“SHIT! I really hate this!”Olivia cried and felt nauseous as she swept the smelly pig and chicken pens. After sweeping, she had to pour water over them to get rid of the stench. She had to clean not just one, two, but ten animal pens, which really brought her into tears.“How are you going to finish if you keep crying? You better hurry up, Miss. You have a lot of work to do,” inis na sabi ni Zayne. Kanina pa niya pinagmamasdan ang babae at halos wala pa ito sa kalahati ng dapat nitong gawin para sa araw na iyon. Hindi n'ya alam kung saan napulot ni Ms. Keiko ang babaeng ito pero nayayamot na siya dahil napaka-arte nito at puro reklamo. Ms. Keiko also did all the work while volunteering at the foundation but they never heard a complaint from her.Pinukol ni Olivia nang masamang tingin ang lalaki na kanina pa nagbabantay sa kan'ya. “Shut up! Why are you watching me, huh? Don't you have anything to do with your life? Why don't you just help me if you want me to finish this quickly?” pa
“DO we need to let Keiko know about this?” kunot-noong tanong ni Kairi sa kanyang daddy.Bumuntong-hininga si Kenji. Hindi n'ya alam kung dapat ba nilang ipaalam kay Keiko ang bagay na may kinalaman kay Hiroshi Sato—na ngayon ay kilala na bilang Wei Zhou o “Mr. Zhou”. Ito ang taong may gawa kung bakit namatay ang pinakamamahal niyang asawa at kung bakit nawalay siya ng matagal na panahon kay Keiko. He has multiple citizenships as Japanese, Chinese, and Filipino, so it was very easy for him to hide in the aforementioned countries. That's also why he had difficulty finding the man because he changed his name and identity. And after more than two decades of hiding in China as Wei Zhou, now he has returned to bring him down again. Hindi malinaw kay Kenji kung ano ang pinaplano ni Wei Zhou, basta't ayon kay Keiji na siyang nasa Japan at namamahala ng kanilang kompanya ay ginugulo nito ang kanilang car business. Sinasabotahe nito ang kanilang pag-eexport ng mga luxury cars sa ibang mga ba
“DO you still love him? Knives Dawson...” Maang na napatingin si Keiko sa nobyo saka alanganing napangiti. “H-Huh? Ano bang sinasabi mo, hon?” Bumuntong-hininga si Seiichi, at aaminin niyang habang pinagmamasdan niya ang magandang mukha ng nobya ay nasasaktan siya. Because even though he hadn't heard the answer yet, he already knew it. “Please Keiko, gusto kong maging honest ka sa'kin,” wika pa ni Seiichi sa babae na bakas ang pagtatanong sa mga mata. “Since bumalik tayo ng Pilipinas at magkita kayo ni Knives Dawson, I've noticed that you're often deep in thought. You're always out of your mind and you seem to avoid me when we talk about him. You weren't like that with me before, hon.” Hindi kaagad makapagsalita si Keiko dahil hindi n'ya alam kung paano uumpisahan ang lahat. Natatakot siyang masaktan niya si Seiichi, pero alam niyang mas masasaktan ito pag patuloy siyang magsisinungaling sa tunay na nararamdaman. “Hon...” kagat-labing usal ni Keiko. Nagbaba siya ng paningin dahi
MASAYANG nagkukuwentuhan si Knives at Keiko habang umiinom ng wine na para bang walang pinagdaanang sakit sa pagitan ng dalawa. Hindi maitago ni Knives ang saya ng mga sandaling iyon habang pasimpleng pinagmamasdan ang dating asawa. Proud siya sa babae dahil naging successful ito kahit na wala ang kanyang tulong. “You know what? I'm so proud of you. Pinanindigan mo ang binitiwan mong salita na kaya mong makilala sa fashion industry kahit wala ang tulong ko, ” nakangiting wika ni Knives saka itinaas ang wine glass at nakipag-toast kay Keiko.“Thank you,” sagot naman ni Keiko na may matamis na ngiti sa labi sabay simsim ng wine. “Congratulations to you too. You managed to build your own company without any help from your father.”Noon, ang buong akala ni Keiko ang habambuhay na lang na magiging sunod-sunuran si Knives kay Kennedy Dawson. So when she found out what happened between Knives and his daddy, she felt happy and proud for him. Masama mang pakinggan dahil masaya siyang nagkaga
“IT'S OKAY. Matagal nang tapos 'yun. Pinatawad na kita kaya sana patawarin mo na rin sana ang sarili mo...” Habang sinasabi iyon ay masuyong hinahaplos ni Keiko ang buhok ng lalaki sa tulad sa isang bata na naghahanap ng pagkalinga. Hindi sumagot si Knives, sa halip ay nanatili lang itong tahimik na para bang ninanamam ang masayang sandali na iyon. Lumipas ang ilang minuto na nasa ganoong sitwasyon lang sila hanggang sa yumakap si Knives sa baywang ni Lalaine dahil para mahinto si Keiko sa ginagawa. Parang robot na nanigas ang kanyang katawan nang maramdamang pumulupot ang matipunong braso ng lalaki sa kanyang baywang. “I miss you...” usal ni Knives habang mahigpit ang yakap sa balingkinitang ni Lalaine. Alam niyang nangako siyang kokontrolin n'ya ang sarili pero hindi pala niya kaya. Lalaine is like a drug that makes him insane. Na kahit anong pilit niyang umiwas ay hindi n'ya kaya. “K-Knives, what are you doing?” nauutal na tanong naman ni Keiko pero hindi niya magawang
MATAPOS magpunta sa amusement park, sumunod na pinuntahan ng mag-anak ang Ocean Park na kung saan hindi lang mga sea creatures ang makikita kundi maging ang mga panda, penguins, at kung anu-ano pang mga hayop na makikita sa isang zoo. Enjoy na enjoy si Kaiser at Kaori sa mga nakikita. Iyon kasi ang unang pagkakataon na nakapunta ang mga bata sa ganoong lugar kaya lahat ng kanilang nakikita ang bago sa kanilang paningin. Nang magutom sa isang fancy restauran dinala ni Knives ang kanyang mag-iina. Mabuti na lang din at hindi naging mapili ang kambal sa kakainin dahil kahit Cantonese cuisine ang isini-serves sa restaurant ay maganda pa ring kumakain ang mga ito.Samantala, hindi naman malaman ni Keiko kung paano magpo-focus sa pagkain ng mga oras na iyon. Habang kumakain kasi sila ay hawak-hawak ni Knives ang kaliwa niyang kamay at magka-holding hands sila sa ilalim ng table na para bang mga teenager na nagtatago. Mayroon pang pagkakataon na pinaglalaruan nito ang kanyang palad gamit a
“HMMM...”Hindi mapigilang mapaungol ni Knives nang maramdaman ang malambot na kamay ni Lalaine sa kanyang pagkalalaki. With the overwhelming pleasure caused by the crazy sensation he was feeling, he held on tightly to the back of the sofa. Mariin pa siyang napapikit nang maramdamang sasabog na siya anumang oras.Ang marahang pagtaas-baba ni Lalaine sa kanyang naghuhumindig na pagkalalaki ay nagdudulot sa kan'ya ng hindi maipaliwanag na pakiramdam. Lalaine's gentle touch on his throbbing manhood in an up-and-down rhythm makes him moan even louder.“Fúck, baby! Make it fast!” bulalas ni Knives habang kagat-labing ninanamnam ang nakababaliw na sensasyon.Sinunod naman ni Keiko ang kahilingan ng lalaki. Mas pinagbuti n'ya ang ginagawa kahit pa bahagya na nga siyang nakakaramdam ng pangangalay ng kamay.“Oh shit...damn it!”Patuloy lang si Keiko sa ginagawa habang ang lalaki naman ay walang tigil sa pag-ungol na animo'y nawawala sa katinuan. Hanggang sa mayamaya'y nagulat siya nang bigla
DAHIL bukas pa ng gabi ang kanilang flight pabalik sa Pilipinas, kaya nagpasya sina Knives at Keiko na lubus-lubusin na ang pamamasyal. Nagtungo sila sa famous na si Madame Tussauds at kumuha ng pictures sa mahigit 100 famous celebrity wax figurines na likha nito mula kay Miss Universe 2015 Pia Wurtzback, Anne Curtis, Miss Universe 2018 Catriona Gray, hanggang sa International pop sensation na si Ariana Grande. Matapos niyon ay nagpunta rin sila sa isa pang sikat na tourist destination sa Hong Kong na Ngong Ping 360 and Tai O Fishing Village na kung saan ay kailangang sumakay sa cable car at sa ilalim niyon ay makikita ang fishing village at kultura ng mga ito. Sakay ng cable car ay kitang-kita rin ang malaking Buddha statue ng Po Lin Monastery. Masayang-masaya si Kaiser at Kaori habang nakasakay sa cable car at nakadungaw sa labas ng bintana. Samantalang si Keiko naman ay hindi malaman ang gagawin at nakapikit lang nang mariin dahil takot siya sa matataas na lugar. Luckily, Knive
KINABUKASAN, magkakaharap na dumulog sa dining table para sa breakfast sina Abby, ang best friend niya, si Tito Kenji at ang Kuya Kairi nito. Ang dalawang sobrang cute na anak ng kanyang best friend ay natutulog pa kaya hindi nila kasabay sa almusal na iyon.Hindi magawang tumingin ni Abby sa lalaki dahil hiyang-hiya pa rin siya kaya habang kumakain ay para siyang tangang nakayuko lang at halos dumikit na ang mukha sa plato.“Hija, what's wrong? Ayaw mo ba ng pagkain?” puna ni Kenji sa dalagang si Abby nang makita niyang nakayuko lang ito at tulala.Napilitang nag-angat ng tingin si Abby dahil sa sinabing iyon ng matanda. Ayaw niyang isipin nito na bastos siya o kaya naman ay nag-iinarte sa pagkain. “H-Hindi po, Tito Kenji. May naalala lang po ako,” sagot niya na may pilit na ngiti sa labi.“Tungkol ba kagabi? Don't worry, hindi naman big deal 'yun para kay Kairi. Right, son?” saad naman ni Kenji sabay tingin sa anak na tahimik lang na kumakain.Dahil sa narinig ay wala sa sariling
“BRUHA... Grabe! Hiyang-hiya ako sa katangahang ginawa ko kanina. Kung p'wede lang akong magpalamon sa lupa, ginawa ko na.”Kasalukuyan nasa pool area si Abby at ang best friend niya dahil nagyaya itong mag-night swimming habang umiinom ng wine. Pinaunlakan naman niya ito pero hati pa rin ang isip niya ng mga sandaling iyon dahil sa nangyaring eksena kanina.Hiyang-hiya talaga siya sa nagawa at Hindi niya alam kung ano ang gagawin. Ano na lang ang mukhang ihaharap niya sa lalaki pagkatapos ng kagagahang ginawa niya? Paano niya ito haharapin pagkatapos ng lahat? “Don't mind him. Masungit lang talaga si Kuya Kairi pero mabait naman ang isang 'yun,” nakangiting sagot naman ng kaibigan niya habang tumitipa sa kaharap na laptop.Mangiyak-ngiyak naman si Abby sa narinig. “Paanong 'wag intindihin? Galit na galit s'ya sa'kin, bruh! Sinabihan ko siyang magnanakaw at maniac!” bulalas pa ni Abby napahawak sa kanyang noo na parang stress na stress.“Well kahit ako naman magagalit,” pagbibiro nam
“WHO the hell are you?”Awtomatikong nanigas ang katawan ni Abby nang marinig ang baritonong boses na iyon ng lalaki na nasa ilalim niya. At dahil tanging lampshade lang ang nakabukas na ilaw sa kwartong iyon kaya umahon ang matinding takot sa kanyang dibdib dahil sa pag-iisip na baka masamang tao iyon. “I-Ikaw sino ka?! Bakit ka nandito? Magnanakaw ka ba?!” bulalas ni Abby saka nagpa-panic na tumayo mula sa kandungan ng lalaki pero nanlaki ang kanyang mga mata nang hapitin siya nito sa kanyang baywang. Hindi lang iyon, naramdaman pa niyang ang pagkabuhay ng pagkalalaki nito sa kanyang pang-upo.“This is my fucking house! Who are you? Are you a thief?”sigaw naman nito na hindi pa rin siya pinakakawalan.Ginawa ni Abby ang lahat para makawala sa lalaki pero dahil malakas ito kaya hindi nito ininda ang pagpupumiglas niya. Takot na takot na si Abby kaya dahil sa pagiging desperado, ang tanging naisip niyang gawin ay kagatin ito sa kamay.“What the fuck!” bulalas naman ni Kairi saka wala
“BRUH!”Mangiyak-ngiyak na tumakbo si Abby papalapit sa kanyang best friend na si Keiko. Niyakap niya ito nang mahigpit dahil sa wakas, nagkaroon na rin siya ng kakampi.“Bruh, how are you? Bakit gan'yan ang itsura mo?” nag-aalala namang tanong ng kanyang kaibigan habang kumot nakatingin sa kan'ya.Alam naman ni Abby kung ano ang tinutukoy nito. Malaki na kasi ang ipinagbago niya simula noong naghiwalay sila nito. Bumagsak ang kanyang katawan dahil sa stress at nanlalalim at kanyang mga mata dahil may mga gabing nahihirapan siyang makatulog kapag naiisip niya ang kahayupan ni Henry.Nagbitiw sa pagkakayakap ang dalawa matapos ang ilang sandali. Matagal silang hindi nagkita kaya sobrang na-miss nila ang isa't-isa.Nang hindi sumagot si Abby sa tanong ng best friend niyang si Lalaine ay inakay siya nito paupo sa mahabang sofa at puno ng pag-aalalang pinagmasdan siya. Pero ang isip ni Abby ay kasalukuyang lumilipad sa kabuohan ng opisina ng kanyang kaibigan. Hindi niya akalain na magigi
“I'M sorry, Kairi. I can't marry you...”Naomi returned the ring to Kairi with tears in her eyes. Kairi couldn't understand why her fiancé did that. They were planning to get married but why is she suddenly returning the ring to him now? What the fuck is really happening?“But why? Did I do something wrong, babe?” gulong-gulo na tanong ni Kairi sa nobya saka hinawakan ang kamay at bakas ang matinding pagtatanong sa mga mata.Pero iwinaksi ni Naomi ang kamay na hawak ng nobyo at saka tinakpan ang mukha gamit ang palad at umiyak. “Akiko-san to no o miai ga kimarimashita. Gomen'nasai, Kairi. (My arranged marriage meeting with Akiko has been arranged. I'm so sorry, Kairi.)”Nang marinig iyon ni Kairi ay natigilan siya. Si Akiko ay ang lalaking gusto ng mga pamilya ng kanyang nobya para rito. Kairi thought the man had completely backed out of the agreement, but why would the two get married now? No! Hindi siya makakapayag. Noong una pa lang niyang makita si Naomi, alam niyang ito ang baba
“MASAKIT ba, hija? Pasensya ka na. Wala akong magawa sa t'wing sinasaktan ka ni Sir Henry. Natatakot din kasi akong baka pag-initan n'ya ang pamilya ko.”Mula sa kawalan ay bumaling ang tingin ni Abby kay Manang Ising. Kasalukuyan niyang nilalagyan ng ointment ang sugat niya sa bibig, braso, at binti na katulad ng dati ay tinamo niya mula sa pagmamaltrato ng demonyong si Henry.Her whole body was covered in bruises and scratches, a sign of Henry's sadism. Mas lalo kasi siyang ginagahan kapag nakikita niyang nagmamakaawa ang dalaga sa kan'ya. He feels like he's the lookking and she's his slave. “O-Okay lang po, Manang Ising. Naiintindihan ko po kayo,” saad ni Abby na pilit ngumiti sa matanda.Muling kumuha ng cotton buds si Manang Ising at muling nilagyan ng ointment saka magaang ipinahid sa mga sugat ng kawawang dalaga. Habag na habag siya rito pero wala naman siyang magawa para matulungan ito.“Bakit ba kasi hindi ka na lang umalis? Magpakalayo-layo ka. Magtago ka kahit saan. Basta
ALAS-SINGKO ng hapon ang eksaktong labas ni Abby, at awtomatikong nanginig ang kanyang mga kamay nang makita ang isang itim na Rolls Royce na naka-park sa tapat ng banko kung saan siya nagtatrabaho. Isang bodyguard ang nakatayo sa labas habang hinihintay siya. Habang papalapit ay nanlumo si Abby dahil alam niya na kahit anong gawin niya ay hindi na siya makakatakas pa sa kamay ni Henry Scott. Ni mga pulis ay ayaw tumulong sa kan'ya dahil marinig lang ang pangalan nito ay parang asong nababahag ang buntot.Gustuhin man niyang tumakbo at tumakas kay Henry ng mga sandaling iyon, alam ni Abby na magiging useless lang ang lahat dahil magkikita't makikita din siya nito. Nang minsan ngang sinubukan niyang magtago, sa halip na hanapin siya ay ang kanyang pamilya sa Capiz ang pinuntahan ng mga ito. Sa takot niya na may mangyaring masama sa pamilya ay kusa na siyang lumabas sa pinagtataguan.“Good evening, Ms. Del Rosario,” bati ng bodyguard ni Henry sabay bukas ng pinto ng back seat. Doon, ki
“LET'S break up, Abby. I can't do this anymore...”Tila pinagbagsakan ng langit at lupa si Abby sa narinig. Ang mga salitang iyon ay para bang kutsilyo na paulit-ulit na sumasaksak sa kanyang puso. Maging ang kanyang luha ay biglang bumalong na para bang isang ulan na walang tigil sa pagbuhos.Paano na lang siya kung iiwan siya ni Jake? Si Jake na lang ang tanging kakampi niya pero iiwan pa siya nito. Bakit? Paano nito nagagawang makipaghiwalay sa kan'ya gayong pitong taon na sila nito? Ganoon lang ba talaga kadali para kay Jake na iwan siya pagkatapos ng lahat? Ang akala niya ay tanggap siya nito, tanggap nito ang pagkatao niya. Pero bakit bigla na lang itong makikipaghiwalay sa kan'ya? Did she do something wrong? Aren't they planning to get married? Hinawakan ni Abby ang kamay ng nobyo habang umiiyak. “Jake naman. Seven years na tayo. B-Bakit ngayon ka pa makikipaghiwalay sa'kin? Did she do something wrong? Don't you love me anymore?” umiiyak niyang tanong. Nagulat si Abby nang
•••••“ANAK, sigurado ka na ba? Pwede namang dito ka na lang sa probinsya natin maghanap ng trabaho habang nag-aaral. Bakit kailangang sa Maynila pa? Ang balita ko, maraming masasamang tao doon sa Maynila,” nag-aalalang tanong ni Letisha sa anak na si Abby. Matamis na ngumiti si Abby sa kanyang Nanay Letisha. “Naku nay! Kung kailan naisangla na natin ang lupang sakahan, saka mo pa sasabihin sa'kin 'yan? Paano ko matutubos ang lupa natin kung aatras ako?” pabirong sagot naman ni Abby.Ang totoo, nasasaktan si Abby dahil ang lupang iyon ang tanging alaala ng kanilang tatay na maagang nawala dahil sa pneumonia. Kaya naman bilang panganay, ipinangako niya sa sariling magsisikap siya at magtatrabaho nang sa gayon ay matubos nila iyon sa lalong madaling panahon.“Nag-aalala lang naman ako sa'yo, anak. Mag-isa ka lang doon. Paano ka na lang kapag may sakit ka? Sinong mag-aalaga sa'yo?” Hindi pa rin mapalagay ang puso ni Letisha para sa pag-alis ng panganay na anak, dahil iyon ang unang be