya sa kabila ng mga dapat kong malaman. I felt selfish. Hindi ko man lang binigyan ng halaga ang baby namin na dapat sana sa oras na hindi ko pa alam ang totoo, sasabihin ko na sana sa kaniyang nagdadalangtao ako.

Muli na naman akong nagpahid ng aking mga luha na namalayan ko na lang na dumaloy sa aking mga pisngi. This time, hindi ko pa kayang harapin ang lalaking isa sa dahilan kung bakit nandito ako ngayon sa apat na sulok ng kwartong ito. Hindi ko pa kayang makita siya at baka maging dahilan na ito ng break