EP9...ผู้หญิงชั้นใต้ดิน

“นี่คือบ้านของฉันเอง !”

ภรรยาพักอาศัยอยู่ที่ลาเวนเดอร์อพาร์ตเม้นต์ ซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนสักเท่าไหร่นัก เป็นอพาร์ตเม้นต์เก่าแก่ห้าชั้นที่ยังคงคลาสิกและสวยงาม อาคารสีขาวราวปุยเมฆท่ามกลางตึกเก่าใหม่หลากหลายสไตล์ของเขตเมืองเก่า ซึ่งถือเป็นเสน่ห์ของเมืองแห่งนี้

ลาเวนเดอร์อพาร์ตเม้นต์มีเพียงห้าชั้นกับอีกหนึ่งชั้นดาดฟ้า ประกอบด้วยห้องพักหรูหราสะดวกสบายจำนวน 25 ห้อง และห้องพักส่วนตัวหนึ่งเดียวบนชั้นดาดฟ้าที่มีสวนดอกไม้ไทยโบราณและไม้กระถางล้อมรอบ ส่งกลิ่นหอมละมุนไปทั่ว

“คนมีตังค์เท่านั้นแหละ...ที่มีสิทธิ์อยู่ที่นี่ !”

ซึ่งเธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้น...แต่ไม่ใช่หนึ่งใน 25ห้องนั้นหรอกนะ เพราะห้องพักของเธอ ซ่อนอยู่ในชั้นลานจอดรถใต้อาคาร ห้องเล็ก ๆที่เธอเคยอยู่กับพ่อ ซึ่งทำหน้าที่ยามรักษาการณ์ของตึกจนวาระสุดท้าย

แต่ถึงแม้จะเป็นห้องเล็กในชั้นใต้อาคาร แต่ก็เป็นบ้านที่อบอุ่นและเต็มไปด้วยรักสำหรับเธอ

“สวัสดีค่า” ภรรยาเดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อซึ่งตั้งอยู่ตรงส่วนหน้าของอาคาร บริเวณชั้นหนึ่งของตึกลาเวนเดอร์นั่นเอง ปกติแล้วเธอจะทำงานพาร์ทไทม์ที่นี่ในช่วงหนึ่งทุ่มถึงเที่ยงคืนของทุกวัน

ส่วนเวลาหลังเลิกเรียนช่วงสี่โมงเย็นจนถึงหกโมงเย็น เธอจะรับจ้างทำงานทั่วไปภายในตึกนี้และตึกใกล้เคียง เช่น รับทิ้งขยะ ซื้อของตามออเดอร์ ซื้ออาหาร ทำความสะอาดบ้าน หรือแม้แต่ดูแลเด็ก

สำหรับงานที่เธอทำเพื่อตอบแทนเจ้าของตึก ที่ให้เธอพักอาศัยในห้องนั้นต่อในราคาค่าเช่าแสนถูก ก็คือช่วยทำความสะอาดลานจอดรถ และดูแลต้นไม้บนชั้นดาดฟ้า ซึ่งไม่มีผู้พักอาศัยมาสองปีแล้ว เนื่องจากลูกชายเจ้าของตึก หวงห้องนี้มาก แต่เขาต้องไปทำงานที่เมืองนอก ก็เลยจำต้องปล่อยห้องทิ้งไว้ 

“คืนนี้ยาหยีทำกะดึกได้มั้ย” พี่เต้เป็นผู้จัดการร้านสะดวกซื้อมาหนึ่งปีแล้ว เขาเป็นคนใจดีและอบอุ่นเสมอ เธอก็เลยนับถือเขาเป็นเหมือนพี่ชาย

“ทำไมล่ะคะ? หรือว่าพี่เอกลาออกแล้ว!”

“อืม กะทันหันน่ะ แต่ถ้ายาหยีไม่ไหว”

“ไหวสิคะ ยาหยีทำได้ค่ะ งั้นจะมาเข้างานตอนตีหนึ่งนะคะ ยังไงก็ อย่าลืมเก็บอาหารไว้ให้ด้วยนะ”

เธอหมายถึงอาหารกล่องของร้านที่กำลังจะถูกโยนลงถังขยะในคืนนี้นั่นแหละ

“โอเค แล้วเจอกันนะ”